Het zit me vandaag niet mee. Het voelt alsof ik gestraft wordt. Ik voel me schuldig.

Ik heb mooie schoenen gezien op het Internet. Ik heb ze gekocht. En gisteren kwamen ze binnen. Natuurlijk meteen aanproberen.
Enfin. ik ga naar bed. Ik laat mijn jurken en schoenen door de woon en slaapkamer liggen. Denkend ik ruim dat morgen wel op.
Vannacht de harde wind waait door de bomen. Zo hard dat ik de wind gewoon voel in mijn slaapkamer (wat ik vreemd vond, want alles was gesloten). Maar wat gebeurt er deze zondagmorgen.
De buurman maakt mij wakker. Mijn voordeur was open


Ik kan wel janken en beven van angst en ik ben kwaad op mijzelf. Mijn buurman (aardige gast daar niet van) zag natuurlijk mijn jurken e.d. Hij keek wel geschokt en hij "er is toch niks ingebroken" Toegeven het leek wel een zwijnenstal in mijn eigen huis. Voor de goede orde, er is niks ingebroken. Gelukkig maar, want als dat er bij kwam dan weet ik het echt niet meer.
Dat het een zwijnenstal is oke, maar hij zag wel mijn kleertjes. Mijn geheim(!). Afgezonderd van mijn ouders, weet niemand mijn geheim. Ik denk dat de buren wel hun vermoedens hebben, maar deze voorgeval bevestigd het min of meer. Klinkt raar, maar ik schaam me zo ontzettend.
Ik had het beter moeten weten.
