Travestie.org

Vandaag weer een gesprek gehad bij de GGZ Meerkanten in Lelystad. Ditmaal bij een psychiater om te praten over evt ondersteuning van mijn behandeling met antidepressiva. Uit de vele gesprekken die ik de laatste tijd heb is duidelijk naar voren gekomen dat ik een chronisch verlaagde basisstemming heb. Oftewel een chronische depressie in plaats van een manische of een winterdepressie zoals ik eerder schreef in een andere draad. Voor mij was dit nieuw want ik voel me net zoals ik me altijd voel. De ene dag wat minder dan de andere maar gewoon Joanne in ieder geval. Dat is natuurlijk ook logisch zei de psych omdat je dit waarschijnlijk je hele leven al hebt en het nooit door hebt gehad. Goed voelen voor jou betekent waarschijnlijk dat je je toch slechter voelt dan nodig is en dat staat nu duidelijk je ontwikkeling tot vrouw behoorlijk in de weg. Het zit bij ons in de familie en is iets neurologisch. Iets in mijn zenuwstelsel werkt niet naar behoren en heeft als gevolg dat mijn Serotonine (happyhormoon) te snel door mijn lichaam wordt opgenomen en voor een verlaagd geluksgevoel zorgt. Heb een folder over depressie meegekregen waarin een aantal symptonen staan hiervoor. Ten eerste de twee basissymptomen:

-Een sombere, depressieve of prikkelbare stemming, leegheid.
-Het verlies van interesse en plezier, niet meer blij kunnen zijn.

Daarnaast een zevental neven symptomen:

-Een gevoel van waardeloosheid of schuldgevoelens.
-Slaapstoornissen
-Verminderde of grotere eetlust of duidelijke gewichtsverandering
-Vermoeidheid of weinig energie
-Concentratieproblemen of besluiteloosheid
-Traagheid of juist aanhoudende lichamelijke onrust
-Terugkerende gedachten aan dood of over zelfdoding

Als je naast de 2 basissymptomen last heb van meerdere van de zeven nevensymptomen kan er sprake zijn van een depressie.
Vooral na ingrijpende levensgebeurtenissen zoals ziekte sterfgeval of verhuizingen kan dit voorkomen. Ik heb naast de basiskenmerken dus nog last van 5 van de andere kenmerken en dat was reden om te gaan praten over antidepressiva. Evt gaan we dit combineren met lichttherapie. Heb een recept meegekregen voor Cipramil een milde antidepressiva die meestal als eerste voor wordt geschreven om te kijken wat de reactie daarop is. Moet zeggen dat ik een bewogen dagje er aan over gehouden heb en vind het doodeng om te beginnen met die medicatie. Mijn angst is verslaving maar er werd me duidelijk gemaakt dat ik daar geen reden voor heb omdat het middel pas gaat werken na 2-4 weken gebruik. Volgens de psych kan het zelfs zo zijn dat mijn behoefte aan drugs en drank afneemt door het gebruik van dit middel. Ze zei ook dat ik me niet te druk moest maken en gewoon moest gaan zien wat het ging brengen. Dus vanaf morgenochtend zit ik aan de happypillen Ben benieuwd.

Joanne schreef:Iets in mijn zenuwstelsel werkt niet naar behoren en heeft als gevolg dat mijn Serotonine (happyhormoon) te snel door mijn lichaam wordt opgenomen en voor een verlaagd geluksgevoel zorgt.

Een kennis van me heeft iets dergelijks. Die gebruikt een middel om de Serotonine te onderdrukken... Das om zeg maar niet zo opgewonden te raken... Schijnt ze nogal vervelend te vinden...

Als je wilt kan ik eens vragen wat zij gebruikt.

Ok waarschijnlijk is zij dan manisch. Als je te hard van het ene uiterste naar het andere uiterste vliegt kan hypomanie veroorzaken en dat willen we voorkomen zei psychje. Dan wordt mijn huis gewoon te schoon hihihi. En slijten dan mijn meubeltjes te snel door het poetsen Maar even serieus vraag maar. Wil graag weten wat ze gebruikt en hoe ze zich daarbij voelt. Hoewel mijn psych zei beter op mijn eigen ervaringen af te gaan dan mezelf te vergelijken met een ander omdat het bij iedereen anders schijnt te werken. Moet wel gaan oppassen met drank maar ook dat zou bij een beter gevoel makkelijker zijn volgens psychje.

Bij mij klopt het weer met de serotonine blijkbaar, ben net zo manisch depressief als altijd, alleen in mijn speedtijd was ik chronisch deprie, want amphetaminen hebben ook invloed op je Serotonineverwerking!

Die Cypramil heb ik ook een jaar gehad, samen met Xanax en Orap, heb elke dag 15 uur en meer geslapen, tjaaaaa, zo heb je dus ook geen tijd deprie te zijn

Zou je graag iets over het Cypramil willen zeggen Joanne, maar omdat ik het in combi had met andere middelen, is dat nu best moeilijk

Liefs, Mara

Ah ik merk het wel wat het doet met me. Ik heb ook gevraagd of mijn depressie het gevolg kan zijn van mijn XTC gebruik maar ze zei dat ik dat uit mijn hoofd moest zetten. Toch denk ik dat het er wel mee van doen heeft alleen had ik al last van die depressie voor ik ooit van XTC gehoord had.

Joanne schreef:Ah ik merk het wel wat het doet met me. Ik heb ook gevraagd of mijn depressie het gevolg kan zijn van mijn XTC gebruik maar ze zei dat ik dat uit mijn hoofd moest zetten. Toch denk ik dat het er wel mee van doen heeft alleen had ik al last van die depressie voor ik ooit van XTC gehoord had.

Nou, je weet het, amphetaminen zorgen ervoor dat je van serotonine werd overvloed, na werking val je in een gat want de serothonine is ff weg omdat alles op een keer op het lichaam losgelaten werd, dat moet eerst moeilijk weer produceerd worden, zo dat je over 2 a 3 dagen weer ergens van normale dosis sero bent, maarja met wel de kanttekening dat je na elke gebruik net niet weer aan de normale percentage komt, je sero-gehalte word met voortgang van je speed-carriere steeds minder en na afkikken komt het maar moeilijk weer op de pijl van een "gelukkig" mens, that's the truth, believe me, little speedy extacie lady

Ja ik ken het verhaal wel en bij XTC is het zelfs zo dat je serotonine productie pas weer op gang komt na 3 weken maar mijn depressie kwam daar niet van zei ze omdat ik het al jaren heb ook voor mijn gebruik van al die shit. Misschien dat het de boel wel versterkt en ben niet heilig de laatste pil die ik geslikt heb was twee weken geleden maar de depressie is pathologisch zoals ze dat noemde geloof ik. Anyway ik heb nu die pillen dus ik zie wel wat er gebeurt.

Het is toch het zelfde net als bij mij, heb de mensen nu eindelijk ook zo ver dat ze niet het drugsgebruik als redenen van alle shit zien, nee die staat er nu buiten, zeker zoals je zegt, draagt de consumptie toe tot lager waardes maar de oorzaak is het niet! Trouwens heeft zich deze meid ook niet aan haar eigen afspraken gehouden, ik zag un paar weken geleden Simone weer en maarja in ons oude tent, en nouja, we botsden dan maar het verleden na met de Chemie van toen en die van vandaag, en ik berouw niks, moest ff zijn, bleef ook geen depressie achter en zo, dus, heel af en toe kun je wel uns uit dak gaan vind ik, maar kijk dat ertussen enkele maanden cleanheit zitten om weer bij te komen! Mij kun je vertellen wat je wilt, ik werd pas gek als ik te vaak achter mekaar gebruik, maar om het half jaar moet zeker kunnen! Wat me nu weer stoort is, sinds ik weer contakt heb met Sil en met haar vaker door de mergelgrotten dwaal, rook ik weer wiet, niet erg maar ik wou niet meer roken, tja tabak laat ik, da's geen thema, maar ik vind wiet supergezellig met anderen samen, maar ook daar moet ik kijken dat het geen gewoontes weer worden

Verhaaltje zit in je mailbox Joanne.

Mara schreef:Het is toch het zelfde net als bij mij <knip met respect> maar ook daar moet ik kijken dat het geen gewoontes weer worden

Mijn excuus was de laatste tijd dat als ik het beest in de kooi wilde houden ik het soms even uit moest laten. Heb hard gewerkt aan mijn eigen acceptatie in de kroeg waar ik altijd kom en de laatste tijd werpt dat zijn vruchten af. Het is nu een veilige plek voor me en ik hoef niet meer naar de kloten om het gezellig te hebben. Maar dat is een tijdje wel anders geweest en als ik er dan was moest ik echt een pilletje hebben voor de oogkleppen die ik door drank niet kreeg. Ik vertikte het om thuis te blijven omdat er mensen waren die het resoect voor iemand zoals ons niet konden opbrengen en me maar als kermisattractie bleven zien. Nu is er een nieuwe eigenaar in die tent en een van mijn beste vriendinnen staat achter de bar. Zij heeft zich hard gemaakt voor me en als er iets gebeurt waardoor ik het gevoel krijg niet veilig te zijn wordt de oorzaak daarvan zonder pardon verwijdert. Ik heb dus afgelopen zaterdag gewoon gestapt in een veilige omgeving en geen moment behoefte gehad aan. Nu met die antidepressiva ga ik zelfs stappen zonder drank en dan is pillen geeneens een issue meer. In mijn dagelijks leven heb ik de wiet ook weer in de wilgen gehangen. Als je mijn verhaal van nu vergelijkt met mijn preopfase waarin ik ook helemaal niets gebruikte is het verschil dat ik nu echt aan het werk ben met mijn drugsprobleem. In die preop periode had ik het alleen maar in de ijskast gezet en de eerste de beste keer dat ik er mee geconfronteerd werd ging ik voor de bijl. Dus ondanks mijn struikeljaartjes zoals ik de afgelopen jaren maar even noem ben ik nu veel beter bezig omdat ik echt mijn probleem aan het aanpakken ben in plaats van het diep weg te stoppen. En dat is ook alleen maar mogelijk omdat ik mijn transitie nu achter de rug heb.
Overigens zag ik in de bijsluiter van die Cipramil dat het helemaal niet gebruikt mag worden in combi met die anti psychotica die je van die oetlul Campo kreeg. Maar dat even ter zijde.

Enneh thanks Chantie.

Joanne schreef:Enneh thanks Chantie.

Your welcome mop...

Joanne, ik neem het het Genderteam nog steeds kwalijk dat ik naar die beroemde man bij de Mondriaanstichting te Heerlen terecht kwam, maarja, die tijd kon je alles met me doen en geloof maar, mijn rijbewijs ben ik alleen maar daarom kwijt geraakt, was ik niet zo buiten eigen regie gezet geweest, was ik nooit gereden, maar omdat mijn kl*te Ex van '91 zei, jij moet me nu naar huis rijden, ze wist trouwens heel goed dat ik buiten eigen besluitkracht me ophielt, maar toch dreeg ze me achter het stuur, ze zei het heel zachtjes met schuldgevoelens toen ik weer nuchter was! Allemaal gevolgen van dit psychotope cocktail van die vage figuur die ons allemaal voor psychopaten houd, tenminste voor 80%!!!!!

Maar ik hoop dat het Cipramil wat brengt bij jou, ik heb ook geprobeerd het afgelopen jaar begelijding te krijgen voor dit trajekt, maar iedereen stuurt me weer weg, ze zeggen altijd dat ik toch best goed in de schoenen sta en dat soort dingen, omdat ik met alles wat ik de laatste 3 jaren meemaak heb, nog niet uit eigen kracht in de kist lig en nog steeds de hoofd boven water hou, tjaaaa, je moet maar zelf als je geen hulp krijgt, toch Maar ik ben ook best sterk, en dat ik hier op het forum mijn ei kwijt kan is ook best goed voor me en dat ik af en toe ook zie, dat iemand mijn stront hier leest en niet overslaat geeft me best wat! Ik red me wel, zeker weten

Zijn jullie maar blij dat jullie niet zo'n griezel in de buurt hebben wonen, hier in Limburg ga je beter maar sterk in de schoenen staan, het vakpersoneel voor Hersenens-dingen is hier niet zo van de nieuwe wetenschappelijke kundigheden geïnformeerd en dat is dus niet hulpzaam als je je leven op de rails wilt hebben lopen

Ik ben in ieder geval blij dat je nu hier je ei kwijt kunt. En misschien heb ik geluk dat ik zo'n prettige psych heb op het moment maar moet zeggen dat als ik niet zo tegendraads was ik die ook niet gehad zou hebben hoor. De eerste reactie bij de GGZ was of ik het niet met hulp van de VU of zelfhulpgroepen afkon. Ik heb toen duidelijk gezegd dat ik gewoon een psych wilde en hier in de buurt. En dat is nu ook gebeurt. Ik heb zelf gekozen voor de combi psych/sexuologe omdat dat me het meest zinvol leek. En uiteindelijk heb ik daar gelijk in gekregen. 1 ding heb ik wel geleerd de afgelopen jaren. Je moet je wensen echt uitspellen in de gezondheids zorg want anders wordt je met een kluitje in het riet gestuurd.

Ja Joanne, misschien ben ik er nog niet zo consequent in dingen doortezetten, ik zit ook met een heleboel angsten die me steeds weer belemmeren, misschien was ik met een beter doorzettingsvermogen ook al veel verder, wie weet

Maar ik ben nu zo ver en als ik verder aan me werk, kan het allemaal goed uitkomen, je moet maar doen, ik ga nu naar duitsland waar ik morgen een afspraak bij de operateuse heb, hopelijk kom ik bij haar op de wachtlijst ik ben wel nerveus hoor

Groetjes, Mara