Travestie.org

Hoi,

Mijn zoon van 14 wil een meisje worden. Ik heb geprobeerd informatie op internet te zoeken maar ik kan weinig tot niks vinden.

Kan iemand mij vertellen welke stappen ik moet ondernemen? Eerst naar een psygoloog bijv. Etc.

Ik hoop dat iemand mij kan helpen

Groetjes cindy

Hopi Cindyla,

wel je kunt in Amsterdam terecht bij de Vu of in Groningen bij het UMCG.
Of eerst bij Tanja van hengelen in Woerden.

groetjes Bea.

Ok dat ga ik dan ff googlen!
Dank je Bea!!

Eerst een goede genderpsychologe zoeken, zij geeft uiteindelijk het groene licht. Geen gewone psycholoog, expliciet iemand die ervaring heeft met genderproblematiek. Hoelang weet je dit al ? Of had je wel eerder al het gevoel dat zijn/haar gender niet helemaal klopte. Hoe het ook zij, jouw onvoorwaardelijke steun als moeder is cruciaal in zo'n proces met je kind.

Veel liefs en kracht voor beiden,

Anja

Je kan ook eerst langs de huisarts gaan voor een verwijzing naar PIG (Tanja van Hengel en collega's) of direct naar VUMC of UMCG bellen. Verder bestaat er nog een contactgroep met een jongerenafdeling genaamd transvisie

Gut, Maxredje is 14 en Cindyla's zoon is ook 14. En ze voeren allebei een krakkemikkige spelling....'psygoloog'...

Allebei 2 berichten geplaatst, di 13 en woe 14.

Zou me niet verbazen als Maxredje en Cindyla een en dezelfde met zichzelf in de knoop liggende puber is.

Het kan pippa. Maar laten we niet al te snel concluderen aub. Misschien is het wel echt een moeder die hiermee zit en jagen we haar nu weg. Dat kan niet de bedoeling zijn van deze online gemeenschap.

Dank je nathalieTV want ik ben inderdaad serieus, al kan ik me Anja's reactie wel voorstellen, want dat stukje had ik ook gelezen. En mijn excuses voor mijn spelfout hihi en dat terwijl ik zelf nog wel in de psychiatrie werk ( als woonbegeleidster). Maar het zit namelijk zo, ik weet al vanaf dat mijn zoon heel klein is, tenminste dat idee had ik, dat hij op jongens zou vallen. Hij vond altijd al meisjes dingen leuk, wat geen aanleiding is om gelijk tot een conclusie te komem maar een paar jaar, ongeveer 2 jaar geleden begon hij er ook over dat hij graag een meisje wilt zijn.

Ik ben hierover informatie op de computer gaan zoeken maar kon hier weinig over vinden op wat kleine dingen na. In die tijd heb ik tegen hem gezegd dat ik hem hierin wil steunen en eventueel stappen voor wil ondernemen. Maar om te kijken of dit echt is wat hij wilt, heb ik hem gezegt dat hij hier goed over na moet denken en als hij erbij blijft, hij dan naar mij toe moet komen. Zodat het echt uit hem zelf komt. Ik hoorde hem hier niet meer over en heb hettoch nog een paar keer gevraagd omdat ik dacht dat hij er misschien toch niet op terug durfde te komen. Later zei hij een beetje wazig: nee, ik denk 't niet.

Nou, sinds ongeveer een maand, zegt hij dat hij 't weer wel wilt. Ik ben al met hem naar de huisarts geweest voor een verwijsbrief en of hij eventueel weet welke stappen ik kan ondernemen. De dokter vertelde mij dat ie hier geen ervaring mee had. Het liefst ga ik als eerst naar een psycholoog, want ik vraag me echt af of dit is wat hij echt wilt. En mijn reden daarvoor is omdat hij een beetje wispeturig is hierover. En ook omdat hij in z'n pubertijd zit, dat hij misschien door de war is! Hij is wel heel erg met nephaar en make up en zo bezig maar 't lijkt mij dat als hij echt een meisje wilt zijn dat hij zich nu dan echt ongelukkig voelt. Maar ja, ik kan helaas niet in z'n hoofd kijken.

Misschien kan ik eens wat Anja Kok zei bij een genderpsycholoog om advies vragen. Maar ik wil toch graag nog wat info van mensen die hier zelf ervaring mee hebben zoals, voelt iemand dit al vanf jongs af aan, is dat dan altijd zo geweest of ook periodes van twijfel gehad etc.

Bedankt voor julie reactie xxx

Ik was nog iets vergeten te vertellen, wat ik wel belangrijk vind, is dat hij er wel met z'n 9de jaar al voor uit kwam ( tegen mij dan) dat hij op jongens valt.

Doeiiiii

Problemen met sekse identiteit en je bewustzijn dat je fysiek niet klopt met wie je bent, en ook dat verwachtingen en je gedrag niet aansluiten beginnen al jong. Vaak nog eerder dan negen jaar, zelfs al weet je niets van het bestaan van sekse-conflicten maatschappelijk of bij anderen. Maar hoe jouw genderdysforie zich gaat ontwikkelen is voor ieder persoonlijk. Zelfs van de kinderen die al vroeg gediagnosticeerd genderdysfoor zijn en alle begeleiding krijgen hierin tot hun achttiende, het moment waarop ze de definitieve beslissing kunnen nemen tot een operatie, besluiten een aantal alsnog om daarvan af te zien.
Zoals ik al zei is iedereen anders,en genderdysforie betekent dus niet automatisch transseksualiteit en volledige lichamelijke aanpassing. Er zijn heel wat meer schakeringen mogelijk die allemaal onder de noemer genderdysfoor vallen.
Als je iets wilt googlen, kijk dan eens onder: genderdysforie bij kinderen en jong volwassenen.
Er bestaat een speciaal traject voor deze groep. Nederland is wereldwijd het meest vooruitstrevend op dit gebied. Ik wil dus maar zeggen dat het nu niet gaat om een beslissing, maar op begeleiding naar dat moment toe en dat kan pas vanaf je achttiende. Wel kunnen ze in de tussentijd hormoon remmers geven, zodat je in de puberteit de vermannelijking voorkomt tot het moment van beslissing. De kansen op succesvol en acceptabel leven als vrouw worden daardoor zeer vergroot, dus zonder medische en psychologische begeleiding maak je het alleen maar moeilijker. En omdat HIJ/ZIJ nu in de puberteit komt is het zeker zinvol snel te handelen en je aan te melden bij het genderteam.

sterkte en wie weet wat de toekomst nog brengt?

Anja

Dank je Anja, hier heb ik heel veel aan. Ik heb vanavond helaas geen tijd maar ik ga morgen op mijn gemakkie even googlen. En ik ga ook snel een afspraak maken met een genderpsycholoog.

Groetjes Cindy

Hoi CindyLa,

Je vraagt: "voelt iemand dit al vanf jongs af aan, is dat dan altijd zo geweest of ook periodes van twijfel gehad etc". Nu kan ik alleen voor mijzelf spreken, en persoonlijk heb ik niet van jongs af aan het gevoel gehad dat ik een meisje in een jongenslichaam was. Ik speelde niet met poppen en wilde ook niet met een jurkje aan naar school. Nu heb ik geen zusje(s) dus ik werd ook niet op jonge leeftijd geconfronteerd met meisjes zaken. Na heel veel lezen, en gesprekken weet ik wel dat er geen stereotiep transgenderproces is. Er zijn vele wegen die naar transitie leiden en zelfs dan is geen een transgender of transseksueel hetzelfde. Het gegeven dat jouw zoon op jongens valt hoeft hier overigens niets mee te maken te hebben. Het kan zijn dat hij homo of bi is, of een heteroseksueel in het verkeerde lichaam. Hij zal zelf op het juiste tijdstip hierachter komen. Zelf val ik niet op mannen (nooit gedaan). Ben ik nu hetero of lesbisch?

Ik denk dat de seksuele voorkeur van jouw zoon op dit moment niet zo belangrijk is.

Wel belangrijk lijkt het me dat jouw zoon zich stap voor stap bewust wordt van zijn identiteit. Als volwassene is dit al een zwaar proces en ik kan me niet voorstellen hoe dit op zijn leeftijd moet zijn. Liefde, begrip en steun helpen hem hierbij!

Tanja kan ik warm aanbevelen, maar ga ook zelf eens naar een TenT avond of neem contact op met belangengroepen als Transgender Netwerk Nederland. Zij kunnen je in contact brengen met andere ouders die in hetzelfde schuitje zitten.

Heel veel wijsheid, sterkte en succes!

Liefs, Linda

Hoi Linda,

Heel erg bedankt voor je berichtje en tips! Hij is nu weer naar mij toe gekomen dat hij het weer niet wilt maar er nog wel over na wil denken. Ik denk inderdaad dat het gewoon het vestandigst is dat hij er met iemand over praat die hier verstand van heeft en verder dan ik kan kijken. Hij is duidelijk gewoon heel erg in de war. En wat je zei dat iemand niet speciaal homo, lesbie of bi hoeft te zijn dat is waar maar ik probeerde te bedenken waarom hij t de ene keer wel wil en de andere keer niet! Ik ben bang dat als ik hem maar laat twijfelen dat hij dan helemaal in de knoop raakt. Deze situaties zijn voor iedereen moeilijk lijkt mij, voor jongere in de pubertijd zeker maar als je wat ouder bent zoals (als ik t goed begrijp in jou situatie) lijkt het me toch ook moeilijk, dan heb je weer andere dingen waar je tegenaan loopt. En dat zijn ook dingen waar ik dan mee zit, wat als hij ouder is en het toch wilt. Dan zijn er misschien weer andere dingen die t hem moeilijk maken.

Ik ga dan denk ik toch maar een afspraak maken met Anja, want blijkbaar hebben jullie goeie ervaringen met haar. En ik ben blij dat ik reacties heb gekregen van jullie die hier zelf ervaring mee hebben, want dat is toch altijd iets waar je het meeste aan hebt.

Bedankt allemaal voor jullie hulp

Xxxx cindy