Travestie.org

Door de discussie van de afgelopen dagen zat ik in de auto wat te dagdromen. Ik vroeg me dus af hoe de diverse mensen hier tegenaan kijken.
Stel dat je pas na je srs transseksueel wordt, wat was je dan daarvoor. Gewoon een paar filosofische vragen. Er zijn ook transen (sorry ik kan het niet iedereen tegelijk naar de zin maken) die zich na de srs vrouw noemen, zijn die dan uitsluitend tijdens de operatie transseksueel?

Irene

Volgens mij ben je wat je bent (TV, TG, TS, enz) bij de geboorte. Of je het er aan toe hebt om jezelf ook als zodanig te erkennen is een tweede...

Groetjes,

Frederique

Volgens mij ben je vanaf je geboorte zoals je bent. Dat geldt voor een ieder. of dat nu een travestiet is of een transexueel.
Het enige verschil zit er dan in dat een transexueel ook vanaf de geboorte veel meer dingen doet van het andere geslacht dan een travestiet.

groetjes Bea.

Een goede vraag Irene.

Ik bekijk het op deze manier.

- Transseksualiteit is aanwezig van bij je geboorte, maar het neemt wat tijd alvorens je zelf weet dat je transseksueel bent.

- Ik zie een man, travestiet of transgender die bewust veranderingen begint aan te brengen aan zijn/haar secundaire geslachtskenmerken als een pre-op transseksueel.
(Vb. wegnemen van lichaamsbeharing via Laser/electrolyse, vrouwelijke hormonen, de drang om vrouwelijke borsten te hebben, logopedie of stemoperatie, ....)
Niettemin blijf je in die fase van het mannelijke geslacht, want je primaire geslachtskenmerken zijn nog steeds aanwezig .....meestal blijf je dan ook juridisch nog man in die fase.

- Na de SRS is dat dan een post-op transseksueel of een trans-vrouw.
Nu zijn de primaire geslachtskenmerken aangepast en ben je fysiek een vrouw en kan je dus ook juridisch een vrouw worden.
Je leven kan beginnen zeg maar ...na een lange en moeilijke zoektocht ......vaak een proces van vele jaren.

Na enige tijd begint dat trans voorvoegsel echter wat te vervagen en noem je je gewoon 'vrouw'.
Je bent na enige tijd immers gewoon één van hen ......en je vergeet het verleden redelijk snel.
En dat heet dan gelukkig zijn, het gevoel niet meer alleen te zijn
Je komt dan thuis, zowel in je lichaam als in je geest......en zoals je wel vaker moet horen, denk je achteraf van : had ik het toch maar eerder gedaan. Het is er altijd geweest, maar ik wou het niet zien en ik wou het absoluut niet weten........

Groetjes,

Mel

Ik vermoed bij de geboorte dat het zo is. Aan omgevingsfactoren die van invloed zijn geloof ik maar dat dat voor een klein deel van invloed zou kunnen zijn. Of het nu genetisch bepaald is, of komt door een andere hormoonbalans gedurende de ontwikkeling van de hersenen in de baarmoeder of vlak na de geboorte maakt mij niet zoveel uit. Zeker niet zolang ze niet weten of dat de reden is, en dan willen ze vast ook uitzoeken waardoor die balans anders is dan normaal.

Je wordt geboren zoals je bent, wel bepalen omgevingsfactoren mede wie en hoe je uiteindelijk wordt. Het feit dat je niet altijd je gevoelens weet te vertalen naar ik ben transseksueel, of je gevoelens zo diep mogelijk wegdrukt, maakt niet uit voor het feit dat je transseksueel bent. Ga je andere criteria toepassen zouden er vroeger geen transseksuelen zijn geweest, terwijl ik ooit begrepen heb dat die er toen ook wel degelijk al waren. En het feit dat nu een operatie wel kan, maakt het niet tot verplichting. Ook zul je waarschijnlijk zonder een moeilijk leven hebben er kunnen omstandigheden zijn waardoor er geen operatie wenselijk is.
Zo weet ik dat vanuit het genderteam mensen die op geen enkele manier enigszins passabel kunnen zijn in het verleden wel groen licht kregen, maar wel met een grote waarschuwing er bij, dat het leven na alles misschien nog wel moeilijker zou kunnen zijn als zonder operatie en hormonen. Het wordt vaak gedaan alsof die zaligmakend zijn. Ook zou bij vrouw naar man operatie niet uitmaken, andersom wel, rare beredenering.
Soms krijgen mensen zelfs de wettelijke status van het andere geslacht zonder operatie, indien een operatie medisch niet verantwoord is.

Ik ben ook van mening, dat het al vanaf geboorte of een paar maanden vroeger al aanwezig is, maar het kost soms meer soms minder tijd het te plaatsen en aan de slag te gaan.....

De meesten voelen al vroeg wat, dat er iets nie klopt.....dat hun anders zijn...

ik ben van mening dat het al voor de geboorte aanwezig is en/of ontwikkelt wordt

(ooit nagedacht over het doel van het feit dat je ts bent/was?)

Joyy schreef :

Ooit nagedacht over het doel van het feit dat je ts bent/was?

Wat wil je precies weten ?
Ik zie voor mezelf toch wel ergens een 'rol' binnen de maatschappij ja, maar ik wil daar nog niks over schrijven .....ik ben nog zoekende en zeker niet aan het einde van het proces.
Maar ik heb wel het gevoel dat ik mijn plaats 'eindelijk' aan het vinden ben.

Groetjes,

Melina

Joyy schreef:(ooit nagedacht over het doel van het feit dat je ts bent/was?)

Dan moet je ook gaan nadenken over het doel van het leven, laat ik liever aan anderen over die daar veel beter in zijn.

Een aangeboren voorkeur voor kleding lijkt me erg sterk. Er zit hier echter een Fiona naast me en zij zegt ooit een documentaire te hebben gezien over gescheiden opgegroeide eeneiige tweelingen en een tweeling die elkaar voor het eerst ontmoette had vrijwel dezelfde kleding aan. Je weet dus maar nooit.

Morbide schreef:Een aangeboren voorkeur voor kleding lijkt me erg sterk.

Hiermee bagatalliseer je de gevoelens van een travestiet enigzins. Was het maar een voorkeur voor bepaalde kleding, dan waren travestieten massaal overgestapt op de manty. Travestieten (tenminste, travestieten zoals ik en de meeste die ik ken), willen niet zomaar dameskleding dragen om de kleding, maar om (tijdelijk, tenminste), de vrouwelijke rol aan te nemen. Ik zie het als een soort drukklep. Door af en toe 'vrouw te zijn', kan ik voor de grootste deel van de tijd toch wel de genderrol aan die behoort tot het geslacht waarin ik ben geboren, en kan ik het leven van mij en degene die ik liefheb zo min mogelijk ontrichten. Misschien heb ik daardoor niet het meest gelukkig leven wat er is, maar is het waarschijnlijk voor alle betrokkene het minst ongelukkig.

Lisa

Lisa schreef :

Travestieten (tenminste, travestieten zoals ik en de meeste die ik ken), willen niet zomaar dameskleding dragen om de kleding, maar om (tijdelijk, tenminste), de vrouwelijke rol aan te nemen

Ja, en dat blijft dan voornamelijk gericht op de tertiaire geslachtskenmerken ....dat ik voor mij het grote verschil tussen travestie en transseksualiteit.

Uit Wikipedia :
Tertiaire geslachtskenmerken hebben te maken met de psyche en gedrag.
Bijvoorbeeld de beleving man of vrouw te zijn; dit hoeft niet overeenkomen te komen met het werkelijke geslacht.

Ik zie travestie en transgenderisme dus eerder als een uiting van onvrede op het niveau van de tertiaire geslachtskenmerken.
Transseksualiteit gaat een stuk verder .....er is dan ook onvrede over de secundaire geslachtskenmerken en meestal ook over de primaire geslachtskenmerken.

Groetjes,

Melina

Uit Wikipedia :

Transseksualiteit is het fenomeen waarbij een persoon zichzelf beschouwt als behorende tot de andere sekse, en ook de behoefte heeft dit gevoel te vertalen naar de realiteit.

In enge zin is transseksualiteit het proces van een persoon die in een lichamelijke verandering van de ene naar de andere sekse zit. Dit begint met de zogenaamde real life test en eindigt, echter niet in alle gevallen, met de werkelijke operatieve geslachtsverandering.

De reden hiervoor is een vorm van een geslachtsidentiteitsstoornis (genderdysforie), waarbij er bij de persoon in kwestie een verschil bestaat tussen de beleefde seksuele identiteit en de biologische seksuele identiteit.

Transseksualiteit, in de stricte zin van het woord, noemen sommigen het topje van de ijsberg, omdat veel mensen in verschillende gradaties genderdysfoor zijn zonder daarom de hele weg naar het 'andere' geslacht te willen afleggen. Dit kan dan worden gezien als transseksualiteit in ruime zin.

Wegens de verwarring met homo-, hetero- en andere seksualiteiten, spreekt het DSM IV in plaats van transseksualiteit, nu over geslachtsidentiteitsstoornis. Transseksualiteit heeft immers maar zijdelings met seksualiteit, en niets te maken met het geslacht van de mensen tot wie men zich aangetrokken voelt, maar alles met de eigen geslachtsidentiteit.

Vaak wordt de term transseksueel ten onrechte gebruikt voor een persoon die de verandering al in zijn geheel heeft doorlopen en dus al de geslachtsverandering heeft ondergaan. Dit is in feite onjuist, omdat de persoon niet meer in de transgressie (overgang) zit van het ene naar het andere geslacht. Als de persoon de hele transgressie heeft doorlopen, wordt deze ex-transeksueel genoemd.

------------------------------------------------------------------------------------

Ik kan me hier dus wel in vinden ....maar maak nog de opdeling pre-op en post-op ........

Waarvan akte Lisa. Het zal menigeen misschien verbazen, maar het is niet mijn bedoeling gevoelens van anderen te bagatelliseren. Het lijkt me zelfs erg moeilijk, vooral als je in de kast zit omdat vrouw zijn voor een groot deel een sociaal maatschappelijk iets is. Als je alleen bent is het, mits je lekker in je vel zit, niet zo belangrijk welk etiketje er aan je lichaam hangt. Pas bij interactie met anderen komt de indeling naar geslacht om de hoek kijken. Zo voel ik me bijvoorbeeld al minstens 25 jaar vrouw (of trans zo je wil) maar toch ben ik het eigenlijk pas geworden toen mensen mij als zodanig gingen behandelen. En nu nog, ruim 2 jaar post op, schort dat er nog wel eens aan.

lief dinnetje schreef: Ik kan me hier dus wel in vinden ....maar maak nog de opdeling pre-op en post-op ........

Dat doen ze toch al met de (in mijn ogen belachelijke) term ex-trans?