Stel, dit wordt een vaag en onduidelijk verhaaltje. Het is voor travestie.org, dus het moet over transseksualiteit als verschijnsel of over transgenders als ‘probleemgroep’ gaan. Maar wat ik zeg is wazig en wat ik bedoel is vaag.
De redactie zou het me terugsturen en luid & duidelijk op een helder & overzichtelijk verhaal aandringen. Die lezer wil en opinie, een mening, een standpunt, een statement ! En liefst eentje waarin een ieder zich kan vinden, misschien wel een soort bevestiging van het eigen vooroordeel, want dat is zo behaaglijk.
Verrassing! Want dit stukje gaat over onduidelijkheid als zegen. Sterker nog, het omhelst de onduidelijkheid als een welkom geschenk in een wereld die alsmaar ‘duidelijkheid’ eist waar dat helemaal niet kan, of gewenst is. Een roep om duidelijkheid die we in een ander verband hokjesgeest noemen.
Niets is historisch gezien zo hokjesgeest-fähig als de tweedeling man-vrouw. Waardoor duizenden en duizenden mensen, overal ter wereld, zich ongelukkig voelen. Gewoon omdat ze kenmerken van beide geslachten hebben, in meer of mindere mate. En dus niet in een hokje passen. Maar de natuur denkt niet in hokjes. Die experimenteert, op een tijdloze manier. Nature loves variety, society hates it. Mensen willen duidelijkheid, ook waar dat anderen in een onmogelijke positie brengt, en zelfs in sociaal isolement. Maakt niet uit, die M of die V moet in je paspoort.
En dan duikt in recente krantenartikelen ineens het begrip genderfluïde op. Wat een verademing. En er is meer. We hebben Andrej Pejic, Caitlyn Jenner, Valentijn de Hingh, en noem maar op. Androgyne mensen, transgenders, interseksuelen, ze zijn ineens ‘hot’. In de VS zouden op Facebook inmiddels 58 verschillende genderaanduidingen de ronde doen.
Vooral de modewereld heeft zich recent gestort op de modellen die niet expliciet als man of vrouw ogen, maar er ergens tussen in zitten. Daarmee kan een doorbraak worden bereikt, maar het kan ook, als veel in de mode, een vluchtig en voorbijgaand verschijnsel zijn. Er zijn echter meer aanwijzingen dat de M/V-hokjesgeest geleidelijk aan terrein moet prijs geven. Zie de veranderde wetgeving in een aantal landen, ook in ons land. Zie de discussie of er nog een M of een V in je paspoort thuis hoort.
Voor alle crosdressers, deeltijdvrouwen,transgenders, genderfluïde mensen en twijfelaars over wie of wat ze nu precies zijn is er daarom hoop, maar ook nog veel onzeker. Het emancipatieproces, die ook op dit gebied geldt, gaat voor de voorstanders altijd veel te langzaam. En voor de tegenstanders veel te snel.
Ze zijn er nog volop, de medemensen met hun Bijbel, hun afwijzingen, hun conventies (“Dat hoort niet.”) en hun vooroordelen. Het is niet meer zo heftig als zeg een halve eeuw geleden. Mocht je er een tegenkomen die lullig tegen jou als ‘tussenpersoon’ doet, zeg dan gewoon: “Doe niet zo kuttig”. Want op zo’n moment is duidelijk gewenst.
Nomi de Pluum
