De hele t-scene beheerst al jaren mijn leven. Travestie en transgenders er werd en wordt heel wat over geschreven. Het zijn terecht intrigerende mensen waarvan een heel deel zich zorgeloos amuseert en een ander deel moeilijkheden ondervindt met de “dualiteits beleving” en vaak moet worstelen met vooroordelen en/of schuldgevoelens.
De meeste ontmoetingen met gelijkgestemden gebeuren in clubs of op gerichte evenementen is omdat de wereld zelfs in de 21ste eeuw nog niet helemaal rijp is om het derde geslacht openbaar tussen de “genormaliseerde massa” te zien vertoeven. Jammer maar het betert…
Ik heb zo’n zeven jaar geleden kennis gemaakt met hun denken en doen en was er direct en onvoorwaardelijk door gefascineerd. Mijn bewondering en engagement zijn inmiddels gekende feiten. Wat mij betreft zijn het prachtige mensen die gestalte geven aan schitterende zelfzekere dames die hun vrouwelijkheid al dan niet sporadisch- erg intens en met veel plezier beleven. Ik ken er menige waarvan de passie en drive voorbeelden zouden mogen zijn voor “vrouwen van geboorte” en voeg er direct aan toe dat ik helemaal geen vrouwenhater geworden ben en hen zeker nog evengoed respecteer.
Waar mooie lady’s zijn, vind je tegelijk hun bewonderaars maar over de ” t-lover” -zoals men dat noemt- vindt men helaas weinig terug op t-girl gerelateerde sites. Mannen die deze dames echt- maar dan ook echt- een warm hart toedragen zouden ook eens hun zegje mogen doen. Geloof me, naast de binken die enkel op seks uit zijn en in het daglicht niet met een travestie of transje willen gezien worden, zijn er ook nog heren die werkelijk geïnteresseerd zijn en veel respect betonen. Dat soort gevoelens mag ook eens geventileerd worden, deze dames zijn heus niet ongevoelig voor emoties van hun bewonderaars!
Bon, ik zal de spits afbijten met mijn verhaal. De hele t-scene beheerst al jaren mijn grijze kronkels en het was van aanvang af onvermijdelijk -en meer bepaald sinds het begin van mijn relatie met Sonja- om me op een of andere manier te profileren in transgender-land. Mijn visie was simpel: Als je wat ouder bent, niet welstellend en niet meer voldoet aan het ideaalbeeld, dan kan je maar beter speciaal zijn… (En ja, ik zie er echt niet uit in onderbroek en teenslippers)
De figuur in uniform met opschrift “Travestie Polizei” om het militaire karakter wat af te vlakken, werd al snel op vele party’s opgemerkt. Ik voelde me duidelijk in mijn sas. Travestie meiden houden net zoals anderen van een portie humor maar ook niet minder van een diepgaander gesprek. De labeltjes van de strings en bh’tjes deskundig wegmoffelen, de stay-ups op gelijke hoogte trekken, de naad van de prikkelende nylons rechten, attenderen op bijwerken van make-up en controles op de strakheid van de bips werden al gauw goed onthaalde standaardprocedures. Tevens werden grappen, grollen en wederzijdse aandacht gesmaakt en bepaalden dikwijls de meeste tijd die ik doorbracht in een club. Langs de andere kant kon -en kan- elke meid bij me terecht met haar verhaal, haar emotionele beleving, haar twijfels, haar vreugdes, haar vragen. Nooit heb ik me anders moeten voordoen dan ik was (en nog ben), de speciale lady’s hadden van dag één al een speciale plaats veroverd in mijn hart. Zeker die ene die ik nog steeds mijn vriendin mag noemen.
Ik zou willen afsluiten met een boodschap aan hun aanbidders: Bied ongeveinsd respect, wees jezelf en tracht galant en humoristisch tegelijk te zijn. Ze zullen je appreciëren ook al ben je geen adonis.
Kom op heren, deel hier jullie verhaal want tenslotte maken ook wij deel uit van de gemeenschap die travestie en transgenders ten volle waarderen en respecteren!
Holger Brandenburg (Johan Claes) 27-11-1959 22-04-2016
overleden 22 april 2016 op 57 jarige leeftijd.
