3 jaar geleden in transitie gegaan , nu SRS aan het overwegen
Geplaatst: vr jul 27, 2018 22:50
Hallo allemaal,
mijn verhaal is een beetje anders dan dat van de meesten.
Ik wist als heel jong kind ( 4-5 jaar oud ) al dat mijn fysieke geslacht niet overeen kwam met mijn mentale geslacht. Tijdens de puberteit werd ik met vreselijk ongewenste lichamelijke effecten ten gevolge van testosteron geconfronteerd.
Mijn dysforie ( fysieke dysforie ) werd erger met de jaren. Ik viel in een zware depressie op mijn 17de. Durfde de ware reden van mijn depressie niet vertellen tegen ouders en tegen de psychiater die mij antidepressiva voorschreef.
Ik hoopte de genderdysforie met antidepressiva te onderdrukken.
Uiteraard lukte dat niet.
Dus op mijn 19de ben ik echt gaan beseffen dat dit een gevecht was dat ik niet kon winnen en dat ik mezelf ook niet wilde verstoppen.
Eerst een half leven weggooien alvorens er op middelbare leeftijd voor uit te komen, dat wou ik niet. Ik wou mezelf zijn nu ik nog jong was en nog een heel leven voor me had.
Ik besefte ook dat ik het niet hoefde te verstoppen. Dat ik gezegend was met het feit dat ik in 1996 geboren ben en niet in 1966.
Ik was dus 19 in 2015 en niet in 1985, wat een groot verschil maakte.
Ik wist al mijn hele leven lang dat ik transseksueel was en ben nooit door ontkennings of ontdekkingsfases gegaan, alleen door fasen dat ik het wilde verstoppen. Dat gevecht gaf ik op in 2015. Ik wilde met volle teugen van de beker des levens kunnen drinken, niet gewoonweg overleven.
Dus in oktober 2015 begon ik de diagnostische gesprekken in een privé-praktijk. Daar kwam ik terecht bij een ware gatekeeper die zei dat het standaard protocol was om de eerste 9 maanden sowieso niks voor te schrijven.
Ik was op dat moment 19 en zat nog steeds met naschokken van de pubertijds-schade die potentieel vergroot had kunnen worden door te wachten.
Na enkele gesprekken gaf ik die gatekeeper dus maar op.
Ik meldde me aan in het UZ Leuven in België. Eerst gesprekken met psychiater gehad. Uitstekend verlopen. Na 1 gesprek was het al klaar als een klontje voor hem welk traject ik zou doorgaan ( hormonen , SRS ) .
Ik ben een heteroseksuele transvrouw waar het al van heel jong af aan bij duidelijk was.
Echter nam deze psychiater een paar keer het woord “ shemale “ in de mond om naar pre-ops te verwijzen. Volgens hem had enkel een post-op het recht zichzelf transvrouw te noemen. Totaal kromme redenering uiteraard. Heb hem meteen duidelijk gemaakt dat ik geen porno-figurante met opgespoten lippen , een enorme kwast daarbeneden en dikke opgespoten lippen ben, maar gewoon een doorsnee meisje dat studeert en haar leven maakt.
Hij begreep dat en verontschuldigde zich voor de grove vocabulaire.
Hij zei dat ik twee maanden later al aan de hormonen zou kunnen. Voor de formaliteit gewoon nog enkele gesprekken met de psychologe om de hormonale fase voor te bereiden. Wie werkt daar als psycholoog? Juist ja, mevrouw de gatekeeper waar ik het eerder over had.
Ik heb vriendelijk gepast voor verdere gesprekken met haar en haar duidelijk gemaakt dat ik niet naar haar pijpen ging dansen en dat het zonder haar ook ging.
Via de bekende apotheek uit Vanuatu diezelfde week nog mijn eerste Estrofem tabletjes besteld en mijn eerste flesjes Spironolactone.
Ben in januari 2016 begonnen met hormonen op eigen houtje. Liever dan allerlei vreemde phytoestrogenen te slikken op eigen houtje ben ik direct voor het bewezen, echtere spul gegaan.
Voelde me beter met de dagen en de weken.
Zalige veranderingen en volledige autonomie zonder naar de pijpen van de vermeende monopolisten te dansen. Ik was mijn eigen monopolist.
Fantastische resultaten bereikt in die maanden dat ik aan zelfmedicatie deed.
Werd wel behoorlijk duur.
Ben dus uiteindelijk in augustus 2016, 8 maanden na het starten van de hormonale behandeling, naar de huisarts gegaan en alles uitgelegd. Bloedtest gehad en meteen onder gecontroleerd hormoongebruik onder de hoede van de huisarts mogen beginnen.
Huisarts wist er weinig over en was eerder conservatief. Wilde dezelfde doses voorschrijven die ze aan menopauzale vrouwen voorschrijft en vond een anti-androgeen overbodig. Haar ook maar eens heropgevoed
en mijn anti-androgeen dus wel gekregen en mijn dosis Progynova ook lekker omhoog. 1 mg zei u? Mooi niet. Dat werd netjes 4 mg Progynova en 50 mg Androcur.
Die Androcur was echte smeerlapperij. Werd ik doodmoe en letargisch van.
Uiteindelijk moest ik nog steeds het roer in eigen handen nemen.
Dus weer aan de zelfmedicatie gegaan en de huisarts braafjes achter de hand gehouden voor bloedtesten.
Die keer op keer uitstekend zijn.
Ik ben nu aan de Estradiol injecties sinds een jaar. Ik importeer ze uit buitenland. Gaat fantastisch.
Vervrouwelijk zeer goed.
Testosteron mooi laag.
Een echt vrouwtje zou koning Filip van België zeggen
En de boobies die groeien ook lekker goed.
Zit aan een grote B-cup en ze groeien nog steeds.
Geheel op natuurlijke wijze.
Ook hele grote areolae.
Mijn heupbotten zijn ook gaan verwijden. Is zeer uitzonderlijk dat dat na de puberteit nog gebeurd maar ook een arts heeft bevestigd dat het bij mij wel degelijk heeft plaatsgevonden.
Ik heb eindelijk een bolle ronde toet.
En een libido dat enorm hoog is zonder een drup testo in mijn lijf ( T ligt tegen onmeetbaar aan ).
Ik voel me zalig.
Ik flirt met de heteromannen en ze flirten terug.
De meeste trekken zich van mijn T-zijn niets aan.
Het mooie is dat de meeste van hen voor mijn ziel tot me aangetrokken zijn. Iets waar veel TS vrouwen moeite mee hebben om zo iemand te vinden. Ik dus bijna niet.
Ik heb nog steeds erge genitale dysforie ondanks mijn prachtige lichamelijke veranderingen waar ik me zalig bij voel. Dat ding daarbeneden hoort er gewoonweg niet. Het verzuurt mijn seksueel genot.
Ik zou walgen als een man geïnteresseerd was in dat ding tussen mijn benen. Ik verwacht van mijn partner dat hij het compleet negeert. Dat ding daarbeneden bestaat niet.
Mijn genitale dysforie is alleen maar erger geworden. Een SRS is voor mij de enige bevredigende uitkomst. Ik wil verder met mijn leven zonder die handicap daarbeneden.
Want zo zie ik dat ding.
Ik twijfel tussen twee opties :
ik heb lange tijd contact gehad met dokter Kanhai en onlangs contacteerde hij me weer om te vragen of ik een poliklinisch gesprek met hem wil inplannen. Ik zei dat hij dan wel contact met mijn verzekeraar zal moeten opnemen om hen te motiveren het te vergoeden. Daar leek hij wel relaxed in te zijn dat ze het zouden vergoeden.
Dokter Kanhai heb ik al een resultaat van in real life gezien en ik vind zijn techniek waarbij hij een deeltje van de eikel verwerkt in de schede om zo ook het gevoel binnenin de vagina te brengen, bovenop het gevoel van de clitoris, een mooie techniek. Dat zint me wel.
Cosmetisch vond ik het resultaat dat ik van hem zag ook toppie.
Een andere optie die ik overweeg is Thailand.
In Thailand is dokter Kuldech een redelijk bekende dokter die SRSen uitvoert voor omgekeerd 3200€ met hoge tevredenheid onder de lokale ladyboys. Ik heb een aantal ladyboy vriendinnen in mijn vriendenkring en zij kenden transvrouwen ( zij noemen het Kathoey ) die door dokter Kuldech geopereerd zijn geweest.
Mijn huisarts is bereid een SRS verklaring op te stellen en een endocrinologisch rapport waarin verklaard wordt dat ik minstens de vereiste 1 jaar hormonale fase doorlopen heb met succes.
Daarnaast heb ik dan nog 1 andere verwijsbrief nodig en die kan een Thaise psychiater me verschaffen voor omgerekend een 200€.
De SRS is iets waar ik heel zeker van ben. Het is een medische noodzaak om de dysforie te verlichten. Dus twijfels zijn er niet in mijn geval. Ik kan dan ook gerust verder handelen volgens de hiervoor besproken manier, zonder twijfels of stress.
Ik heb uitgerekend dat de vluchten naar Thailand me 1200€ zullen kosten.
Het Indra regent hotel zal me 1500€ kosten voor een maand verblijf.
De ontharing daarbeneden zal me ongeveer 700€ kosten.
Voedsel en dranken voor een maand nog eens 1000€.
Eerder besproken verwijsbrief ter plaatse nog eens 200€.
Lokale uitgaven nog eens 600€.
Spulletjes om mee te nemen ter voorbereiding en in zake hygiene,... nog eens 300€.
De operatie zelf 3200€.
8700€ dus. Een slordige 9000€ ruim gerekend.
Dat krijg ik wel geleend op de bank.
Dokter Kuldech doet een standaard inversie van de penis aangevuld met een stuk scrotum als verlenging van de vaginale diepte.
Dus niet de Thaise Chonburri methode van Suporn. Maar hoeft voor mij ook niet. Ik hoef geen designer doos. Een doorsnee doos is goed voor mij. Gevoel erin? Ja liefst maar ik hou er rekening mee dat anorgasmisch worden na SRS een mogelijkheid is.
Ik ben er van overtuigd dat zelfs als er zenuwen geraakt worden of overgesneden, ik nog steeds seksueel genot zal kunnen beleven met mijn neo-vagina. Ik ben altijd iemand geweest die mentaal orgasmen kon triggeren, nooit puur fysiek. Heb dus altijd al een vrouwelijke manier van klaarkomen gehad.
Ik ben hetero dus penetreerbare diepte is wenselijk.
Ik wil straks gewoon een relatie met een leuke heterovent kunnen hebben.
Pre-op vind ik seksuele betrekkingen maar goor. Dat ding zit in de weg.
Anyway,
mijn punt :
ik twijfel tussen naar dokter Kanhai gaan en hem zijn magie bij de verzekeraar laten doen of naar Thailand gaan, een lening doen en alles zelf betalen.
Thailand zou ik ook graag de reis willen ernaartoe. Aangename aan het nuttige koppelen zeg maar.
Geraak er maar niet uit.
Enkele weekjes op vakantie naar Nederland ergens liggen creperen van de pijn na het herstellen van de SRS in een grijs ziekenhuiskamertje maar wel alles vergoed krijgen of naar Thailand, lekker creperen van de pijn na de SRS in het zonnetje heerlijk door mensen zoals ons omringd.
Daar ben ik tenslotte maar gewoon “ another Kathoey “
Ik wil zo graag naar Thailand en die SRS daaraan koppelen maar dan denk ik “ ga je 9000€ lenen terwijl je je SRS gratis bij Kanhai in Nederland kan laten doen? “ Kanhai is tenslotte ook een heel goede chirurg.
Ik geraak er maar niet over uit.
Het goede is dat ik hoe dan ook mijn doosje heb aan het einde van de rit.
mijn verhaal is een beetje anders dan dat van de meesten.
Ik wist als heel jong kind ( 4-5 jaar oud ) al dat mijn fysieke geslacht niet overeen kwam met mijn mentale geslacht. Tijdens de puberteit werd ik met vreselijk ongewenste lichamelijke effecten ten gevolge van testosteron geconfronteerd.
Mijn dysforie ( fysieke dysforie ) werd erger met de jaren. Ik viel in een zware depressie op mijn 17de. Durfde de ware reden van mijn depressie niet vertellen tegen ouders en tegen de psychiater die mij antidepressiva voorschreef.
Ik hoopte de genderdysforie met antidepressiva te onderdrukken.
Uiteraard lukte dat niet.
Dus op mijn 19de ben ik echt gaan beseffen dat dit een gevecht was dat ik niet kon winnen en dat ik mezelf ook niet wilde verstoppen.
Eerst een half leven weggooien alvorens er op middelbare leeftijd voor uit te komen, dat wou ik niet. Ik wou mezelf zijn nu ik nog jong was en nog een heel leven voor me had.
Ik besefte ook dat ik het niet hoefde te verstoppen. Dat ik gezegend was met het feit dat ik in 1996 geboren ben en niet in 1966.
Ik was dus 19 in 2015 en niet in 1985, wat een groot verschil maakte.
Ik wist al mijn hele leven lang dat ik transseksueel was en ben nooit door ontkennings of ontdekkingsfases gegaan, alleen door fasen dat ik het wilde verstoppen. Dat gevecht gaf ik op in 2015. Ik wilde met volle teugen van de beker des levens kunnen drinken, niet gewoonweg overleven.
Dus in oktober 2015 begon ik de diagnostische gesprekken in een privé-praktijk. Daar kwam ik terecht bij een ware gatekeeper die zei dat het standaard protocol was om de eerste 9 maanden sowieso niks voor te schrijven.
Ik was op dat moment 19 en zat nog steeds met naschokken van de pubertijds-schade die potentieel vergroot had kunnen worden door te wachten.
Na enkele gesprekken gaf ik die gatekeeper dus maar op.
Ik meldde me aan in het UZ Leuven in België. Eerst gesprekken met psychiater gehad. Uitstekend verlopen. Na 1 gesprek was het al klaar als een klontje voor hem welk traject ik zou doorgaan ( hormonen , SRS ) .
Ik ben een heteroseksuele transvrouw waar het al van heel jong af aan bij duidelijk was.
Echter nam deze psychiater een paar keer het woord “ shemale “ in de mond om naar pre-ops te verwijzen. Volgens hem had enkel een post-op het recht zichzelf transvrouw te noemen. Totaal kromme redenering uiteraard. Heb hem meteen duidelijk gemaakt dat ik geen porno-figurante met opgespoten lippen , een enorme kwast daarbeneden en dikke opgespoten lippen ben, maar gewoon een doorsnee meisje dat studeert en haar leven maakt.
Hij begreep dat en verontschuldigde zich voor de grove vocabulaire.
Hij zei dat ik twee maanden later al aan de hormonen zou kunnen. Voor de formaliteit gewoon nog enkele gesprekken met de psychologe om de hormonale fase voor te bereiden. Wie werkt daar als psycholoog? Juist ja, mevrouw de gatekeeper waar ik het eerder over had.
Ik heb vriendelijk gepast voor verdere gesprekken met haar en haar duidelijk gemaakt dat ik niet naar haar pijpen ging dansen en dat het zonder haar ook ging.
Via de bekende apotheek uit Vanuatu diezelfde week nog mijn eerste Estrofem tabletjes besteld en mijn eerste flesjes Spironolactone.
Ben in januari 2016 begonnen met hormonen op eigen houtje. Liever dan allerlei vreemde phytoestrogenen te slikken op eigen houtje ben ik direct voor het bewezen, echtere spul gegaan.
Voelde me beter met de dagen en de weken.
Zalige veranderingen en volledige autonomie zonder naar de pijpen van de vermeende monopolisten te dansen. Ik was mijn eigen monopolist.
Fantastische resultaten bereikt in die maanden dat ik aan zelfmedicatie deed.
Werd wel behoorlijk duur.
Ben dus uiteindelijk in augustus 2016, 8 maanden na het starten van de hormonale behandeling, naar de huisarts gegaan en alles uitgelegd. Bloedtest gehad en meteen onder gecontroleerd hormoongebruik onder de hoede van de huisarts mogen beginnen.
Huisarts wist er weinig over en was eerder conservatief. Wilde dezelfde doses voorschrijven die ze aan menopauzale vrouwen voorschrijft en vond een anti-androgeen overbodig. Haar ook maar eens heropgevoed
en mijn anti-androgeen dus wel gekregen en mijn dosis Progynova ook lekker omhoog. 1 mg zei u? Mooi niet. Dat werd netjes 4 mg Progynova en 50 mg Androcur.Die Androcur was echte smeerlapperij. Werd ik doodmoe en letargisch van.
Uiteindelijk moest ik nog steeds het roer in eigen handen nemen.
Dus weer aan de zelfmedicatie gegaan en de huisarts braafjes achter de hand gehouden voor bloedtesten.
Die keer op keer uitstekend zijn.
Ik ben nu aan de Estradiol injecties sinds een jaar. Ik importeer ze uit buitenland. Gaat fantastisch.
Vervrouwelijk zeer goed.
Testosteron mooi laag.
Een echt vrouwtje zou koning Filip van België zeggen
En de boobies die groeien ook lekker goed.
Zit aan een grote B-cup en ze groeien nog steeds.
Geheel op natuurlijke wijze.
Ook hele grote areolae.
Mijn heupbotten zijn ook gaan verwijden. Is zeer uitzonderlijk dat dat na de puberteit nog gebeurd maar ook een arts heeft bevestigd dat het bij mij wel degelijk heeft plaatsgevonden.
Ik heb eindelijk een bolle ronde toet.
En een libido dat enorm hoog is zonder een drup testo in mijn lijf ( T ligt tegen onmeetbaar aan ).
Ik voel me zalig.
Ik flirt met de heteromannen en ze flirten terug.
De meeste trekken zich van mijn T-zijn niets aan.
Het mooie is dat de meeste van hen voor mijn ziel tot me aangetrokken zijn. Iets waar veel TS vrouwen moeite mee hebben om zo iemand te vinden. Ik dus bijna niet.
Ik heb nog steeds erge genitale dysforie ondanks mijn prachtige lichamelijke veranderingen waar ik me zalig bij voel. Dat ding daarbeneden hoort er gewoonweg niet. Het verzuurt mijn seksueel genot.
Ik zou walgen als een man geïnteresseerd was in dat ding tussen mijn benen. Ik verwacht van mijn partner dat hij het compleet negeert. Dat ding daarbeneden bestaat niet.
Mijn genitale dysforie is alleen maar erger geworden. Een SRS is voor mij de enige bevredigende uitkomst. Ik wil verder met mijn leven zonder die handicap daarbeneden.
Want zo zie ik dat ding.
Ik twijfel tussen twee opties :
ik heb lange tijd contact gehad met dokter Kanhai en onlangs contacteerde hij me weer om te vragen of ik een poliklinisch gesprek met hem wil inplannen. Ik zei dat hij dan wel contact met mijn verzekeraar zal moeten opnemen om hen te motiveren het te vergoeden. Daar leek hij wel relaxed in te zijn dat ze het zouden vergoeden.
Dokter Kanhai heb ik al een resultaat van in real life gezien en ik vind zijn techniek waarbij hij een deeltje van de eikel verwerkt in de schede om zo ook het gevoel binnenin de vagina te brengen, bovenop het gevoel van de clitoris, een mooie techniek. Dat zint me wel.
Cosmetisch vond ik het resultaat dat ik van hem zag ook toppie.
Een andere optie die ik overweeg is Thailand.
In Thailand is dokter Kuldech een redelijk bekende dokter die SRSen uitvoert voor omgekeerd 3200€ met hoge tevredenheid onder de lokale ladyboys. Ik heb een aantal ladyboy vriendinnen in mijn vriendenkring en zij kenden transvrouwen ( zij noemen het Kathoey ) die door dokter Kuldech geopereerd zijn geweest.
Mijn huisarts is bereid een SRS verklaring op te stellen en een endocrinologisch rapport waarin verklaard wordt dat ik minstens de vereiste 1 jaar hormonale fase doorlopen heb met succes.
Daarnaast heb ik dan nog 1 andere verwijsbrief nodig en die kan een Thaise psychiater me verschaffen voor omgerekend een 200€.
De SRS is iets waar ik heel zeker van ben. Het is een medische noodzaak om de dysforie te verlichten. Dus twijfels zijn er niet in mijn geval. Ik kan dan ook gerust verder handelen volgens de hiervoor besproken manier, zonder twijfels of stress.
Ik heb uitgerekend dat de vluchten naar Thailand me 1200€ zullen kosten.
Het Indra regent hotel zal me 1500€ kosten voor een maand verblijf.
De ontharing daarbeneden zal me ongeveer 700€ kosten.
Voedsel en dranken voor een maand nog eens 1000€.
Eerder besproken verwijsbrief ter plaatse nog eens 200€.
Lokale uitgaven nog eens 600€.
Spulletjes om mee te nemen ter voorbereiding en in zake hygiene,... nog eens 300€.
De operatie zelf 3200€.
8700€ dus. Een slordige 9000€ ruim gerekend.
Dat krijg ik wel geleend op de bank.
Dokter Kuldech doet een standaard inversie van de penis aangevuld met een stuk scrotum als verlenging van de vaginale diepte.
Dus niet de Thaise Chonburri methode van Suporn. Maar hoeft voor mij ook niet. Ik hoef geen designer doos. Een doorsnee doos is goed voor mij. Gevoel erin? Ja liefst maar ik hou er rekening mee dat anorgasmisch worden na SRS een mogelijkheid is.
Ik ben er van overtuigd dat zelfs als er zenuwen geraakt worden of overgesneden, ik nog steeds seksueel genot zal kunnen beleven met mijn neo-vagina. Ik ben altijd iemand geweest die mentaal orgasmen kon triggeren, nooit puur fysiek. Heb dus altijd al een vrouwelijke manier van klaarkomen gehad.
Ik ben hetero dus penetreerbare diepte is wenselijk.
Ik wil straks gewoon een relatie met een leuke heterovent kunnen hebben.
Pre-op vind ik seksuele betrekkingen maar goor. Dat ding zit in de weg.
Anyway,
mijn punt :
ik twijfel tussen naar dokter Kanhai gaan en hem zijn magie bij de verzekeraar laten doen of naar Thailand gaan, een lening doen en alles zelf betalen.
Thailand zou ik ook graag de reis willen ernaartoe. Aangename aan het nuttige koppelen zeg maar.
Geraak er maar niet uit.
Enkele weekjes op vakantie naar Nederland ergens liggen creperen van de pijn na het herstellen van de SRS in een grijs ziekenhuiskamertje maar wel alles vergoed krijgen of naar Thailand, lekker creperen van de pijn na de SRS in het zonnetje heerlijk door mensen zoals ons omringd.
Daar ben ik tenslotte maar gewoon “ another Kathoey “
Ik wil zo graag naar Thailand en die SRS daaraan koppelen maar dan denk ik “ ga je 9000€ lenen terwijl je je SRS gratis bij Kanhai in Nederland kan laten doen? “ Kanhai is tenslotte ook een heel goede chirurg.
Ik geraak er maar niet over uit.
Het goede is dat ik hoe dan ook mijn doosje heb aan het einde van de rit.