Wat een hoop reacties! Fijn!
Anne D schreef:In mijn deel van de maatschappij kussen mannen ook mannen.
Ja, het komt voor, er bestaan 'verlichte' mannen. Dat zijn dan ook de mannen waar ik het liefste mee omga. Maar je hebt ook nog buren, familie, kennissen...
jenni_b schreef:ik vrees dat dit typisch zoiets is wat tijd nodig heeft. Tijd voor veranderingen ('the eye of the beholder' is tenslotte bepalend) en tijd voor acceptatie door anderen van de veranderingen. Niet dat het daarmee plezieriger wordt ofzo; ik herken absoluut het probleem wat je er mee hebt. Dat was vorig jaar rond deze tijd ook één van mijn grote frustraties.
Lees ik hier tussen de regels door, dat het dit jaar beter gegaan is? Heb je het bewust anders aangepakt of komt het doordat je nu beter in je vel zit?
jenni_b schreef:Een kus is bij mij zeker nooit een achteloos begroetingsgebaar, maar de begroeting die gereserveerd is voor een selecter gezelschap.
Chantal C. schreef:Ik kus alles wat los en vast zit... Lekker kussen
Hihi, de meningen lopen nogal uiteen
Ik hoef niet Jan en alleman te kussen, hoor. Maar ik mis die onbevangenheid van Chantal en daardoor lukt het zelfs niet bij het selecte gezelschap, dat volgens mij zeker het kussen waard is...
Joanne schreef:Zo langzamerhand wordt ik gewoon door iedereen gekust en heel soms kom ik iemand tegen die me van vroeger kent en me niet wil kussen. Dat is dan ook meteen de laatste keer dat ik die persoon normaal bejegen. Op het moment dat ik daar een opmerking over krijg zeg ik gewoon: Als je me niet zoent zoals je met ieder andere vrouw doet accepteer je mijn vrouwelijkheid niet en kun je beter tegen mijn rug praten. Hehehe ik begin dus eindelijk grenzen te stellen en een gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen. Iets wat ik vroeger nooit kon/had.
Wauw! Dat zijn harde maatregelen. Zo moet je denk ik alleen maar reageren als je zeker weet, dat het veroorzaakt wordt doordat ze weigeren je te erkennen als vrouw. Misschien zijn ze verlegen. Of hoor je niet tot hun 'selecte gezelschap'...
Franka van Brakel schreef:Hebt dat met nieuwjaar aan mijn schoonfamilie laten merken.
Goh, wat schrokken die kerels, als je ze een hand geeft en daarna een beetje trekken naar je toe en dan ook nog eens naar voren buigen!!
Joh, wat een lol, ze trokken zich allemaal terug, haha.
Tja toen bleven alleen de vrouwen over, mmmmm, heerlijk!
Mooi zeg! Je hebt er een sport van gemaakt
Misschien is dat wel een goede manier om er mee om te gaan: Aanstalten maken om te gaan kussen, maar ze nog wel de ruimte bieden om te vluchten.
Ik heb een keer mijn vader gekust. Ik was vergeten, dat we dat nooit deden. Nou, die schrok ook wel, zeg! Ik wist meteen weer, dat dat niet de bedoeling was. Maar het is gewoon een heel natuurlijke impuls voor mij om te kussen. Misschien een vrouwelijke eigenschap. Mannen doen over veel dingen zo moeilijk!
Op het werk heb ik het dit jaar heel simpel opgelost: Ik heb gewoon niemand gekust. Ik kan daar moeilijk de boel gaan provoceren en ik heb er op deze manier toch niet zo'n heel naar gevoel aan overgehouden.
Liefs,
Evelien
"Curiouser and Curiouser", zou Alice zeggen...