hoe vertel ik mijn nieuwe colega's dat tv ben ?

[roberta]

hoe vertel ik mijn nieuwe colega's dat tv ben ? hier heb nog alle moeite mee wie van jullie heeft raad

[Lisa met een S]

Waarom is het nodig om te vertellen?

Lisa

[Silvia_]

hoe vertel ik mijn nieuwe colega's dat tv ben ?

Vraagje: Waarom zou je aan je collega's moeten vertellen dat je TV bent? Je hoeft toch niet alles te verantwoorden? Wat je buiten je werktijd moet je zelf weten en hebben je collega's niets mee nodig. Of zie ik dat verkeerd?

Edith

[Denise]

Edith,

dat zie je helemaal goed ... er zijn legio zaken uit je privé leven waar "het werk" niets mee te maken heeft en al zou men uit interesse vragen wat jouw hobbies zijn ... ik heb er in elk geval meer dan alleen travestie dus kan ik mijn (intussen ex-) collega's heel lang bezighouden met boeiende verhalen ...

Denise.

[Josette]

Ik vertel aan NIEMAND over dat ik behalve het dragen van laarzen ook omkleed, tenzij ik zo'n iemand kan vertrouwen dat hij of zij het geheim houdt. Er is thans slechts één collega die mij omgekleed heeft gezien en wij hebben met elkaar een erecode om dit diep geheim te houden.

Vanwege het geroddel. Ik voel met niet geroepen om met anderen dan hier over mijn T* te praten, behalve die ene collega. Ik heb mijn dameslaarzen en ik vind het al heel wat als ik op mijn dameslaarzen met hak op een werkplek mag verschijnen. Ik ga er niet vanuit dat een werkplek dat accepteert, maar accepteren ze het dan aanvaard ik dat als een geschenk uit de hemel en zorg ik er voor dat ik zuinig met die faciliteit om ga. Los van de talloze werkplekken waarin hoge hakken onpractisch of zelfs gevaarlijk zijn.

[KirstenHershe]

tenzij ik zo'n iemand kan vertrouwen dat hij of zij het geheim houdt.

Lieverd, niks of niemand is betrouwbaar! Enkel jezelf mag en kan je in vertrouwen nemen...



lg,
Kirsten

[gast]

Hoi, Roberta,

Als ik even terug naar de oorspronkelijke vraag ga: hoe vertel ik mijn nieuwe collega's dat ik TV ben, dan lijkt het mij duidelijk dat je dat hen dus wilt vertellen. Soms kan het beter zijn om er open over te zijn, dan achteraf heel wat geroddel over je heen te krijgen.

Ik kan ook mijzelf als voorbeeld nemen, want ook op mijn werk zal men moeten wennen aan Kitty. Tuurlijk, travestie is wat anders dan TG of TS (het woord travestie kent helaas nogal wat vooroordelen), maar ik weet uit ervaring dat openheid gewoon het beste werkt. Via het personeelsblad van het bedrijf heb ik uitgebreid uit de doeken gedaan over mij, wat er gaat veranderen enz, enz. Ik breng er een vrolijke noot in, en heb zeker geen moeite met wat zelfspot. Op die manier is nu iedereen op de hoogte wat er komen gaat. Ik kan geen deel van het bedrijf binnen lopen of ik wordt aangeklampt door medewerkers met allerlei vragen. Men is serieus geintresseerd, en men leeft mee.
Tuurlijk, mijn mermaid-projecten hebben er ook aan toe bijgedragen dat de acceptatie wat makkelijker verliep, maar over het algemeen kan ik zeggen dat Kitty daar straks zonder problemen terecht kan.

Oke, toegegeven: ik ben heel erg open. Open geworden, moet ik zeggen, want in het verleden was ik bang om te vertellen dat ik mij als vrouw veel beter voelde dan als man. Ik heb ervan geleerd. Ik schaam mij nu totaal niet om te vertellen hoe ik in elkaar steek, wat er momenteel gaande is en wat er straks gaat komen. En intussen ben ik ook wel gewend dat niet iedereen het appricieert. Het zij zo...



Liefs,

Kitty.

[Franscien]

Roberta,

Tja je collega's vertellen .... dat lijt me erg moeilijk. Ik deel in eerste instantie de mening van de eerdere postings; waarom??? Ja daar zul je zelf best een goede reden voor hebben.

Ook zelf heb op het werk al een opmerking van m'n werkgever gekregen over de veranderende uiterlijke kenmerken. Hoewel dit naar mijn mening vrij bescheiden is, (haar laten groeien, haarkleurtje en wenkbrauwen epileren) viel het hem wel op. Hij verontschuldigede zich met de opmerking van "het zijn je eigen zaken, maar zou je ook rekening willen houden met je positie binnen de organisatie en je voorbeeldfunctie???"

Tja, zoiets moest er een keer van komen. Ik heb het weggewimpeld met de opmerking dat ik iets anders wou, terug naar de '70.
Hoe dit verder gaat, we zullen zien.

Wil je het persé vertellen, dan denk ik dat je het best open kaart kunt spelen zoals ook Kitty dat heeft gedaan.

Ik wens je veel succes met je comming out en hoop voor je dat het goed uitpakt! Maar zint eer ge begint is mijn advies.

gr. Franscien

[Nathalie]

Hi Roberta,

Ik denk dat veel afhangt van een paar vragen.
Waarom zou je het je collega's willen mededelen ? Wat verwacht je daarvan voor effect ? En ik denk dat het tevens belangrijk is voor je eventuele succes in wat voor job je zit. Als kraandrijver onder de werkmannen bijvoorbeeld zul je het, vermoed ik, een stuk moeilijker hebben qua acceptatie dan ik het had.

Mijn collega's (zusters en dokters) waren --en zijn nog steeds-- erg meegaand en openminded is me gebleken. Misschien opmdat we in ons vak wel het nodige gewend zijn aan vreemde snuiters die de SEH's doorgaans bevolken. Ook andere 'aparte voorkeuren' zijn ons namelijk niet vreemd

Hoe dan ook, ik denk dat dat veel te maken hebt met hoe je je verhaal klaarstoomt. Hoe breng je het en hoe uit je het op je werk ? Zie je het als luchtig feestelijk iets, als interessant tijdverdrijf of profileer je het als een wat zwaarmoedig niet-anders-kunnen. Dat zal de acceptatie o.a. beinvloeden, denk ik. De timing en goede foto's doen ook wonderen, weet ik zeker.

Voorlopig heb ik er vrede mee dat ik het alleen vertel aan mensen die me wat doen en waarvan ik verwacht dat ze het positief oppakken. En dat heeft me tot nu toe nog geen windeieren gelegd. Maar zelfs als ze het doorbrieven aan andere collega's, daar was ik wel beducht op, zijn ook die reacties nagenoeg allemaal positief. Er gaan zelfs collega's zover dat ze aangeven het enig te vinden om met me te winkelen. En hoewel ik die collega-handschoen bewust nog niet heb opgepakt, is dat best een prettig idee dat het kan.

Ik hoop dat je hier iets mee kunt.
Succes in ieder geval!