Het is er dan toch van gekomen...

[Chantal C.]

Hoi hoi,

Eindelijk al mijn moed verzameld en mijn ouders en broer en zus verteld van mijn gevoelens. Helaas had ik op dit moment niet de moed om het onder 4-ogen te vertellen.

De reactie van mijn vader was erg lief. Hij was erg geinteresseerd in hoe ik me nu voelde en wenste me alle sterkte voor de komende tijd toe. Hij wil zelfs een keer met me praten over hoe ik tot nu toe me in mijn leven gevoeld heb.

Kortom ik heb er een goed gevoel over dat ik het eindelijk eruit gegooit heb. Ben benieuwd hoe de anderen reageren...

[Joanne]

Zoooo Chantal das weer een flinke stap de goeie richting in he.
Gefeliciteerd en voor de zoveelste keer een bewijs dat het niet altijd tegenvalt als je het verteld.

[Cynthia]

Nou Chantie

Lang gewacht, maar uiteindelijk toch goed uitgepakt.
En hoe voelt dat nu: opgelucht?

Wou dat mijn vader en moeder zo gereageerd hadden.
Maar die blijven voorlopig nog in de ontkennende mode.

Dus gefeliciteerd he, met die reactie.

[Chantal C.]

Lang gewacht, maar uiteindelijk toch goed uitgepakt.
En hoe voelt dat nu: opgelucht?

Dus gefeliciteerd he, met die reactie.

Zeker opgelucht!

[Lisa Hart]

Hoi Chantal,
Wat goed van je meid dat je je hart gelucht heb.
Weet helemaal wat je voelt en doormaakt en wat leuk dat uitgerekend je vader er zo begripvol op reageert.
Maar goed ik heb dat begrip bij me moeder gehad en ja ben er erg gelukkig mee.
Gefeliciteerd met deze leuke reactie meid,hartstikke tof voor je.

Liefs:Lisa

[Miss Laura]

Hoi Chantal,

Gelukkig voor jouw dat je vader het zo goed opvatte. Toen ik een half jaar geleden het tegen mijn vader vertelde kreeg ik precies dezelfde reactie. Mijn vader is inmiddels 82, dus het was voor hem een hele "klap" om te verwerken. Maar een goede ouder kent mijn kind. Hij zei tegen mij dat hij het al bijna 25 jaar wist. Ik kon het helaas niet aan mijn moeder vertellen zij is 7 jaar geleden overleden. Ik weet dat ze het ook wist.
Mijn ouders hebben in al die jaren niets laten weten. Als klein jongentje heb ik wel eens aan mijn moeder gevraagd, waarom mag ik geen jurkje aan. Ik voelde mij op de kleuterschool al een meisje. "Jij bent een jongentje, en die dragen geen jurkjes". Daar moest ik het 40 jaar geleden mee doen. Het was toen onbespreekbaar. Meneer pastoor moest het eens horen.
Gelukkig zijn de tijden verandert en is wel wel bespreekbaar. Toen ik er voor uitkwam zie ik "Pa, ik ben de afgelopen weken diverse malen bij de dokter geweest en ik moet je iets vertellen." Waarop hij vroeg: "Is het ernstig?" "ja" was mijn antwoord. "Heb je kanker?" Ik zie "Nee". "Dan kan de rest niet ernstig zijn" was zijn antwoord.
Wij hebben die avond nog lang bebabbeld waarop hij zie: "Wees jezelf, je bent niet de enigste op de wereld en je bent verder gezond".
Toch doet het je iets als je steun van je ouders krijgt, je bent immers hun kind, ze hebben je al die tijd hun warmte gegeven, alles voor je gedaan.
Er zijn echter ouders die denken dat ze te kort zijn geschoten in de opvoeding. Dat is absoluut niet waar.
Voor alle meiden die het minder getroffen hebben dan wij, neem het je ouders niet kwalijk, ze hoden van je ondanks dat ze er niet voor uit kunnen komen dat je anders bent als dat zij hadden verwacht.

Groetjes,

[Chantal C.]

Ik heb vanmiddag een goed gesprek gehad met mijn ouders. Ze hadden wat vragen en ik heb ze in het kort verteld hoe het zal gaan lopen en wat mijn gevoelens waren tijdens mijn jeugd. Beide zagen het ook wel zeiden ze.

Volgens mijn moeder heeft mijn broer het er moeilijk mee en heeft al 2 nachten slecht geslapen. Best wel vreemd, want ik heb niet zo'n close band met mijn broer. Mijn zus heeft altijd gezegd dat ze een zusje gehad wilde hebben en had gister tegen mijn moeder gezegd "kijk ik wist wel dat ik ooit een zusje zou krijgen!"

Mijn vader zei zelfs dat mocht er ooit een behandeling nodig zijn en dit geen doorgang kan vinden ivm financien, dat hij dan bij zal springen.

Beide waren trouwens erg te spreken over mijn foto's op internet.

Kortom het geeft me echt een heel goed gevoel. Ik vervolg mijn weg bergopwaarts naar de top...

[Joanne]

Fijn om te horen Dame

Geniet er van...

[WilmaB]

een voorbeeld waar menig ouder een voorbeeld aan mag nemen.

miss_demilord.

[capt haok]

"kijk ik wist wel dat ik ooit een zusje zou krijgen!"

Ooo wat klinkt dit lief!!!!!!!!

anouk
x

[Chantal C.]

Ja ik hoop dat mijn band met mijn zus nu wat closer word. Lijkt me leuk om een keer samen met haar een dagje te gaan stadten. Samen op kleding jacht gaan. Samen lekker wat gaan drinken. Etc etc.

Ik zie het al helemaal zitten!

[Joanne]

Hehehe kan me nog herinneren dat we een feestje hadden waar ik voor het eerst als Joanne aan de familie blootgesteld werd.
Ik ben een paar keer die avond met een tante of een nichtje en zelfs met mijn moeder naar toilet geweest. Lekker even tutten en wat ouwehoeren. Gaf echt zo'n gevoel van wat een eer ik mag met de dames mee naar toilet hihihi..... Dacht maar steeds wat zullen mijn vrienden ( de mannelijke in dit geval. ) jaloers zijn.

[Chantal C.]

Mijn moeder pakt het wel aardig op geloof ik. Ze mailde me vanavond of ik haar wat foto's kon sturen. Vooral eentje op mijn website vond ze erg mooi. Ik durf te wedden dat die binnenkort in een fotolijstje in de woonkamer staat bij haar.

[Joanne]

Heerlijk he. Bij mijn broer staat ook een foto van mij en daar kijk ik vaak met trots naar. Familie is toch wel een belangrijke factor om het vol te houden. Eigenlijk zou het bij iedereen zo moeten gaan.

[Chantal C.]

Ja bij deze een tip voor andere lezer(s)(essen):

Denk niet als je ouders en familie het er moeilijk mee hebben, laat ze maar het is hun pakkie an. Nee praat en wees open! Beantwoord vragen, informeer ze, etc. Dan is het voor beide partijen een stuk makkelijker!