Nadat ik de diagnostische en hormonale fases met goed gevolg heb afgelegd, mag ik dan eindelijk naar de plastisch chirurg.
Hoera!
Hoera? Waar begin ik aan?
Om op deze vraag antwoord te krijgen moet ik informatie verzamelen over de operatie en de consequenties (complicaties, revalidatie, dilatatie etc) hiervan. Vanuit de VU heb ik nog geen directe voorlichting gehad. Ik heb de patiëntenfolder gedownload van de hun site. Een beknopte uitleg over wat de ingreep inhoudt. Maar dat is voor mij veel te weinig. Ik wil precies weten wat ze gaan doen. Op YouTube staan een aantal filmpjes van de SRS(sex reassignment surgery) of beter gezegd de GCS (Gender Confirming Surgery). Ik duik erin, ik pauzeer, spoel terug en kijk meermalen naar hetzelfde filmpje. Nu vormt zich een beeld, maar grote verwarring: overal wordt het anders gedaan. Op het moment dat je de grote lijnen denkt te weten, duikt er weer een filmpje op met een variant. Ik ga het internet op om nog meer informatie te vergaren, maar in plaats van duidelijkheid wordt de verwarring alleen maar groter.
In Thailand wordt het weer heel anders aangepakt dan in Nederland en in München zit ‘Dr. Med. Jürgen Schaff en zijn team’ om je een zo natuurgetrouwe vagina te geven, zo lees ik op de fora. Toegegeven een simpele penis-inversie lijkt niet op een biologische vagina, maar een vaginawand opgebouwd uit penishuid, scrotum en urinebuis heeft dat zoveel meerwaarde? Dan blijkt er ook nog een optie te zijn dat er geen volledige penis-inversie wordt uitgevoerd maar dat je een z.g.n. ondiepe vagina krijgt. Dilateren is dan niet nodig men blijft uit het gebied van het kleine bekken en er vind geen perforatie van de bekkenbodem plaats. Maar informatie over de laatste optie is gek genoeg niet te vinden. Geen filmpjes geen tekst en uitleg. Nergens iets over de voor en nadelen hiervan.
Ik zie door de bomen het bos niet meer. Bestudering van verschillende anatomie boeken leveren meer vragen dan antwoorden op. Grote vraag voor mij bij de penisinversie, zoals deze bij VU gehanteerd wordt, is hoe krijg je een stuk huid dat boven-buiten hangt naar beneden-binnen. Daar moet aan getrokken worden, wat pijn oplevert. Ik begrijp waarom ze in München en Thailand andere methodes erop nahouden. Maar DR. Schaff kan ik niet betalen en wat ze in Thailand uithalen vind ik doodeng.
Ook lees ik op de verschillende fora veel negatieve ervaringen over complicaties lange revalidatie en veel pijn. Nogmaals: waar begin ik aan?
Ik begin te twijfelen, wil ik dit wel. Ik heb allang een V in mijn paspoort, daarvoor hoef ik het niet te doen. Een echte afschuw van mijn geslachtsdeel heb ik niet. Het hoort niet bij mij, maar soms is het nog best handig ook. Daar komt nog eens bij dat ik een enorme angsthaas ben en ik de hele ingreep doodeng vind. Waarom dan toch die operatie?
De allerbelangrijkste reden is dat ik mij, met een vagina, een completer mens zal voelen. Ik kom zo nog dichter bij mezelf, ik word daar gelukkiger van. Het afschudden van mijn mannelijkheid is zo belangrijk. Er is toch geen twijfel. Wel angst en verwarring. Ook zie ik als een huis tegen de revalidatie op. Ik wil zo snel mogelijk weer aan het werk, ik wil direct weer kunnen fietsen, ik wil geen pijn en eigenlijk ook niet twee keer per dag dilateren. Maar ja dat kan niet, ik moet even door de zure appel heen bijten.
Uiteindelijk breekt de informatieavond van de VU aan. Nu kan ik al mijn vragen afvuren. Tot mijn grote voldoening krijg ik uitgebreid antwoord. In de pauze nog even een paar vragen gesteld over technische aspecten van de operatie. Hoewel het duidelijk was dat de chirurg een lange en zware dag achter de rug had, nam ze uitgebreid de tijd om mij te beantwoorden. De verwarring en de angst in mijn hoofd verdween en vastberadenheid kwam er voor terug.
Na de pauze volgde nog een verhaaltje van de seksuoloog, die voor mij weinig waarde had. Maar dat mocht de pret niet drukken, het was voor mij een geslaagde avond.
Na een paar weken volgt een consult met de bekkenbodem specialist. Dat is een fysiotherapeut gespecialiseerd in de spieren en structuren van de bekkenbodem. Een geweldig mens die uitstekend alles kan uitleggen over hoe het functioneert daar beneden en hoe je je goed kan voorbereiden op de operatie en daarna.
Daarna een bezoek aan de ‘Physician Assistant Genderchirurgie’. Ik moest even wennen aan die term, waarom moet dat in het Engels? Zij is wezenlijk wat anders dan een arts assistent. Zij zal nooit chirurg worden, maar richt zich op de poliklinische, klinische zorg en de nazorg. Ook informatie voorziening is een belangrijke taak van haar. Bij haar het intakegesprek gehad, waarbij basale informatie over mijn fysieke gesteldheid werd genoteerd. Helaas bleek dat de genitale ontharing nog onvoldoende was om op de wachtlijst te komen. Heel erg vond ik dit niet. Het is de belangrijkste ingreep in mijn leven en die wil ik niet overhaast ondergaan.
De patiëntenfolder van de VU over de vaginaplastiek. De nieuwste versie van flashplayer nodig. Je kunt hier ook de folder in pdf formaat downloaden.
http://internet-extra.vumc.nl/communicatie/folder-vaginaplastiek/Release/index.html
Een van de animatie films van penis naar vagina. Deze animatie verschilt op drie belangrijke punten van de methode die de VU hanteert.
1: De VU gebruikt de voorhuid om de kleine schaamlippen te construeren. In de animatie worden er geen kleine schaamlippen gevormd.
2: De VU gebruikt geen urinebuis om de vaginawand te vormen. De penishuid blijft intact.
3:De VU fixeert de penishuid niet aan het ‘ligamentum sacro-spinale’. Hierdoor wordt er niet aan de huid getrokken wat minder pijnlijk is.
Een van de chirurgische films op you-tube. Let op: het is wel bloederig! Verschilt van de VU op punt 2 en 3 van hierboven. Kleine schaamlippen worden wel geconstrueerd.
https://www.youtube.com/watch?v=orieRb2TXwE&list=PLa14hqG4voxwO-0aUg4IERYSoh0f1od3n&index=4
Auteur: Kaat
