Ouder worden, fysieke beperkingen en uiting travestiegevoel.

[racine]

Gegroet allen,

Onlangs ben ik 47 jaar geworden en stelde mijn vrouw wat vragen over mijn travestie.
1.a
Hoe kun je als je ouder wordt en er lichamelijke beperkingen gaan komen nog uiting geven aan je travestiegevoel?
1.b
Of neemt dat gevoel af met klimmen der jaren zodat boven genoemd probleem niet aan de orde is?
2.
Stel je bent oud (hoogbejaard) en gerimpeld, ga je dan nog met make-up en foundation in de weer om een zo vrouwelijk mogelijk beeld neer te zetten?
3.
Komen er ook 60+ op t-uitjes? (t&t-avonden, t-feesten.)

Ik kon ze geen van allen makkelijk beantwoorden. Voor tg en ts liggen de zaken nog anders denk ik.
Vraag 3 is de minst lastige. Ikzelf heb nog nooit een tv/tg/ts gezien van 60+. (Ze zullen er vast wel zijn, maar niet in grote aantallen.) De oudsten die ik ken zijn achterin de 50. Dit is voor mij logisch omdat vanaf de jaren 60 veel taboes werden doorbroken en diegenen die toen in de pubertijd zaten, zijn nu achterin de 50. Ik veronderstel dat daarvoor het hele t-gebeuren een erg besloten karakter had en er velen in hun lot hebben moeten berusten. Onwetend van elkaar en de directe omgeving deed er alles aan om het binnenskamers te houden en het verschijnsel de kop in te drukken.
Vraag 2: In het algemeen kun je stellen dat hoogbejaarde bio-vrouwen ook niet in de weer zijn met foundation en make-up. Of dat voor travestieten ook van toepassing is, weet ik niet. Voor de meeste tv’s is het vrouwelijk uiterlijk erg belangrijk. Je zult dan toch aan de gang moeten, tenzij het antwoord op vraag 1b is: Met het klimmen der jaren neemt de travestiebehoefte af. Als dat zo is, dan is vraag 1a ook niet relevant meer.
Een zijsprong t.a.v. vraag 1: Door b.v. na een ongeluk of ziekte heb je lichamelijke beperkingen waardoor je fysiek geen uiting meer kunt geven aan je travestiegevoel. In 1ste instantie lijkt mij dit heel vervelend, echter je bent waarschijnlijk dan veel meer bezig met het overwinnen van tal van andere problemen en het je erop instellen dat het niet anders meer is en je leven zich anders dan gedacht zal gaan afspelen.
Ik ben benieuwd hoe de t-gemeente hier tegenaan kijkt.

Met vriendelijke groet,
Racine

[Gast]

Ik denk dat één en ander wel hout snijdt. Als ik de lijn zoals het nu gaat dertig jaar doortrek, denk ik niet dat ik, enige vlagen van opleving daargelaten, veel aan travestie zal doen.

De gang van zaken zoals het nu gaat:
Travestie associeer ik met ontspanning. Als ik het druk heb, moe ben, of niet lekker in mijn vel steek, heb ik nagenoeg geen behoefte. Ik merk het vaak nú al: ben dertiger, werk altijd ’s avonds, zeer vaak ook in het weekend en ben rugpatiënt. Dus tel maar op. Áls ik dan eens een avond niet iets moét, vind ik het heerlijk om gewoon eens lekker op de bank te hangen. En als ik dan wel uitga: wat mij betreft is het als man ook prima en wat mijn vriendin betreft; die hoeft ook niet alléén maar met Elfi op stap. Een wens waar ik overigens alle begrip voor heb.
Tijdens vakantieperioden bespeur ik bij mijzelf vaak wel een opleving.

Jullie merken al: ik ben wat travestie betreft niet ál te fanatiek. En toegegeven, er zit ook een stukje ijdelheid aan vast; ik kan mij er op dit moment geen voorstelling van maken of een avondje ‘plamuren’ over dertig jaar voor mij nog het gewenste resultaat zal opleveren…

[Janiek]

Goh, wat een vraag, maar wel belangrijk, denk ik.

Laat ik voorop stellen dat ik mijzelf als TG zie, en er van uit ga dat dat zich stabiliseert, totdat het tegendeel blijkt. Maar ouder worden is daarin een moeilijk punt: mannelijke trekken en kenmerken versterken zich vaak met de jaren. Dat vind ik geen prettig vooruitzicht. Ik heb daar al iets aan gedaan door mijn baard te laten weghalen. Dat is voldoende om mij zelf prettiger bij te voelen en voor de mensen die mij niet als man kennen om mij met mevrouw aan te spreken. Hoe ver ik hier mee kom, dat zal de tijd leren.

Hoe dat voor iemand die zich toch vooral als TV ziet ligt, kan ik in elk geval niet uit eigen ervaring bekijken.
Er schiet me wel een travestiet te binnen die jullie allemaal kennen en die ook zeker 60 is: Maarten 't Hart. Bij hem nam de travestiebehoefte met de jaren af, als ik het me goed herinner. Maar dat zal voor ieder anders zijn...

<<groetjes

[Frederique_]

Er schiet me wel een travestiet te binnen die jullie allemaal kennen en die ook zeker 60 is: Maarten 't Hart. Bij hem nam de travestiebehoefte met de jaren af, als ik het me goed herinner.

Dat kan zo zijn, het kan evengoed zo zijn dat hij de media-aandacht voor zijn vrouwelijke uiterlijk zat was.

Groetjes,

Frederique

[Janiek]

Er schiet me wel een travestiet te binnen die jullie allemaal kennen en die ook zeker 60 is: Maarten 't Hart. Bij hem nam de travestiebehoefte met de jaren af, als ik het me goed herinner.

Dat kan zo zijn, het kan evengoed zo zijn dat hij de media-aandacht voor zijn vrouwelijke uiterlijk zat was.

Groetjes,

Frederique

Ik ga af op uitspraken van hemzelf over zijn travestiebehoefte: hing die aanvankelijk samen met moeilijker periodes in zijn leven, later eerder met tijden dat hij juist lekker in zijn vel zat. De laatste uitspraak die me bij is gebleven: "... het mantelpakje is al geruime tijd niet van het knaapje geweest..."

Ach, als ik het goed bekijk zegt zo'n uitspraak eigenlijk weinig over zijn behoefte en of hij er gelukkig mee is. Het kan evenzogoed betekenen dat de ouderdom het hem tegen maakt zichzelf als vrouw te zien en dat hij dat met meer of minder verbittering aanvaardt als één van de gebreken waarmee de ouderdom voor iedereen komt.

<<groetjes

[Cynthia]

Hoi.

Ik was vorig jaar een keer op een T&T avond in Nieuwegein, en daar was een travestiet uit Rotterdam van in de 70 die er nog steeds plezier in had.
Ik vond dat zelf heel knap en dapper om te zien.

Het komt dus meer voor, al zijn het uitzonderingen

[leontine]

Ten eerste houd ik helemaal niet van make-up, ook niet bij 'echte vrouwen' en wens ik mezelf nu ook niet op te maken, dus daar zal ik erg weinig problemen mee krijgen.

Aan punt 2 de rimpels kun je als je wilt trouwens wel wat laten doen. Zijn voldoende TV-programma's over. Kijk b.v. maar eens naar Cher. niet dat ik vind dat ze er op vooruit gegaan is, maar dat is mijn visie.

Verder hoop ik tegen die tijd het vrouwzijn zodanig in mezelf geïntegreerd te hebben dat ik me vrouw voel, onafhankelijk van hoe ik er uitzie.

[Lisa met een S]

Over Maarten 't Hart, het staat mij erbij dat ik ergens gelezen had dat hij zich minder behoefte voelde omdat hij meer moeitie had om een mooie vrouw te presenteren.

Overigens vraag ik mij af of het probleem is om als een passabel vrouw jezelf te presenteren of als een mooie vrouw. Want naarmate mannen en vrouwen ouder worden, worden m.i. de verschillen kleiner (ten minste, na 65 of zo). Bij mannen wordt door het verminderde testosteroongehalte het gezicht zachter en de spiermassa neemt af, en bij vrouwen na de overgang verandert door het verminderde oestrogeen heel veel waardoor ze meer op mannen gaan lijken.

Lisa

[Elsa]

Brrrrrrrrr eng toekomst perspectief

[Dorothy]

Eigenlijk wil ik er liever niet over nadenken, maar onwillekeurig gebeurt dat toch wel eens.
Mijn ervaring met het ouder worden in het algemeen is toch dat je je aanpast aan de omstandigheden, die een bepaalde leeftijd met zich meebrengt. Zo zal het ook wel met de travestie gaan.

Op één van de T&T avonden in Nieuwegein heb ik een keer gesproken met Eveline, die 76 is, en een zeer overtuigende oude dame kan neerzetten.
Daartegenover zie je dan een 60+ (ik zal geen namen noemen) die in minirok en wankelend op schoenen met plateauzolen rondstapt.
Ik wil maar zeggen, als je er verstandig mee omgaat, kan je nog lang mee. En dat is maar goed ook, want ik heb niet het idee dat het "overgaat".

[Janiek]

Tja, is dit nu iets om een nieuwe draad te beginnen of deze nog even door te breien?

Vandaag in de stad zag ik een reclame die raakt aan deze topic van Racine, tenminste voor mijn gevoel.

Waarom de campagne Tijd voor Echte Schoonheid?
Al veel te lang wordt schoonheid neergezet door smal gedefinieerde stereotypen. Vrouwen hebben laten weten dat het tijd is om daar verandering in te brengen. Dove is het daar mee eens. Wij geloven dat echte schoonheid vele vormen, maten en leeftijden heeft. Daarom heeft Dove de campagne Tijd voor Echte Schoonheid gelanceerd.

Dove's wereldwijde campagne Tijd voor Echte Schoonheid heeft tot doel de huidige situatie te veranderen en een breder, gezonder en meer democratisch idee van schoonheid te bieden. Een idee van schoonheid waar alle vrouwen zich elke dag mee kunnen identificeren en van kunnen genieten.

Ze hebben er een site over gemaakt, die niet veel ruimte laat voor twijfel over wat correct stemgedrag in deze is....

http://www.tijdvoorechteschoonheid.nl

<<groetjes

[Anna Conda]

De vraag ligt eigenlijk voor de hand. Zodra je de 40 gepasseert bent, gaat het bij menigeen dagen, dat het leven eindig is.

Of TV overgaat of niet, dat merk je wel. Maar hier een praktisch iets.
Harde, donkere kleuren laten onevenheden duidelijker naar voren treden.
Door veel make up lijk je als oudere nog ouder, als je al bent.
Als je je toch wilt opmaken en een pruik wilt dragen, lijkt het mij verstandig, voor een lichte haarkleur te kiezen.

Het make up kan beter zo onopvallend en natuurlijk mogelijk zijn.
De huid wordt dunner en droger, dus in plaats van het gezicht helemaal dicht te plamueren, zou ik eerder dagelijks een hydraterende creme gebruiken. Ook lange, donkere wimpers hebben dan een averechts effect.
Zachte perzikkleuren in het spaarzame make up en pastellkleuren voor de kleding staan het mooist.
Je hoeft toch dan niet meer sexy uit te zien? Je weet zo toch ook wel, wat je waard bent.

Groeten van
Anna C.

[Anna Conda]

Nog iets:
Het slikken van silicium schijnt rimpelvorming tegen te werken. Echt waar.

[MarjoleinJ]

nog meer van die goeie vragen....

Ook deze heb ik mezelf wel 'ns gesteld en eigenlijk pas een paar jaar geleden. De conclusie was zo iets van: ok, mijn T* gevoelens zullen niet over gaan, ik ben nu nog "jong" (vat dit aub niet verkeerd op....) en als ik nog een tijdje wil kunnen genieten van jeugdige, fleurige kleding, dan moet ik dat nu doen (ook dit kan verkeerd begrepen worden ben ik mij bewust van), en niet over twintig jaar.

Deze gedachtengang heeft er bij mij wel voor gezorgd dat ik een mentale stap gezet heb: ik wil niet gaan zitten wachten tot m'n pensioen - dat trek ik niet. Op dat moment heb ik ook besloten om naar T&T avonden te gaan en stapje voor stapje verder te gaan, samen met m'n vriendin. Voor die tijd "deed ik maar wat" zonder ook maar enig idee te hebben van wat ik nu eigenlijk wil. Dat is sinds die tijd al een heel stuk verbeterd en we gaan stapje voor stapje verder.

Hoe ik mijn T* gevoelens over een jaar of twintig beleef? Ik weet 't echt niet... ik zou zeggen: laten we zorgen dat we er allemaal nog zijn over twintig jaar en dan hebben we het er nog eens over....

groetjes

[Anna Conda]

Precies, dat is nu niet aan de orde. Tenzij iemand al ouder is.