Travestie.org

Hoi hoi Patricia,

ik ben zo iemand die zo wienig mogelijk met het verleden te maken wil hebben. Ik heb ook foto's uit m'n jeugd weg gedaan , maar dat had meer met een "loslaat/opruim-proces" te maken, dan met m'n "t-zijn".

Ik zie het absoluut niet als een belediging voor m'n familie; een ieder is vrij om die keuzes te maken die goed voor hem/haar zijn, en als je rekening moet gaan houden met de gevoelens van je hele familie, heb je zelf geen leven meer. Families hebben sowieso nogal de neiging om te claimen en daar ben ik, noch m'n partner, niet van gediend. Overigens heb ik al jaren geen contact meer met m'n familie, en die behoefte bestaat ook niet. Mijn intieme vriendenkring is mijn "echte" familie!

Groetjes en liefs,

Babette.

Hoi Meiden,

Het is helaas onmogelijk om je verleden echt te vergeten. Iedereen en elk ding heeft een verleden. Hoe goed je ook je best doet, telkens kom je in omstandigheden dat je wordt herinnerd aan je verleden.
Het is wel mogelijk om een aantal zaken in je directe omgeving op te ruimen. Denk aan oude kleding en foto's.
Ik heb wel een deel van mijn verleden weggedaan, maar telkens komt het verleden weer om de hoek kijken.

wrom zou je een deel van je persoonlijkheid, degene die je bent geworden, uit je leven bannen?

dat zou betekenen dat je een vorm van spijt voelt over je verleden of bepaalde zaken uit je verleden

je verleden is ovrigens nooit verdwenen als je alles wegdoet wat jou eraan herinnert, je draagt het bij, je hele leven

ik vind het een verkapte vorm van therapie, je kan beter je verleden onder ogen zien, deal with it

waar je voor wegloopt loopt je in feite naar toe

Joy

gelukkig had ik mooie krulletjes


Oude fotos zijn wel leuk al is het alleen maar om het meubilair van toen en de kleding, waar je toen in durfde te lopen.....

Volgens mij zul je hier nooit een "JA" op horen. Transvrouwen die hun (mannelijk) verleden hebben uitgewist, willen gewoonlijk ook niet aan hun trans-zijn herinnerd worden, dus dit is wel de laatste website ter wereld waar je jezelf dan wil laten zien....

Zelf ben ik overigens niet van plan ook maar iets willens en wetens te 'wissen', alles wat niet (meer) nodig is verdwijnt vanzelf uit je primaire bewustzijn.

Ciska.

Maarja, ik heb opzich nog alle fotos en ik praat er best over, als type ben ik zeker nie verandert....tis nog steeds het zelfde leven wat ik leid, zelfde vriendenkring en tja zelfde baan.....daar wordt veel over verleden tijd gepraat....

....maar ik vermijd het wel un beetje ja....

groetjes

Mara

Nou ik zal nooit van mijn leven zomaar een foto weggooien

Elke foto brengt weer herrinneringen op

En ondanks dat ik altijd in een verkeerd lichaam heb gezeten

Heb ik ook gewoon plezier gemaakt en lol getrapt dus dat zou ik voor geen goud meer willen vergeten

Hoi hoi,

Joy schreef:wrom zou je een deel van je persoonlijkheid, degene die je bent geworden, uit je leven bannen?

dat zou betekenen dat je een vorm van spijt voelt over je verleden of bepaalde zaken uit je verleden

je verleden is ovrigens nooit verdwenen als je alles wegdoet wat jou eraan herinnert, je draagt het bij, je hele leven

ik vind het een verkapte vorm van therapie, je kan beter je verleden onder ogen zien, deal with it

waar je voor wegloopt loopt je in feite naar toe

Joy

uiteraard kan ik alleen maar voor mezelf spreken: vergeten kun je je verleden nooit, maar opruimen en relativeren wel; spijt heb ik nog nooit gehad. Vanuit mijn standpunt (niet vanuit m'n t-zijn overigens) is het zo dat zodra je je verleden opruimt, er meer ruimte komt voor nieuwe en andere dingen. Ik heb al in geen jaren contact meer met m'n familie, en ik kan niet echt zeggen dat ik iets mis. M'n intieme vriendenkring staat veel dichter bij me, dan m'n familie ooit gestaan heeft. Een "biologische" relatie is niet noodzakelijk een goede relatie, en ik zie dan ook geen enkele reden om die vanwege "sociale" redenen in stand te houden!

Ik heb trouwens ook niet het gevoel dat mijn familie een deel van mijn persoonlijkheid is: het tegendeel is eerder waar. Ik heb m'n hele jeugd gevochten om te mogen zijn wie ik ben, en m'n ouders hadden liever gezien dat ik hun "ideaalbeeld" invulde. Maar sinds ik er niet ben om aan verwachtingspatronen van anderen in te voldoen, is dat er gelukkig niet van gekomen. Wel zou je kunnen stellen dat ik sterk ben geworden door al dat "gedoe"!

Groetjes en liefs,

Babette.

Patricia1979 schreef:Hoi,

zijn er hier nou ook mensen die niets meer met hun verleden te maken willen hebben? En dan bedoel ik, dat ze al hun oude foto's en zo uit hun kindertijd en jeugd en van later hebt verbrand of verscheurd.

Volgens mij moeten ze er wel zijn die dat wel hebben gedaan.
Ik zelf vindt dat nogal ver gaan eerlijk gezegd.

Zelf zou ik zoiets nooit doen. Ik kan zelf ook zonder problemen kijken naar foto's van eerder. En dan zou ik het nog niet doen, want ik zou het ook belediging vinden voor m'n ouders en broers en zusters.

Hoe denken jullie hierover?

Groetjes,

Patries.

Mijn doel was ook om alle foto's te verwijderen. Mijn mam heeft een stuk of 5 foto albums met honderden foto's erin. Maar die mocht ik niet weg gooien, dan zou ik haar heel ongelukkig maken.

Nouja, goed als ik die boeken maar nooit weer hoef te zien.

Ikzelf had ook een aantal foto albums, die heb ik ritueel stuk voor stuk verscheurd, wat een opluchting!

Bij mij had iedere foto een herinderen, een vaak zijn die negatief, dus waarom zou ik die bewaren als ze enkel slechte ervaringen naar boven brengen?

Kimyy schreef:

Patricia1979 schreef:Hoi,

zijn er hier nou ook mensen die niets meer met hun verleden te maken willen hebben? En dan bedoel ik, dat ze al hun oude foto's en zo uit hun kindertijd en jeugd en van later hebt verbrand of verscheurd.

Volgens mij moeten ze er wel zijn die dat wel hebben gedaan.
Ik zelf vindt dat nogal ver gaan eerlijk gezegd.

Zelf zou ik zoiets nooit doen. Ik kan zelf ook zonder problemen kijken naar foto's van eerder. En dan zou ik het nog niet doen, want ik zou het ook belediging vinden voor m'n ouders en broers en zusters.

Hoe denken jullie hierover?

Groetjes,

Patries.

Bij mij had iedere foto een herinderen, een vaak zijn die negatief, dus waarom zou ik die bewaren als ze enkel slechte ervaringen naar boven brengen?

-omdat je daarmee die herinnering niet weggooit/verwerkt

kortom, het helpt niets

joy

Joy schreef:

Kimyy schreef:

Patricia1979 schreef:Hoi,

zijn er hier nou ook mensen die niets meer met hun verleden te maken willen hebben? En dan bedoel ik, dat ze al hun oude foto's en zo uit hun kindertijd en jeugd en van later hebt verbrand of verscheurd.

Volgens mij moeten ze er wel zijn die dat wel hebben gedaan.
Ik zelf vindt dat nogal ver gaan eerlijk gezegd.

Zelf zou ik zoiets nooit doen. Ik kan zelf ook zonder problemen kijken naar foto's van eerder. En dan zou ik het nog niet doen, want ik zou het ook belediging vinden voor m'n ouders en broers en zusters.

Hoe denken jullie hierover?

Groetjes,

Patries.

Bij mij had iedere foto een herinderen, een vaak zijn die negatief, dus waarom zou ik die bewaren als ze enkel slechte ervaringen naar boven brengen?

-omdat je daarmee die herinnering niet weggooit/verwerkt

kortom, het helpt niets

joy

Het is algemeen bekend dat als iemand een (aantal) nare ervaring(en) heeft gehad, bijvoorbeeld iets als seksueel misbruik.

Dat je problemen hebt met seks in een relatie, je kunt gaan huilen als je een verkrachtings secne op tv ziet ect.

Zo werkt dat ook in andere gevallen.

Kimyy schreef:

Joy schreef:

Kimyy schreef:

Bij mij had iedere foto een herinderen, een vaak zijn die negatief, dus waarom zou ik die bewaren als ze enkel slechte ervaringen naar boven brengen?

-omdat je daarmee die herinnering niet weggooit/verwerkt

kortom, het helpt niets

joy

Het is algemeen bekend dat als iemand een (aantal) nare ervaring(en) heeft gehad, bijvoorbeeld iets als seksueel misbruik.

Dat je problemen hebt met seks in een relatie, je kunt gaan huilen als je een verkrachtings secne op tv ziet ect.

Zo werkt dat ook in andere gevallen.

wanneer je zoiets niet goed hebt verwekt en geen plaats hebt gegeven , ja

verder begrijp ik best dta je zaken uit het verleden niet meer onder ogen wilt

je bent bezig een ander nieuw leven op te bouwen en je persoonlijkheid en interesses veranderen ook, of anders gezegd, je vind je pure persoonlijkheid, je ik, degeen die vanuit het hart leeft en keuzes maakt. je ontdekt de werkelijk relevante zaken van je bestaan

er is bij velen zoveel nep zoveel aangeleerd, zoveel gedaan alsof

aan die aspecten hecht ik weinig waarde en materialistisch gezien is er al een hele zooi de deur uit, er gaat vast nog meer verdwijnen, fotos niet

ik heb ze, bewaar ze, en kan er naar kijken
als ik wil, of niet

Joy - blij met gladde wangen

Patricia1979 schreef:

Kimyy schreef:

Patricia1979 schreef:Hoi,

zijn er hier nou ook mensen die niets meer met hun verleden te maken willen hebben? En dan bedoel ik, dat ze al hun oude foto's en zo uit hun kindertijd en jeugd en van later hebt verbrand of verscheurd.

Volgens mij moeten ze er wel zijn die dat wel hebben gedaan.
Ik zelf vindt dat nogal ver gaan eerlijk gezegd.

Zelf zou ik zoiets nooit doen. Ik kan zelf ook zonder problemen kijken naar foto's van eerder. En dan zou ik het nog niet doen, want ik zou het ook belediging vinden voor m'n ouders en broers en zusters.

Hoe denken jullie hierover?

Groetjes,

Patries.

Mijn doel was ook om alle foto's te verwijderen. Mijn mam heeft een stuk of 5 foto albums met honderden foto's erin. Maar die mocht ik niet weg gooien, dan zou ik haar heel ongelukkig maken.

Nouja, goed als ik die boeken maar nooit weer hoef te zien.

Ikzelf had ook een aantal foto albums, die heb ik ritueel stuk voor stuk verscheurd, wat een opluchting!

Bij mij had iedere foto een herinderen, een vaak zijn die negatief, dus waarom zou ik die bewaren als ze enkel slechte ervaringen naar boven brengen?

Maar waarom plaatste je dan onlangs elders op internet in fotoboeken een stuk of 3 oude foto's van jezelf uit het verleden tussen je nieuwe zoals je nu bent? Die heb je ook in moeten scannen neem ik zo aan en daar heb je dan ook weer tegen aan moeten kijken.

Dat kan ik dan niet helemaal rijmen met jouw verhaal hierboven.

Klopt een tijd geleden heb ik een aantal foto's in gescand.

Sommige mensen vinden het altijd wel interresant hoe ik er als jongentje uitzag, daarom heb ik nog een aantal oude foto's op mijn pc staan.

Weggooien? Nee.
Zoals ik al hier gelezen heb, het verleden heeft me tot het punt van transitie gebbracht.
Natuurlijk was het geen prettige weg. Wiens leven is wel vlekkeloos verlopen?
Maar zonder verleden geen heden, laat staan een toekomst.
Dus mijn verleden is mijn anker. met ALLE herinneringen.

Trouwens, van je verleden zal je nooit of te nimmer loskomen. Al laat je srs, ffs, en weet ik wat aan je veranderen.
Je skelet, de plaatsing van je organen zal onomstotelijk bewijzen dat je een mannenlijf hebt. Daar werd ik laatst nog mee geconfonteerd met een blaasonderzoek. Ze konden het niet vinden, logisch! in mijn lijf zit het hoger dan bij bio-dames.

De heinneringen hebben ook nog een andere functie voor mij. Ze vertellen mijn dochter een heel verhaal. Dus alleen daarom mogen ze niet vernietigd worden omdat ik daarmee haar roots vernietig.

groetjes van José

toevallig vond ik vandaag stapels oude brieven die ik aan vrienden schreef, meestal niet verstuurd. Wat was ik vervelend en in de war toen, als ik worstelde met mn gevoelens probeerde ik anderen de schuld te geven omdat ze me niet begrepen. Zelf analyzerend, depri, claimend naar vriendinnen en niet in staat vreugde te beleven aan relaties of het mannetje te spelen en toch wel weer jaloers. En dan gaf ik de wereld de schuld dat ze me niet als vrouw zagen

Als ik dat teruglees wil ik dat het liefst weggooien, of huilen of allebei

maar na die rot gevoelens leg je het weg en denk je, wat ben ik ver gekomen