Status november 2008

[Frederique_]

Hoi,

Ik realiseer me dat het al een tijd geleden is dat ik voor het laatst iets geschreven heb over hoe het met mij gaat. En ik vind het wel leuk om dit met jullie te delen.

Ik heb in januari hormonen gekregen. Mijn seksualiteit ligt volledig stil en ik vind dat nog altijd een zegen. Mijn borsten beginnen te groeien, hoewel niet zo snel als ik wel zou willen. Mijn gezicht begint wel sterk te veranderen en omdat in september bleek dat de epilatie zo goed was aangeslagen dat er maar weinig haar overgebleven was ben ik sindsdien gestopt met de make-up. Heerlijk...

In januari bleek ook dat ik in de nieuwe fusiecombinatie geen leidinggevende meer ben. Het is een ingewikkeld verhaal, maar laat me het er op houden dat ik een groot deel van de oorzaak bij de VU leg: als ik niet een heel jaar tegen de VU in had gestreden ben ik er van overtuigd dat ik -net- dat beetje meer gehad waardoor men mij die kans wel had gegeven. Men heeft mij de rol van "technisch projectleider" gegeven. Op zich geen vervelend werk, maar ik doe het al 13 jaar naast mijn overige werk. Op dit moment doe ik (vrijwel) niets anders meer. Dat maakt ook dat mijn werk saai aanvoelt, hoewel er geen dag is dat mijn dag niet 100% gevuld is. Het is ook de reden geweest dat ik in september 4 dagen per week ben gaan werken. Ik heb nu elke woensdag een vrije woensdag. En sinds ik die heb merk ik dat ik de energie voel om mijn huis op te ruimen. Heerlijk om mijn leven veel normaler te kunnen leven dan dat ik dat al die jaren (over-)leefd heb...

In het voorjaar heb ik serieus gekeken naar andere oplossingen. Bijvoorbeeld door helemaal uit het werk te stappen en een HBO-opleiding SPH (sociaal pedagogische hulpverlening) of MWD (maatschappelijk werk en dienstverlening) te gaan doen. Toen ik naar die voorlichtingsbijeenkomsten ging voelde het voor mij toch niet goed. Aan de ene kant roept men "er zal, met de werkdruk in onze maatschappij, altijd noodzaak zijn voor maatschappelijk werk", aan de andere kant zegt men er niet bij dat dit met steeds minder geld zal moeten gebeuren. En ik ben niet iemand om iemand 5 gesprekjes te helpen en daarna weg te moeten sturen, ik wil graag mensen helpen zichzelf te helpen totdat het probleem echt weg is.

Een andere opleiding die mij wel heel sterk aansprak was de Universiteit voor Humanistiek ( www.uvh.nl ). Ik ben er naar twee voorlichtingsdagen geweest: een echte voorlichtingsdag en een proefles. God, wat was dit prachtig. Als ik genoeg geld had gehad om mijzelf 6 jaar in leven te houden en daarnaast die cursus te doen dan was het voor mij geen vraag geweest. Je voelt 'm al aankomen... Men heeft in totaal 3 contactdagen per week en twee dagen om je stof voor te bereiden. Men geeft aan dat je toch echt op een studielast van zo'n 40 uur per week moet rekenen. Op mijn werk moet ik ook minstens 3 dagen blijven werken (iets anders is organisatorisch niet te regelen). En als ik dit verder wat doorrekende dan zou het op zich -net- moeten kunnen. Ik zou er dan 12 jaar over doen om mijn diploma te halen. En 12 jaar lang ongelofelijk moeten buffelen omdat alle vrije tijd dan in de studie zou gaan zitten. Toen ik dit goed voor mij zag besloot ik dat dit toch niet mijn oplossing zou zijn...

Ik heb me wel ingeschreven voor twee introductie- en adviesweekeinden bij Centrum Psychosynthese Holland. Het is hetzelfde studiecentrum waar mijn coach ook opgeleid is. De twee weekeinden zijn net afgelopen weekeind afgelopen - en het voelde enorm goed. Er zitten mensen die, net als ik, zitten te worstelen met allerlei oude shit uit hun verleden. Voor een groot deel is hun shit voor mij ook herkenbaar. Dat geeft steun, voor die ander en ook voor mij. Het voelt voor mij alsof ik jarenlang naar zo'n groep heb verlangd maar die groep tot dusver nergens gevonden heb... Ik heb me dan ook direkt ingeschreven en vanaf begin december gaan we ermee beginnen. Eerst een basisjaar, daarna verder kijken of ik ver genoeg ben om de 5-jarige opleiding te gaan volgen.

Groetjes,

Frederique

[Irene]

Wat je uiteindelijk ook beslist, ik wens je er heel veel succes mee.

Irene