Spreken is goud – (N.a.v. Na je dood uit de kast van Auteur William Slotboom)
Na je dood……
Over de doden niets dan goeds. Een generatie die wellicht meer geheimen meenamen in hun graf. Waar het geheim van travestie zeker een belangrijke is. Ik kan me voorstellen dat je als partner of kind, behoorlijk geschokt zal zijn, als na de dood van je man of vader je tot de ontdekking komt dat hij regelmatig vrouwenkleding droeg. Maar als we in de huidige tijd met de huidige opvattingen van vrijuit leven en mogen zijn wie je bent kunnen kijken, kunnen we het misschien met meer compassie bezien. Empathie voelen voor de overledenen die het jammer genoeg niet met ons hebben durven delen, vanuit angst. Angst die van hun was en niets zegt over de nabestaanden. Zij wisten niets. Wellicht is het vanuit de huidige normen positief te benaderen. Nu, na zijn dood mag hij alsnog zijn wie hij is/was. Alsnog kun je hem accepteren zoals hij was en respect hebben voor zijn keuze het niet te delen. Anders kijken; ongetwijfeld zal hij van ons gehouden hebben en het verzwijgen misschien ook wel uit liefde hebben gedaan, in de tijd geplaatst. Misschien is hij in de heimelijk momenten dat hij vrouw mocht zijn en het misschien deelde met gelijkgestemden, heel gelukkig geweest. Welke wijze raad zou er uit het graf ontstijgen als hij met de ogen van nu had kunnen zien? Wat kunnen wij nog leren van de doden………?
Tijdens je leven…..
Ik heb een relatie gehad met een man die zich regelmatig kleedde als vrouw en het voor mij geheim hield. Ik heb het zelf moeten ontdekken en ontkenning volgde, dan is de schok groot. Ik heb me erin verdiept en hem er ruimte in gegeven, gevraagd het op te zoeken, ook samen, tevergeefs, de ontkenning en de “nee” bleef.
Ondanks onze grote liefde voor elkaar is de relatie gestrand op de leugens en bedrog (ook met andere vrouwen).
Onze onzichtbare band bleek zo sterk, dat wij elkaar op een wonderbaarlijke manier weer hebben ontmoet en de liefde bleek nog even heftig. Ondanks dat we beiden weer een relatie hadden, maar zeker niet met de intensiteit als de onze. Inmiddels meer open over zijn “zijn” en de toezegging dit aan te gaan, zich een keer aan mij te tonen als vrouw bleef de angst hiervoor en het niet volledig aangaan/delen. Ook zijn voorstel een relatiecoach in te schakelen werd na 2 keer stopgezet toen het te dichtbij kwam. Weer heb ik mij ervoor opengesteld en weer bleef de angst en het niet volledig delen. Dan denk ik: je bent niet dood……… je leeft……en ja…. leef je leven ten volle en wees wie je bent! Waarom zou je, met het besef van nu, het bewust zijn en de huidige, steeds vrijere normen je droom niet of ten dele leven?? Waarom pak je de kans niet het “levend” voorbeeld te kunnen zijn in een wereld waar dat zo hard nodig is!
Mijn grootste voorbeeld trof ik op een bijzondere manier: op een evenement waar tussen de menigte een stel mij opviel; een vrouw en een man, partners. De man gekleed als een prachtige vrouw! Zij genoten samen zichtbaar van elkaar en van hun “zijn”. Elkaar compleet en heel liefdevol accepterend. De liefde en openheid, het plezier die ze uitstraalde raakte mij. Ik ben op ze afgestapt en het werd een emotionele en bijzondere ontmoeting. Zo kan het zijn!! Tijdens je leven…….
Als iemand na zijn dood uit de kast komt is dat triest, maar zou er voor de nabestaanden vrede en acceptatie kunnen zijn, omdat dat blijkbaar iemands keuze is geweest, van waaruit die keus dan ook gemaakt is, en dit niet ongedaan kan worden gemaakt, onomkeerbaar is. Met de positieve benadering die ik hierboven schetste is voor de nabestaanden het verdriet, de gemiste kans, het wantrouwen en aan jezelf twijfelen wellicht te verzachten. Maar is uit de kast komen tijdens je leven en er vervolgens niet ten volle naar leven, wat blijft frustreren, angst in stand houdt, en het wantrouwen bij de ander juist aanwakkert en waarmee je jezelf en de ander te kort doet, niet veel doder…….??
Als ex-partner van, zal ik voor openheid en delen met dierbaren bij leven en welzijn blijven strijden!
Angst is maar voor even, spijt is voor altijd, ook bij nabestaanden. Spreek, nu je het nog kunt doen! Want dat is goud!
Herman van Veen zong er een mooi liedje over:
Lieg niet tegenover gevaar
want ik voel toch je angst
wat ik gewaar word is waar
of ik ken je niet
en dat is nog gevaarlijker
lieg niet tegenover ziekte
liever kijk ik die diepte in
dan dat ik mij verlies in één van jou lieve verzinsels
want daarmee verlies ik mij dieper
lieg niet tegenover sterven want zolang we er nog zijn
vind ik dat toegangsloze niet mededelen wat je denkt
erger en zoveel doder
erger en zoveel doder……….
Auteur:Francisca
