Hey meiden,
Het is weeral een tijdje geleden dat ik hier nog eens ben geweest. Shame on me! Ik zal me dus snel nog eens voorstellen. Ik ben 23, kom uit België en ben al een 10tal jaar bezig met travestie. Nu ben ik in een fase gekomen dat ik het niet meer kan houden of ik ga ontploffen. Met andere woorden, ik zou het graag aan iemand vertellen, al is het maar 1 iemand. Het vertellen aan mijn ouders is al uitgesloten. Daar ben ik nog een beetje te bang voor. Alhoewel ik wel veronderstel dat mijn moeder het weet (ze heeft een paar keer wat vrouwenkleding op mijn kamer gevonden), durf ik het niet vertellen. Ik zou het dus liever tegen vriendinnen van mij vertellen. Maar hoe moet ik dat gaan vertellen?? En wat als ze het niet goed opnemen? Ik wil geen vrienden verliezen...
Alle tips en ervaringen van jullie zijn welkom
Kusjes
Evelientje
hoe vertellen?
Moderator: Moderators
-
Evelientje22
- daar ben ik weer
- Berichten: 15
- Lid geworden op: wo jun 05, 2002 19:29
- Locatie: België
--> -
Chantal C.
- Forumdiva
- Berichten: 1759
- Lid geworden op: vr okt 03, 2003 12:27
- Locatie: Hellevoetsluis
Ben ik het geheel mee eens. Toen ik mijn vriendinnen vertelde over mijn transseksualiteit heeft er niet eentje mij laten vallen. Sterker nog: met sommige is de band zelfs veel hechter geworden.
Mijn moeder had vroeger een tegeltje op het toilet hangen (een van de vele):
Mijn moeder had vroeger een tegeltje op het toilet hangen (een van de vele):
Succes!"Echte vrienden blijven vrienden!"
A person is grown up not when they can take care of themselves, but when they can take care of others.
Nog een keer: vrienden of vriendinnen die je verliest doordat je ze vertelt dat je travestiet bent, kun je beter kwijt dan rijk zijn. Niet bang voor zijn. Je houdt er genoeg over en vindt genoeg nieuwe.
Heel verstandig om niet meteen met je ouders te beginnen trouwens. Die zullen niet staan te juichen, maar zullen je uiteindelijk ook accepteren zoals je bent.
Als ik jou was zou ik eens goed naar je vriendinnen kijken, of eens over de homoseksualiteit van een ander praten en kijken hoe ze daarop reageren, dan heb je gauw genoeg in de gaten bij wie er het meeste openheid tegenover anders-zijn heerst. Dan met die beginnen; heb je een steunpunt waar je op terug kunt vallen als je wel kwetsende reacties krijgt.
<<succes
Heel verstandig om niet meteen met je ouders te beginnen trouwens. Die zullen niet staan te juichen, maar zullen je uiteindelijk ook accepteren zoals je bent.
Als ik jou was zou ik eens goed naar je vriendinnen kijken, of eens over de homoseksualiteit van een ander praten en kijken hoe ze daarop reageren, dan heb je gauw genoeg in de gaten bij wie er het meeste openheid tegenover anders-zijn heerst. Dan met die beginnen; heb je een steunpunt waar je op terug kunt vallen als je wel kwetsende reacties krijgt.
<<succes
"Wil je niet anders worden?"
"Ik-ik... 't hoeft niet," zei Anders. "Ik wil wel Anders blijven." - Paul Biegel
"Ik-ik... 't hoeft niet," zei Anders. "Ik wil wel Anders blijven." - Paul Biegel
-
Evelientje22
- daar ben ik weer
- Berichten: 15
- Lid geworden op: wo jun 05, 2002 19:29
- Locatie: België
Het is natuurlijk wel makkelijk om te zeggen van: "als ze niet goed reageren dan zijn het geen goede vrienden en dan zoek je gewoon nieuwe". Het probleem is dat die vriendin deel uitmaakt van mijn vaste vriendengroep. Het verliezen van een hele groep vrienden is natuurlijk niet zo tof. Niet dat dat zou gebeuren wanneer die vriendin er problemen mee heeft, maar ik zou me dan toch niet meer zo goed voelen als ze er bij is. Maar ik denk niet dat ze er problemen mee gaat hebben. Maar toch durf ik het nog niet ... nog eventjes uitstellen dan maar....
Evelientje
Evelientje
-
Mara
- ForumDiva 2000
- Berichten: 2835
- Lid geworden op: za jun 26, 2004 22:17
- Locatie: Europa
- Contacteer:
Je zult toch ergens beginnen, voor je heen schuiven is ook frustrerend! Neem dan eerst je dierbaarste vriend/in in het vertrouwen en eis eerst dat zhij niks mag doorvertellen en vertel het dan aan hem/haar!
Ik denk, andere zullen het ook zo zien, dat het een hele opluchting kan zijn, het aan iemand te kunnen vertellen, maarja, durf je het nu nog niet, hier is een goeie forum, waar je alles zonder dat men raar doet, kwijt kan!
Liefs Mara
Ik denk, andere zullen het ook zo zien, dat het een hele opluchting kan zijn, het aan iemand te kunnen vertellen, maarja, durf je het nu nog niet, hier is een goeie forum, waar je alles zonder dat men raar doet, kwijt kan!
Liefs Mara
-
Evelientje22
- daar ben ik weer
- Berichten: 15
- Lid geworden op: wo jun 05, 2002 19:29
- Locatie: België
Evelientje22, is het een idee om het eerst tegen een persoon te vertellen waar je niet zoveel binding mee hebt.
Huisarts ofzo, die heeft ook een zwijgplicht, en staat er ook anders in.
Dan is de druk eventjes voor jou van de ketel.
Vertellen aan mensen waar je een emotionele band mee hebt kan als gevolg hebben dat ze ajuus zeggen.
Hoeft niet, kan.
Huisarts ofzo, die heeft ook een zwijgplicht, en staat er ook anders in.
Dan is de druk eventjes voor jou van de ketel.
Vertellen aan mensen waar je een emotionele band mee hebt kan als gevolg hebben dat ze ajuus zeggen.
Hoeft niet, kan.
-
Mara
- ForumDiva 2000
- Berichten: 2835
- Lid geworden op: za jun 26, 2004 22:17
- Locatie: Europa
- Contacteer:
Nou, echt outen 
maarja, dat is wat raar, ik deed gewoon normaal en dat was het dan! Mijn broer dacht vroeger, hij kon me ermee pesten, dat ik volgs hem altijd, net als een wijf aan lopen was, ik liet me al vroeg de haren groeien, kleurde die ook regelmatig vanaf mijn 15de, vanaf mijn 16de liep ik alleen maar nog met makeup en gestylde haren naar buiten, vanaf die tijd ging ik wel op me zelf wonen en belande in de gothicscene, daar kon ik me lekker uitleven met styling en zo, ik had bepaalde zangeressen als voorbeeld voor mijn uiterlijk, later op werk kreeg ik ook wel uns te horen, tja nu nog een rok, en je bent net een wijf, ik ondervond dit als een schouderklopje 
!
Ik kan je niet zeggen wat voor jou de goeie weg is, ik weet niet hoe periodiek je gevoelens aanwezig zijn, ik weet ook niet in hoeverre je je zelf als een mannelijk iemand ziet en daarin aanvaard, ik was duidelijk vanaf mijn puberjaren aan zeuren hoe kl*te het voor me is, man te zijn, wou wel proberen, zo te leven, maar toch was ik me zeker dat dat niet op den duur goed zou gaan, een heel leuke relatie remde me erg de eerste stappen te ondernemen, die me er nu tot die situatie gebracht hebben, in der ik nu zit, ik ben de relatie kwijt geraakt en ga mijn weg, er was geen keus, zo of....... maarja, kun je wel denken, diepe ontevredenheit!
Dat is grof mijn verhaal, weet dus niet wat outen is, ik doe gewoon normaal, voor mijn begrippen dan
Liefs Mara
maarja, dat is wat raar, ik deed gewoon normaal en dat was het dan! Mijn broer dacht vroeger, hij kon me ermee pesten, dat ik volgs hem altijd, net als een wijf aan lopen was, ik liet me al vroeg de haren groeien, kleurde die ook regelmatig vanaf mijn 15de, vanaf mijn 16de liep ik alleen maar nog met makeup en gestylde haren naar buiten, vanaf die tijd ging ik wel op me zelf wonen en belande in de gothicscene, daar kon ik me lekker uitleven met styling en zo, ik had bepaalde zangeressen als voorbeeld voor mijn uiterlijk, later op werk kreeg ik ook wel uns te horen, tja nu nog een rok, en je bent net een wijf, ik ondervond dit als een schouderklopje !Ik kan je niet zeggen wat voor jou de goeie weg is, ik weet niet hoe periodiek je gevoelens aanwezig zijn, ik weet ook niet in hoeverre je je zelf als een mannelijk iemand ziet en daarin aanvaard, ik was duidelijk vanaf mijn puberjaren aan zeuren hoe kl*te het voor me is, man te zijn, wou wel proberen, zo te leven, maar toch was ik me zeker dat dat niet op den duur goed zou gaan, een heel leuke relatie remde me erg de eerste stappen te ondernemen, die me er nu tot die situatie gebracht hebben, in der ik nu zit, ik ben de relatie kwijt geraakt en ga mijn weg, er was geen keus, zo of....... maarja, kun je wel denken, diepe ontevredenheit!
Dat is grof mijn verhaal, weet dus niet wat outen is, ik doe gewoon normaal, voor mijn begrippen dan
Liefs Mara
-
Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Ik heb het verteld aan een vrouwelijke collega die ik niet dagelijks zie, maar met wie ik een zeer goede band heb, en zij heeft het geaccepteerd, en mij op een normale wijs behandeld -- als vriendin!!!
Daarnaast hebben mijn vrouw en ik het verteld aan een zwager en zijn vrouw, en zij hebben ook geen probleem ermee.
Mijn vrouw heeft het verteld aan twee van haar vriendinnen, en ze maken ook er geen punt van.
Mijn jongste dochter, 15, heeft het aan 3 van haar vriendinnen verteld. Eentje daarvan was de dochter van de vrouw aan wie mijn vrouw het vertelde, en zij had het niet van haar dochter gehoord.
Tot nu toe, heeft er niemand dus een probleem van gemaakt. Wel moet er een kanttekening bij, dat er mensen zijn die wij denken het niet aankunnen, en die vertellen wij niet.
Lisa
Daarnaast hebben mijn vrouw en ik het verteld aan een zwager en zijn vrouw, en zij hebben ook geen probleem ermee.
Mijn vrouw heeft het verteld aan twee van haar vriendinnen, en ze maken ook er geen punt van.
Mijn jongste dochter, 15, heeft het aan 3 van haar vriendinnen verteld. Eentje daarvan was de dochter van de vrouw aan wie mijn vrouw het vertelde, en zij had het niet van haar dochter gehoord.
Tot nu toe, heeft er niemand dus een probleem van gemaakt. Wel moet er een kanttekening bij, dat er mensen zijn die wij denken het niet aankunnen, en die vertellen wij niet.
Lisa
If all else fails, buy new shoes
Hoi hoi,
Ik vind dit zelf ook een moeilijk onderwerp. Mijn familie weet niet van Pam af alleen me beste vriend en een een goede vriendin van me die hier vroeger ook nog wel is kwam.
Nu is het zo dat ik een leuke vrouw heb ontmoet en eigenlijk wel weer zou willen met haar. Toch hou je altijd in je achterhoofd dat extra wat ik als man doe/heb. Het Pamela gevoel, het soms Pam willen zijn.
Vaak houdt mij dat tegen om me over te geven aan de liefde en daardoor ben ik in eerste instantie altijd heel open, heel gezellig en wordt er meestal ook gezoend. Daarna als ik zie dat een vrouw meer wil dan begin ik al instictief afstand te nemen. Waarom .................... denk toch omdat ik ergens in een fase het moet vertellen want ik wil niet terug naar het stiekeme gedoe.
Dit is voor mij best een probleem in relaties die ik wil aangaan. En tuurlijk kun je dan zeggen van johh vertel maar de praktijk wijst toch anders uit en ik ben daardoor ook vaak bang a ) dat ik iemand daardoor kwijt raak en b ) dat het verder uitkomt dan mij lief is.
Ik blijf dit allemaal erg lastig vinden en weet hier ook nog geen antwoord op what to do.
Liefs,
Ik vind dit zelf ook een moeilijk onderwerp. Mijn familie weet niet van Pam af alleen me beste vriend en een een goede vriendin van me die hier vroeger ook nog wel is kwam.
Nu is het zo dat ik een leuke vrouw heb ontmoet en eigenlijk wel weer zou willen met haar. Toch hou je altijd in je achterhoofd dat extra wat ik als man doe/heb. Het Pamela gevoel, het soms Pam willen zijn.
Vaak houdt mij dat tegen om me over te geven aan de liefde en daardoor ben ik in eerste instantie altijd heel open, heel gezellig en wordt er meestal ook gezoend. Daarna als ik zie dat een vrouw meer wil dan begin ik al instictief afstand te nemen. Waarom .................... denk toch omdat ik ergens in een fase het moet vertellen want ik wil niet terug naar het stiekeme gedoe.
Dit is voor mij best een probleem in relaties die ik wil aangaan. En tuurlijk kun je dan zeggen van johh vertel maar de praktijk wijst toch anders uit en ik ben daardoor ook vaak bang a ) dat ik iemand daardoor kwijt raak en b ) dat het verder uitkomt dan mij lief is.
Ik blijf dit allemaal erg lastig vinden en weet hier ook nog geen antwoord op what to do.
Liefs,
<i><b>Change the things you can, accept the things you can't change.</i></b>
Pamela,
Dit is inderdaad een lastig punt.
Geef je jezelf te vroeg bloot, kans dat ze afhaken.
Wacht je te lang, kans dat ze vinden dat je open had moeten zijn, met een vertrouwensbreuk als gevolg.
Zelf denk ik dat je er niet mee te koop behoeft te lopen, maar zodra er een relatie begint te ontstaan dat je het toch te berde zult moeten brengen. Hoe moeilijk en risicovol dat ook is.
Openheid behoort tenslotte de basis van elke relatie te zijn. En hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt om erover te beginnen.
Dus mijn advies is om er niet te lang mee te wachten zodra je het gevoel hebt dat het serieus begint te worden. En tot die tijd er gewoon niet bij stil staan, maar van elkaar genieten.
Dit is inderdaad een lastig punt.
Geef je jezelf te vroeg bloot, kans dat ze afhaken.
Wacht je te lang, kans dat ze vinden dat je open had moeten zijn, met een vertrouwensbreuk als gevolg.
Zelf denk ik dat je er niet mee te koop behoeft te lopen, maar zodra er een relatie begint te ontstaan dat je het toch te berde zult moeten brengen. Hoe moeilijk en risicovol dat ook is.
Openheid behoort tenslotte de basis van elke relatie te zijn. En hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt om erover te beginnen.
Dus mijn advies is om er niet te lang mee te wachten zodra je het gevoel hebt dat het serieus begint te worden. En tot die tijd er gewoon niet bij stil staan, maar van elkaar genieten.
Cyn.
-
Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Pam,
Ik begrijp je angsten volledig. Ik weet ook niet wat hier wijsheid is. Ik kan je alleen zeggen, dat als het iemand is, met wie je serieus denkt iets op te kunnen bouwen, dan zou je het moeten vertellen. Ik begrijp hieruit, dat je denkt, dat je het nooit zover laat komen, opdat je de keus niet hoeft te maken. IOmdat ik geen direkte ervaringen hebben met vergelijkbare situaties, kan ik je alleen twee dingen vertellen:
Mijn oudste dochter heeft, in de tijd dat zij het weet, 3 keer iets gehad met jongens, met wie ze dachten dat het serieus zou kunnen zijn. Alledrie heeft ze verteld. Alle drie hebben dat gerespecteerd, en nooit verder verteld, ook al heeft mijn dochter het met hun uitgemaakt.
Tweede, ik heb toevallig op een forum voor vrouwen gepolst hoe ze ertegenover staan. Een enkeling heeft gezegd, dat ze dat totaal niet kon accepteren, en op basis daarvan zou het uitmaken. De andere reakties zijn ongeveer 50-50 tussen "wat maakt het uit, als hij maar gelukkig is", en "ik zou er wel moeitie mee hebben, maar als ik echt van hem hou, dan zou ik dat proberen te accepteren".
Allemaal zeggen ze, dat als de relatie langstaande is, dat ze meer moeitie zou hebben, omdat ze het als opgelegd zouden ervaren.
Lisa
Ik begrijp je angsten volledig. Ik weet ook niet wat hier wijsheid is. Ik kan je alleen zeggen, dat als het iemand is, met wie je serieus denkt iets op te kunnen bouwen, dan zou je het moeten vertellen. Ik begrijp hieruit, dat je denkt, dat je het nooit zover laat komen, opdat je de keus niet hoeft te maken. IOmdat ik geen direkte ervaringen hebben met vergelijkbare situaties, kan ik je alleen twee dingen vertellen:
Mijn oudste dochter heeft, in de tijd dat zij het weet, 3 keer iets gehad met jongens, met wie ze dachten dat het serieus zou kunnen zijn. Alledrie heeft ze verteld. Alle drie hebben dat gerespecteerd, en nooit verder verteld, ook al heeft mijn dochter het met hun uitgemaakt.
Tweede, ik heb toevallig op een forum voor vrouwen gepolst hoe ze ertegenover staan. Een enkeling heeft gezegd, dat ze dat totaal niet kon accepteren, en op basis daarvan zou het uitmaken. De andere reakties zijn ongeveer 50-50 tussen "wat maakt het uit, als hij maar gelukkig is", en "ik zou er wel moeitie mee hebben, maar als ik echt van hem hou, dan zou ik dat proberen te accepteren".
Allemaal zeggen ze, dat als de relatie langstaande is, dat ze meer moeitie zou hebben, omdat ze het als opgelegd zouden ervaren.
Lisa
If all else fails, buy new shoes
-
Franscien
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 153
- Lid geworden op: za okt 23, 2004 19:00
- Locatie: Friesland
hallo allemaal,
Het probleem van hoe te vertellen, aan wie en hoe en wat de mogelijke gevolgen hiervan zijn is ook aan bod (geweest) op het parner forum voor T* van wie de partner op de hoogte is ..
Ook hier is duidelijk wat er zoal speelt bij je coming-out. Aangezien ik zelf deze bekentenis heb gedaan, kan ik je vertellen dat dit best even slikken is voor je partner, maar het geeft voor je zelf wel een gevoel van opluchting. Dat het daarna pas begint mag ook duidelijk zijn in al die andere 'verhalen' die je hier op het forum tegen komt.
Aan evelientje wil ik het advies meegeven om goed na te denken over je coming-out, maar zoals ik het zelf beleefd heb, geeft het wel een stuk bevrijding en opluchting als het eenmaal bekend is.
veel liefs,
Franscien
Het probleem van hoe te vertellen, aan wie en hoe en wat de mogelijke gevolgen hiervan zijn is ook aan bod (geweest) op het parner forum voor T* van wie de partner op de hoogte is ..
Ook hier is duidelijk wat er zoal speelt bij je coming-out. Aangezien ik zelf deze bekentenis heb gedaan, kan ik je vertellen dat dit best even slikken is voor je partner, maar het geeft voor je zelf wel een gevoel van opluchting. Dat het daarna pas begint mag ook duidelijk zijn in al die andere 'verhalen' die je hier op het forum tegen komt.
Aan evelientje wil ik het advies meegeven om goed na te denken over je coming-out, maar zoals ik het zelf beleefd heb, geeft het wel een stuk bevrijding en opluchting als het eenmaal bekend is.
veel liefs,
Franscien