Travestie.org

Ik gebruik al sinds 2006 de naam Robijntje.
En na mijn geslachtsaanpassing wil ik deze naam ook houden.
(in mijn paspoort staat nu nog de naam; Robbert)

Sommigen zeggen dat dit een stomme naam is, of dat deze niet bij mij past.

Ik vind het een schattige naam, beetje apart ook, en wil hem graag houden.
Wat vinden jullie hiervan?

En hoe hebben jullie je "nieuwe" naam gekozen?

Mijn roepnaam (engels) is zowel mannelijk als vrouwelijk.
Er is één letter anders maar het klinkt hetzelfde.

Dus niet Saartje nee. :p

ik moet bij Robijntje aan die beer denken
vind het wel een grappige naam

Ik vind het zelf wat makkelijker voor iets te kiezen dat wel past en redelijk normaal is (ik had eerst ook een niet passende naam) en die hou ik ook (als tweede naam), maar is geheel afhankelijk waar je je comfortabel bij voelt... van mij mag er wel zo veel mogelijk normaal omdat er al zo weinig normaal is

groetjes
snoopy

Ik heb mijn meisjesnaam Rachelle van mijn moeder gekregen bij mijn coming-out bijna 3 jaar geleden

Maar volgens mij was hier toch al een topic over?

Middenin de koude oorlog heb ik voor de godin van de vrede gekozen, gelukkig is het een tijdloze naam gebleken.

Irene

tijgertje schreef:Ik heb mijn meisjesnaam Rachelle van mijn moeder gekregen bij mijn coming-out bijna 3 jaar geleden

Maar volgens mij was hier toch al een topic over?

Sorry, ik wist niet dat hier al een topic over was.

Het is iets dat speelde in mijn kennissenkring de afgelopen week, en ik wilde graag jullie mening.

Ik heb er verder niet aan gedacht dat dit topic al kon bestaan.

In mijn geval de vrouwelijke vorm van mijn mannennaam Frederik

Groetjes,

Frederique

Frederique_ schreef:In mijn geval de vrouwelijke vorm van mijn mannennaam Frederik

Groetjes,

Frederique

Zal dat in de meeste gevallen zo zijn?

Dan mensen gewoon hun "mannennaam" vervrouwelijken?

Robijntje schreef:Zal dat in de meeste gevallen zo zijn?

Dan mensen gewoon hun "mannennaam" vervrouwelijken?

Sommigen hebben zo'n hekel aan hun mannelijke zelf dat ze dat juist absoluut niet willen. Of sommigen willen stealth gaan leven en kiezen daarom een naam die niet op hun oude mannennaam lijkt zodat mensen minder snel verbanden gaan leggen als ze de oude naam ergens tegen komen in een archief of op een website.

Maar een reden om het wel te doen is b.v. uit respect voor de naam die je van je ouders hebt gekregen. Maar ook hier geldt dat als je ouders je afwijzen je sneller geneigd zult zijn om een compleet andere naam te kiezen.

Zelf ben ik er nog niet uit, ik neig ook naar een vrouwelijke versie van mijn mannennaam (Mark->Marijke). In eerste instantie had ik zitten zoeken naar een naam waar helemaal geen mannelijke versie van bestaat zodat mensen niet gaan zeggen: "Hij/zij heette vroeger ...", maar ik kon eigenlijk niets vinden wat ik echt mooi vond. Toen zag ik opeens Marijke staan en die naam vond ik eigenlijk best wel mooi en verschilt maar 2 letters van mijn huidige naam. Dus op het moment heeft die naam mijn voorkeur, maar de definitieve beslissing heb ik nog niet genomen. Dat ga ik denk ik wel zeer snel doen want nu ik verder uit de kast aan het komen ben merk ik dat mensen er naar gaan vragen

Er zijn allerlei overwegingen die je mee kan nemen bij het kiezen van een naam:
- wel/geen vrouwelijke versie van een mannennaam
- het tijdsbeeld (past de naam bij je geboortejaar?)
- je geboorteland (past de naam bij je afkomst?)
- je voorletters (wel/niet gelijk houden?)
- de betekenis van de naam
- klinkt de naam goed in combinatie met je achternaam?
- klinkt de naam goed in combinatie met de namen van je broers/zussen?
- is de naam niet al in gebruik binnen je familie/kennissenkring? (kan ongemakkelijke situaties opleveren)
- wordt de naam geassocieerd met een bekend persoon? (kan zowel positief als negatief zijn, afhankelijk van de persoon)
- wat voor beeld hebben mensen bij de naam?
- je kan ook een vrouwennaam van een van je voorouders kiezen
- ???

Inderdaad noemt Joandelynn daar een aantal factoren die bij mij hebben meegespeeld. Ten eerste koos ik al vroeg een naam, zodat de mensen die ik sprak (toen nog alleen via internet) wisten met wie ze te maken hadden. Op dat moment was het voor mij nog van groot belang dat niemand deze naam kon linken naar mijn andere ik. Dus zowel voor als achternaam mochten totaal niet op mijn eigen naam lijken. Toen dat later niet meer het geval was kenden al zoveel mensen me als Claudia dat ik het niet meer wilde veranderen, al was het alleen maar voor het gemak.
Wel wilde ik 2 voornamen, omdat ik me altijd wat achtergesteld voelde bij mijn zusje die wel 2 namen kreeg......terwijl ik er maar eentje had.
En zo werd het dus Claudia Ilse Zomer, om meerdere redenen
1) Het zijn namen die voorkomen bij mensen van mijn leeftijd
2) De betekenis: Claudia staat voor mank (hinkend op 2 gedachten) en Ilse voor "van god gegeven", waarmee ik dus aangeef het niet als een last te beschouwen, maar juist als iets extra's, wat mijn leven mooier maakt.
3) Beide namen verwijzen naar mensen die ik ken uit het verleden, en die gemeen hadden dat het hele mooie mensen waren, niet zozeer door hun uiterlijk, maar wel door hun uitstraling. Zo wilde ik ook zijn dus.
En mijn achternaam: Ach, ik houd van de zomer, en het is nog een bestaande achternaam ook.....
Als ik nu moest kiezen zou ik wellicht een andere naam hebben, maar ach, ik ben er best tevreden mee.
Claudia Zomer

3)

joandelynn schreef: Maar een reden om het wel te doen is b.v. uit respect voor de naam die je van je ouders hebt gekregen. Maar ook hier geldt dat als je ouders je afwijzen je sneller geneigd zult zijn om een compleet andere naam te kiezen.

Het grappige is dat ik er voor gekozen heb om niet mn mannennaam te vervrouwelijken, maar wel om mijn initialen te vervrouwelijken. Zo kwam ik op Amber Willyn Florence. In eerste instantie zat ik met Amber Willow Floor te denken,maar uit het engels vertaald krijg je dan goudgelen wilgen vloer. Amber is een kleur,maar betekent ook kostbaar edelsteen (amber is t engelse woord voor barnsteen). Ook is t afgeleid van het arabische Ambar, wat reukstof betekent. En het is ook nog eens symbool voor t zonlicht. Willyn is het oud engelse woord voor wilg. Een wilg heeft de eigenschap dat het in de zwaarste storm buigt,maar nooit afbreekt. Wat dan weer voor mij zelf een mooie metafoor is. Florence is afgeleid van het latijnse Florens, wat bloeiend betekent. De romeinse godin Flora was de godin van de lente. Kortom: een leuke namencombi met n nog diepere betekenis. En t mooie is dat je met post geen meneer of mevrouw hoeft te gebruiken

joandelynn schreef:Maar een reden om het wel te doen is b.v. uit respect voor de naam die je van je ouders hebt gekregen. Maar ook hier geldt dat als je ouders je afwijzen je sneller geneigd zult zijn om een compleet andere naam te kiezen.

Ik had mijn vrouwennaam al gekozen voor ik me outte bij mijn ouders. Zeker mijn vader was heel blij dat de naam vrijwel gelijk bleef (Frederik was afgeleid van de naam van mijn opa). Ik heb nooit een hekel aan mijn mannennaam gehad, 't was alleen niet praktisch in combinatie met mijn vrouwelijker ik...

Groetjes,

Frederique

Claudia: Maar heb/wil jij je achternaam dan ook officieel laten wijzigen? Of is Zomer alleen een achternaam die je online gebruikt?

Nee hoor Joan, inmiddels leef ik in een fase waarin het me niet meer uitmaakt wat mensen wel of niet van me weten. Bovendien is het natuurlijk volstrekte onzin om te denken dat elke willekeurige Nederlander op trav.org meeleest. Meer een stukje overbodige bescherming van destijds dus......want tenslotte zou het gebruik van mijn eigen achternaam, in combinatie met leefomgeving direct naar mij, of mijn neef leiden. Daarnaast leef ik ook nu nog steeds "ergens er tussenin", en is het zeer de vraag of ik ooit het punt zal bereiken waarop ik "all the way" zal gaan, en dus is een naamsverandering op dit moment toch al not done. Niet nodig ook, want ook mijn mannennaam draag ik met enige trots.....en mijn voornaam daaruit is tenslotte zelf door mijn ouders speciaal voor mij gekozen.
Claudia Zomer

Ik heette Paul wat ik een vreselijke naam vond (en eigenlijk nog steeds wel vind) omdat het de jongens versie is, dat deed serieus zeer als iemand mij zo noemde, ik kon me ook nooit zo goed voorstellen dat ze mij ermee bedoelde, het voelde eerder als een belediging, ik was niet de enige die die fout opmerkte want ik werd vrijwel standaard heel mn jeugd en later ook nog vaak Paulientje genoemd, dit was natuurlijk om mij te pesten maar heel stiekum vond ik dat niet erg

Waarom ik toch gehecht ben aan de naam Paul>Paula en ik nu dus officieel Paula heet is omdat de betekenis ervan klein en nietig is, een perfectere omschrijving van mijn innerlijk is er niet voor mijn gevoel, ik heb zelfs mn 2de naam totaal laten vervallen, Paula is gewoon wie ik ben! De vergissing zat duidelijk in het benoemde geslacht en niet in wie ik ben, zover kwamen mn ouders dan toch net nog wel.

Krijgt er bijna een goede bui van

Iemand die heel lief is mag me stiekum nog wel eens Paulientje noemen, dan krijg ik een soort van mixed feelings van me vermaken erom en ook toch wel van verdriet over een verloren jeugd en verloren jaren over me heen.

Goede bui gevoel weer weg voelt drijven.