Sexleven met een heterosexuele CD

[OrianeFien]

Sprakeloos niet meer, wel behoorlijk confronterend.

Florence ik kan me voorstellen dat je benieuwd bent naar zijn reactie. Ik ook.
Het is niet zo dat we niet over de situatie praten, er is ook zeker kennis aanwezig maar niet alle kennis is makkelijk te vertalen naar een mogelijke
positieve uitkomst of uitzicht op iets wat werkt voor beiden. Dat is toch wat we voor ogen hebben als we het erover hebben, de laatste tijd wordt het meer 'probleemgericht', geen prettige gesprekken ondanks liefdevolle inzet.

Oriane

[florence12]

Ik denk dat jullie problemen niet op te lossen zijn met praten, je kunt misschien wel wederzijds begrip voor elkaar tonen , maar beide partijen blijven met hun eigen gevoelens zitten en die zijn niet weg te praten. ook niet met een psycholoog of andere therapeut . Jouw vriend kan beter iemand zoeken , die voldoende heeft aan aandacht en knuffelen en hem accepteert zoals hij is als mens niet meer en niet minder. en jij zult waarschijnlijk gelukkiger zijn met een man die beter met jouw wensen rekening kan houden.
groetjes Florence.

[Elsa]

Het lijkt mij ook moeilijk, begrip hebben voor elkaar is 1 maar verder? Wat als alleen met zijn wensen rekening wordt gehouden , waar blijf jij in deze relatie??
Zoals Florence schrijft lijkt dit de oplossing .
groetjes Elsa.

[Anja Kok]

Natuurlijk kun je het schip voor gezonken verklaren! Maar er bestaat ook nog zoiets als groei, zelfinzicht en onderscheid leren maken tussen wat wel en wat niet.
Zelfs in het geval van een transseksueel of een transgender is het mogelijk een liefdevolle relatie door te zetten. Maar dit is dan wel op andere basis en verwachtingen en om daar te komen vraagt veel van beiden. Als je het oude loslaat en het nieuwe beiden kunt omarmen, dan kan dat voor alle twee heel veel goeds opleveren!
Ook hebben statisch veel travestieten of heteroseksuele crosdressers wel een relatie die werkt. Dit in tegenstelling tot transgenders en transseksuelen waar de kansen op een breuk veel groter zijn. In dit geval hoeft het dus nog zeker niet het eindpunt te zijn.
Er is ook niet gezegd dat de vriend in kwestie onwillig is om nieuwe wegen te bewandelen en te onderzoeken. Het enige werkelijke probleem hierin lijkt me dat zijn "hobby" te ver buiten de privéruimte komt en teveel doorloopt in de gezamenlijke ruimte. Deze twee lopen nu teveel door elkaar heen en wel in zo een mate dat zij zelfs depressief word en teveel moet offeren daaraan. Dit valt best op te lossen door meer duidelijke structuur wat de travestie betreft en ook de tijd en aandacht voor de gezamenlijkheid meer te benadrukken. Natuurlijk geldt dat beiden dit moeten willen, anders houd het inderdaad op. In dit geval zijn beiden teveel overgeconcentreerd geraakt op de travestie en dat verdoezeld waar het nu werkelijk op aankomt. Want dat hij een heteroseksuele cd is was geen beletsel voor de liefde.
Het gaat nu dus meer om de eeuwige vraag in elke relatie die altijd opkomt na de eerste verliefdheid, houd je meer van jezelf of van de ander en ook welke diepte heeft dat. Wat heb je echt te geven en wat moet jij krijgen, over en weer, en dat bepaalt of de relatie vruchtbaar is of niet.

[florence12]

Als het geen duurzame relatie is, zou ik de zaak nuchter bekijken, en waarschijnlijk tot de conclusie komen, dat het beter is om de relatie te verbreken om reden zoals ik in mijn vorige reactie heb geschreven.
groetjes Florence.

[Anja Kok]

Florence ik ben het op zich met je eens. Maar ik vind het nogal wat om met zo weinig info een dergelijke uitspraak of waardeoordeel te geven over hun relatie.
Of zij en hij daar dan ook nu bij gebaat zijn en dat recht doet aan hun gevoelens voor elkaar betwijfel ik.
Ik denk dat het begint met dat zij open is naar hem toe over haar gevoel, dan geef je hem ook een eerlijke kans. Tenminste als zij dat nog wil? Anders is het inderdaad al over en uit!

[Anja Kok]

Florence ik ben het op zich met je eens. Maar ik vind het nogal wat om met zo weinig info een dergelijke uitspraak of waardeoordeel te geven over hun relatie.
Of zij en hij daar dan ook nu bij gebaat zijn en dat recht doet aan hun gevoelens voor elkaar betwijfel ik.
Ik denk dat het begint met dat zij open is naar hem toe over haar gevoel, dan geef je hem ook een eerlijke kans. Tenminste als zij dat nog wil? Anders is het inderdaad al over en uit!

[florence12]

Anja, Ik probeer alleen maar duidelijk te zijn, en ik denk ook dat zij daar het meest mee gebaat zijn. Het is aan hen nu de keus hoe zij verder willen gaan.
Groetjes Florence.

[OrianeFien]

Nogmaals dank voor je reactie Anja Kok
En ik kan me voorstellen Florence dat je benieuwd bent naar 'zijn beleving', ik ook.
Alhoewel we regelmatig praten over dit onderwerp wordt het er echter niet makkelijker op, in tegendeel. Het wordt zo 'probleem gestuurd' dat bevordert
niet bepaald het vertrouwen op een positieve uitkomst voor ons beiden.
Ik krijg steeds meer de de verdrietige indruk dat het allemaal 'hopeloos' is, geen idee meer wat ik kan doen.
Die frustratie slaat neer op onze relatie dat is me het niet waard, voor ons allebei niet.

[Elsa]

Mijn ervaring met " erover praten " was moeizaam. vooral in een begin stadium voelt de ander zich aangevallen.
Iets wat ik dan moeilijk vond om met mijn gevoelens aan te komen. Wanneer je relatie jong is en er geen kinderen in het spel zijn is de keuze makkelijker.
Ik hoop dat jij er uit komt Oriane.

groetjes Elsa.

[Anja Kok]

ik ben meer dan alleen een transgender. Ik ben een liefdevol mens met een hart voor anderen, zorgzaam en nog veel meer, mijn partner ook en dat is de basis die voorbij gaat aan vorm. Vrouwelijkheid gaat in de eerste plaats om gevoel, om energie en niet om het uiterlijk, dat is pas punt twee.
Dit is een levensles die niet alleen geldt voor transgenders, maar ook voor biovrouwen. Echte schoonheid zit van binnen is geen loze kreet, het uiterlijk zou een weerslag moeten zijn van die realisatie en wat jij daarvan te geven hebt aan een ander. Make- up, en alles wat je maar hebt op dit gebied dient niet om te verdoezelen, maar om je sterke kant naar voren te halen. Het dient te onderstrepen wat jij te geven hebt. Want verpakking met te weinig inhoud, is niet echt lang houdbaar.

Als je vriend werkelijk zoveel heeft met vrouwelijkheid, dan moet hij ophouden met dat zelfmedelijden om zijn ego. Eerst eens die vrouw innerlijk in zijn hart realiseren en zoeken om mee te beginnen, zover die er werkelijk is. Vrouw zijn, het doet er niet toe hoe je geboren bent, begint met gevoel, met je naastenliefde, niet met hebzucht, jaloezie en macht.
Zeg hem dat maar van mij, een oude transgender die al 31 jaar getrouwd is en nog langer samen. Die weet welke rollercoaster dat is maatschappelijk en relationeel en hoe doorslaggevend je liefde voor de ander daarin is. En het vermogen elkaars pijn in te nemen en te dragen als zijnde jezelf, over en weer.

[florence12]

Anja. Jij schrijft dat het bij haar vriend om zelfmedelijden, hebzucht, jaloezie en macht gaat, ik lees daar niets van. Mijn indruk is dat hij afgaat op zijn gevoel, welke hij niet of moeilijk kan onderdrukken en er daardoor te weinig ruimte is voor een vriendin. Hij kan waarschijnlijk wel liefde vol met haar omgaan en praten. vandaar ook haar noodkreet" hoe moet dit verder". Mijn visie en ervaring is dat hij en zij daar geen verandering in kunnen brengen.
Groetjes Florence.

[florence12]

Anja, een kleine correctie , een vriendin moet zijn deze vriendin.
Groetjes Florence.

[OrianeFien]

Dank jullie allen voor reacties en support! Hoe hard de boodschappen ook klinken, dat is wat ik in de basis ook wenste. Heldere uitspraken van ervaringsdeskundigen. Dankdankdank.
Op dit moment denk ik eraan om een time-out voor te stellen, ook om bewust te worden hoe we het beste uit onze relatie kunnen behouden en stil kunnen staan wat de balans is. Ik wil nogmaals benadrukken dat ik op geen enkele wijze van hem verwacht zijn voorkeuren te ontkennen, noch dat hij niet zijn plek en ruimte zou mogen hebben om zijn vrouw-zijn/ sexuele voorkeur te beleven. Sterker nog als ik daar een vriendinnen-bijdrage aan kan leveren dan doe ik dat met liefde.
Voor mij ( heel praktisch, heel naïef wellicht) zijn 'je vrouw voelen' en opgewonden worden van zelf vrouwenkleren dragen (meer vanuit een fetisj-denkraam beredeneerd) iets totaal verschillends. Daar ligt wellicht mijn beperking op het invoelen, en dat zegt wat over mij. Ik denk ook dat hij mij ook heel goed kan begrijpen. Ik denk dat hij zich soms ook slachtoffer voelt, daarin wil ik hem niet alleen laten staan. Als ik in termen van 'liefde' denk zou alles te overwinnen moeten zijn. Ook dit soort verschillen. Het 'Hoe?' is dus ook echt punt van aandacht....

[Elsa]

Je geeft het helder weer OrianeFien.
Ik denk ook dat 'de liefde 'alles aan kan. Met begrip en respect voor elkaar. In mijn situatie heb ik hem / haar de ruimte gegeven.
De eerste jaren was het wel een evenwicht vinden in wie ik nu was. De vragen die jij ook hebt, ben ik niet vrouw / aantrekkelijk genoeg?
Op een gegeven moment, wanneer er ruimte is kun je hierover van gedachten wisselen en kom je er achter dat het niets met jou te maken heeft. De een kan en mag de ander niets opdringen. Uit wat je schrijft lees ik dat je van hem houdt en een time out zou heel goed kunnen werken nu.

groet Elsa.