Intakegesprek bij het genderteam

[Frederique_]

Het genderteam. Tja, wat nu te schrijven na drie kwartier intake-gesprek met dokter De Ronde (endocrinoloog)? Hij stelde gericht vragen naar mijn jeugd en pubertijd. Hij stelde nauwelijks vragen naar hoe ik nu leef. Hij vertelde hoe de procedure in elkaar zat en had weinig oor voor mijn argumenten dat ik al twee jaar psychologisch gecoached wordt. Dat had ik ook niet verwacht, maar 't is wel jammer. Wel een erg opmerkelijke uitspraak: ik gaf aan dat ik de hormonen onder meer graag snel wil om de achteruitgang van mijn hoofdhaar te stoppen. "Het is niet bewezen dat hormonen daarvoor helpen". En zijn alternatief, propretia, had dat wel. En daarom vond hij het ook niet nodig om versneld te beginnen met hormonen. Tja, was te verwachten.

Ik heb ook gevraagd naar een kopie van het VU-protocol. Op zijn vraag "waarom?" heb ik aangegeven dat er mensen zijn die op een nogal onplezierige manier er tegenaan gelopen waren - bijvoorbeeld doordat er in het protocol stond dat men niet mocht roken voor een geslachtsoperatie, en dat dat van te voren niet bekend was. Hij wou dit duidelijk niet: het protocol "bestond niet in een patienten-uitvoering", was alleen "voor intern gebruik", en "regelmatig aan veranderingen onderhevig". Ook weer zo'n punt waar ik vind dat men veel duidelijker moet communiceren: ik vind dat je als patient recht hebt op duidelijke informatie.

We hebben natuurlijk heel lang stilgestaan bij wat ik als hangijzer zag. Hij begon met de stelling dat alleen transseksualiteit behandeld wordt. En ik ben natuurlijk begonnen met mijn stelling dat ik nog geen duidelijkheid heb over het wel-of-niet willen van de geslachtsoperatie. Hij zag dit niet als probleem om met de diagnosefase te beginnen. Ik heb tot twee keer toe gevraagd of dat mij niet zuur gaat opbreken: als de diagnosefase ongeveer een jaar gaat duren, loop ik dan niet het risico dat ik na een jaar niet voor hormonen in aanmerking ga komen terwijl we dat nu, met deze uitgangspunten, al zouden kunnen constateren? Hij gaf aan dat het heel normaal is om de tijd daarvoor te nemen, sterker nog: dat men dat eigenlijk liever heeft. En dat dit dus geen probleem is. Ik ben daarop door gaan vragen: stel dat ik nu tijdens de hormoonfase besluit om geen geslachtsoperatie te willen doen, houdt dit in dat men ook stopt met de hormoonverstrekking? Hij wou hier geen duidelijk antwoord op geven: daarvoor was zijns inziens de diagnosefase. Ik heb daarop aangegeven dat dit juist het antwoord is wat mij bang maakt: stel dat dit in de diagnosefase niet duidelijk is, verstrekt men dan ook geen hormonen? Hij zei dat dan eerst duidelijk moest zijn waar mijn weerstand tegen die geslachtsoperatie vandaan kwam. En dat het in principe zo is dat mensen geholpen worden zolang het niet expliciet duidelijk is dat men tegen een geslachtsoperatie is. Hij gaf ook aan dat ook de medicie er van overtuigd moesten zijn dat het een goede zaak zou zijn om mij te behandelen - en als ik twijfelde, dan twijfelden de medicie natuurlijk ook.

We hebben daarop nog uitgebreid gepraat over de Standards of Care. Ik heb aangegeven dat ik graag zou zien dat de VU naar de buitenwereld aangaf dat behandelen van transgenders de beste oplossing is - ook als de VU transgenders om welke reden dan ook zelf niet kan of wil behandelen. Al in 2001 worden deze mensen door de SoC erkent, de VU heeft dus al 5 jaar de tijd gehad om haar omgeving te bewerken om nu alsnog die mensen te kunnen behandelen. Zijn opmerking daarop was: "het is niet de omgeving waardoor we niet kunnen, we zijn er gewoon niet van overtuigd dat het voor transgenders de beste oplossing is om -bijvoorbeeld- hormonen te verstrekken". Ik heb daarop aangegeven dat ik het niet meer snap: twee mensen vanuit de VU stellen een document samen dat erkent dat er mensen zijn die tussen de genders in leven en dat het een goede zaak is om die mensen van hormonen te voorzien en de VU hanteert vijf jaar later nog steeds de stelling dat men "niet weet of dat voor transgenders de beste oplossing is". Zijn antwoord: "daarom doen we ook onderzoek naar transgenders". Erg zuinig...

Hij kwam ook uit zichzelf met de opmerking dat men diagnoses van anderen dan de eigen psychologen niet zou erkennen. Als ik zou besluiten om een ander traject te volgen (bijv. via een ander ziekenhuis of de huisarts) en ik zou later alsnog terugkomen bij de VU voor een geslachtsoperatie, dan zou men het hele traject opnieuw van voor of aan beginnen. Hij gaf uit zichzelf aan dat men tijdens de diagnosefase "het liefst" ook patienten zou zien die geen medicijnen slikken. Hij gaf trouwens ook aan dat men het op dit moment niet streng verbood.

Op een gegeven moment poneerde hij een stelling over het genderteam, gevolgd door "...zoals u dat misschien graag zou willen zien". Ik reageerde direkt: "ik zou graag een genderteam zien dat samen met de patient zou bepalen wat het beste is voor de patient. En dan zonder protocollen of voorschriften gewoon op medische gronden de beste behandeling kiezen. Waarbij wij samen op gelijkwaardige basis besluiten nemen".

Eigenlijk vond ik het gesprek erg vechterig. Iemand heeft mij ooit eens gezegd "ik heb de indruk dat de VU gewoon kijkt hoe sterk je in je schoenen staat - en als je er niet tegenin vecht ben je er niet klaar voor". Daar leek het in dit gesprek heel duidelijk op.

Voor mijzelf heb ik een heel dubbel gevoel over dit gesprek.

Aan de ene kant heb ik het gevoel dat ik mijn eigen wensen duidelijk voor het voetlicht heb laten komen. Daar ben ik heel tevreden over. Over de toon waarop we met elkaar spraken heb ik een dubbel gevoel: het werd geen schreeuwen, we hebben elkaar uit laten praten, we hebben het elkaar wederzijds inhoudelijk gezien niet gemakkelijk gemaakt. In die zin: een goed gesprek.

Aan de andere kant had ik ook niet het gevoel alsof hij heel goed luisterde naar wat ik wou. Hij deed soms aannames over wat ik "wel zou vinden", waarbij hij dat soms heel netjes formuleerde met "misschiens" en "er zijn mensen die vinden...". En dat maakte dat er een soort "vechter" in mij bovenkwam die vooral mijn eigen standpunt naar voren wou brengen. En die had ik juist in dit gesprek liever niet gezien, omdat ik van mening ben dat je op gelijkwaardige basis er goed uit zou moeten kunnen komen - zelfs als je het niet met elkaar eens bent. En de gelijkwaardige basis - die ontbrak regelmatig in het gesprek. Ik had daar achteraf gezien beter anders op in kunnen gaan: beter kunnen constateren dat ik niet het gevoel had dat hij mij serieus nam. En dat was zeker op het punt van de geslachtsoperatie zo: hij ging er duidelijk van uit dat, als ik door de diagnosefase kwam, de geslachtsoperatie ook zou uitvoeren. De mogelijkheid dat er uit mijn afweging zou kunnen komen dat ik dat helemaal niet zou gaan doen - die mogelijkheid heeft hij voor mijn gevoel in het hele gesprek niet als reëeel gezien. En dat steekt achteraf misschien nog wel het meest.

Na het gesprek met dokter De Ronde heb ik nog met de gendercoördinator Jos Meegens gepraat. Hij vertelde dat het zeker vier maanden gaat duren voordat ik met de psycholoog (mw Breweays) kan praten. Hij vroeg me ook of hij me met "meneer of mevrouw" aan moest spreken: er stond tenslotte een M op de pas. Ik zei: "met mevrouw graag, en misschien kunt u de pas dan beter direkt aanpassen". Hij lachte: "dat kunnen we het beste doen als u ook vierentwintig uur per dag als vrouw leeft". Toen ik aangaf dat ik dat al deed, zei hij "als je met hormonen begint dan verander ik de pas zoals je wilt, tot zolang weet ik niet of de administratie hier wel mee om kan gaan". Uitvluchten en smoezen - ik heb er een hekel aan. Als de regel is dat die pas pas bij de start van de hormoonbehandeling aangepast wordt - oke, dan is dat de regel en dan snap ik dat. Als er drie verschillende redenen en regels bedacht worden, waarbij om de brei wordt heengedraaid dan vind ik dat toch wel erg zwak...

Na nog een papier ondertekend te hebben dat men contact mag opnemen met mijn coach heb ik, moe en verward, het ziekenhuis weer verlaten.

Wat ik nu moet? Ik weet het niet. Aan de ene kant heb ik het gevoel dat het "vechten" wordt als ik hiermee doorga. Wil ik dat? Is dat nu werkelijk nodig om aan hormonen te komen? Zou het bij een huisarts of andere endocrinoloog niet veel beter gaan - en zou ik daar vooral mijzelf niet een veel groter plezier doen? Zou ik daar ook niet veel sneller hormonen voorgeschreven krijgen dan nu? Aan de andere kant: men is niet niet-bereid om mij vanuit de VU medicijnen voor te schrijven. Dat is al meer dan waar ik op rekende. De combinatie van diabetes + hormonen vanuit dezelfde "bron" vind ik een prettige combinatie. Het feit dat het hele proces (incl. diagnosefase + anderhalf jaar real-life-test) opnieuw gestart wordt en dat de tijd die ik nu evt. sneller ga dus straks dubbel-en-dwars terugkomt als ik bij de VU wel een geslachtsoperatie zou willen doen - tja... Dat geeft ook geen goed gevoel...

[gast]

Niets nieuws onder de zon, Frederique. Slechts een half uurtje intake van de VU was voor mij voldoende om te weten dat ik bij de VU niet gelukkig zou gaan worden...

Kitty.

[Babette]

Hoi hoi Frederique,

bij mij ging het al mis bij de vragenlijst nog voor ik een intakegesprek had. Het blijft erg lastig om in alle gelijkwaardigheid met grote zorginstellingen om te gaan, en dat is erg jammer.

Sterkte met het vervolg en de beslissingen die je nog wilt nemen. Mijn steun heb je in ieder geval!

Groetjes en liefs,

Babette.

[San10]

Ja, ook sterkte Fréderique.

Ik heb zelf bijna een jaar kunnen wachten voordat ik met de gesprekken kon beginnen.
Het intake gesprek was een vrij zakelijke en hoofdzakelijk meten wegen en tokken.
Volgens mij was het wel zo dat ik tijdens de échte gesprekken al wel m'n
ponsplaatje kon laten wijzigen in mevrouw. En dat staat er nog steeds.
Pas later toen ik echt aan de moontjes was, kreeg ik pas die brieven om
je ziekenfonds en andere pasjes te laten wijzigen, voor zover mogelijk
Ik sta ook nu nog het bestand bij hun.
Het was namelijk wel zo dat toen ik na anderhalf jaar hormonen aangaf
dat ik meer transgender voelde en moeite had om me helemaal om te laten bouwen, werden de gesprekken op een gegeven moment gestopt.
En ik dacht nog dat ze me dan wel nog eeuwenlang hormonen konden
verstrekken, maar dat kon niet. Het werd afgerond en als ik wel ooit zou willen laten opereren, zou ik helemaal van voren af aan moeten beginnen
weer, plus dat het dan nog moeilijker is, omdat ik al een keer 'afgehaakt', heb voor het gehele m/v traject in feite.

Ik heb nu dan via een huisarts moontjes.
Na goed, in December ga ik er heen naar een psycholoog omtrent het transgenderzijn (ze zijn dat in de kaart aan het brengen, waardoor ik dus toen gelijk een afspraak gemaakt heb) en zal voor je en voor ons allemaal hier hè duimen. (In gedachten uiteraard).

Sanne

[chantal-tg]

Het is toch zo jammer... ik heb al zoveel verhalen gehoord omtrent het genderteam dat ik er volledig vanaf gezien heb om ze te benaderen.
Ik voel mijzelf absoluut geen transexueel (mischien dat het zich zal ontwikkelen, maar 'nu' dus niet)

Heel jammer dat het genderteam zich zodanig gedraagt, maar goed, het is een situatie die we moeten accepteren.

heel veel liefs en sterkte,

Chantal

[chantal-tg]

dat ben ik weer hihi. Wilde ik nog iets vragen maar ja, toen was het berichtje al geplaatst.

dat middel 'propretia' dat genoemd werd om haargroei te bevorderen, weet iemand daar meer over? of moet ik dan een nieuwe topic beginnen?

liefs,

Chantal

[gast]

Wanneer je het kaal worden wilt stoppen, zul je dat toch aan de bron moeten aanpakken. Hormonaal dus. Androcur werkt perfect... alleen is het de vraag of wat nu al kaal is ook het haar terugkomt. Soms wel, soms een beetje, soms helemaal.

Propretia ken ik niet en de zoekmachine kan er ook niets mee

Kit.

[Cynthia]

Het is propecia, en wordt voorgescreven tegen mannelijke kaalheid.
Werkzame stof is finisteride.
Ik heb dat vroeger wel via internet gekocht (merknaam finpecia).
Tegenwoordig krijg ik proscar voorgeschreven, dat dezelfde werking heeft op kaalheidsverschijnselen.
Dat samen met de androcur en vitamine B is voorlopig mijn aanpak.
Heb de indruk dat het heel erg langzaam toch iets aan het terugkomen is.

[Frederique_]

Hoi Kitty,

Ik heb het (nog net iets sterker) aan De Ronde gevraagd: of het niet zo was dat het een lapmiddel was in plaats van een echte oplossing en dat het mogelijk dus niet het beste medicijn voor mij op dit moment zou zijn. Zijn antwoord: bij hormonen is het niet bewezen dat het haargroei stopt, propecia (Cynthia, dank voor de juiste schrijfwijze!) wel.

Nu ik er, dankzij jouw antwoord, langer over nadenk wordt het een al raarder antwoord voor een hormonenspecialist.

Ook weer zo'n antwoord waarbij ik denk "ging het hem nu om de inhoud of om het effect van zijn antwoord op mij te peilen"?

Groetjes,

Frederique

[gast]

Zijn antwoord: bij hormonen is het niet bewezen dat het haargroei stopt, propecia (Cynthia, dank voor de juiste schrijfwijze!) wel.

Ik hoop niet dat het de haargroei stopt, maar wel dat het de kaalheid stopt....
Persoonlijk ervaar ik wel, dankzij regelmatige controles van m'n kapster, dat de kaalheid niet verder gaat sinds ik Andro gebruik. Het haar op m;n kruin is volledig teruggekomen, alleen de inhammen voor is nog de vraag. Er zit nu blond donshaar.

Zal eens horen aan m'n endo hoe hij er tegenover staat, en wat de mogelijkheden van finisteride zijn voor mij. Vitamine B heb ik tijdelijk gebruikt, toen bleek dat niet alleen m'n hoofdhaar sneller ging groeien, maar ook mijn baardharen en overig lichaamshaar... En dat was nou net niet de bedoeling...

Kitty.

[mina]

Kan propecia vergoed worden?

[gast]

Kan propecia vergoed worden?

Nee, Propecia wordt niet vergoed. Je kan wel overstappen op Proscar, een zelfde goedje, maar je zal de medicijnen even moeten delen (1 mg tegenover 5 mg geloof ik) Proscar wordt wel vergoed.

Liefs, Kitty.

[mina]

Kan propecia vergoed worden?

Je kan wel overstappen op Proscar, een zelfde goedje, maar je zal de medicijnen even moeten delen (1 mg tegenover 5 mg geloof ik) Proscar wordt wel vergoed.
Liefs, Kitty.

Weet jij onder welke voorwaarden dat wordt vergoed Kitty?
Wat heb jij een leuke website zeg!
Echt supergrappig!
Dat lijkt me dat wel wat Zeemeerman/min zijn!

Mina

[gast]

Voor zover ik weet gewoon als waar het voor bedoeld is: tegen kaalheid bij mannen. En uiteraard op recept. Normaal gesproken hoef je niet te betalen als je het bij de apo komt afhalen.

Dank je voor je compliment! Je kan voor een dagje zeemeermin / man zijn hoor, ik heb daar spciale mogelijkheden voor. Mail me anders maar even op info@freemerfolk.nl als je het leuk vind.

Liefs, Kitty.

[mina]

Voor zover ik weet gewoon als waar het voor bedoeld is: tegen kaalheid bij mannen. En uiteraard op recept. Normaal gesproken hoef je niet te betalen als je het bij de apo komt afhalen.

Dank je voor je compliment! Je kan voor een dagje zeemeermin / man zijn hoor, ik heb daar spciale mogelijkheden voor. Mail me anders maar even op info@freemerfolk.nl als je het leuk vind.

Liefs, Kitty.

Ok Kitty!
Ik zal het eens bij mijn huisarts voorleggen. Ja hartstikke tof je website.
Maar of ik er aan toe ben zeemeermin te worden? Laat dat nog maar even wachten, ik heb vandaag voor het eerst sinds 7 jaar weer een rok gekocht en ben gaan neuzen en passen in een dameskledingzaak.
Eerst wat het wel even slikken, maar ik denk dat het een kwestie van vaak doen is! Ik heb geen rok waar ik tevreden over ben maar hij was dan ook heeel erg goedkoop .
Anway, ik dwaal af
Bedankt voor de tip...

Mina