Is dit het nou?

[WilmaB]

5 maart 2004:
Je staat s'morgens voor de spiegel en denkt......pffffffffff, bijna 43 en je denkt terug aan die avond van de 10de april 1983.
De avond voor de geslachtsoperatie..............ohoh wat een zenuwen en wat een sigaretten gerookt.
Tegen 04.00 uur toch maar proberen te slapen, want des te sneller is toch het wachten voorbij en is het 08.00 uur.
Ik ben gelukkig de eerste die vandaag geholpen wordt, maar ik ben zo bang dat er iets gebeurt, waardoor het niet door kan gaan.
Want als dit niet doorgaat, hoeft niets meer voor mij, zelfs het leven heeft dan geen zin meer.
Ik voel me wakker worden en zie mijn ouders en mijn vriend bij m'n bed staan, mijn vriend kijkt ietswat bedrukt, en ik denk gelijk(want ik voel helemaal niets)O mijn god, ze hebben niets gedaan en ik draai helemaal door.
Ik schreeuw tegen mijn vriend dat ik water wil en zie mijn vader wegrennen met een vuurrood hoofd.
Later komt die lieve schat terug met een verpleegster en een glas water, bedankt pa...................
Volgens de verpleegster is alles goed gegaan, maar ik geloof het pas als ze me een spiegel geeft zodat ik het voor me zelf kan zien.
Ik kan me niet voorstellen ooit zo gelukkig te zijn geweest.
15 december 1985:
De dag dat mijn vriend en ik gaan trouwen.
Om 14.15 uur worden we in het gemeentehuis verwacht, toch maar weer die reporter van de krant afgewimpeld en hem medegedeeld dat ik niet wens mee te werken aan een artikel over Transsexualiteit en trouwen.
Ik vraag mezelf af of ik hiermee door moet gaan, misschien wil ik dit wel helemaal niet, mijn bijna echtgenoot is nogal veeleisend en dat kan ik na de afgelopen jaren er echt nog niet eens bij hebben.
15.00, ben dan eindelijk toch een getrouwde vrouw, ben behoorlijk trots en geniet van de verdere dag.
In de loop van de jaren kwam ik er dan achter dat jik een enorme vergissing met dat huwelijk had gemaakt, maar door alles wat ik in mijn leven heb meegemaakt liet ik het maar zo.
Dat gaat dan jaren zo door, ik werkte als huishoudelijke hulp bij de thuiszorg en kocht in 1999 mijn eerste computer, gewoon om leuke dingen mee te doen.
In de jaren die volgden begon ik steeds meer over het net te surfen(iets wat mijn man totaal niet kon begrijpen) en kwam dan ook al snel in meerdere chatrooms terecht.
We hadden bijna dagelijks ruzie om de computer, die computer maakte ons huwelijk stuk......................
Nee, degene die ons huwelijk stuk maakte was hij zelf, tot op die 21ste september 2001.
Het werd me teveel, en ik besloot dat het tijd werd zelf te gaan leven en niet alleen maar klaar staan voor mijn man.
Ik heb mijn man toen gevraagd zijn spullen te pakken en te vertrekken.
Een paar maanden daarna was ik gescheiden na een huwelijk van bijna 16 jaar.
In die tijd leerde ik mijn huidige vriend kennen in de chatroom van kazaadutch.
Nu is het dan 5 maart 2004.
Mijn exman heeft in juli 2003 een eind aan zijn leven gemaakt omdat ie ruzie had met zijn nieuwe vrouw.
Ik woon op dit moment alweer 2 jaar samen met mijn vriend en we willen nog voor de zomer gaan trouwen, al ben ik dan ook bijna 43 en is hij nog maar 25.
En ik sta voor de spiegel en ik denk....................IS DIT HET NOU???????????
ja, dit is het, mede door dit alles ben ik de vrouw die ik wil en kan zijn.
Was mijn gezicht, smeer een vloeibare creme(denk ondertussen aan een Botox behandeling)Werk even mijn wenkbrauwen bij en ben klaar voor deze heerlijke dag.

[Joanne]

Thank you voor dit bericht Wilma!

Weet niet of ik je nu moet feliciteren of niet maar doe het toch. je geeft mij in ieder geval hoop voor de toekomst want ik sta ook geregeld voor de spiegel en vraag me dan hetzelfde af. Toch merk ik dat het steeds een stukje beter gaat en behalve alle vervelende dingen die ik meemaak voel ik me wel steeds meer de vrouw worden die ik hoor te zijn.
*** the world ik ben Joanne.

[Angelique.R]

Vind het een zeer aangrijpend verhaal. Vooral het eindstukje. Een proficiat lijkt me eigenlijk heel op zijn plaats. Wens jou dat dit huwelijk verschrikkelijk gelukkig word voor je.
Blik in de spiegel... gaat ook naar de 43 maar srs moet nog enkele jaartjes wachten, eerst eens met de hormoontjes verdergaan.
Liefs
Angelique