Hallo Carla en anderen.
Wat een verhaal zeg. En wat vreselijk dat je er nog steeds niet uit bent. Maar ook wat stoer dat je het hier durft te vertellen en vooral ook wat dapper dat je in die tijd al zo een stap durfde te zetten terwijl er nog helemaal niets geregeld was. Wat mij betreft ben je een pionier geweest en mijn dank is groot.
Dit is mijn eerste draad die ik sinds lange tijd weer eens lees hier en ik val gelijk met mijn neus in de boter. Omdat ik zelf in mijn pre-op tijd wat meer verhalen van post-ops had willen horen, succes zowel als mislukking, heb ik besloten ook mijn verhaaltje er even bij te zetten.
Het is niet te geloven maar het is dit jaar precies tien jaar geleden dat ik mijn srs heb ondergaan. Het zijn een woelige tien jaar geweest met als resultaat dat ik als vrouw midden in de maatschappij sta. Ik heb een goede vaste baan in het AMC als applicatiebeheerder en ik woon sinds februari in mijn eigen gekochte stulpje.
Zo op het eerste gezicht een succes verhaal en voor mij absoluut een reden om trots te zijn maar...
Ik ben chronisch depressief en leef al sinds 2005 op anti-depressiva. Als ik dat niet doe klap ik mentaal in elkaar. Ik heb geaccepteerd dat ik waarschijnlijk nooit van die medicijnen af kom.
Vlak na mijn srs ben ik flink van het paadje geweest. Daarna ook weer een periode losgeslagen in het uitgaansleven met veel drugs en een paar hele nare ervaringen. Ik heb de swingers wereld onderzocht. Errug interessant en het heeft me absoluut mezelf als vrouw leren bekijken. Want als je zelfs zonder kleren en zonder make-up gewaardeerd word door (hetero) mannen dan doet dat iets met je. Zelfs al zijn de motieven onzuiver
Helaas heb ik daar ook de beperkingen van een neo vagina leren kennen. Ook ik ben een hetero vrouw (Hahaha moet er nog steeds om lachen. Ik hetero...) en met of zonder dilateren heb ik rond de tien cm vagina diepte. Ik heb geen last van obstructies maar de achterkant van mijn vagina is erg gevoelig en zelfs als ik een man "opgevoed" heb doet het nog pijn en kan er van coitus niet echt sprake zijn.
Althans een vluggertje of even goed doornemen is er echt niet bij. Sterker nog die hele penetratie doet me fysiek helemaal niets. Ben er zelfs een beetje een hekel aan gaan krijgen. Ben zelfs een beetje een hekel aan sex gaan krijgen en heb al meer dan drie jaar geen sex meer gehad omdat ik er geen zin in heb. Niet dat mijn libido weg is maar gewoon omdat het niet lekker is. Overigens is mijn libido wel veeeeeel minder geworden maar als de juiste man de juiste knopjes weet te raken werkt alles nog prima.
Na al mijn ervaringen met casual sex en het exploreren van mijn nieuwe sexualiteit in combinatie met de beperkingen daarvan heb ik besloten dat ik het te veel gedoe vind om nog langer casual sex te hebben. Mocht ik ooit een partner krijgen dan zien we wel weer verder. In de tussentijd red ik me prima met 1 x in de maand redtube.com of xhamster
Naast sexualiteit zijn er ook hygiene issues. Vagina is niet zelfreinigend en je moet regelmatig spoelen met een catheter. Doe je dat niet dan bouwt zich een smegma laag op die er uiteindelijk bij de volgende spoelbeurt wel weer uitkomt maar het is vies en het stinkt. Even spontaan een coitusje plegen is er dus ook niet altijd bij. Grondige voorbereiding is gewenst
Ook is mijn vagina regelmatig geirriteerd en soms heb ik zelfs last van kleine ontstekinkjes door urine, wondjes bij het scheren of verkeerd afvegen bij het toileteren. Er groeit haar in mijn doos en feitelijk vind ik het er uit zien als een leuke poging maar net niet helemaal. Wat dat betreft moet ik zeggen dat ik nog steeds onder de indruk ben van die ene Suporndoos die ik ooit irl heb gezien.
Ik ben orgasmisch. Dat heeft zich de laatste jaren ontwikkeld qua snelheid en intensiteit en ik kom hierin niets te kort. Ik heb altijd erg veel voorvocht gehad en dat resulteert nu in een natte doos. Het komt uit een ander gaatje en het is een heel ander vochtje maar het effect is het zelfde dus ook dat is geen probleem.
Fantoom gevoelens zijn echt. Althans bij mij wel. In gedachten kan ik "hem" nog steeds voelen. Ik heb ook plekken gehad waar het voelde alsof ik mijn piemel aanraakte. Alsof de boel verkeerd aan elkaar gekoppeld was. En daarbovenop had ik plekken die aanvoelde als een slapende hand of voet. Van dat vreselijk getintel. Al die dingen zijn echter verdwenen nu en ik heb begrepen dat het herstel van alle zenuwen wel 10 jaar of meer kan duren.
Na alle in het verleden (ook door mij... in grote quantiteit) gevoerde discussies over diepte schaamlippen clitori clitorishoedjes en andere tierlantijnen is het uiteindelijk gewoon de amputatie van een orgaan en geen lego setje wat aangepast moet worden. Dat is major surgery mensen. Je lichaam doet er lang over om daar van te herstellen. Zelfs als alles volgens het boekje gaat. En succes bij de ene patient is geen enkele garantie voor succes bij een ander patient.
Als ik dit zo allemaal teruglees (tsjonge het komt van diep lijkt wel
) kan ik een paar dingen concluderen voor mijzelf. Mijn vagina heeft me niet méér vrouw gemaakt dan ik al was ten tijde van mijn RLE. Diepte is het enige punt wat echt van belang is. Lucky lesbo's hier
Hetero vrouwen moeten echt voor diepte gaan... En ik heb absoluut nergens spijt van al valt het soms niet mee.
Nog een conclusie die IK getrokken heb: Je stapt niet over je transeksualiteit heen. Je bent en blijft een trans voor altijd en eeuwig. Hoe je het zelf ook wil noemen. (de echte uitdaging bestaat uit het jezelf accepteren en je plekje als "byzonderheid" op te eisen in de wereld.) Bij mij weet iedereen "het" op het werk. Het is zelfs een van de punten waarop men mij beoordeelt omdat men het ziet als een enorme opgaaf om jezelf zo te profileren in de wereld. Men dicht mij daardoor besluitvaardigheid toe, relativeringsvermogen, zelfkennis en vooral kracht. Ik zeg Hulde Jo
En eigenlijk ben ik nu een beetje de moraal van het verhaal kwijt maar waar het denk ik op neerkomt is dat ik mijzelf kan zijn en rust in mijn kop heb. En dat al mijn "ongemakken" daardoor te verdragen zijn. Maar ze kwamen wel koud op mijn dak vallen en een reality check alvorens je blijvende "verbeteringen" aanbrengt is zeker geen luxe...
Mvg Joanne
