Travestie.org

Ik ben begonnen met antihormoon!!!!

Ik moet van het VU maar even bij de GGZ langs omdat ik onzekerheid uitstraal, maar sinds ik met Meike praat, echt praat heb ik het idee weer met beide benen op deze wereld te staan, tuurlijk is elke situatie spannend, maar bang zijn voor het bang zijn wil ik niet meer, nu moet ik van mn psych mn levensverhaal op papier zetten, de leuke dingen en de minder leuke dingen, maar waar moet ik beginnen? Ik heb er echt grote moeite mee, heeft iemand een beginnetje voor mij? maandag moet ik het al inleveren. Tis moeilijk al die nare dingen die weer naar boven komen het liefst zou ik alleen nog maar vooruitkijken. En wat is dat toch met psych's wat doet mn seksuele voorkeur er nou toe da's niet eens waar ik me druk om maak! ik ben blij hier zoveel blije meiden te zien. Weten jullie? Ik ga huppelend dit leven door vanaf nu en elke confrontatie aan!

Ben niet bang voor de boze wolf, ben niet bang ben niet bang

groetjes plus kusjes Laura

Misschien is het handig het puntsgewijs op te schrijven en het daarna bij je psych mondeling toe te lichten. En of die voorkeur er mee te maken heeft? Mijns inziens niet maar doen ze daar moeilijk over dan? Volgens mij willen ze gwoon zoveel mogelijk info om beter te kunnen beslissen of je zeker bent van je zaak zodat ze geen spijtoptanten krijgen.

ja misschien dat als ik een paar dingen opschrijf dat de rest vanzelf naar boven komt, tis ook dat ik er misschien niet aan durf te beginnen!

En het is niet dat ze moeilijk doen over mn voorkeur, ik val bijna 150% zeker op jongens, maar dat ze de link altijd leggen met transeksualiteit, en seksuele voorkeur? Toen ik het thuis vertelde, was het eerste wat mn zusje zei, tis goed, als je maar niet op jongens valt, of net zoals Kelly wordt!? Natuurlijk was het meer van de schrik en is ze nu wat bijgedraaid. Maar het is nog steeds zo dat ze ergens denken ohw maar dan ben je homo, en nee zo voel ik het niet ik voel me hetero, een echte meid die gewoon lekker naar jongens kijkt! Ik durf mezelf steeds meer te worden. Dat is ook meteen dat schrijfprobleem, ik wil vooruitkijken in plaats van achteruit, en spijt? ik weet dat je nooit nooit mag zeggen maar, zo lekker heb ik me nog nooit gevoelt, tis net alsof die mammoet van mn rug is gevallen! Ze hebben me bij het VU gezegd dat ze iemand zouden regelen die ervaring met transexuelen had, in plaats daarvan sturen ze iemand die de ene irrelevante vraag na de andere stelt, ik heb haar een pakket aan info meegegeven omdat ik er al een beetje op voorbereid was.

Ik wou wel dat mensen er meer voorlichting over kregen, de behandeling is voor jezelf, maar toch moet je jezelf constant bewijzen en toelichten, in plaats van dat je gewoon kunt leven. Een ander hoeft toch ook niet steeds te zeggen dat als ie hetero is dat ie dan op het andere ""geslacht"" valt!?

In elk geval, ben ik blij dat wat je hier verteld, de meesten je zullen snappen!

Groetjes Laura Haaima

Yeps dat is mijn ervaring ook. En dat terugkijken dat moet soms om weer vooruit te kunnen komen maar dat merk je wel gaandeweg als je je transitie volgt. Overigens is het gevoel van bewijzen maar van tijdelijke aard. Dat is alleen de diagnostische fase van de behandeling ze zitten daar om je te helpen en om te voorkomen dat je een beslissing maakt die niet meer terug te draaien valt en dat is maar goed ook. Zelfs als je vierkant achter je beslissing staat is het nog harstikke moeilijk. Laat staan als je achteraf spijt krijgt.