Wanneer je zoiets essentieels als homoseksualiteit of transgenderisme verborgen houdt van je partner, dan bedrieg je haar; dan maak je het onmogelijk voor wederzidse begrip in het relatie te ontstaan. Zoiets geheimhouden van je partner getuigt van gebrek aan vertrouwen in je relatie. Maar boven alles is het oneerlijk tegenover haar, want JIJ maakt een keus om je relatie onder valse voorwendsels voort te zetten maar ontneemt haar haar vrije keus om op basis van de juiste informatie te besluiten of ze ook de relatie voort wilt zetten. En dat zegt alles over jouw gebrek aan respect voor je partner. Je relatie houdt misschien stand maar kan onmogelijk worden bestempeld als een goede relatie.
Hier heb ik niets meer aan toe te voegen...'k ben het er helemaal mee eens.
Hiermee dan weer totaal oneens;
Kim Dietrich schreef:
In ieder geval is er geen enkele reden om altijd alles te vertellen aan je partner, vind ik. Begrijp me goed, ik vertel vrijwel alles, maar dat is meer gemakzucht. Bepaalde strategische informatie hoef je niet te vertellen. Dat hoort bij het spel. Daar moet ze zelf maar achter komen. Vergelijk het met een leeuw in de dierentuin. Als je die steeds op een bordje zijn vlees geeft, wordt het beest ook lui, sloom en dom. Het is veel leuker als je dat verstopt.
Als je niet volledig open bent tegen je vrouw, tegen wie dan wel? Ik bedoel : als tegen haar liegt ( want essentiele zaken achterhouden is ook liegen) wat stelt je relatie dan voor? Hoe kun je jezelf dan in recht in ogen zien??? Ik speel geen "spel" met mijn vrouw ,daarvoor zie ik haar (en mezelf) te graag...
In ieder geval is er geen enkele reden om altijd alles te vertellen aan je partner, vind ik. Begrijp me goed, ik vertel vrijwel alles, maar dat is meer gemakzucht. Bepaalde strategische informatie hoef je niet te vertellen. Dat hoort bij het spel. Daar moet ze zelf maar achter komen. Vergelijk het met een leeuw in de dierentuin. Als je die steeds op een bordje zijn vlees geeft, wordt het beest ook lui, sloom en dom. Het is veel leuker als je dat verstopt.
Als je niet volledig open bent tegen je vrouw, tegen wie dan wel? Ik bedoel : als tegen haar liegt ( want essentiele zaken achterhouden is ook liegen) wat stelt je relatie dan voor? Hoe kun je jezelf dan in recht in ogen zien??? Ik speel geen "spel" met mijn vrouw ,daarvoor zie ik haar (en mezelf) te graag...
groetjes,
Xena
Vind dit ook, wederzijds respect -vertrouwen is de basis van elke relatie. Een leeuw in de dierentuin leeft in gevangenschap, dat is wel wat anders. Je hebt voor elkaar gekozen en dan is het belangrijk dat je geen geheimen hebt voor elkaar. Ik kan me wel indenken dat T*gevoelens wat op de achtergrond raken bij een huwelijk, maar wanneer je merkt dat het terug komt,dan is het beste dit te vertellen. Ik 'voelde' ook dat er iets was, kon er geen vinger opleggen en dat maakt je onzeker. Je haalt je ook van alles in je hoofd. Begrijp ook de angst wel...hoe zal zij reageren? Toch, ondanks dat er misschien in het begin onbegrip is, verwarring en boosheid, is het beste open kaart te spelen.
groetjes elsa
Ik heb er niks aan toe te voegen maar vind het wel jammer dat door het manier waarop Elsa de tekst van Xena heeft bewerkt lijkt het alsof ik degene bent die het over een leeuw in de dierentuin terwijl het Kim Dietrich is die dat schreef; het is destemeer pijnlijk omdat het een uitspraak is waar ik niet alleen NIET achter sta maar zelfs faliekant tegen ben
Ik herinner graag aan mijn pleidooi voor een terughoudender schrijfstijl: ik erger me een beetje aan vet gedrukte woorden en stellig taalgebruik. Laat mij er met dezelfde stelligheid een bericht met vet gedrukte woorden en zinnetjes tegenaan gooien: Lyana is vrij om haar gevoelens wel of niet aan haar partner te vertellen en er zijn situaties denkbaar dat het verstandig is om het je partner niet te vertellen!.
Ik noem een paar situaties waarin ik persoonlijk af zou raden om je partner over je gevoelens te vertellen:
1) Je bent er niet zeker van dat je gevoelens zo sterk zijn dat het onmogelijk is om er niet aan toe te geven -> mijn advies: zoek dit eerst uit voordat je je partner de stuipen op het lijf jaagt.
2) Je weet niet of je TV, TG of TS bent -> mijn advies: zoek dit eerst uit, neem de tijd om dit uit te zoeken, voordat je je partner informeert
3) Je hebt geen duidelijk beeld van wat er op TV, TG, TS, interseksueel gebied allemaal speelt -> mijn advies: zoek dit eerst goed uit, je partner verdient het dat je haar een goed en realistisch beeld kunt schetsen
4) Je relatie staat om andere redenen al op springen -> mijn advies: zorg ervoor dat je dat eerst goed oplost en neem vooral een tijdlang rust voordat andere zaken zich vermengen met je genderverhaal. Maak het jezelf vooral niet moeilijker dan het in zo'n situatie toch al is!
en last, but zeker not least, de volgende tips:
* Zorg ervoor dat je rustig genoeg bent om je partner te informeren. Als je het doet, zoek dan een geschikt moment uit (niet op momenten dat jij of je partner andere zaken - werk, andersoortige problemen- aan het hoofd hebben). Neem in geval van twijfel contact op met een genderpsycholoog - die kan je ook helpen als je niet weet hoe je dit verhaal moet brengen.
* Accepteer elk antwoord van je partner. Je kunt onder meer onzekerheid, boosheid, verdriet, angst, walging verwachten (ofschoon je natuurlijk ook geluk kunt hebben). Je kunt, worst case, ook verwachten dat ze de zelfde dag nog woest het huis uit trekt om alles te laten bezinken. Calculeer dit soort reacties van te voren in, calculeer ook in dat ze zo woest kan worden dat jij haar niet zult kunnen kalmeren. Ga je partner vooral niet bij voorbaat opzadelen met jouw hoop en verwachting dat ze begrip gaat hebben voor wat jij voelt/doet. Calculeer ook in dat ze mogelijk jouw verhaal in een emotioneel beladen variant aan buren of gezamelijke vrienden/kennissen/familie gaat vertellen omdat jouw verhaal haar hoog zit. Kun je dit niet aan, wacht dan met het vertellen van je verhaal tot je dit wel lukt. Of neem contact op met de eerder genoemde genderpsycholoog.
Ik realiseer me heel goed dat dit misschien wel net zo stellig overkomt als anderen hun verhalen over "vooral wel vertellen". Ik denk alleen dat de wereld genuanceerder is dan "goed en fout", of "zwart en wit". Ik heb nu even sterk de behoefte om ook de andere kant van "het grote gelijk" te benadrukken, zeker ook omdat juist voor dit soort gesprekken het spreekwoord "bezint, eer ge begint" voor mijn gevoel heel sterk opgaat. Hoezeer ik het pleidooi voor "wel vertellen" trouwens ook begrijp...
Groetjes,
Frederique
N.B: zie ook Paul Valery's dilemma hieronder.
