Zeeuwse Zomerkriebels

De nieuwslezer op het 8 uur journaal vertelde; 4 Juli 2015 is de warmste avond van de laatste 100 jaar.
Het begon te kriebelen van binnen en de spanning nam toe in mijn lichaam. Deze kans moet ik aangrijpen om mijn lang gekoesterde droom te verwezenlijken. Al 40 jaar droom ik om eens in mijn leven in travestie een fietstocht te maken op de fiets van mijn vriendin. Zij dumpte kort geleden haar fiets met kapotte band en keek mij hulpeloos aan. Haar blik was typische zoals een vrouw een man mobiliseert om een helpende hand toe te steken. Graag ben ik haar van dienst maar vandaag is haar fiets van mij.
Zwetend in de douche cel scheer ik mijn armen en benen en ik realiseerde me haar geen plezier te doen met een lichaam zonder haar. Vastberaden ging ik door en de spanning gierde door mijn lichaam. Ik zocht een prachtig jurkje met een te kort rokje, passende schoenen en ging voor de kapspiegel zitten voor een zomers make-upje. Mijn lippenstift accentueerde mijn lippen en de kleur was een niet te opvallende. Bijna vergat ik mijn sieraden en het zweet gutste langs mijn bilnaad naar beneden terwijl ik mezelf bewonderde in de spiegel. Ik zag een mooie getransformeerde vrouw van 56 jaar.

Met enigszins knikkende knieën keek ik door de ramen hoe druk het was op straat. Het was muisstil, natuurlijk iedereen zoekt de verkoeling binnenshuis en ik raapte mijn moed bij elkaar. In de handtas van mijn vriendin propte ik mijn fototoestel en bevochtigde mijn lichaam met haar geweldig ruikende parfum. Bij de voordeur aarzelde ik geen moment pakte de fiets stelde het stuur en zadel bij zodat ik elegant kon fietsen.

Op de hoek van de straat rechtsaf hing de buurvrouw uit het raam in vol ornaat kijkend naar haar poes die de tuin van de overburen bevuilde. Ik deed mijn best om haar blik niet te vangen en fietste rustig voorbij en reageerde niet op haar goede avond groet. Ze zou mij toch niet herkennen? Och en wat dan nog ik herken mezelf niet eens als ik in travestie voor de spiegel sta. De wind ging heerlijk door mijn blonde pruik en ik besloot mijn weg te vervolgen richting park. Op het kruispunt sprong het verkeerslicht op rood en het was noodzakelijk te stoppen. Ik stapte van mijn fiets en ging keurig naast mijn fiets staan zoals vrouwen dat doen. Aan de overkant van het stoplicht naderde een man met een herdershond. Het leek of het een uur duurde voordat het stoplicht op groen sprong. En eindelijk kon ik verder met een elegante aanloop en sprong belande ik op het zadel en fietste verder. Halverwege het kruispunt herken ik de herdershond van de buren en hij kwispelde met zijn staart zoals hij mij altijd begroet wetende een honden brokje bij mij te scoren. Ik passeerde de buurman zonder hem aan te kijken. Twintig meter verder over mijn schouder kijkend zie ik de buurman zijn best doen om de blaffende hond die achter mij aan wilde komen mee naar huis te nemen. Als de hond mij al herkend wat moet de buurman dan wel niet denken. Maar ja ik moest toch zo nodig als vrouw gaan fietsen en raap mijn moed weer bij elkaar. Enigszins angstig overweeg ik naar huis te gaan echter wetende de buurman en waarschijnlijk ook de buurvrouw weer tegen te komen besluit ik mijn weg te vervolgen.

Heerlijk hoe die geplakte fietsband mij draagt over het gloeiend hete asfalt stuur ik richting fietspad wat uitkomt in het park. De twijfel slaat toe, is het verstandig om naar het park te gaan want de politie controleert de laatste maanden de homo ontmoetingsplaats. Enigszins opgewonden het park naderend zitten een viertal jongens elkaar en de omgeving te bewonderen. Rechtop zittend met de benen bij elkaar fietsend zwelt een jongens gejoel en gefluit aan richting mij. Tja dat doen jongens als een blonde stoot voorbij komt fietsen. Toch is het als vrouw alleen een bedreigend gevoel en ik besluit nooit meer mooie passerende vrouwen toe te fluiten met typisch mannen gedrag. Het einde van het park is in zicht en de zilte zeelucht komt tegemoet maar ook twee politieagenten op een mountainbike fietsend de zeedijk af richting park. Zeker en vast gaan de heren in blauw een controle ronde doen om seksende mannen te verbaliseren. Wat als ik aangehouden word? Schichtig om mij heen kijkend zoekend naar een alternatieve route om een mogelijke confrontatie met de agenten uit de weg te gaan besluit ik toch het blauw te passeren. Ik doe niets verkeerd en de legitimatie van mijn vriendin zit in haar handtas met een beetje fantasie zullen de heren wel begripvol zijn knip ik beleefd de passerende politieagenten toe. Vriendelijk lachend reageren ze terug en fietsen verder richting park.
Er moet niet veel meer gebeuren onderweg want anders kunnen ze me wegdragen voel ik de camera tegen mijn prachtige vrouwenbeen aan stoten. O ja een mooie foto maken. De schemering zet in en zoekend naar een geschikte plaats voor een foto vervolg ik mijn weg richting de goudkust. De goudkust kenmerkt zich door grote bungalows en prachtige tuinen. Mijn voormalige baas heeft daar een optrekje en zijn garage is een ruimte waar een feestje van 250 man prima kan. Op zoek naar een muurtje om mijn camera te stationeren fiets ik door. Na een kwartier fietsen in een doodlopend straatje arriveer ik bij een geschikt muurtje. De cameraflits verlicht mij en de omgeving en ik ben blij met het resultaat van de foto. Onderweg naar huis kijkend naar het scherm met prachtige foto siddert mijn lichaam. Met heerlijke kriebels en chicken skin arriveer ik thuis en genietend van een spannende avontuur voor slechts één mooie foto. Die Roxane mag er wezen op haar leeftijd. En ik instaleer de foto als achtergrond op mijn PC.

De mensen van travestie.org hebben na het lezen van mijn avontuur belooft alle reacties naar mij toe te sturen.
Heeft u een reactie e-mail deze naar lday@l-day.com
Warme travestie groetjes,
Roxane