Een misschien beetje verrassende update + contact met non-op t-vrouwen.

[ElissaW]

Is al een poosje geleden dat ik hier nog gepost heb.

Er is heel wat gebeurd in mijn leven en denken intussentijd.

Na alle voorbereidingen getroffen te hebben voor een SRS, besloot ik last-minute enkel een orchidectomie te ondergaan.

Waarom?
Omdat ik heel diepe introspectie bij mezelf heb gedaan.
Waarom wil ik die SRS nu per se? Voor mezelf of vanuit verwachtingen die de maatschappij me oplegt?
Uiteindelijk was het antwoord vanuit mezelf dat ik de operatie voornamelijk wilde ondergaan om makkelijker relaties met heteromannen te kunnen aangaan en gemakkelijker te kunnen tucken.

Na daarmee aan de slag te zijn gegaan, besloot ik dat mijn redenen te oppervlakkig waren om zo een zware operatie te ondergaan met het bijbehorend zwaar herstel en mogelijke complicaties.

Dat makkelijker tucken kon ik evengoed bewerkstelligen met een orchidectomie.

Wat had ik voor de rest nodig om productief en gelukkig als vrouw te kunnen leven?
Een FFS en een borstvergroting.
Dat waren eigenlijk de enige twee operaties waar ik nood aan heb. De enige twee operaties waarvan ik 100% zeker wist dat ik ze voor mezelf doen zou en dat er niet de geringste kans op spijt zijn zou.

Dus heb ik besloten mijn centjes bij te houden en die twee operaties te ondergaan, en in de toekomst een simpele scrotale orchiectomy.

Ik ben eigenlijk supergelukkig als non-operatieve transvrouw aan de hormonen.

Maar ik schaamde me kapot dat ik geen behoefte aan SRS had en dus dacht ik dat ik die SRS vanuit maatschappelijke verwachting zou moeten ondergaan, om als normaal gezien te worden, door de maatschappij en door andere transgenders.

Maar gaandeweg kwam ik erachter dat heel veel mede-transgenders me totaal niet zouden veroordelen om als vrouw met penis door het leven te gaan.

Dat er genoeg mensen zijn die me nog steeds zouden steunen.

Ik ben opgelucht en gelukkig met de keuzes die ik gemaakt heb. Ik heb veel hulp gehad van een therapeute.
Zij heeft mij geholpen dit hobbelige bos te navigeren.

En ik ben gaan inzien dat er helemaal niks mis mee is om vrouw met penis te zijn.

Mijn geslacht zit tussen mijn oortjes, niet tussen mijn beentjes.

Zolang ik maar gelukkig ben, who cares what someone else thinks about my way of life, right?

En de juiste vent zal me wel nemen zoals ik ben.

Verder zou ik graag in contact komen met andere T-vrouwen die besloten hebben non-op door het leven te gaan. Kwestie van ervaringen uitwisselen.

Hugs,
Elissa

[I.G.Norance]

Respect ElissaW voor je keuze!

Lang geleden twijfelde ik ook zo, echter ik ben bij mijn eerste besluit gebleven. Wat toch wel veel spanning gaf op dat moment.
Daar waren meerdere redenen voor.
Ik wou gewoon geen 'freak'worden, ik bedoel man met borsten of vrouw met piemel, niet meer geconfronteerd worden met wat ik ooit was.
Ik ga graag naar het zwembad/sauna. Of bij sporten geen probleem hebben met gezamenlijk douchen. En dan wil ik niet opvallen.
Ook 's zomers in short etc. wil ik in de massa opgaan.
Kort door de bocht: ik wilde een probleem oplossen en niet vervolgens met andere -mogelijke- problemen opgezadeld worden.

Of dat gelukt is? Jazeker. Ook op mijn reizen naar het verre buitenland heb ik geen problemen ondervonden.
Ondanks een keer grondig fouilleren door de douane. Ik bleek verward te worden met iemand anders, kan gebeuren.
Dus voor mij geld ACHTERAF dat ik toch wel de voor MIJ juiste beslissing genomen heb. Achteraf he?

grtsssss