Travestie.org

Hoi meiden,

Het jeukt in mijn handen om hormonen te kopen... Ik ben onder behandeling bij de VU... maar daar gaat het allemaal zo tergend langzaam dt ik werkelijk kostbare tijd sta te verdoen. Ik ben nu bijna 25 en voor een goed effect begint de tijd nu wel te dringen.

Ik wil beginnen met HRT... nu even voor ongeveer een maand... kijken hoe mijn lichaam erop reageerd. Klinkt misschien stom, maar ik ben gewoon heel benieuwd naar de effecten en ook de bijwerkingen. Je kan namelijk behoorlijk depressief worden van het een en ander.

Verder wil ik weten of je Premarin kan slikken zonder Androcur (voor een maand) en hoeveel Mg je dagelijks moet hebben om veranderingen te merken.

Let wel... ik ben weldegelijk van plan om zeer snel te beginnen met de volledige transitie.

Liefs,

Marleen

besef wel dat eenmaal begonnen op eigen houtje, je bij het vu niet verder kan zonder dat je eerst weer stopt

vandaar die ene maand... om te ondervinden wat het met me doet. m'n Humeur, e.d.... het gaat mij er om om te weten wat het doet met mijn lichaam zodat ik weet wat ik ervan kan verwachten als ik de daadwerkelijke toegeschreven dosering kreig toegeschreven.

sjah een maand, dan gebeurt er zo ongeveer niks schat ik zo in

Hallo,

bij een maand hormonen(lees oestrogen) gebruiken zul je er eigenlijk weinig tot niets van merken.
Effecten zullen pas na een paar maanden zichtbaar worden en voor een goed feminiserend effect jaren.Zo wordt vaak beschreven dat een pijnlijk/kriebelend/drukkend gevoel bij de tepels optreedt tussen de zes weken en drie maanden(of langer).Oestrogen kunnen bij een hoge dosering neerslachtigheid veroorzaken.

Androcur legt de testosteronproductie lam;het zorgt ervoor dat de effecten van het mannelijk hormoon afnemen.Vaak wordt aanbevolen om voor de volledigheid van de feminisatie een anti-androgeen te gebruiken.
Bij gebruik van deze middelen wordt neerslachtigheid beschreven.

Voor beide middelen geldt:een regelmatige controle wordt aanbevolen.
Mocht je verdere vragen hebben dan kun je mij altijd mailen.

Groetjes van A3

Om de testosteron effecten te verminderen is ook aldactone mogelijk. Het effect is kleiner, maar ook de bijwerkingen. Omdat ik na een tijd hormonen behoorlijk depressief was, en de effecten goed, ben ik na ongeveer 9 maanden overgestapt op aldactone tot de operatie. Had toen ook genoeg resultaat.

1 Maand hormonen gebruiken kun je net zo goed niets gebruiken. En als je al bij het VU bezig bent, een paar maanden meer of minder maken ook niet uit als je 25 bent. Voor het beste effect had je hormonen moeten gebruiken om de puberteit te remmen en dan rond je 18e beginnen met hormonen. Nu nog een paar maanden langer wachten zal echt geen wereld van verschil opleveren, zelfs een jaar wachten waarschijnlijk niet.

Nannette schreef:Om de testosteron effecten te verminderen is ook aldactone mogelijk. Het effect is kleiner, maar ook de bijwerkingen. Omdat ik na een tijd hormonen behoorlijk depressief was, en de effecten goed, ben ik na ongeveer 9 maanden overgestapt op aldactone tot de operatie. Had toen ook genoeg resultaat.

1 Maand hormonen gebruiken kun je net zo goed niets gebruiken. En als je al bij het VU bezig bent, een paar maanden meer of minder maken ook niet uit als je 25 bent. Voor het beste effect had je hormonen moeten gebruiken om de puberteit te remmen en dan rond je 18e beginnen met hormonen. Nu nog een paar maanden langer wachten zal echt geen wereld van verschil opleveren, zelfs een jaar wachten waarschijnlijk niet.

Spironolactone wordt toch meestal in de VS gebruikt ipv Androcur?

Androcur merkte ik na 2 a 3 weken: alle seksuele gevoelens waren weg. Oestrogenen merkte ik pas later.

Ik ben het niet met Nannette eens. Als je zeker van je zaak bent, ga dan bij de VU weg en doe het via de "alternatieve route" Van Hengel -> vrijgevestigd endocrinoloog of via je huisarts. Net zo veilig, veel sneller.

Groetjes,

Frederique

Frederique,

ik zeg niet van blijf bij het VU, maar doe het niet op eigen houtje. En als je al een tijdje bij het VU bezig bent, is het onzin om niet nog een paar maanden te kunnen wachten. (er is verschil tussen willen en kunnen)

En je doet nu net of er bij het VU niet goed behandeld wordt, en dat is nu juist niet het geval. Als iedereen die zich bij het VU aanmeld zich ook bij Tanja van Hengel aanmeld, krijgt die ook een lange wachtlijst.
Wat betreft die endocrinoloog kan ik niet met je eens zijn. Het hangt er wel van af wie je krijgt, maar enkele endocrinologen bij het VU zijn dermate gespecialiseerd hierin, die kennis heeft geen enkele endocrinoloog in een ander ziekenhuis. En bij sommige mensen is die kennis zeer belangrijk, ook naarmate je ouder wordt en langer hormonen gebruikt.

groetjes, Anna

Hoi Anna,

Ik heb, zoals bekend, slechte ervaringen met de VU. Achteraf gezien heb ik mijzelf ontzettend in de weg gezeten door er tijdens de diagnostiek te blijven. Ik vind ook dat jij en ik niet kunnen bepalen of een ander niet langer kan wachten. Jij en ik weten niet hoe die ander zich voelt of wat die ander voelt. En de specialisatie van de endocrinologen - tja. Misschien heb je gelijk. Maar stel dat die kennis nodig is, zou een vrij gevestigd endocrinoloog de weg naar een gespecialiseerd endocrinoloog (binnen of buiten de VU) niet kunnen vinden?

Groetjes,

Frederique

Hallo Frederique,

Frederique_ schreef:Ik vind ook dat jij en ik niet kunnen bepalen of een ander niet langer kan wachten. Jij en ik weten niet hoe die ander zich voelt of wat die ander voelt.

ik denk dat maar weinigen vinden dat ze kunnen wachten als ze zich eenmaal hebben aangemeld bij het genderteam. Maar op een gegeven moment moet je ook een beetje realisme in je hebben. En zelf bepalen wat het beste voor jou is op dat moment. Maar achteraf zeggen ik had beter dit of dat, dan heb je vooraf niet goed genoeg gekeken naar wat er mogelijk was en hoe het zou gaan, of je was daar niet toe in staat. Beiden is mosterd na de maaltijd.
Iedereen naar Tanja van Hengel sturen is vast ook geen oplossing, of kan die wel in 1 gesprek bepalen dat je wens om in het andere geslacht te leven onverdringbaar is ? En als velen naar haar toe gaan krijgt ook zij te maken met wachtlijsten.

Ik persoonlijk krijg steeds meer het idee dat het VU de wachtlijsten kunstmatig in stand houdt, om mensen al een soort van 'bedenktermijn' te geven. Ik vind dat fout, maar van de andere kant kan niemand mij wijsmaken dat er altijd wachtlijsten zijn. Ik weet niet anders als dat er wachtlijsten zijn voor de psychische 'toestemming' om hormonen te gaan gebruiken.

groetjes, Nannette

Nannette schreef:, dan heb je vooraf niet goed genoeg gekeken naar wat er mogelijk was en hoe het zou gaan, of je was daar niet toe in staat.

Of je hebt de juiste informatie niet ontvangen.
Of je wist niet wat wel-of-niet belangrijk was om te vragen en kwam daar te laat achter.
Of je ging er van uit dat informatie die je via het internet haalde klopte.

Groetjes,

Frederique

Bij de Vu moet je zeker geduld hebben, eer dat ze iets aan mij gingen onderzoeken , waren er al 8 maanden over heen gegaan.
Nadat ik me op 24juni 2004 had aangemeld.
Als je eenmaal in het traject zit , zit er wel schot in, maar nogmaals geduld is een schone zaak.
Verder de hormonen, zelf heb ik er niet veel negatieve gevolgen van ondervonden, maar dit kan per persoon verschillen.
Zelfs mijn nieuwste psychologe is een toppertje.
De uiteindelijke operatie is om en nabij 11 feb a.s. , bijna 5jaar verder.

Nannette schreef:Hallo Frederique,

Frederique_ schreef:Ik vind ook dat jij en ik niet kunnen bepalen of een ander niet langer kan wachten. Jij en ik weten niet hoe die ander zich voelt of wat die ander voelt.

ik denk dat maar weinigen vinden dat ze kunnen wachten als ze zich eenmaal hebben aangemeld bij het genderteam. Maar op een gegeven moment moet je ook een beetje realisme in je hebben. En zelf bepalen wat het beste voor jou is op dat moment. Maar achteraf zeggen ik had beter dit of dat, dan heb je vooraf niet goed genoeg gekeken naar wat er mogelijk was en hoe het zou gaan, of je was daar niet toe in staat. Beiden is mosterd na de maaltijd.

dat is wel erg kort door de bocht

ja je kunt jezelf vantevoren wel laten informeren over gang van zaken , maar geen enkele aangemelde kan vantevoren exact weten wat hij/zij te wachten staat

ook weet je niet vantevoren wat je uitkomst/diagnose gaat worden en hoe je daar uiteindelijk mee om moet gaan/gaat

het is van begin tot end een leermoment, en het vu zet je regelmatig voor verassingen, al dan niet bewust - die verassingen komen ook voort uit totale onkunde - daar moet je adequaat op kunnen reageren en dat is niet altijd even eenvoudig

als iemand zegt achteraf spijt te hebben van hoe bepaalde aspecten van het traject zijn verlopen kan ik dat heel goed begrijpen

er gaat overall gezien nogal wat mis bij dat vu en aangezien je al genoeg aan je hoofd hebt zit je daar niet op te wachten

mijn ervaring:

ik zou het traject niet bij het vu doorlopen hebben als ik vantevoren wist hoe dat alles zou verlopen zo als het nu is verlopen, chaotisch, onprofessioneel, onduidelijk, clientonvriendelijk, en ik heb zo het id dat dat voor veel mensen geld, en dat heeft niet alleen te maken met lange wachttijden

Schijnbaar ben ik de enige hier op het forum die geen klachten heeft over het genderteam van het VU. Ik heb het hele proces van aanmelding (telefonisch) tot en met operatie in 2 jaar en 2 maanden doorlopen. Is wel ruim 10 jaar geleden, maar toch. Ik weet ook dat het niet veel sneller kon toen. Beetje geluk gehad met dat ik dat ik niet lang op de wachtlijst heb gestaan door specifieke omstandigheden, want anders was het ook minimaal 4-6 maanden langer geweest. En er was toen geen wachttijd voor operatie, ook dat scheelt veel.
En over cliënt vriendelijkheid heb ik ook niet te klagen. Er is en wordt meer voor mij gedaan dan strikt nodig was en is.