Wachttijd VU bedraagt momenteel 5maanden na intake gesprek:(

[Geen Lid meer]

Hallo allemaal! , niemand hier zal mij kennen nog want ik ben nieuw hier en heb kortgeleden toegang gekregen op het ts forum.

Sinds mn 12e jaar weet ik eigenlijk al dat ik ts ben, na een lange ontkenningsfase (makkelijkste weg..dacht ik!..) en jarenlang toneelspel (doen of je een normale jongen bent en bang zijn dat mensen wat aan je merken) heb ik enkele maanden geleden (een aantal maanden nadat mijn relatie van 6 jaar was stukgelopen) de definitieve stap genomen om 24/7 als vrouw verder te willen gaan in de nabije toekomst

Mede omdat ik opeens handenvol haar begon te verliezen (heb gelukkig heel veel haar en geen kale plekken is er gelukkig nog niks aan de hand) realiseerde ik me dat ik niet langer meer wilde/moest wachten en besloot om er nu echt wat aan te gaan doen.

In 1997 had ik me al eens bij het VU aangemeld maar ben toen helaas nooit op komen dagen , had ik dat toen maar wel gedaan!, dit was namelijk alleen omdat ik er moeite mee had het aan mijn familie te vertellen maar wist het voor mezelf zeker dat ik het wel wilde doorzetten eigenlijk.

Nu weer terug naar het heden, ik wilde geen dag langer meer wachten.. ik wist het zeker en was er echt klaar voor maar hoorde dat er bij het VU een enorm lange wachttijd is en zag ook een beetje tegen de reallife test op, ik wil me wel volledig als vrouw kleden publiekelijk maar liever pas na een tijdje hormoongebruik want ik wil me meer vrouw kunnen voelen.

Ik besloot om dan maar voorlopig zelf medicatie toe te passen.
velen zullen denken en zeggen dat dit niet verstandig is (begrijpelijk) zonder begeleiding maar het is mijn leven en ik wil niet dat ik nog een jaar moet wachten voor ik eindelijk kan beginnen met hormonen al kost het me zelf veel geld nu en neem ik risiko maar het is het me waard want ik word er niet jonger op en een jaar kan heel wat uitmaken op het uiteindelijke resultaat.
Ik heb nooit medicijnen gehad en nog nooit wat gehad (behalve griep dan)
nu ben ik 2 maanden aan de hormonen en heb geen enkele bijwerking of complicatie zover en voel me uitstekend (veel beter dan voorheen eigenlijk, vrolijker, rustiger, veranderingen als gevoelige/pijnlijke tepels binnen 2 weken, 4cm groei in borstomvang na 2 maanden, lichte groei van tepels en areolas, geen erecties meer en een wat zachtere uitstraling in mijn gezicht).

Sinds de zomer heb ik mn haar niet meer laten knippen,
het is nu dus al wat lang aan het worden en heb het pas op 1 lengte laten knippen, 5 weken geleden heb ik een coming out gedaan naar familie en vrienden, ze reageerden allemaal erg positief en niet echt verbaasd, sommigen zeiden dat ze er niet gek van stonden te kijken (onbewust) maar van de andere kant hadden ze ook weer niet verwacht zoiets te zullen gaan horen.
Ook heb ik kortgeleden dameskleding gepast en gekocht, dit was nog wel met mn moeder erbij maar ik heb het zelf afgerekend:), aan de balie waren ze even verward aan wie ze de kleding zouden geven hihi).
vorige week ben ik alleen naar de stad geweest en heb gaatjes laten schieten in allebei mijn oren en draag nu 24h per dag antizweer knopjes
dit was wel even wennen omdat ik dacht dat mensen erop zouden letten maar heb niks gemerkt:)


Maar goed, vandaag had ik mijn intake gesprek, nadat ik me had ingeschreven kreeg ik eerst een gesprek met de hormoondeskundige.
ze was heel erg aardig en vroeg eerst naar mijn medische achtergrond
en daarna werd o.a. mijn lengte en bloeddruk gemeten, die bleek prima in orde. ze vroeg me of ik het hele traject wilde doorlopen waarop ik ja antwoorde, ze vertelde dat ik via haar de hormonen voorgeschreven zou gaan krijgen, en vertelde dat vanaf het moment dat ik hormonen voorgeschreven zou krijgen en aan de reallife test zou beginnen het ongeveer een jaar zou gaan duren voor een operatie mogelijk is, ze zei dat ik veel geluk had met mn lichaamsbouw en gezicht zodat de hormonen veel kunnen doen en dat ze dus een hele mooie vrouw van me zou maken, Ik voelde me echt helemaal happy toen omdat ik de indruk kreeg dat ik over een niet al te lange tijd officieel hormonen zou gaan krijgen.
aan het einde van het gesprek zei ze dat ik een gesprek met Jos zou krijgen nog. Toen ik binnenkwam kreeg ik gelijk te horen dat ik de endo niet meer of voorlopig niet meer zou zien, dit voelde aan als een koude douche op het gesprek wat ik juist ervoor had.
Omdat het tegen het einde van de dag liep en bijna weekend kreeg ik de indruk dat alles een beetje haastig moest en werd me verteld dat ik 5 maanden moest wachten voor er een gesprek zou komen met de psycholoog en dat het niet makkelijk en snel zou gaan vanwege spijtoptanten, Ik ging eigenlijk een beetje moedeloos naar huis en ben blij dat ik zelf tenminste niet stilzit en iedere dag werk aan mijn ontwikkeling als vrouw.

[fenna69]

zo een jaar RLE ? dat is nieuws ..
Met alle respect Jasmine, maar het Genderteam van het VUmc hanteerd een RLE periode van 18 maanden ik weet er alles van, want ik moet er nu nog 6.
en reken er maar niet op dat je via de VU een dag eerder op de operatie wachtlijst komt te staan dan na die 18 maand.
Een koude kermis is het zeker... maar leuker kan ik het echt niet maken.
Vanuit het verleden bij andere transvrouwen begreep ik ook dat zelf medicatie geen invloed heeft op de duur van die RLE. Verwacht er in ieder geval wel wat vraagjes over tijdens de gesprekken met de psycholoog.

Overigens kun je na een maand of 3 wel eens gaan informeren wanneer je ongeveer aan de beurt bent voor de gesprekken.

Verder: wees vooral jezelf en doe je niet anders voor dan je bent, want daarmee snij je uiteindelijk alleen maar jezelf in de vingers.

groetjes fenna

[Ingezz]

Het is zelfs nog erger. Jos vertelde me laatst dat afgezien van 18 maand RLT er ook nog een wachtlijst van ongeveer 9 maand is. En hoewel ze proberen om er iets aan te doen, lukt het ze maar niet om die wachtlijst weg te werken. Het is al met al frustrerend genoeg dus Jasmine probeer( ik weet dat het heel lastig is)je er niet al te druk om te maken. Het komt vanzelf.

Inge

[Cynthia]

Even recapituleren.
Je meldt je aan bij de VU
Dan duurt het een paar weken tot een paar maanden voor je je intake gesprek krijgt (dat niets voorstelt).
Vervolgens moet je een aantal maanden wachten voor je aan debeurt bent voor psychologische gesprekken. Hiervan krijg je er minstens 5, met ongeveer een maand tussen elk gesprek.
Op een gegeven moment kun je het groene licht krijgen; pas dan gaat het VU ook hormonen voorschrijven. Dit moment is voor de VU de start van je RLE (ongeacht wat je zelf doet en hoelang je al als vrouw leeft).
Vervolgens moet je 18 maanden de RLE afmaken.
Aan het eind van die 18 maanden wordt bekeken of het succesvol verlopen is en of ze je op de wachtlijst gaan plaatsen voor een operatie.
Hoewel ze deze wachtlijst weg willen werken, duurt het nu nog 9 maanden tot een jaar voordat je aan de beurt bent voor een operatie.

Dus alles bij elkaar bestaat het uit wachten, wachten en wachten. Daar moet je mee leren leven, en ook tegen kunnen. Wat je ondertussen zelf doet, is geheel en al je eigen verantwoordelijkheid, en kan er eventueel voor zorgen dat zij je niet ondersteunen in het traject.

Het is Zoals Fenna zei "leuker kan ik het niet maken". Maar op deze manier weet je gewoon wat je te wachten staat.

[Chantal C.]

Aan het eind van die 18 maanden wordt bekeken of het succesvol verlopen is en of ze je op de wachtlijst gaan plaatsen voor een operatie.

Het is een stil geheim dat je door het genderteam al op de wachtlijst komt voor een SRS bij de start van je RLE.

[gast]

Dus alles bij elkaar bestaat het uit wachten, wachten en wachten. Daar moet je mee leren leven, en ook tegen kunnen

Juist, en daar kan ik dus niet goed tegen. Wachten. Ik ga dus op zoek naar andere wegen. Dat is ook een van de redenen geweest om een traject parallel aan het genderteam te bewandelen. Daarnaast was snel ingrijpen met hormonen noodzakelijk om mijn snel opkomende kaalheid in te dammen, wat gelukkig aardig aan het lukken is

Het houd wel in dat ik letterlijk alles zelf moet regelen en organiseren, maar dat ligt nu eenmaal in mijn aard. Het wil niet zeggen dat ik alles op eigen houtje doe - voor mijn HRT kon ik terecht bij een endo in het plaatselijke ziekenhuis, die op zijn beurt weer extra info inwint bij het genderteam (kwestie van contacten hebben ) Ik krijg het grootste deel zelfs vergoed.
Ik kom ook niet onder het bezoek van een psych vandaan, maar na slechts een gesprek kon ik al verder. Ook zij werkte tot voor kort bij het genderteam. Haar conclusie was dat ik bij een genderteam heel erg ongelukkig zou worden, en dat deze alternatieve weg een perfecte oplossing voor mij is.

Kitty.

[Joanne]

Precies Kitty. En als je er zo over denkt en weet wat je doet kun je inderdaad beter the alternative way kiezen. Gelukkig is er tegenwoordig informatie genoeg om verstandig te doe het zelven. Zolang het maar onder medische begeleiding is. Doe het zelven zoals Jasmine het doet vind ik onverantwoordelijk. Jasmine je zou er misschien verstandiger aan doen dit je huisarts te melden zodat die je in ieder geval kan begeleiden op dit gebied. Hij zal het je waarschijnlijk afraden aan zelfmedicatie te doen maar als jij verteld dat je van plan bent dat te blijven doen ongeacht de risico's zal hij je toch wel begeleiden neem ik aan. Helemaal als hij weet dat je ouders er in mee gaan. Dus ik begrijp je helemaal Jasmine maar doe het in ieder geval in overleg met je arts.

[gast]

Ik kan mij best voorstellen dat een beginnend TS moedeloos wordt wanneer zij zich bij het VU meldt. En dat de drang om dan maar te gaan 'doe-het-zelven' maar al te groot is. Immers, wanneer je er klaar voor bent, wil je maar al te snel beginnen - liefst vandaag nog.

Dan moet je ook nog overweg kunnen met het protocol van het VU. Ik zou graag zelf willen uitmaken wanneer ik bijvoorbeeld mijn RLE inga. Beginnen met baardepilatie en logopedie, dan 3 maandjes hormonen en dan pas 'om' gaan. Dat maakt die RLE heel wat makkelijker, nietwaar?

Het VU doet heus goed werk, en als je je kunt vinden in de wachttijden en protocollen is er niets mis mee. Velen hebben er baat bij en leiden nu een gelukkig nieuw leven. Maar ben je eigenzinnig en ondernemend zoals ik, dan is 'the alternative way', zij het onder begeleiding van een medisch deskundige, de beste manier.

Kitty.

[Joanne]

Gelijk heb je meid alleen moet ik eerlijk zeggen dat die paar jaar wachten mij absoluut geen kwaad hebben gedaan. En hoewel het van te voren een berg leek waar ik maar met moeite tegenop kwam ben ik de helft van die tijd alweer vergeten door de turbulente sfeer erna. Vraag me af of er veel verschil zou zijn geweest als ik sneller was gegaan. Misschien was het dan wel veel zwaarder geweest. Enfin dat zal ik nooit te weten komen

[claudia66]

Mijn wachttijd tussen intake gesprek en eerste afspraak met
psychologe was 9 maanden en 3 weken dus ik zou nog maar
even geduld hebben.

[anna_r]

de standard wacht tij van intake tot eerste gesprek duurde 6 maanden.

[Joanne]

de standard wacht tij van intake tot eerste gesprek duurde 6 maanden.

Lieve schat er is geen STANDAARD wachttijd. Noch voor de psychen noch voor de SRS. Toen ik me aanmeldde was het qua psych twee maanden (1999)en een half jaar erna weer vier nu weer zes. En voor de SRS was het toentertijd 12 maanden bovenop je RLE. Het is een fluctuerend geheel afgestemd op vraag en aanbod in het ziekenhuis wat al net zo fluctuerend is. Dat de wachtlijst voor de SRS van 12 maanden naar 9 is gegaan in vijf jaar tijd is voor mij echter ook een teken dat er hard aan gewerkt is. Anyway: Wachtlijsten Brrrrrrrrrrrrrrrr........

[esther-marye]

Weet niet waar je woont, maar je kunt natuurlijk ook bij het AZG in groningen aan de bel trekken. Wachtlijsten veeeeeeeel korter.

Na 1 jaar RLE al op de SRS lijst. Ben uiteindelijk niet naar het AZG gegaan voor de SRS, maar naar Thailand.

[anna_r]

hm mm solly ik ging er even van uit wat die stress kip Jos ooit tegen me heeft gezegt zo zie je maar weer dat hij jokt.

ik kijk nu nog even tegen de papier winkel aan en het gerecht, dan ikke echt klaar zijn.