Het doek is nu echt gevallen
Geplaatst: vr nov 24, 2006 23:28
Hallo allemaal,
Het was de afgelopen week een hele heftige week voor mij. Afgelopen dinsdag had ik een gesprek met de bedrijfsmaatschappelijk werkster van de ArboNed en mijn manager. Al vrij snel kreeg ik de indruk dat de bedrijfsmaatschappelijk werkster de kant van mijn werkgever koos. Ik was geheel machteloos tijdens dit gesprek. Tijdens dit gesprek kreeg ik te horen dat het beter was dat ik ontslagen zou worden. De problemen welke betrekking hebben tot mijn transitie zijn zo groot geworden dat blijven werken voor mijn werkgever onmogelijk is geworden. Uiteindelijk werd ik zo kwaad tijdens dit gesprek dat ze niet meer wisten wat ze met mij aan moesten. 's Middags had ik een gesprekje met mijn groepsleider die tevens aangesteld is als mijn contactpersoon. In het verleden stond hij vaak achter mijn mening en nu stond hij opeens achter de mening van mijn werkgever. Het gesprek met hem liep niet van harte. Uiteindelijk kon ik het niet langer meer aan en ik begon te huilen. Hij probeerde me te troosten door mij te strelen en te zeggen van: "Wat is er dan meisje". Vervolgens ben ik naar het damestoilet gegaan op de begane grond. Het meisje dat achter de telefooncentrale zat zag door de uitgelopen make-up dat het helemaal mis met mij was. Zij heeft meteen een vervangster opgeroepen en zij heeft me vervolgens uit de toiletruimte gehaald en mij meegenomen naar de kantine waar we een kopje thee zijn gaan drinken. Zij heeft mij gerust proberen te stellen.
Afgelopen donderdag werd ik om 11 uur gebeld door personeelszaken dat ik om 12 uur een gesprek zou hebben met personeelszaken en de directeur. Ik heb me dus helemaal niet voor kunnen bereiden voor dit gesprek. De directeur vroeg aan mij hoe ik de toekomst bij mijn werkgever zou zien. Toen de directeur tijdens dit gesprek begon te merken dat hij geen resultaat boekte, liet hij me merken dat hij niet langer met mij verder wilde en vroeg aan mij hoe we het beste uit elkaar zouden kunnen gaan. Een onderlinge overeenkomst of ontslag via de kantonrechter. Ik heb laten blijken dat ik op dat moment geen enkele toezegging doe en ik niet toestem met ontslag. Het gesprek kreeg een grimmige sfeer. De directeur maakte als opmerking van: "Jij bent niet op je mondje gevallen". Ze zijn het inderdaad niet van me gewend. Vroeger durfde ik niet voor mijn mening uit te komen en liet alles maar over me heen komen en nu ben ik veel assertiever geworden en laat het kaas niet van m'n brood eten. Iets wat ze niet van mij gewend zijn. Over twee weken heb ik weer een gesprek met de directeur en personeelszaken en dan wordt de beslissing genomen. Op dit moment heb ik me weer ziek gemeld en probeer alle instanties zoals het genderteam en de FNV in te lichten over de situatie bij mijn werkgever. Ik ben helemaal niet meer gemotiveerd. Het gaat nu al bijna een jaar. Zelf krijg ik de indruk dat ze geprobeerd hebben mij weg te pesten door mij overal op aan te spreken en mij restricties op te leggen in de hoop dat ik op eigen initiatief ontslag zou nemen. Dit is niet gelukt en nu probeert mijn werkgever op een andere manier van mij af te komen.
Een paar maanden geleden had ik een gesprek met een outplacementbureau. Dit outplacementbureau heeft als advies gegeven om niet het outplacementtraject in te gaan. Sterker nog, het outplacementbureau vindt het risico te groot en wil hier niet aan meewerken. Het outplacementbureau vindt dit ook niet de juiste oplossing en zij hebben het advies gegeven om een onafhankelijke mental coach aan te stellen. Een paar weken geleden kreeg ik het rapport in handen dat het outplacementbureau. De conclusie van mijn werkgever was dat ik niet meer naar behoren functioneer en dat ik mij onbehoorlijk gedraag. Toen ik mijn groepsleider vroeg om tekst en uitleg kon hij mij daar geen antwoord op geven. Mijn conclusie is dat het uit de duim gezogen is.
Drie weken geleden had ik een individueel gesprek met de bedrijfsmaatschappelijk werkster van ArboNed. Ik had zelf een goed gevoel over dit gesprek. Twee weken geleden had de directeur een gesprek met deze bedrijfsmaatschappelijk werkster. Afgelopen maandag had de directeur en mijn manager onderling overleg over het komende gesprek. Afgelopen dinsdag had ik samen met mijn manager een gesprek met de bedrijfsmaatschappelijk werkster. Mijn manager is een uur eerder naar deze bedrijfsmaatschappelijk werkster gegaan omdat hij het gesprek mewt de bedrijfsmaatschappelijk werkster graag voor wilde bereiden. Na afloop van dit gesprek heb ik de bedrijfsmaatschappelijk werkster duidelijk laten weten dat ik dit niet volgens afspraak vind. Iedere partij zou één individueel gesprek met deze bedrijfsmaatschappelijk werkster hebben en dan vervolgens een gezamenlijk gesprek. Ik heb haar verteld dat ik het laf vind hoe het geheel verlopen is en dat zij de kant van de werkgever kiest.
Dank zij de steun en de inzet van de mensen om mij heen en de maatschappelijk werkster van het genderteam is mijn angst om mijn baan te verliezen, de enorme woede die ontstaan is door de situatie bij mijn werkgever veranderd in acceptatie. Ik begin me meer en meer te realiseren dat ik niet eens wil werken voor zo'n kortzichtige en kinderachtige werkgever. Een werkgever waar je niet jezelf mag zijn. Op dit moment blijf ik lekker ziek thuis zodat ik alle energie kan gebruiken om alle instanties op de hoogte te stellen en mij voor te bereiden op de rechtszaak.
Groetjes,
Edith
Het was de afgelopen week een hele heftige week voor mij. Afgelopen dinsdag had ik een gesprek met de bedrijfsmaatschappelijk werkster van de ArboNed en mijn manager. Al vrij snel kreeg ik de indruk dat de bedrijfsmaatschappelijk werkster de kant van mijn werkgever koos. Ik was geheel machteloos tijdens dit gesprek. Tijdens dit gesprek kreeg ik te horen dat het beter was dat ik ontslagen zou worden. De problemen welke betrekking hebben tot mijn transitie zijn zo groot geworden dat blijven werken voor mijn werkgever onmogelijk is geworden. Uiteindelijk werd ik zo kwaad tijdens dit gesprek dat ze niet meer wisten wat ze met mij aan moesten. 's Middags had ik een gesprekje met mijn groepsleider die tevens aangesteld is als mijn contactpersoon. In het verleden stond hij vaak achter mijn mening en nu stond hij opeens achter de mening van mijn werkgever. Het gesprek met hem liep niet van harte. Uiteindelijk kon ik het niet langer meer aan en ik begon te huilen. Hij probeerde me te troosten door mij te strelen en te zeggen van: "Wat is er dan meisje". Vervolgens ben ik naar het damestoilet gegaan op de begane grond. Het meisje dat achter de telefooncentrale zat zag door de uitgelopen make-up dat het helemaal mis met mij was. Zij heeft meteen een vervangster opgeroepen en zij heeft me vervolgens uit de toiletruimte gehaald en mij meegenomen naar de kantine waar we een kopje thee zijn gaan drinken. Zij heeft mij gerust proberen te stellen.
Afgelopen donderdag werd ik om 11 uur gebeld door personeelszaken dat ik om 12 uur een gesprek zou hebben met personeelszaken en de directeur. Ik heb me dus helemaal niet voor kunnen bereiden voor dit gesprek. De directeur vroeg aan mij hoe ik de toekomst bij mijn werkgever zou zien. Toen de directeur tijdens dit gesprek begon te merken dat hij geen resultaat boekte, liet hij me merken dat hij niet langer met mij verder wilde en vroeg aan mij hoe we het beste uit elkaar zouden kunnen gaan. Een onderlinge overeenkomst of ontslag via de kantonrechter. Ik heb laten blijken dat ik op dat moment geen enkele toezegging doe en ik niet toestem met ontslag. Het gesprek kreeg een grimmige sfeer. De directeur maakte als opmerking van: "Jij bent niet op je mondje gevallen". Ze zijn het inderdaad niet van me gewend. Vroeger durfde ik niet voor mijn mening uit te komen en liet alles maar over me heen komen en nu ben ik veel assertiever geworden en laat het kaas niet van m'n brood eten. Iets wat ze niet van mij gewend zijn. Over twee weken heb ik weer een gesprek met de directeur en personeelszaken en dan wordt de beslissing genomen. Op dit moment heb ik me weer ziek gemeld en probeer alle instanties zoals het genderteam en de FNV in te lichten over de situatie bij mijn werkgever. Ik ben helemaal niet meer gemotiveerd. Het gaat nu al bijna een jaar. Zelf krijg ik de indruk dat ze geprobeerd hebben mij weg te pesten door mij overal op aan te spreken en mij restricties op te leggen in de hoop dat ik op eigen initiatief ontslag zou nemen. Dit is niet gelukt en nu probeert mijn werkgever op een andere manier van mij af te komen.
Een paar maanden geleden had ik een gesprek met een outplacementbureau. Dit outplacementbureau heeft als advies gegeven om niet het outplacementtraject in te gaan. Sterker nog, het outplacementbureau vindt het risico te groot en wil hier niet aan meewerken. Het outplacementbureau vindt dit ook niet de juiste oplossing en zij hebben het advies gegeven om een onafhankelijke mental coach aan te stellen. Een paar weken geleden kreeg ik het rapport in handen dat het outplacementbureau. De conclusie van mijn werkgever was dat ik niet meer naar behoren functioneer en dat ik mij onbehoorlijk gedraag. Toen ik mijn groepsleider vroeg om tekst en uitleg kon hij mij daar geen antwoord op geven. Mijn conclusie is dat het uit de duim gezogen is.
Drie weken geleden had ik een individueel gesprek met de bedrijfsmaatschappelijk werkster van ArboNed. Ik had zelf een goed gevoel over dit gesprek. Twee weken geleden had de directeur een gesprek met deze bedrijfsmaatschappelijk werkster. Afgelopen maandag had de directeur en mijn manager onderling overleg over het komende gesprek. Afgelopen dinsdag had ik samen met mijn manager een gesprek met de bedrijfsmaatschappelijk werkster. Mijn manager is een uur eerder naar deze bedrijfsmaatschappelijk werkster gegaan omdat hij het gesprek mewt de bedrijfsmaatschappelijk werkster graag voor wilde bereiden. Na afloop van dit gesprek heb ik de bedrijfsmaatschappelijk werkster duidelijk laten weten dat ik dit niet volgens afspraak vind. Iedere partij zou één individueel gesprek met deze bedrijfsmaatschappelijk werkster hebben en dan vervolgens een gezamenlijk gesprek. Ik heb haar verteld dat ik het laf vind hoe het geheel verlopen is en dat zij de kant van de werkgever kiest.
Dank zij de steun en de inzet van de mensen om mij heen en de maatschappelijk werkster van het genderteam is mijn angst om mijn baan te verliezen, de enorme woede die ontstaan is door de situatie bij mijn werkgever veranderd in acceptatie. Ik begin me meer en meer te realiseren dat ik niet eens wil werken voor zo'n kortzichtige en kinderachtige werkgever. Een werkgever waar je niet jezelf mag zijn. Op dit moment blijf ik lekker ziek thuis zodat ik alle energie kan gebruiken om alle instanties op de hoogte te stellen en mij voor te bereiden op de rechtszaak.
Groetjes,
Edith