Travestie.org

Hoi meiden.

Ik ben vandaag weer bij de VU geweet, en ik wordt besproken bij het
eerstkomende teamoverleg van 6 januari. Dus 7 januari mag ik bellen
wat de uitkomst is. IN het slechtste geval gaan we nog even verder
met gesprekken; in het gunstigste geval gaan we starten met
hormonen.

Wat ik ondertussen moet doen is een plan opstellen hoe ik mijn
dochter van 7 inlicht (ga ik samen met mijn ex doen, waar ik
gelukkig weer goed mee overweg kan momenteel) en een plan hoe ik dit
op de zaak ga brengen. Daarvoor heb ik morgen een gesprek met mijn
manager en maak ik een afspraak met de bedrijfsarts.
Als er onder jullie meiden zijn die op hun werk omgegaan zijn, hoe
hebben jullie dat dan gebracht? Ik wil graag zoveel mogelijk input
verzamelen hierover.

Alvast bedankt, en groetjes van een voorzichtig optimistische Cynthia

Hoi Cynthia,
wat een voorzichtig goed nieuws. Ik duim voor je.

Om je vraag te beantwoorden:
Ik heb het na het werk een keer aan mijn baas verteld (opdrachtgever, want ik ben free-lancer) en die reageerde heel makkelijk.
Hij was er ook op mijn coming-out feest met een collega.
Daarna hebben we het op het werk gewoon in de groep gegooid, en zijn over gegaan tot de orde van de dag.

Dit ging allemaal erg relaxed, maar ik weet wel dat ik bij al mijn nieuwe opdrachtgevers dit weer opnieuw zal doormaken, de komende tijd, totdat ik zo passabel ben dat het niet meer hoeft.

Het viel op het werk dus ontzettend mee, dat is dus ook een optie

succes iig, Anne

Gefeliciteerd meid en dat je maar een groen licht mag krijgen. Heb zelf niet gewerkt in mijn transitie en ben dus in mijn thuisleven omgegaan maar wou je wel even geluk wensen. Alhoewel ik je liever toe zou wensen dat je correct geboren was.

Na overleg met mijn huisarts (wat is wijsheid!) ben ik naar de directie gestapt met lood in mijn maag. Prettig vondt ik het niet, maar tja moest er toch maar van komen in die periode.
Dagen daarvoor heb ik het één en ander op papier gezet wat ik belangrijk vondt om te vertellen. Gossie dat was veel. Hup weer schrappen en uiteindelijk had ik een kort briefje wat informatief het belangrijkste was om te vertellen.
(teveel informatie zou misschien een averechtse uitwerking hebben).

De directie heeft het niet alleen goed opgepakt, maar ook deze kwestie zeer serieus genomen.
Toen alles bezinkt was, zijn we meerdere malen om de tafel gaan zitten en het verhaal in een vat gegoten om dit naar al mijn overige 154 collega's te brengen.

Toen kwam de dag der oordeels, iedereen werd het restaurant ingeroepen (accept me) want ik kon dit emotioneel niet aan.
Het werd muis stil toen verteld werd dat hij na de vakantie terug zou komen als Carola.
Ik moet er nog wel bij vertellen dat het Managment team vooraf op de hoogte is gesteld.
De directeur benadrukte duidelijk dat schunnige opmerkingen of wat dan ook niet getolleerd zou worden binnen het bedrijf, en wanneer er vragen zouden zijn omtrent mij, dit één maal in de week kon plaatsvinden op een bepaald tijdstip.

Nu moet je weten toen iedereen in het restaurant zat, ik op kantoor doorgewerkt hebt en als een klein kind heb zitten te huilen. Ik kon die bewuste dag betaald verlof krijgen, wat ik geweigerd heb en dus gewoon gewerkt.
Die dagen daarna kreeg ik tot mijn grote verbazing van collega's, bloemen, kaarten, emails, persoonlijke brieven en persoonlijke telefoontjes thuis.
God wat was ik gelukkig, dat het ook zo kon.
Dit dankzij de directie .... want alleen kon ik het niet klaren.

Hoi Carola,
Ik weet haast wel zeker dat jouw succes op het werk, zeker niet alleen aan de directie is te danken, maar in de 1ste plaats aan jezelf. Je had waarschijnlijk al een byzonder plekje in het hart van collega's. Dat weet je vaak niet van tevoren, want dat je iemand echt mag als collega, als mens, is iets dat we in Nederland niet zo gauw zeggen, toch?

Liefs,
Abby

Abby schreef:Hoi Carola,
Ik weet haast wel zeker dat jouw succes op het werk, zeker niet alleen aan de directie is te danken, maar in de 1ste plaats aan jezelf. Je had waarschijnlijk al een byzonder plekje in het hart van collega's. Dat weet je vaak niet van tevoren, want dat je iemand echt mag als collega, als mens, is iets dat we in Nederland niet zo gauw zeggen, toch?

Liefs,
Abby

Hi Abby,

Ik zat in het hart van het bedrijf, (de crisis centrum afdeling inkoop) collega's zijn voor het grootste deel afhankelijk van deze afdeling. Ik ken geen nee op mijn werk en stelde dan ook alles op alles om spullen optijd binnen te hebben. Ik raakte weleens geïriteerd door de werk druk maar liet dat nooit aan mijn collegas merken.
Voorheen maakte ik ook altijd een babbeltje met iedereen op de werkvloer en niet alleen op kantoor.
En ja iedere ochtend was ik 15 minuten eerder op mijn werk om iedereen goedemorgen te zeggen. (ook om te kijken op de werkvloer of dat alles nog naar wens verliep). Bakkie koffie en zelf weer aan de slag.

Wat wellicht ook mee heeft gespeeld is dat ik nooit een provocerend gedrag heb vertoont. Ik liep niet te schreeuwen kijk hier ben ik, nee laat ze maar naar mij toe komen was toen mijn gedachte gang. In het dagelijks leven ben ik casual. Zo heb ik ook geobserveerd wat mijn vrouwelijke collega's aan hadden tijdens het werk, en heb me daar een beetje op afgestemd. Ja ja Carola een beetje kak voor haar doen. Maar goed een representatief figuur moest ik wel zijn omdat ik vertegenwoordigers op gesprek kreeg van gereformeerde bedrijven (Philips, Bauknecht, Siemens, Polynorm etc etc).
Wel in pak, maar dan een mantelpakje. Succes gegarandeerd.

(toch mooi een dubbel leven / thuis een wild katje & op het werk het braaf meisje)

Wow Abby wat een prachtige fotoXXX

Carola-Voorvelt schreef:Ik zat in het hart van het bedrijf, (de crisis centrum afdeling inkoop) collega's zijn voor het grootste deel afhankelijk van deze afdeling. Ik ken geen nee op mijn werk en stelde dan ook alles op alles om spullen optijd binnen te hebben.

Ik zit een vergelijkbare situatie. Ik ben bijna in me eentje verantwoordelijk voor de automatisering. Ik kom dus overal in het bedrijf. Tot nu toe maken de collega's die van mijn situatie afweten er totaal geen probleem van. Ze leven hartstikke met me mee. Mijn directe chef drukte me zelfs 1 ding op het hart: "Ga aub niet weg! Blijf hier werken!" Betere hart on de riem kan je niet hebben.

Joanne schreef:Wow Abby wat een prachtige fotoXXX

Dank je wel voor het compliment Joanne!
Ik ben zelf ook erg tevreden hoor met het resultaat. Dr. Douglas Ousterhout is een zeer kundig (FFS)arts en een heel aardig persoon.

XXX
Abby

Chantal C. schreef:[Ik zit een vergelijkbare situatie.

Dit is toch geweldig meid, en koester het want er zijn genoeg mensen die hun baan kwijt raken. En tja jij zal ook ongetwijfeld kwaliteiten heben anders zou je directe chef dit niet zeggen.
Gaat niet om wat je bent, maar wie je bent .... toch?

Abby schreef:

Joanne schreef:Wow Abby wat een prachtige fotoXXX

Dank je wel voor het compliment Joanne!
Ik ben zelf ook erg tevreden hoor met het resultaat. Dr. Douglas Ousterhout is een zeer kundig (FFS)arts en een heel aardig persoon.

XXX
Abby

Gefeliciteerd met het behaalde resultaat dan maar. Ik ben er erg van onder de indruk.

hi cynthia

Van harte gefeliciteerd met je goede nieuws. Ik zal voor je duimen dat je groen krijgt .

Ik kan je helaas niets vertellen over omgaan op het werk omdat ik op school ben omgegaan. Heel veel succes met de komende tijd

XXX Valissia

Dat was bij mij ook een van de zinnen die ik te horen kreeg toen ik het management team bij elkaar trommelde voor 'het ' babbeltje "Je gaat toch niet weg he". En ze hebben alle medewerking toegezegd en tot nu toe (3 mnd verder) ook nog steeds volgehouden. Alle collega's gaan niet anders heel veel anders met me om, alleen dat beetje verschil dat ze me nu langzaam beginnen te accepteren als de (enige) vrouw op de afdeling.