Inhoud:
Mijn man draagt vrouwenkleding. Waarom, is een heel relevante vraag!
Mijn man draagt vrouwenkleding. Hoe ben je er achter gekomen?
Mijn man draagt vrouwenkleding…..is dat een afwijking?
Mijn man draagt vrouwenkleding…….kun jij het dealen?
Mijn man draagt vrouwenkleding. Waarom, is een heel relevante vraag!
Mijn man draagt vrouwenkleding. Waarom, is een heel relevante vraag als je weet of ontdekt dat jouw partner vrouwenkleding draagt. Echter voordat je jezelf die vraag stelt, zal er meestal al veel aan vooraf zijn gegaan. Deze blog gaat over jou als partner, over hoe je om kunt gaan met jouw gevoel en over jij en jouw partner mogelijk een weg hierin kunnen vinden. Natuurlijk geldt hetzelfde als jouw vrouw zich mannelijk presenteert om uiting te geven aan het mannelijke deel in haar.
Vertrouwen is geschaad!
Ik kan me heel goed voorstellen, ook vanuit mijn persoonlijke ervaring en handelen, dat je je belazerd voelt. Degene met wie je lief en leed deelt, doet iets dat jij niet weet. Je ging toch om met een man en nu lijkt dat heel anders. Je dacht toch dat jouw relatie was gestoeld op openheid, eerlijkheid en vertrouwen. En je bleek er niets van te weten. Om tot een goed gesprek te kunnen komen, om open te gaan staan naar wat hem beweegt, zal je eerst jouw wantrouwen moeten ombuigen naar weer kunnen vertrouwen. Pas dan kun je open staan voor uitleg. Daarnaast zal jouw partner hier begrip voor moeten hebben en zijn uiting even moeten parkeren. Wellicht kunnen jullie daar ondersteuning bij gebruiken.
Mijn man draagt vrouwenkleding. Hoe ben je er achter gekomen?
Mijn man draagt vrouwenkleding, tja………echter hoe ben je er achter gekomen? Is zijn grote geheim gewoon door hem aan je verteld en bleef je vertwijfeld achter. Of was het voor hem geen geheim en wist je het nog niet. Kwam jezelf achter zijn geheim via zijn computer, laptop, mobieltje. Kwam je achter zijn geheim omdat jouw kleding regelmatig anders in de kast lag opgevouwen. Kwam je achter zijn geheim omdat je hem “betrapte” terwijl hij gedressed was? Jouw reactie, welke impact dit op jou heeft, hangt sterk samen met wijze waarop zijn vrouwdeel bij jou bekend werd. Jouw boosheid, ongemak, vertwijfeling, onzekerheid, angst en wat het je nog meer doet, wordt hierdoor in belangrijke mate bepaald. Het is goed eerst daar aandacht aan te besteden, aandacht aan jouzelf. Zelfs als je een man hebt ontmoet en hij vertelt je al snel na jullie eerste ontmoeting dat hij graag vrouwenkleding draagt, ook dan zal het mogelijk nog vreemd voor je zijn. Een mooie kans om daar dan samen vorm aan te geven als je dat ook wilt en als je partner dat ook wilt.
Hoe verder?
Jouw man zal zich wellicht schamen, is bang jou kwijt te raken, weet zelf misschien ook niet wat hem brengt tot het dragen van vrouwenkleding. Grote kans dat hij het wegwuift, eigenlijk zelfs zijn eigen gevoel negeert vanuit schaamte en angst. Hij doet immers iets dat niet lijkt te passen bij zijn biologische geslacht, iets waar onze maatschappij ook nog niet aan is gewend. Het is heel goed de boosheid, vertwijfeling en onzekerheid van jou uit te spreken. Daarnaast is het goed ruimte te geven aan de schaamte en angst van de ander. Vervolgens kun je samen onderzoeken hoe hier aan vorm te geven. De behoefte van de één naar de ander en de behoefte van de ander naar de één vooral uitspreken. Je zult zien dat als je elkaar in de kern liefhebt, jouw partner gewoon jouw partner kan blijven. Met wat steun kom je ver is mijn ervaring. Sterker nog, je zult samen een rijker leven kunnen ervaren dan menig ander stel. Samen kun je afspraken maken hoe hij zijn genderexpressie vormgeeft, alleen of samen. Er zijn meer mogelijkheden dan je in eerste instantie voor ogen hebt. Hoe je de eventuele kinderen en andere dierbaren betrekt of juist niet. Hoe jij ergens een uitlaatklep kunt organiseren.
Man draagt vrouwenkleding…..is dat een afwijking?
Ik snap dat je aan jezelf die vraag stelt. In mijn praktijk ontmoet ik regelmatig mannen die grote moeite hebben met het delen van de uiting van hun vrouwelijke kant. Schaamte en angst zijn vaak hun drijfveer om met dat grote geheim jarenlang te leven. Echter leven met zo’n geheim geeft heel veel spanning. Die spanning uit zich dan wel op een andere manier. Vluchten in seks, drank, drugs of extreem sporten. Of juist het tegenovergestelde vluchten in eenzaamheid of terugtrekken uit het sociale leven. Dat heeft zijn weerslag op het gezin, op de relatie en vaak ook op het werk. Wist je dat 80% van transgender personen eenzaam is. De kans is groot dat jouw man omwille van stress zich meldt bij de huisarts, zich laat doorverwijzen naar een psycholoog en daar het vooral heeft over alles wat zogenaamd stress veroorzaakt. Echter het dragen van vrouwenkleding……….de kans is groot dat dat niet eens aan bod komt omdat het verzwegen blijft. Zo’n 4 à 5% van de mannen en vrouwen voelen zich niet altijd geheel thuis met het biologisch geslacht waar mee ze geboren zijn. Er zijn heel veel uitingsvormen, genderexpressies, omdat te uiten. Er zijn ook heel veel variaties op de mate van uiten, de frequentie van even anders voelen. Een 0,5% van de mannen en vrouwen in onze samenleving zal overgaan tot aanpassing van het lichaam, in transitie gaan. Soms is het een fetisj of een uitingsvorm om tot bevrediging te komen. Vaak ligt er nog wel iets diepers onder. Van niet gezien worden in de vroege jeugd, het gemis van moeder liefde, emoties nooit mogen tonen, zijn wat voorbeelden. Kortweg, het komt best vaak voor en naar mijn idee komt het zelfs nog veel vaker voor dan we tot op heden uit onderzoek weten. Ik zie het zeker niet als een afwijking, ik zie het als een uitingsvorm van mogen zijn hoe je je voelt. Wel is het zo dat onze maatschappij in het algemeen hier nog minder goed mee om kan gaan. Onze maatschappij is nu eenmaal heel sterk op man of vrouw gericht.
Mijn man draagt vrouwenkleding…….kun jij het dealen?
Even terug naar het begin. Je voelt je belazerd. De grond zakt onder je voeten weg, vertwijfeling, onzekerheid. Je bent er op een lullige manier achter gekomen. Wantrouwen! Een traumatische ervaring. Je snapt het niet, je wilt het nog niet eens weten. Erger nog jouw partner ontkent, wuift het weg, het is maar een keertje. Hier is natuurlijk werk aan de winkel! Het zal veel van je vragen om jouw vertrouwen in jouw partner te herstellen. Daar heeft jouw partner een groot aandeel in. Besef dat hij zich schaamt en heel bang is jou kwijt te raken. Ondanks dat alles zou deze bijzonder kwaliteit van jouw partner jullie relatie kunnen verrijken. Alleen al door het aangaan van dit thema, het durven delen en later ook door het samen zoeken naar een passende vorm voor elkaar. Neem van mij aan dat die “afwijking” voor beide geweldig interessant kan zijn. En natuurlijk, als je er werkelijk niets mee wilt en kunt, je er samen geen vorm voor kunt vinden, dan is de kans groot dat de relatie ophoudt te bestaan. In dat geval helpt het je dat leven met een partner die een stuk van zichzelf niet met jou deelt, ook geen gezonde relatie is. Verwacht niet dat het overgaat. Het is geen ziekte die te bestrijden is. Het is gewoon van hem en hoort bij hem. En als het dan niet meer zo hoeft, dan kan het zijn dat die rol is doorleefd, of dat die vrouwelijke rol een masker was van iets dat dieper ligt.
Relatiecoaching.
Vanuit mijn persoonlijke ervaring als man met een sterke vrouwelijke kant, als man met het ooit vermijden van die vrouwelijke kant, als ex-partner die zijn relatie niet vertelde over dat gevoel, als lifecoach, zet ik mij graag in voor de begeleiding van jou en jouw partner. Persoonlijk lijkt het dat ik in een levensfase ben, waarbij die vrouwelijke kant ook gewoon een deel van mij is geworden. De behoefte aan het vrouwelijke uiten lijkt er niet meer te zijn. Met relatiecoaching, met mij als ervaringsdeskundige, kun je samen een weg vinden!
Contact
Het staat je vrij om met mij contact op te nemen. Ik kan mij voorstellen dat dat zelfs eng kan zijn. Ik sta garant voor discretie. Jij mag zelf uitmaken hoe je mij wilt benaderen. En soms is een luisterend oor, met herkenning van wat er bij jou speelt, al heel waardevol voor je.
Bron: William Slotboom
Al een tijdje ben ik (25) stiekem aan het experimenteren. Ik woon samen met mijn vriendin, wiens kleren ik aan trok als zijn voor haar werk als stewardess weg is. Wat er door me heen ging is niet beschrijven. Ze kreeg een vermoeden toen bepaalde kledingstukken anders lager opgeborgen. Nu heeft ze me er mee geconfronteerd en kon het natuurlijk niet ontkennen. Gelukkig zijn we dol op elkaar en tracht ze me een kans te geven. Ze heeft me zelfs geholpen met make up. Minder vindt ze het dat ik uit ga in Amsterdam naar travestiebar. Ik voel me er echter helemaal happy bij. Maar het wordt steeds lastiger om er met elkaar mee om te gaan. Toen ze afgelopen zaterdag thuis kwam had het ze het duidelijk zwaar toen ze me als man in tuinbroek zag en voor het eerst met oorbellen (heb ook opgebiecht dat ik al mijn hele leven oorbellen wilde dragen). Maar ook zo voel ik me steeds vrijer. Hoe nu verder?