Outing op het werk

[Frederique_]

Vanavond 19:55. Ik was gekleed in een zwarte broek en een zwarte trui, met gekleurde opdruk. Mijn borsten waren niet te missen. Ik vond mijzelf mooi.

Hoi, Frederik
Hoi, B.

Ik keek hem aan en glimlachte.
Hij lachte wat.
Ik liep door, in hetzelfde tempo waarin ik aan was komen lopen.
Hij nam een trekje aan zijn sigaret en keek mij na.

Zo simpel ging het. Geen vluchtgedrag, best wel zeker van mijzelf. Wel begint direkt mijn hoofd te malen: mijn leidinggevende is nog 2 weken op vakantie. Een andere leidinggevende is maandag net terug. Hij weet nog niets van mijn transitie, ik zal hem maandagmorgen direkt informeren. En B. en zijn groep? Geen idee wat B. zijn collega's wel/niet zal zeggen. Als hij ze iets gaat zeggen weet morgen het halve bedrijf waar ik mee bezig ben.

Ik ben erg benieuwd wat er verder maandag op het werk gaat gebeuren. Ondanks een lichte onrust heb ik toch het vertrouwen dat het goed komt...

[Martiene]

Wel dapper.
Van de andere kant had je niet beter van te voren in elk geval de leiding in moeten lichten?
Ik zeg zomaar iets hoor.

[Wendy B]

Spannend. Ik neem aan dat die ontmoeting in je vrije tijd was.

Maar succes. Duidelijkheid wordt meeestal gewaardeerd.

[Frederique_]

Hoi Martiene en Wendy,

Ik was van plan om in september het management (en in oktober/november een groot aantal collega's, waaronder B.) te informeren. Dat ik dat nog niet eerder gedaan heb deed ik bewust: er was niet direkt een aanleiding voor (want: er was geen link tussen wat ik in mijn vrije tijd doe en mijn uiterlijk op het werk). En dus had ik zoiets van: hoe minder mensen ik informeer hoe beter het is, op die manier blijft 't 't beste geheim (en zolang het geheim is heb ik alle vrijheid om zonder extra moeilijkheden op het werk in alle rust mijzelf te ontdekken).

De kans dat ik hier in de omgeving collega's tegenkom achtte ik niet zo groot, zeker niet op de route van/naar de bushalte die ik nu gebruikte. Zo zie je maar weer: ook een klein risico is niet helemaal gelijk aan geen risico... Aan de andere kant heb ik altijd als ik naar buiten ging wel iets gehad van "stel je nu eens voor dat ik wel een collega tegenkom... zou ik er dan klaar voor zijn". Ik ben best tevreden over mijn eigen reactie (vooral dat ik niet in de verdediging schoot of snel voor deze jongen wegvluchtte valt me van mijzelf mee).

Mijn direkte leidinggevende wist van mijn transitie (vanaf januari van dit jaar), juist ook omdat ik bang was dat zoiets als dit zou gebeuren. Mijn outing zal nu wel wat sneller gaan als dat ik eerst van plan was...

De ontmoeting was inderdaad in mijn vrije tijd. Ik kwam net terug uit Amsterdam waar ik inkopen gedaan had

Groetjes,

Frederique

[Frederique_]

Afgelopen maandagmorgen heb ik direkt de vervanger van mijn leidinggevende ingelicht over mijn vrouwelijker zijn (en het gegeven dat ik afgelopen zaterdag door B. gespot ben). Hij reageerde verrast, maar kon ineens enkele discussies uit het afgelopen jaar beter plaatsen. Hij reageerde wel positief en refereerde naar C., die in mei haar outing op het werk beleefde. Even later heb ik mijn kamergenoot M. geinformeerd. Voor hem kwam het als een verrassing, maar hij stond er toch positief tegenover. Hij vond dat ik vooral mijn gevoel moest volgen en zou zijn oren goed openhouden bij de collega's van B. Hij achtte de kans groot dat B. nergens over zou praten: B. heeft een vriend die zich ook vrouwelijk kleedt. Verder had hij die morgen al met collega's van B. gepraat, als B. iets had verteld had hij het naar zijn eigen inschatting al moeten horen.

Verder was het oorverdovend rustig. Zowel op maandag als dinsdag hielden de vervanger van mijn leidinggevende en ik onze adem in, maar we hoorden niets. Op dinsdagmiddag kwam hij naar mij toe en vroeg of ik al iets gehoord had (naar later bleek had hij direkt na die vraag een gesprek met de meewerkend voorman van B.'s groep), maar we hadden beiden niets gehoord. Ik vond het prettig om te merken dat ook hij zich verantwoordelijk voor voelt voor een goed verloop van mijn outing.

Vanmiddag bij de lunch zat ik aan tafel met de groep van B. Best spannend om te weten dat er iemand aan tafel zit die met een grote mond en wat branie je het leven knap moeilijk kan gaan maken. We keken elkaar aan, maar hij liet verder niets blijken. De hele lunch kwam het onderwerp op geen enkele manier ter sprake, ik weet nu zeker dat hij niets aan zijn collega's heeft verteld.

Gelukkig maar: nu kan ik op mijn eigen tijd en in de goede volgorde de rest van het management en mijn collega's informeren...

Wendy en Martiene, nogmaals hartelijk dank voor jullie reacties (en travestie.org voor het kunnen schrijven op dit forum): gedeelde smart was voor mij in dit geval halve smart.

[MarjoleinJ]

nou, da's inderdaad behoorlijk spannend geweest....

Ik ben heel benieuwd hoe die (versnelde) outing op 't werk zal gaan! Ben benieuwd hoe je collega's reageren.

Ik hoop dat je dat ook wel hier zult posten - ik wens je in ieder geval succes de komende tijd!

groetjes,

marjolein

[Frederique_]

Update t.a.v. mijn outing op het werk, overgenomen uit mijn dagboek op de vlaamse genderkring

Het was vandaag de eerste keer na de zomervakantie dat ik mijn coach weer sprak. Deze keer was 't niet op het bedrijf waar ik werk maar bij haar thuis: ik was de enige die gecoached zou worden en 't was dan erg onhandig voor haar om naar het bedrijf te komen. Omdat ik zelf geen auto rijdt ging dat met het openbaar vervoer. Wegens wegwerkzaamheden ging mijn bus wat langzamer - maar er was ruimte zat binnen het tijdsschema. Wel was er veel sluipverkeer rond de wegversperring - daar had ik dan weer geen rekening mee gehouden. In totaal was ik meer dan 15 minuten later op het overstappunt en dus miste ik mijn aansluitende bus. Heel vervelend... Toen ik mijn coach belde om te vertellen dat ik later kwam betrapte ik me erop dat ik half automatisch nog steeds mijn mannennaam gebruikte, terwijl ik toch wel dicht bij mijn gevoel zat.

Omdat het gesprek bij haar en niet op het bedrijf was was dit een uitgelezen kans om als Frederique naar haar toe te gaan. Ik droeg een broek en een streepjestrui. Ze gaf aan dat ze de kleren mooi vond, ofschoon ze wel vermoedde dat B. een paar weken geleden niets gezien zal hebben. Ik had dit, op basis van mijn gesprek met mijn ouders, ook al half verwacht. Ze liet mij mijn outingsplan voorlezen, toen ik klaar was vroeg ze wat ik daar zelf over voelde. Over de meeste punten heb ik een goed gevoel, ik zie alleen op tegen het inlichten van een grotere groep mensen in één bijeenkomst (aan het eind van de outingsperiode). Ze zei dat ze dat niet zo als probleem zag: ik zou op dat moment meerdere outings in kleinere groepen achter de rug hebben. Ik zou in de tussentijd ook meerdere coachingsgesprekken gehad hebben. Ze raadde aan om de frequentie van die coachingsgesprekken te verhogen tijdens de outings: eventuele spanning of onderdrukte gevoelens en emoties zouden dan niet doorwerken in volgende coachingsgesprekken. Ik zou dan niet "in de automatische piloot" gaan outen, maar zou dichter bij mijzelf blijven. Ik vond dat een goed idee: ik denk namelijk dat de "echtheid" van het dicht bij mijzelf blijven een belangrijke factor is waardoor mensen goed accepteren waar ik mee bezig ben.

Verder hadden we beide wel een goed gevoel over het proces. Op een gegeven moment concludeerde ik dat ik mij minder vrouw, maar ook minder man begon te voelen: ik voel me meer mijzelf. Ik zie dat vrouwen vooral vrouwelijk doen als ze niet dicht bij zichzelf leven. Vrouwen worden dan overdreven vriendelijk, lief en zorgzaam. Mijn coach vulde aan dat veel vrouwen zich dan ook vaak vrouwelijker kleden (ze bedoelde met name via een beter zichtbaar decoleté). Ik voel me niet zozeer verwant met de groep vrouwen (of de groep mannen). Ik voel me vooral verwant met mensen die dicht bij zichzelf leven. Binnen die groep (en binnen dat gevoel) is het ook niet zo van belang of iemand man of vrouw is. Het gedrag van mensen die dicht bij zichzelf leven lijkt redelijk sekseneutraal te zijn. Mijn coach herkende zich hier wel in.

Het enige wat overblijft waardoor ik denk dat ik toch vrouwelijker ben dan mannelijk is dat ik meer energie heb als ik wel borsten draag dan als ik geen borsten draag. En dat ik mijzelf als man nooit mooi gevonden heb, terwijl ik het gevoel heb dat vrouwenkleren bij mij passen.

We hebben het over heel veel dingen gehad. Het was een goed gesprek. Ze had het gevoel alsof ik heel dicht bij mijzelf leefde en concludeerde dat er op gevoelsmatig gebied al heel veel gebeurd is. Ik was op mijn beurt heel erg blij dat ik een coach had -en heb!- die mij helpt om allerlei gevoelens en emoties goed op een rijtje te krijgen. Om te herkennen als ik te snel wil en die ook meedenkt om mijn outing goed uit te rollen.

[wordt vervolgd]

Groetjes,

Frederique

[Maruscha]

Frederique, ms. ligt het aan mij, maar iedere keer wanneer er een berichtje van jouw verschijnt is mijn hele lay-out naar de knoppen. Volgens mij speelt je avatar op

Verder vind ik het knap dat je deze stappen neemt, al ben ik eerlijk gezegd wel blij dat het voor mij niet nodig is: ik ben me destijds (bij mijn vorige werkgever) gewoon geleidelijk aan vrouwelijker gaan kleden, zonder enige uitleg of wat dan ook. Zij die vragen hadden konden ze stellen, dat was genoeg. Ik heb een beetje het idee dat je door jouw manier de boel opblaast, maar goed, ieder zijn (of haar) eigen werkwijze natuurlijk

[Frederique_]

Hoi Maruscha,

Ik ben bang dat de layout van mijn berichten aan jouw kant ligt: ik heb mijn bericht gister herlezen en toen zag 't er nog goed uit. Ook na jouw post zie ik geen rare dingen.

Verder bedankt voor het inhoudelijk kritische meedenken.

Ik heb twee redenen om dit zo te willen doen:
1) Ik kom in mijn vrije tijd soms collega's tegen, dit houdt mij nu tegen om -bijv- in mijn vrije tijd buitenshuis een rok te dragen. Ik ben te bang dat de daaropvolgende dag het halve bedrijf "de nieuwste roddel" over mij heeft. Als ik dit "nieuws" op een rustige manier overgebracht heb naar het management en mijn direkte collega's ben ik daar niet zo bang meer voor: als iemand die verder van mij af staat dan dit nieuws wil brengen dan wordt dat toch vrij snel gestopt onder het motto "dat is geen nieuws, we wisten dit al lang, dat had'ie ons al verteld".
2) Mijn baardschaduw is heel donker. Dat heeft tot gevolg dat als ik begin met epileren dat die baardgroei onregelmatig terug kan gaan komen. Ik vind het handiger om dit verhaal vooraf te brengen dan pas op het moment dat men mij confronteert met mijn "maffe" uiterlijk. 't Brengt mij toch minder snel in een positie dat mijn direkte collega's "een verklaring van mij eisen".

Groetjes,

Frederique

[Carla van Eibergen]

Frederique schreef

Ik kom in mijn vrije tijd soms collega's tegen, dit houdt mij nu tegen om -bijv- in mijn vrije tijd buitenshuis een rok te dragen

Ik ben ook collega's tegengekomen, maar werd gewoon niet herkend.
Als je er netjes en verzorgd uitziet, en dan maken mensen gewoon geen link naar datgene wat ze zien en de collega op kantoor.
Overigens is het bij 1 collega wel bekend, maar alleen omdat ik het verteld heb
Kus,
Carla

[Maruscha]

Hoi Maruscha,

Ik ben bang dat de layout van mijn berichten aan jouw kant ligt: ik heb mijn bericht gister herlezen en toen zag 't er nog goed uit. Ook na jouw post zie ik geen rare dingen.

Mag ik vragen welke resolutie jij gebruikt? En dan alvast even aangeven dat 1024x768 als standaard voor websites wordt gebruikt, en ik deze dus ook heb (niet zozeer omdat ik me iets van standaarden aantrek, maar omdat ik regelmatig aan sites moet werken die deze resolutie dienen te hebben).

Ik vind het handiger om dit verhaal vooraf te brengen dan pas op het moment dat men mij confronteert met mijn "maffe" uiterlijk. 't Brengt mij toch minder snel in een positie dat mijn direkte collega's "een verklaring van mij eisen".

Voor iemand die in een andere thread beweert dat het vooral gaat om dicht bij jezelf te blijven, en je niet aan te passen aan anderen, vind ik dat wel een vreemde houding. Volgens mij hebben je collega's nl. helemaal niets te maken met hoe je eruit ziet. Ik heb destijds alleen mijn directe manager & de directeur ingelicht, de rest moest het (letterlijk & figuurlijk) maar zien ..

Wil niet zeggen dat ik me altijd zo opstel natuurlijk, er zijn nog genoeg momenten waarop ik toch wel enigzins rekening houdt met omstandigheden (zeker gezien het feit dat ik een relatie heb), ze worden gelukkig al veel minder

[Frederique_]

Mag ik vragen welke resolutie jij gebruikt? En dan alvast even aangeven dat 1024x768 als standaard voor websites wordt gebruikt, en ik deze dus ook heb

Ik gebruik 1600x1024. Ik heb net even teruggeschakeld naar 1024x768 (en, afgezien van het gegeven dat mijn scherm er dan uitziet als een monitor voor blinden-en-slechtzienden, zie ik niets raars in mijn berichten t.o.v. de berichten zoals anderen die typen).

Ik vind het handiger om dit verhaal vooraf te brengen dan pas op het moment dat men mij confronteert met mijn "maffe" uiterlijk. 't Brengt mij toch minder snel in een positie dat mijn direkte collega's "een verklaring van mij eisen".

Voor iemand die in een andere thread beweert dat het vooral gaat om dicht bij jezelf te blijven, en je niet aan te passen aan anderen, vind ik dat wel een vreemde houding. Volgens mij hebben je collega's nl. helemaal niets te maken met hoe je eruit ziet.

Hebben ze ook niet. Ik vraag ze ook niet om toestemming, goedkeuring, mening, inspraak o.i.d.. Ik geef alleen maar aan waar ik mee bezig ben. De belangrijkste reden om dit zo te doen is om geen geduvel te krijgen. Als ik dat kan doen door mij een paar maanden buitenshuis iets lower-profile te kleden dan ik normaal gesproken zou doen dan is dat de prijs die ik daarvoor betaal.

Ook dat is voor mij leven vanuit mijn gevoel: het gevoel dat het beter is om even iets in te leveren wat ik later kan incasseren. En het vertrouwen dat dat een goede aanpak is.

Groetjes,

Frederique

[Maruscha]

Ik gebruik 1600x1024. Ik heb net even teruggeschakeld naar 1024x768 (en, afgezien van het gegeven dat mijn scherm er dan uitziet als een monitor voor blinden-en-slechtzienden, zie ik niets raars in mijn berichten t.o.v. de berichten zoals anderen die typen).

Het gaat niet om je berichten: het gaat om je avatar, die gekke witte balk van je is 480 pixels breed, terwijl de meeste avatars 80 px breed zijn, en da' s nogal een verschil. Hierdoor is de linker kolom relatief veel groter dan normaal het geval is, en helaas werkt het bij html zo dat altijd de maximale breedte wordt gepakt.

Overigens komt dit probleem bij mij alleen voor in Firefox, IE geeft ipv die balk wel een foto van jou. Misschien kan de 'afdeling techniek' van travestie.org een verklaring hiervoor geven?

[Lisa met een S]

Ik vrees dat onze "afdeling techniek" weinig hierover zou kunnen zeggen. Wij gebruiken phpBB forum software, en het weergeven van de avatars wordt daar helemaal geregeld. Overigens is het bij mijn weten onmogelijk om een avatar te uploaden naar de database als het groter is dan 80x80. Misschien zou het te maken hebben met een combinatie tussen de manier waarop de avatar van Frederique gecomprimeerd werd toen het tot 80x80 is teruggebracht en de manier waarmee Firefox het inleest.

Het is misschien een case om bij phpBB aan te melden.

Lisa

[Frederique_]

Volgens mijn gegevens is mijn avatar 68x79 pixels. Ik kan me herinneren dat ik er best veel moeite voor gedaan heb om mijn foto zowieso door de forumsoftware te laten accepteren.

Ik heb picture project gebruikt om de foto om te zetten van intern Nikon-formaat (raw) naar jpg, daarna GIMP om het te verkleinen naar het juiste aantal pixels.

Groetjes,

Frederique