Ik sprint naar de Spaanse winkelketen ‘el Corte Ingles’ en het duurt niet lang of ik kom met een stijltang naar buiten. Een tegen hitte beschermende fles haarspray en een setje clips heb ik al gekocht. Ik ben klaar om mijn haar te gaan stijlen!
Mijn badkamer is met twee spiegels de aangewezen plek. Waar ik kan staan is het nog net geen vierkante meter groot. In de gebruiksaanwijzing lees ik dat het apparaat niet bij water mag komen. Het kan gevaarlijk zijn. Wat er precies gebeurt ga ik niet aan de proef onderwerpen. Gelukkig is mijn badkamer volledig droog – douchen doe ik de avond ervoor.
Wat is dat stijlen een lastige klus! Ik sta voor het eerst met zo’n tang in mijn handen en de eerste vijftien minuten kan ik geen haarlok stijlen. Ik klungel met dotten haar en als ik een pluk pak neem ik andere plukken mee. De oplossing zit in de clips. Maar, ik kan deze (nog) niet inbrengen en tegelijkertijd de stijltang vasthouden. Waar leg ik dit gloeiend hete apparaat neer? Ik plaats mijn koekenpan in de gootsteen. Die kan de 210 graden hete keramische platen wel aan.
Ik pak twee clips en maak aan de achterkant twee staarten. Ik neem een losse lok en mijn vastgezette haar blijft keurig op haar plaats. De opengesperde tang beweeg ik voorzichtig naar de wortels van de pluk haar. Ik sluit de tang, maak een langzame vloeiende beweging naar beneden en de platen strijken mijn manen glad.
Met mijn linker- en rechterhand stijl ik respectievelijk de linker- en rechterkant van mijn haar. Het is verleidelijk om, met de draad voor mijn lichaam langs, met mijn rechterhand de stijltang vanaf links over te pakken. Helaas, de kabel is te kort en ik kan geen hele haarlokken strijken. Voorzichtig beweeg ik het apparaat met mijn linkerhand achter mijn rug en pak het rechts over. Dit grapje herhaal ik meerdere keren. Alle begin is moeilijk.
Na ongeveer drie kwartier werken ben ik verbaasd over het resultaat. Voor mijn gevoel sta ik te klooien, maar in de spiegel zie ik een mooie, steile coupe!
Met conceiler verberg ik mijn wallen en de geïrriteerde huid rond mijn ogen. De oogschaduw op mijn onder- en bovenoogleden blijft door de conceiler lekker plakken. Ik trek een blauwe eye-liner en maak stipjes van dezelfde kleur in mijn ooghoeken (binnenkant). Dan een bruin wenkbrauwpotlood, een zwarte mascara en mijn ogen zijn klaar.
Op mijn gezicht smeer ik ‘anti-ageing’ crème en ik poeder het geheel netjes af. Dan nog een beetje rouge op mijn wangen en om half 8 sta ik tevreden in de spiegel naar mezelf te kijken. Ik ben er een stuk mooier op geworden! “Wat zie je er goed uit vandaag”, zegt mijn teamleider. “Wow Jenny, je wordt iedere dag mooier!” roept een collega van human resources in de wandelgangen. En “ik vind je haar op deze manier leuker”, zegt een medewerkster van het restaurant waar ik iedere middag kom.
Auteur: Jenny vanuit Barcelona
