En de messias predikt de enige echte waarheid nog wat meer....Joyy schreef:De reden dat ik het herhaalde was omdat wel duidelijk was dat je er weinig van begrepen had
Jammer , temeer omdat niet alleen ik maar met mij miljoenen mensen baat hebben bij die methode, het heeft zijn kracht wel bewezen
Einde verhaal wat mij betreft
Joy
Transseksueel weggepest
Moderator: Moderators
Men run on testosterone, women on toblerone.
Jo Brand
Jo Brand
Als je je er niet in verdiept en iets niet probeert weet je ook niet of het werkt... duh!Frederique_ schreef: @Saartje: dat heeft niets te maken met niet-verdiepen. Wel met niet-voor-mij-werken.
Rood is lelijk, dus aardbeien zijn vies.., ja ja...
Men run on testosterone, women on toblerone.
Jo Brand
Jo Brand
-
- Forumdiva
- Berichten: 1695
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:25
Dat is niet alleen hier, de meeste willen gewoon opgaan in de massa en gewoon verder leven alsof er nooit wat gebeurd is. Het gewoon verder leven dat geloof ik graag dat dat een hele hoop lukt, maar doen alsof er nooit iets gebeurt is speel je meer verstoppertje met jezelf dan voordat je begon met de geslachtsverandering.
Geen behoefte meer hebben om er over te praten kan ik me wel heel goed voor stellen.
Geen behoefte meer hebben om er over te praten kan ik me wel heel goed voor stellen.
-
- Forumdiva
- Berichten: 1695
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:25
- Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Je kan mensen die jouw techniek niet gebruiken wel zeurpieten noemen, maar ik vind dat meer van oogkleppen getuigen dan ervaren waarom je je aangevallen/depressief/opgelaten etc voelt. Wat verwacht je dan? Dat wij zeggen: "fantastisch Joyy, je hebt mijn leven verandert en ik wil een beeld van je in mijn kamer"?
Het valt mij vaak op dat mensen die kennelijk erg veel baat hebben bij een of andere coping techniek (en daar valt wat mij betreft net zo goed religie onder), zo weinig oog voor andere invalshoeken hebben.
Mensen die mij in persoon kennen zullen niet beweren dat ik verzuurd en negatief ben. Een zeurpiet, ach, een forum is nou eenmaal in 99% van de gevallen een zeurplatform, zeker als het gaat om zaken die sociaal van aard zijn. Een treintjes forum zal daar wel minder last van hebben, maar dan ook zijn er mensen die jarenlang kunnen zeuren over de nieuwe kleuren van de NS
Edit: zeurpiet = zuurpruim.
Het valt mij vaak op dat mensen die kennelijk erg veel baat hebben bij een of andere coping techniek (en daar valt wat mij betreft net zo goed religie onder), zo weinig oog voor andere invalshoeken hebben.
Mensen die mij in persoon kennen zullen niet beweren dat ik verzuurd en negatief ben. Een zeurpiet, ach, een forum is nou eenmaal in 99% van de gevallen een zeurplatform, zeker als het gaat om zaken die sociaal van aard zijn. Een treintjes forum zal daar wel minder last van hebben, maar dan ook zijn er mensen die jarenlang kunnen zeuren over de nieuwe kleuren van de NS
Edit: zeurpiet = zuurpruim.
- Mara
- ForumDiva 2000
- Berichten: 2835
- Lid geworden op: za jun 26, 2004 22:17
- Locatie: Europa
- Contacteer:
Je hebt echt niks begrepen van dat wat Joy schreef....sterker nog, jou zijn andere mensen en hun meningen toch echt zowat van scheissegal.....dat is wat ik geleert heb uit je geschrijfsel de afgelopen 4 jaar.....zal dat nou juist de redenen zijn, warom jij geen vrienden hebt.....????Frederique_ schreef:T.a.v. Mara: als je telkens bezig blijft op de manier waarop je me nu al ruim 4 jaar zit te stalken dan krijg je wat je nu ziet: dat ik je volkomen ga negeren. Al 4 jaar reageer je alleen maar negatief op mijn berichten. En dan verwacht je dat ik daar nog op in ga? Sorrie, niet dus.
Trouwens, mun reacties zie jij alleen maar als negatief.....omdat ze je wel raken....toch.....en je reageert op kritische reacties van anderen ook niet.....juist omdat ze ook doeltreffend zijn......maarja, daaar pas je wel het negeren sucessvol toe....
.....jij zoekt alleen un platvorm om bvb het VU zwart en verantwoordelijk te maken voor je eigen levenssituatie.....ik ben benieuwt, hoelang jij dit nog volhoudt....un mooie levensinhoud kan dat niet zijn en vrienden win je op deze theatralische manier al helemaal niet
Mara
Geen Seks Met Nazis --> hier niet op klikken <--
-
- ff weer wat posten
- Berichten: 51
- Lid geworden op: za mar 01, 2003 0:02
Zoals ik 't lees is 't echt niet de bedoeling van Joyy om mensen te overtuigen van een of andere techniek. Alleen gaandeweg wordt de theorie die Joyy probeert uit te leggen verkeerd geïnterpreteerd en uit de context getrokken. Er wordt ook niet geprobeerd te zoeken naar het positieve in de boodschap (m.a.w. Wat kan ik ervan leren?) en dat vind ik zo jammer...
Vaak ben je zelf, zonder dat je het doorhebt, het grootste struikelblok in je leven. De realiteit zoals jij die ervaart is jouw interpretatie van de realiteit. Stel iemand snauwt je af... Er veel mogelijkheden om met zo'n situatie om te gaan. Je kunt terugsnauwen. Je kunt het je eigen persoontje aantrekken en denken dat het aan jou lag. Je kunt rustig tegen diegene zeggen dat je niet van het gesnauw gediend bent. Je kunt je schouders ophalen... etc...
Ik probeer zelf in zulk soort situaties steeds vaker mijn schouders op te halen en het gebeuren te negeren. Vroeger wilde ik nog wel eens terugsnauwen om mijn "gram" te halen, of het mezelf ontzettend aantrekken maar tegenwoordig besef ik steeds meer dat het je niets oplevert...
Of je nu ook maar meteen moet doen of je T* gevoelens niet bestaan is het in het belachelijke trekken van de situatie. Het gaat niet om het al dan niet toegeven aan of ontkennen van de gevoelens, maar meer om welk oordeel je er voor jezelf aan verbindt...
Je kunt ergens in een hoekje gaan zitten huilen en je afvragen "Waarom ik?", maar je kunt ook de gevoelens accepteren en actief gaan ontdekken welke richting je op wilt...
Ik heb in mijn leven ook een aantal jaren verspild door enkele studies te doen en niet af te maken. Dat zou ik mezelf ontzettend aan kunnen trekken. Ik kan me ontzettend depri gaan voelen vanwege de verspilde jaren. Van de andere kant heb ik ook dingen opgestoken in die jaren. (niet alleen qua leerstof, maar ook qua sociale interacties) Hoewel ik in die jaren redelijk depressief was heb ik zeker nog wel leuke dingen meegemaakt.
Die jaren zijn voorbij en ik MOET accepteren wat er gebeurd is, omdat het simpelweg gebeurd is en ik geen manier heb om de tijd terug te draaien. Door te weigeren te accepteren wat er gebeurd is zit ik alleen mezelf in de weg...
Iets anders... Ik zou nu ook nog steeds kwaad kunnen blijven op mensen die me vroeger gepest hebben, gedumpt hebben of andersoortig onrecht aangedaan hebben, maar wat levert het me op??? Helemaal niets!!!
Ik heb er persoonlijk ook ontzettend veel moeite mee gehad om deze denkwijze te "internaliseren". Af en toe val ik nog steeds in mijn oude patroon van "schuldig voelen" en boos worden over dat wat me is aangedaan. Uiteindelijk heeft 't "leren accepteren" van mij over 't algemeen eigenlijk alleen maar een positiever mens gemaakt...
Ten slotte nog een leuk verhaaltje over twee monniken:
A famous Zen story is about two monks who were traveling together in the rainy season. They came to a small creek, overflowing with heavy rains. There they saw a lovely young girl in a silk kimono, unable to cross. One of the monks offered to carry her across on his shoulder, and did so. The monks walked on silently for a long time, until the other monk could not restrain himself and said, "We have precepts about not touching a woman. How could you so blatantly carry that girl on your shoulders?"
The first monk replied, "Oh! I put that girl down a long time ago. Why are you still carrying her around?"
Vaak ben je zelf, zonder dat je het doorhebt, het grootste struikelblok in je leven. De realiteit zoals jij die ervaart is jouw interpretatie van de realiteit. Stel iemand snauwt je af... Er veel mogelijkheden om met zo'n situatie om te gaan. Je kunt terugsnauwen. Je kunt het je eigen persoontje aantrekken en denken dat het aan jou lag. Je kunt rustig tegen diegene zeggen dat je niet van het gesnauw gediend bent. Je kunt je schouders ophalen... etc...
Ik probeer zelf in zulk soort situaties steeds vaker mijn schouders op te halen en het gebeuren te negeren. Vroeger wilde ik nog wel eens terugsnauwen om mijn "gram" te halen, of het mezelf ontzettend aantrekken maar tegenwoordig besef ik steeds meer dat het je niets oplevert...
Of je nu ook maar meteen moet doen of je T* gevoelens niet bestaan is het in het belachelijke trekken van de situatie. Het gaat niet om het al dan niet toegeven aan of ontkennen van de gevoelens, maar meer om welk oordeel je er voor jezelf aan verbindt...
Je kunt ergens in een hoekje gaan zitten huilen en je afvragen "Waarom ik?", maar je kunt ook de gevoelens accepteren en actief gaan ontdekken welke richting je op wilt...
Ik heb in mijn leven ook een aantal jaren verspild door enkele studies te doen en niet af te maken. Dat zou ik mezelf ontzettend aan kunnen trekken. Ik kan me ontzettend depri gaan voelen vanwege de verspilde jaren. Van de andere kant heb ik ook dingen opgestoken in die jaren. (niet alleen qua leerstof, maar ook qua sociale interacties) Hoewel ik in die jaren redelijk depressief was heb ik zeker nog wel leuke dingen meegemaakt.
Die jaren zijn voorbij en ik MOET accepteren wat er gebeurd is, omdat het simpelweg gebeurd is en ik geen manier heb om de tijd terug te draaien. Door te weigeren te accepteren wat er gebeurd is zit ik alleen mezelf in de weg...
Iets anders... Ik zou nu ook nog steeds kwaad kunnen blijven op mensen die me vroeger gepest hebben, gedumpt hebben of andersoortig onrecht aangedaan hebben, maar wat levert het me op??? Helemaal niets!!!
Ik heb er persoonlijk ook ontzettend veel moeite mee gehad om deze denkwijze te "internaliseren". Af en toe val ik nog steeds in mijn oude patroon van "schuldig voelen" en boos worden over dat wat me is aangedaan. Uiteindelijk heeft 't "leren accepteren" van mij over 't algemeen eigenlijk alleen maar een positiever mens gemaakt...
Ten slotte nog een leuk verhaaltje over twee monniken:
A famous Zen story is about two monks who were traveling together in the rainy season. They came to a small creek, overflowing with heavy rains. There they saw a lovely young girl in a silk kimono, unable to cross. One of the monks offered to carry her across on his shoulder, and did so. The monks walked on silently for a long time, until the other monk could not restrain himself and said, "We have precepts about not touching a woman. How could you so blatantly carry that girl on your shoulders?"
The first monk replied, "Oh! I put that girl down a long time ago. Why are you still carrying her around?"
- Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
't Is een leuke theorie. Maar als iedereen zou doen als Joy zouden zwarten, vrouwen en invaliden nog steeds geen enkel recht hebben. Je moet je tenslotte niet verweren of druk maken als je onrecht wordt aangedaan. Je moet het accepteren als een feit en vooral niets ondernemen om dit soort zaken in de toekomst te voorkomen. Je zou eens boos kunnen worden, en dat moet je ten alle tijde zien te voorkomen.
Ik wens Joy (en anderen) veel plezier met hun nieuwe leven als een Boedhistische monnik. Veel zul je er niet mee bereiken. Niet voor een ander, ook niet voor jezelf (zie mijn eerdere berichten over het onderdrukken van "negatieve" emoties - die wel degelijk ook een nuttige functie hebben).
Overigens ben ik het wel met je eens dat het leren omgaan met oude emoties heel hulpvol kan zijn. Jarenlang in dezelfde woede blijven steken is zeker niet gezond. De andere kant: een buitenstaander kan niet voor een ander beslissen wanneer het voor die ander genoeg geweest is. Soms heeft woede/pijn/verdriet/angst, ook na jaren, nog een nuttige functie.
Groetjes,
Frederique
Ik wens Joy (en anderen) veel plezier met hun nieuwe leven als een Boedhistische monnik. Veel zul je er niet mee bereiken. Niet voor een ander, ook niet voor jezelf (zie mijn eerdere berichten over het onderdrukken van "negatieve" emoties - die wel degelijk ook een nuttige functie hebben).
Overigens ben ik het wel met je eens dat het leren omgaan met oude emoties heel hulpvol kan zijn. Jarenlang in dezelfde woede blijven steken is zeker niet gezond. De andere kant: een buitenstaander kan niet voor een ander beslissen wanneer het voor die ander genoeg geweest is. Soms heeft woede/pijn/verdriet/angst, ook na jaren, nog een nuttige functie.
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
Hier wilde ik op reageren, jammer dat je al weg bent. Het duurde even voordat ik het forum op kwam...Joyy schreef:lekker blijven zeuren terwijl je ook kan denken, hey, wellicht heb ik hier wat aan, laat ik er eens wat meer over lezen
enfin, tijd om het grote zuurpruimenforum weer eens voor hele lange tijd de rug toe te keren
adios
Joy
Byron Katie en andere new age denkers kunnen misschien verfrissend zijn, helemaal onschuldig is het ook niet.
Ervan uitgaan dat je door anders te denken problemen weg kunt nemen is op z'n zachts gezegd natuurlijk naïef te noemen.
Ook ben ik het ermee eens dat bepaald verzet of bepaald vasthouden aan verdriet en boosheid ook een functie kan hebben. De een laat het niet zo gemakkelijk los als de ander. Frederique zegt dat goed: "Een buitenstaander kan niet voor een ander beslissen wanneer het voor die ander genoeg geweest is."
Er is een vrouw die zichzelf Jasmusheen noemt, die geheel in de lijn van denken van bijv. boeken als een cursus in wonderen beweert dat je niet hoeft te eten en drinken als je je gedachten veranderd.
De behoefte aan eten zou bij kinderen met de paplepel zijn ingegoten en het is simpel een kwestie van je geloof in de noodzaak van voeding afleren en je lichaam heeft er geen behoefte meer aan zodat je de rest van je aardse bestaan kunt leven op licht en lucht.
Een aantal van haar volgelingen zijn al gestorven doordat ze Jasmusheen's dieet volgden. (7 dagen mediteren en geen voeding).
Het beroemde boek "een cursus in wonderen" waar schrijvers als Eckhart Tolle naar verwijzen, heeft ook een passage waar in precies hetzelfde wordt beweert: "Alles wat je overkomt heb je zelf bedacht, dus is het een kwestie van anders denken en de situatie veranderd"
Maar als je je wat verdiept in de oorsprong van een werk als een cursus in wonderen zie je dat aan de wieg van het werk een aantal hele enge psychiaters stonden die op niets vermoedende burgers LSD experimenten uitoefenden.
Dit omdat de amerikaanse regering destijds graag wilde weten hoe ze de gedachten van een volk, of individuen konden controleren (mind controll dus), het zogenaamde MKULTRA project http://en.wikipedia.org/wiki/MKULTRA.
William Thetford, die aan de wieg stond van een cursus in wonderen werkte mee aan project Bluebird... een zeer omstreden mind control project die slachtoffers maakten onder nietsvermoedende amerikaanse burgers. Hij heeft later besloten met Helen Schucman een "andere weg" te gaan bedenken... Waarna Helen Schucman wonder boven wonder een 1000 pagina dik boek begon te channelen, en de auteur was volgens haar niemand minder dan Jezus Christus* zelf. Dezelfde Helen Schucman die overigens de laatste twee jaar van haar leven in een pikzwarte psychotische depressie doorbracht.
Hier is de biografie van William Thetford: http://en.wikipedia.org/wiki/William_Thetford
"Career and hiring of Dr. Helen Schucman
For the next five years after his graduation in 1949, Thetford worked as a research psychologist in both Chicago, and later in Washington, DC. According to Dr Colin Ross, from 1951 to 1953 Thetford worked on Project BLUEBIRD, an early CIA mind control program [2]. He spent 1954 and 1955 as the director of clinical psychology at the Institute of Living in Hartford, Connecticut. From 1955 to 1957 he was an assistant professor of psychology at Cornell University's CIA-funded[3] Society for the Investigation of Human Ecology[4].
In 1958 he accepted an assistant professorship, which later developed into a full professorship, at the Columbia University College of Physicians and Surgeons. During a portion of this same period he also served as the director of clinical psychology at the Columbia-Presbyterian Hospital. It was here that he would stay for the next 20 years, and it was here that he first met and hired Dr. Helen Schucman, hiring her as a research psychologist and assistant."
In amerika werd (en word) er dus volop geexperimenteerd met Mind control en ook werd er gezocht naar een andere manier van denken zodat volken met een innerlijke vrede zouden leven, tevreden, niet oorlogszuchtig, makke en tamme mensen.
Geen strijdlustige mensen die opkomen voor hun eigen rechten of rechten van anderen. Nee mensen die op een onbewust niveau zichzelf (en anderen!!!) verantwoordelijk gaan houden voor wat ze overkomt, in bepaald opzicht nog erger dus dan de Rooms Katholieke kerk vroeger was.
Het lijkt me soms nog beter te geloven in een duivel dan in sommige stromingen binnen de new age beweging, die zoals velen vaak vergeten, minstens net zo dogmatisch kunnen zijn als de oude religie's dat waren...
Wees gewaarschuwd.
Snoopy
*Wat er beschreven werd in bijv een cursus in wonderen is in feite niets nieuws onder de zon. Het is oude gnostiek. En dan ook nog dikwijls anders uitgelegde gnostiek (als je het tenminste vergelijkt met bijv de Nag Hammadi geschriften).