Verteld

[Jacqueline56?]

Ik moet het toch even kwijt.

Ik heb mijn vrouw 2 wk geleden verteld dat ik de behoefte (wat een woord) heb mij als vrouw te verkleden. Ik ben dus travestiet, iets dat ik van mijzelf al lang had geaccepteerd. Was even een paar dagen in de achtbaan. Haar eerste reactie was er een van schrikken en afwijzen, maar ze wil absoluut niet bij mij weg (dat is dan het goede nieuws). Op dit moment valt het gesprek even stil want ik wil haar toch de tijd geven er over na te denken.

Wie heeft er nog suggesties voor mij om het gesprek gaande te houden ? Wie heeft hier goede ervaringen mee ?

Groetjes Jacqueline

[Elsa]

Hallo Jacqueline.
Je zou tegen je vrouw kunnen zeggen dat wanneer zij er klaar voor is jij graag wilt praten over 'jouw behoefte '.
Kan me goed indenken dat het voor haar schrikken was toen jij het vertelde. Je mag haar ook mijn mail adres geven
zodat zij er met een partner over kan praten. Openheid is het beste om elkaar te begrijpen. Voor jou is het iets wat je al lang weet voor haar is het toaal nieuw.
Groetjes Elsa.

[Irene]

Hi Jacqueline,

Ik heb met name geen goede ervaringen met het initiatief bij de partner leggen. Ik heb het al heel lang geleden verteld en daarna is het altijd op een zijspoor gebleven. mijn advies, begin er gewoon over nu het nog warm is, het wordt alleen maar moeilijker.

[Elsa]

Zo kan het ook gaan Irene. Zelf had ik de behoefte om eerst mijn gedachte op een rijtje te krijgen en dan met vragen te komen. Voorheen waren wij niet zulke praters dat was best moeilijk. Ook voelde mijn partner zich soms aangevallen , alsof hij zich verdedigen moest, terwijl ik alleen maar wilde weten hoe en waarom. Kan je vrouw er wel mee omgaan ?
groeten elsa.

[Jacqueline56?]

Ik weet het eigenlijk niet. Het lijkt of ze het een beetje wegstopt, wij zijn ook niet van die praters. Ik heb het vooralsnog gelaten zoals het is, omdat ik haar de tijd wil geven het een plekje te geven en haar te laten zien dat ik eigenlijk dezelfde echtgenoot ben met en zonder travestie, maar ik wil eigenlijk niet dat de stilte te lang duurt. Komend weekend heb ik wel weer de ruimte en gelegenhieid er over te praten, en hoop ik weer wat verder te komen. Het is echter wel zo dat het verlangen dat ik heb meer dameskleding te dragen eerder groter dan kleiner is geworden. Ik merk aan mijzelf dat ook ook wat makkelijker ben, ze kent mijn verlangen en mocht ze nu iets vinden of merken hoef ik niet meer bang te zijn voor ontdekking en zij zal niet meer heel erg schrikken.

Jacqueline.

[Irene]

Het niet er over willen/kunnen praten beschouw ik als een van de zwakste punten in onze relatie. Niet alleen hierover trouwens, zodra iets dichtbij komt klapt ze dicht, dat hebben haar broers en zussen ook allemaal, is de aard van het beestje zeggen ze dan.

[Jacqueline56?]

Ja, maar bij mijn vrouw is dit alles zo nieuw dat ze denk ik een beetje bang is waar dit allemaal eindigd. Ik zou zo de straat op willen en alles uitproberen maar zij moet er zelfs nog aan wennen dat ik een damesslip of panty aantrek. Ik ben wat acceptatie betreft al een heel stuk verder dan zij. Voorlopig moet ik haar vertrouwen winnen en zorgen dat onze relatie er niet op stuk loopt, dan heb ik al heel wat overwonnen.

Jacqueline

[Irene]

Dat is heel normaal Jacqueline, jij bent er al jaren mee bezig, voor haar is het nieuw

[Jacqueline56?]

Hoera,

Vandaag weer een stukje verder. Even de tijd genomen er weer over te praten, valt eigenlijk best mee tot nu toe. Ze wil het echter niet van mij zien maar stelt wel voor dat ik naar een T&T avond ga. Ze weet nu ook ik dat ik het eea verstopt heb en dat ik wel eens wat pas in een winkel voor dameskleding. Maar de angst voor de toekomst blijft nog.

En voor wie dit leest hou ik mij aanbevolen voor goede tips.

Groetjes,

Jacqueline.

[Elsa]

Hallo Jacqueline.
Klinkt positief als ik het zo lees. De gedachte dat je partner het ok vindt dat jij naar een T&T avond gaat is positief.
Voor haar zal het confronterend zijn om haar man als 'vrouw' te zien. Het samen praten over gevoelens en de ruimte geven hiervoor helpt echt om elkaar te respecteren.
De toekomst is voor niemand zeker hè. Sterkte .

groetjes Elsa.

[Marcha-UTG]

Hoi allemaal,
In veel gevallen is het de langzame die het tempo bepaalt. Belangrijk is wel dat er een tempo in blijft zitten.
Als transgender heb ik jarenlang volledig als vrouw geleeft, gewerkt en zelfs mijn eigen bedrijfje gehad. Ik ging vooruit, tot ik er achter kwam dat mijn partner achter bleef en er wrijving ontstond.
Tijd lang niets meer gedaan, rust gecreeerd en inmiddels weer voorzichtig begonnen.
Blijf communiceren en verplaats je af en toe in de positie van de ander, als beiden dit doen is er vooruitgang.
Succes!
Marcha

[Marcel]

Ik moet het toch even kwijt.

Ik heb mijn vrouw 2 wk geleden verteld dat ik de behoefte (wat een woord) heb mij als vrouw te verkleden. Ik ben dus travestiet, iets dat ik van mijzelf al lang had geaccepteerd. Was even een paar dagen in de achtbaan. Haar eerste reactie was er een van schrikken en afwijzen, maar ze wil absoluut niet bij mij weg (dat is dan het goede nieuws). Op dit moment valt het gesprek even stil want ik wil haar toch de tijd geven er over na te denken.

Wie heeft er nog suggesties voor mij om het gesprek gaande te houden ? Wie heeft hier goede ervaringen mee ?

Groetjes Jacqueline

Wat ze niet zegt kan ze wel denken. Hou er rekening mee dat jouw vrouw ook.de relatie nog niet wil verbreken. Maar als zij het gevoel krijgt met een vrouw samen te wonen, dan is te laat.
Dus denk er aan dat dit jouw relatie kan eindigen. Maar ik zou lekker door gaan met vrouw te zijn. De drang ernaar is toch niet te stoppen
Gr sandra

[patty]

Mijn vriendin vind het juist prima en leuk.
Gisteren zat ik na het douchen savonds in mijn korte broek en T-shirt op de bank en zei ze : nou ja, dat ben ik niet gewent , meestal heb je je borsten aan en een makkelijk jurkje
We bedrijven ook wel de liefde als ik Patty ben, vind zij leuk en ik ook, maar ook gewoon als ik man ben, lekker toch, en zij eet van 2 walletjes, haha

[Marcel]

Mijn vriendin vind het juist prima en leuk.
Gisteren zat ik na het douchen savonds in mijn korte broek en T-shirt op de bank en zei ze : nou ja, dat ben ik niet gewent , meestal heb je je borsten aan en een makkelijk jurkje
We bedrijven ook wel de liefde als ik Patty ben, vind zij leuk en ik ook, maar ook gewoon als ik man ben, lekker toch, en zij eet van 2 walletjes, haha

Je hebt geluk dat zij zo makkelijk hierin is. Ik begrijp zelf ook niet waarom mensen moeilijk moeten doen. Ik.ben zelf ook heel makkelijk, wat je niet geprobeert hebt is eeuwig zonde.
Gr sandra

[Irma]

Hoi hoi, lieve dames.

Ook hier viel het niet nee, maar al in het begin van onze relatie had ik zoiets van,'' me gevoelens kan ik niet onderdrukken, het is nu of nooit '', dus de stoute pumps maar aangetrokken en het hele verhaal op tafel gegooid.


Haar ondergebitje lag op de grond daarna, maar ze zei -nadat ze het had laten bezinken-, '' als jij daar gelukkig van wordt, wie ben ik dan om je dat te ontnemen ''.

Wat ik alleen maar wil zeggen is '' praat over je gevoelens, het samen er over praten gaf onze relatie net dat stukje verrijking dat we beide zochten.


Inmiddels zijn we al meer dan 25 jaar getrouw......mijn god wat ben ik gelukkig met me lieverd

Groetjes, Irma