Hoi iedereen,
Ik wil binnenkort op mezelf gaan wonen om mezelf als Transgender verder te ontplooien en om een 'Real Life Test' voor mezelf uit te voeren zodat ik beter kan beoordelen of dit een juiste levenskeuze voor mij is. Momenteel woon ik nog bij mijn ouders thuis en studeer ik, en aangezien ik nog geen coming out heb gedaan (en dus voornamelijk nog als jongen leef) heb ik te weinig mogelijkheid om mezelf thuis te ontplooien. Een coming out zit er aan te komen, maar dan wil ik eerst 100% zeker weten dat ik hiervoor ga zodat ik niet onnodig mensen de schrik van hun leven bezorg (met name mijn ouders en familie). Een coming out thuis doe ik liever niet. Dus.. ik heb een woning nodig.
Dat is een regelrechte ramp! Ik woon en studeer in Amsterdam en het woningaanbod is hier rampzalig en onbetaalbaar. En ik wil best naar een andere stad omdat ik daar meteen de mogelijkheid heb me vrijelijk als Marloes te kunnen begeven. Maar... welke stad?
Er zijn een aantal zaken die ik belangrijk vind:
-Het moet er veilig en tolerant zijn. Ik ben een angsthaas en in verband met mijn transitie vind ik dit absoluut belangrijk!
-Er moet goed openbaar vervoer zijn
-Je moet als niet-lokaal iemand redelijk snel aan een woning kunnen komen (en niet dat ik eerst 5 jaar ingeschreven moet staan bij een woningbouwvereniging)
-Het moet niet al te duur zijn.
-Niet al te ver weg van Amsterdam (maximaal een uur reistijd? minder = beter)
Ook ben ik heel erg benieuwd wat jullie mening is over het huren van een kamer. Op zich geen probleem zou je denken, maar 9 van de 10 keer moet je de wc en badkamer delen met een aantal andere mensen. Als T* besteed ik natuurlijk de nodige tijd in de badkamer achter de spiegel.. en ik voel me er niet helemaal prettig mee dat ik mijn Trans-zijn aan mijn 'huisgenoten' moet opdringen terwijl ze daar misschien wel problemen mee hebben. Dus.. gewoon maling aan hebben en toch doen? Of toch een eigen badkamer/wc zien te vinden?
En als iemand nog bijzonder goede tips heeft om aan een goede woning te komen dan hoor ik dat natuurlijk erg graag!
Wonen als T*, advies nodig!
Moderator: Moderators
-
ninetdejong
- daar ben ik weer
- Berichten: 22
- Lid geworden op: wo jan 05, 2005 9:45
- Locatie: harderwijk
Marloes,
Wat dacht je van Almere. Ik denk dat je daar tegenwoordig zelfs wat zou kunnen kopen voor mindere maandlasten dan huren. Er staat ontzettend veel te koop. Dus misschien ook wel te huur. En in no-time zit je in hartje A'dam.
Trouwens, is die foto naast je verhaaltje van jezelf??? erg mooi.
Wat dacht je van Almere. Ik denk dat je daar tegenwoordig zelfs wat zou kunnen kopen voor mindere maandlasten dan huren. Er staat ontzettend veel te koop. Dus misschien ook wel te huur. En in no-time zit je in hartje A'dam.
Trouwens, is die foto naast je verhaaltje van jezelf??? erg mooi.
Ik ben gek op panties en maillots. Ben nog niet vaak vekleedt geweest maar draag bijna dagelijks een panty of een maillot
-
Desi
- ff weer wat posten
- Berichten: 30
- Lid geworden op: vr jan 04, 2002 1:00
- Locatie: Boring Lelystad + Exciting Bangkok
Hoi Marloes,
Ik reageer hier meestal niet zo snel op, maar misschien kan ik je met mijn logeerkamer helpen, eventueel voor tijdelijk. Ik woon in Lelystad, dus dat neemt wel een uur met de trein. Ik ben zelf uit de kast en de meeste buren weten van mijn vrouwelijkheid en respecteren dat (en de rest is zeker stekeblind). Ik heb een groot huis (vier slaapkamers) in een nette nieuwbouwwijk waar ik deels van de tijd alleen woon en een paar dagen per week mijn kinderen (9 en 11) ook. Zij hebben wel het een en ander van mij en van anderen gezien en begrepen.
Zelf loop ik bij het genderteam van het VUmc, leef part-time als vrouw en part-time (nog) als man, dus ik weet waarover je praat. Een tijdje op jezelf wonen om je vrouwelijkheid zonder complicaties te kunnen onderzoeken is een heel goed idee. Enkele jaren geleden heb ik een half jaar in Engeland gewoond en gewerkt om daar mijn vrouwelijkheid te kunnen uitproberen.
Ik denk dat een kamer in Amsterdam voor jou het beste zou zijn en ik hoop voor je dat zoiets zal gaan lukken. Misschien krijg je enkele suggesties of aanbiedingen. Kom je er niet uit dan moeten we eens kijken of mijn logeerkamer werkbaar voor je is. Het is uiteraard geen zelfstandige woonruimte maar op zich wel een comfortabele kamer en ik ben wel gesteld op gezelschap dus je zou je niet hoeven opsluiten.
Ik reageer hier meestal niet zo snel op, maar misschien kan ik je met mijn logeerkamer helpen, eventueel voor tijdelijk. Ik woon in Lelystad, dus dat neemt wel een uur met de trein. Ik ben zelf uit de kast en de meeste buren weten van mijn vrouwelijkheid en respecteren dat (en de rest is zeker stekeblind). Ik heb een groot huis (vier slaapkamers) in een nette nieuwbouwwijk waar ik deels van de tijd alleen woon en een paar dagen per week mijn kinderen (9 en 11) ook. Zij hebben wel het een en ander van mij en van anderen gezien en begrepen.
Zelf loop ik bij het genderteam van het VUmc, leef part-time als vrouw en part-time (nog) als man, dus ik weet waarover je praat. Een tijdje op jezelf wonen om je vrouwelijkheid zonder complicaties te kunnen onderzoeken is een heel goed idee. Enkele jaren geleden heb ik een half jaar in Engeland gewoond en gewerkt om daar mijn vrouwelijkheid te kunnen uitproberen.
Ik denk dat een kamer in Amsterdam voor jou het beste zou zijn en ik hoop voor je dat zoiets zal gaan lukken. Misschien krijg je enkele suggesties of aanbiedingen. Kom je er niet uit dan moeten we eens kijken of mijn logeerkamer werkbaar voor je is. Het is uiteraard geen zelfstandige woonruimte maar op zich wel een comfortabele kamer en ik ben wel gesteld op gezelschap dus je zou je niet hoeven opsluiten.
Identifying flying objects: Is it a bird? Is it a plane? No, it's Superwoman!
Hai Marloes,
Even off topic: Wat als je dé magische pil kreeg die je op slag in een vrouw zou veranderen. Zou je hem dan zonder nadenken slikken? Toen ik die vraag voor mezelf beantwoordde, was m'n coming out opeens heel dicht bij.
En zoals bij ieder meisje duurt het een aantal jaren voor dat je je draai als vrouw hebt gevonden. Het is een groeiproces.
Liefs, Wendy.
Even off topic: Wat als je dé magische pil kreeg die je op slag in een vrouw zou veranderen. Zou je hem dan zonder nadenken slikken? Toen ik die vraag voor mezelf beantwoordde, was m'n coming out opeens heel dicht bij.
En zoals bij ieder meisje duurt het een aantal jaren voor dat je je draai als vrouw hebt gevonden. Het is een groeiproces.
Liefs, Wendy.
"go with you flow"
-
mireille
- Eredivisie
- Berichten: 845
- Lid geworden op: do feb 26, 2004 23:10
- Locatie: Schrödingers kast
Ik hou dit draadje met grote belangstelling in de gaten. Ik zit min of meer in dezelfde situatie, maar ik zit met andere vragen daarbij. Hoe pak je b.v. een coming out tegenover m'n buren op je nieuwe stekje aan ? Ik denk zo spoedig mogelijk anders neem ik de waas van geheimzinnigheid om m'n persoontje gewoon met me mee ben ik zelf bang. En was het daar niet om te doen ? Anderzijds... het thuisfront. In m'n eigen situatie weet m'n broer nog van niks en m'n moeder lijkt er nog steeds niet goed mee om te kunnen gaan. Wat nou als die ineens voor de deur staan ? Ik kan uiteraard gewoon opendoen maar dan ? Of de kinderpostzegels bijvoorbeeld...
Still hacking my gender anyway ¯\_(ツ)_/¯ Ried mai blåg!
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Hoi Mireille,
Ik ben transgender en woon alleen in een appartementencomplex. Ik heb ook een tijdlang gedacht "moet ik het ze nu vertellen - of niet"? Uiteindelijk heb ik besloten om het ze niet van te voren te vertellen: ik vond dat dat te veel iets had van "het bij voorbaat al verdedigen dat ik anders ben". Ik ben ze op een gegeven moment in het trappenhuis als vrouw tegengekomen, ze schrokken even - en sindsdien hebben ze het helemaal geaccepteerd en kijken ze niet meer raar op als ik in een rok loop.
Ik zou als ik jou was gewoon goed bij jezelf voelen waar jij je het lekkerst bij gaat voelen: voelt het teveel "verdedigend", dan is mijn advies om het niet te doen; voelt het teveel "stiekumdoenerij", dan is mijn advies om het wel te doen. Om deze laatste reden heb ik het op een gegeven moment namelijk wel aan mijn collega's verteld.
Groetjes,
Frederique
Ik ben transgender en woon alleen in een appartementencomplex. Ik heb ook een tijdlang gedacht "moet ik het ze nu vertellen - of niet"? Uiteindelijk heb ik besloten om het ze niet van te voren te vertellen: ik vond dat dat te veel iets had van "het bij voorbaat al verdedigen dat ik anders ben". Ik ben ze op een gegeven moment in het trappenhuis als vrouw tegengekomen, ze schrokken even - en sindsdien hebben ze het helemaal geaccepteerd en kijken ze niet meer raar op als ik in een rok loop.
Ik zou als ik jou was gewoon goed bij jezelf voelen waar jij je het lekkerst bij gaat voelen: voelt het teveel "verdedigend", dan is mijn advies om het niet te doen; voelt het teveel "stiekumdoenerij", dan is mijn advies om het wel te doen. Om deze laatste reden heb ik het op een gegeven moment namelijk wel aan mijn collega's verteld.
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
Ninetdejong:
Bedankt voor het advies, maar Almere is best duur! De sociale woningbouw begint pas bij 400 euro per maand, en de meeste woningen kosten al gauw boven de 500 euro per maand (wat niet betaalbaar is voor een student, want je krijgt ook geen huursubsidie). En kopen... dat kan volgens mij nog helemaal niet, tenzij je een vast inkomen hebt? Ik heb wel een zaterdag's baantje maar ik heb het idee dat ik daar geen hypotheek mee kan krijgen
Oh ja, de foto is inderdaad van mezelf. Dank je
Desiree:
Bedankt voor het aanbod, maar ik denk niet dat dat een geschikte oplossing is voor mij. Sowieso wil ik het liefst zo zelfstandig mogelijk, en daarnaast wil ik eerst als T* wonen voor ik een coming out doe. Als ik dan een kamer ga onderhuren van een andere T*, en mijn ouders, vrienden en familie mee helpen om de boel te verhuizen.. tja, ik weet niet of ik dan uberhaupt me nog druk hoef te maken over een coming out, want dan zullen ze wel doorhebben dat er iets aan de hand is.
Een kamer in Amsterdam zou leuk zijn, maar dat gaat denk ik niet lukken. Pas over 4 jaar sta ik lang genoeg ingeschreven bij woningnet om uberhaupt een kans te hebben op een woning. Ideaal zou zijn als ik een woning wist te vinden in Haarlem of Hilversum (of een van de andere omringende gemeentes: Bussum, Weesp, Diemen, Beverwijk, Aalsmeer, Alkmaar, etc.).
Wendy S:
De magische pil-vraag heb ik me nooit heel erg comfortabel mee gevoeld, want er zijn zoveel meer factoren waarmee je rekening moet houden. Ik kan me voorstellen dat als ik plotsklaps in een vrouw zou veranderen, dat mijn ouders ook wel raar staan te kijken, bijvoorbeeld. Volgens mij kan je alleen 'ja' antwoorden op de magische pil vraag, als je ook 'ja' zou antwoorden op de coming out vraag. Daar wil ik dus niet alleen goed over nadenken, maar ik wil het ook eerst uitproberen omdat realiteit en gedachtegang vaak een stukje uit elkaar liggen.
Mireille:
Persoonlijk heb ik minder problemen met de buren, dan ik met eventuele huisgenoten zou hebben. Bij huisgenoten dring je je T*-zijn aan hen op in hun eigen 'veilige schulpje' (hun woning). Maar met buren is het niet anders dan met andere mensen die je op straat tegen komt, denk ik. Ik zou gewoon als vrouw aankomen en weggaan, en na een maandje zullen ze het vanzelf wel doorhebben. En kinderpostzegels, daar geld hetzelfde voor. Ik stel me voor dat de kinderen giechelen als ze iets doorhebben, en weer verder gaan. Het enige nadeel is dat ze misschien eens in de zoveel tijd langs komen om belletje-trek te doen bij de 'dorpsgek'
Bedankt voor het advies, maar Almere is best duur! De sociale woningbouw begint pas bij 400 euro per maand, en de meeste woningen kosten al gauw boven de 500 euro per maand (wat niet betaalbaar is voor een student, want je krijgt ook geen huursubsidie). En kopen... dat kan volgens mij nog helemaal niet, tenzij je een vast inkomen hebt? Ik heb wel een zaterdag's baantje maar ik heb het idee dat ik daar geen hypotheek mee kan krijgen
Oh ja, de foto is inderdaad van mezelf. Dank je
Desiree:
Bedankt voor het aanbod, maar ik denk niet dat dat een geschikte oplossing is voor mij. Sowieso wil ik het liefst zo zelfstandig mogelijk, en daarnaast wil ik eerst als T* wonen voor ik een coming out doe. Als ik dan een kamer ga onderhuren van een andere T*, en mijn ouders, vrienden en familie mee helpen om de boel te verhuizen.. tja, ik weet niet of ik dan uberhaupt me nog druk hoef te maken over een coming out, want dan zullen ze wel doorhebben dat er iets aan de hand is.
Een kamer in Amsterdam zou leuk zijn, maar dat gaat denk ik niet lukken. Pas over 4 jaar sta ik lang genoeg ingeschreven bij woningnet om uberhaupt een kans te hebben op een woning. Ideaal zou zijn als ik een woning wist te vinden in Haarlem of Hilversum (of een van de andere omringende gemeentes: Bussum, Weesp, Diemen, Beverwijk, Aalsmeer, Alkmaar, etc.).
Wendy S:
De magische pil-vraag heb ik me nooit heel erg comfortabel mee gevoeld, want er zijn zoveel meer factoren waarmee je rekening moet houden. Ik kan me voorstellen dat als ik plotsklaps in een vrouw zou veranderen, dat mijn ouders ook wel raar staan te kijken, bijvoorbeeld. Volgens mij kan je alleen 'ja' antwoorden op de magische pil vraag, als je ook 'ja' zou antwoorden op de coming out vraag. Daar wil ik dus niet alleen goed over nadenken, maar ik wil het ook eerst uitproberen omdat realiteit en gedachtegang vaak een stukje uit elkaar liggen.
Mireille:
Persoonlijk heb ik minder problemen met de buren, dan ik met eventuele huisgenoten zou hebben. Bij huisgenoten dring je je T*-zijn aan hen op in hun eigen 'veilige schulpje' (hun woning). Maar met buren is het niet anders dan met andere mensen die je op straat tegen komt, denk ik. Ik zou gewoon als vrouw aankomen en weggaan, en na een maandje zullen ze het vanzelf wel doorhebben. En kinderpostzegels, daar geld hetzelfde voor. Ik stel me voor dat de kinderen giechelen als ze iets doorhebben, en weer verder gaan. Het enige nadeel is dat ze misschien eens in de zoveel tijd langs komen om belletje-trek te doen bij de 'dorpsgek'
Ik heb nog een paar vragen waar jullie me misschien mee kunnen helpen.
De laatste tijd kijk ik regelmatig op het woningaanbod in Den Haag en ik merk dat je daar na een jaar of 2 inschrijving al aan een woning kunt komen, met een beetje mazzel. Weet er iemand of Den Haag een prettige stad is om als T* in te wonen? Hoe is het gesteld met de criminaliteit? Zijn er bepaalde buurten waar je beter niet kunt wonen (zoals in Amsterdam met ZuidOost/De bijlmer)?
En waarom zijn de huizen in Den Haag vergeleken met andere steden zo gemakkelijk te krijgen, relatief goedkoop en relatief groot (1 kamer woningen zijn er minder dan 2 kamer woningen, lijkt het)? Dat moet toch een reden hebben, zou je denken.
En hoe staat het met de T*/gay scene in Den Haag? Zijn er uitgaansgelegenheden, buiten de T&T meetings?
De laatste tijd kijk ik regelmatig op het woningaanbod in Den Haag en ik merk dat je daar na een jaar of 2 inschrijving al aan een woning kunt komen, met een beetje mazzel. Weet er iemand of Den Haag een prettige stad is om als T* in te wonen? Hoe is het gesteld met de criminaliteit? Zijn er bepaalde buurten waar je beter niet kunt wonen (zoals in Amsterdam met ZuidOost/De bijlmer)?
En waarom zijn de huizen in Den Haag vergeleken met andere steden zo gemakkelijk te krijgen, relatief goedkoop en relatief groot (1 kamer woningen zijn er minder dan 2 kamer woningen, lijkt het)? Dat moet toch een reden hebben, zou je denken.
En hoe staat het met de T*/gay scene in Den Haag? Zijn er uitgaansgelegenheden, buiten de T&T meetings?
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Hoi Marloes,
Ik heb een jaar of 13 geleden (ja, ik word oud
) geprobeerd om iets te huren in Aalsmeer. Iets zelfstandigs was op dat moment onmogelijk (ik had op heel korte termijn iets nodig), een kamer was het hoogst haalbare.
Ik heb toen de volgende dingen geprobeerd:
* Briefjes ophangen in supermarkten (hier werd goed op gereageerd)
* Een advertentie in een huis-aan-huisblad (in Aalsmeer wordt het witte weekblad aardig goed gelezen)
* Ik ben naar het gemeentehuis van Aalsmeer gegaan, daar had men (toen) een lijst met kamers die verhuurd werden. Die lijst was aardig out-of-date, de kwaliteit van de kamers was gemiddeld niet zo goed. Maar het kan een startpunt zijn.
* Ik had familie in de buurt, die hebben via hun kanalen ook voor mij gezocht
* Pas later hoorde ik van mensen die via contacten in hun kerk geprobeerd hebben om aan een adres te komen (bijv: door eerst contact op te nemen met een koster of dominee, die mogelijk een adresje in zijn gemeente kent).
't Zijn maar wat tips. Uiteindelijk ben ik ergens tussengerold, heb eerst een maand op een heel belabberde kamer bij een gezin in gewoond, daarna een maand of 6 op een andere kamer bij iemand alleen en was toen heel erg blij dat ik iets zelfstandigs kon kopen.
Let op: als je op kamers wilt gaan wonen en je wilt dit "wit" doen (door ook bij de gemeente in te schrijven dat je verhuist) kun je mogelijk op problemen stuiten, ik wil je best per e-mail of PB toelichten wat mij op dit vlak gebeurd is...
Succes en groetjes,
Frederique
Ik heb een jaar of 13 geleden (ja, ik word oud
) geprobeerd om iets te huren in Aalsmeer. Iets zelfstandigs was op dat moment onmogelijk (ik had op heel korte termijn iets nodig), een kamer was het hoogst haalbare.Ik heb toen de volgende dingen geprobeerd:
* Briefjes ophangen in supermarkten (hier werd goed op gereageerd)
* Een advertentie in een huis-aan-huisblad (in Aalsmeer wordt het witte weekblad aardig goed gelezen)
* Ik ben naar het gemeentehuis van Aalsmeer gegaan, daar had men (toen) een lijst met kamers die verhuurd werden. Die lijst was aardig out-of-date, de kwaliteit van de kamers was gemiddeld niet zo goed. Maar het kan een startpunt zijn.
* Ik had familie in de buurt, die hebben via hun kanalen ook voor mij gezocht
* Pas later hoorde ik van mensen die via contacten in hun kerk geprobeerd hebben om aan een adres te komen (bijv: door eerst contact op te nemen met een koster of dominee, die mogelijk een adresje in zijn gemeente kent).
't Zijn maar wat tips. Uiteindelijk ben ik ergens tussengerold, heb eerst een maand op een heel belabberde kamer bij een gezin in gewoond, daarna een maand of 6 op een andere kamer bij iemand alleen en was toen heel erg blij dat ik iets zelfstandigs kon kopen.
Let op: als je op kamers wilt gaan wonen en je wilt dit "wit" doen (door ook bij de gemeente in te schrijven dat je verhuist) kun je mogelijk op problemen stuiten, ik wil je best per e-mail of PB toelichten wat mij op dit vlak gebeurd is...
Succes en groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
-
michelle1983
- ff weer wat posten
- Berichten: 44
- Lid geworden op: zo apr 28, 2002 20:58
Goed, moet toch es even mijn ervaringen hierbij voegen.
In december 2004 ben ik in het huis komen wonen waar ik nu woon en eigenlijk had ik al gelijk zoiets als dat ik maar van begin af aan mezelf als vrouwelijk moest presenteren, want dan kennen ze je niet anders.
Maaja, ik ben zelf steeds vrouwelijker gaan uiten ipv. van in één keer als vrouw naar buiten, met als gevolg dat mijn echte coming-out eigenlijk nu pas is.
In de winter maakt het allemaal niets uit: Mensen kijken niet op of om en je hebt nauwelijks contact met de buren. Pas als de warme dagen komen, komt 'de confrontatie'.
De wijk waarin ik woon is nogal een volkswijkje: voordeel is dat mensen best sociaal zijn, nadeel is dat de hele straat nu wel weet dat er een mijnheer/mevrouw op nr. zoveel woont.
Regelmatig komt een troepje kinderen (het zijn er gelukkig maar een paar) 'aapjes kijken'.
Overigens woonde ik hiervoor al drie jaar aan de overkant van de straat, maar toen kwam ik nauwelijks hier op straat. Denk/hoop dat ze me daar niet van kennen.
Nog iets: je hebt van die wijken waar je na 23:00 wel eens problemen kunt krijgen. Waarom ? Omdat een bio-vrouw dat ook niet zo snel zou doen, iets wat je opgegroeid als man makkelijk vergeet.
In december 2004 ben ik in het huis komen wonen waar ik nu woon en eigenlijk had ik al gelijk zoiets als dat ik maar van begin af aan mezelf als vrouwelijk moest presenteren, want dan kennen ze je niet anders.
Maaja, ik ben zelf steeds vrouwelijker gaan uiten ipv. van in één keer als vrouw naar buiten, met als gevolg dat mijn echte coming-out eigenlijk nu pas is.
In de winter maakt het allemaal niets uit: Mensen kijken niet op of om en je hebt nauwelijks contact met de buren. Pas als de warme dagen komen, komt 'de confrontatie'.
De wijk waarin ik woon is nogal een volkswijkje: voordeel is dat mensen best sociaal zijn, nadeel is dat de hele straat nu wel weet dat er een mijnheer/mevrouw op nr. zoveel woont.
Regelmatig komt een troepje kinderen (het zijn er gelukkig maar een paar) 'aapjes kijken'.
Overigens woonde ik hiervoor al drie jaar aan de overkant van de straat, maar toen kwam ik nauwelijks hier op straat. Denk/hoop dat ze me daar niet van kennen.
Nog iets: je hebt van die wijken waar je na 23:00 wel eens problemen kunt krijgen. Waarom ? Omdat een bio-vrouw dat ook niet zo snel zou doen, iets wat je opgegroeid als man makkelijk vergeet.
kernel panic: root of unknown type; Not syncing
-
kim dietrich
- ForumFan
- Berichten: 349
- Lid geworden op: za aug 13, 2005 20:33
- Locatie: Boven de grote rivieren
Re: Wonen als T*, advies nodig!
Als je een angsthaas bent, moet je niet aan een transitie beginnen, lijkt me.Marloes1982 schreef:Ik ben een angsthaas en in verband met mijn transitie vind ik dit absoluut belangrijk!
Groetjes,
Kim D.
T's aller landen, verenigt u en trekt ten strijde!
-
kim dietrich
- ForumFan
- Berichten: 349
- Lid geworden op: za aug 13, 2005 20:33
- Locatie: Boven de grote rivieren
Hallo Mireille,mireille schreef:Ik hou dit draadje met grote belangstelling in de gaten. Ik zit min of meer in dezelfde situatie, maar ik zit met andere vragen daarbij. Hoe pak je b.v. een coming out tegenover m'n buren op je nieuwe stekje aan ? Ik denk zo spoedig mogelijk anders neem ik de waas van geheimzinnigheid om m'n persoontje gewoon met me mee ben ik zelf bang. En was het daar niet om te doen ? Anderzijds... het thuisfront. In m'n eigen situatie weet m'n broer nog van niks en m'n moeder lijkt er nog steeds niet goed mee om te kunnen gaan. Wat nou als die ineens voor de deur staan ? Ik kan uiteraard gewoon opendoen maar dan ? Of de kinderpostzegels bijvoorbeeld...
het lijkt me dat je je bang maakt over de verkeerde dingen. Je buren leven echt wel verder of je nu wel of niet een rok draagt. Zij zitten niet met een probleem, daar zit jij mee. Zo is het ook voor je broer. Hij hoeft alleen maar tegen je aan te kijken en verder niets bijzonders te doen. Je moeder weet het al, maar kan je dan ook eens verkleed zien. Went ze er misschien wat aan. Jouw probleem is, of je dat leuk vindt of niet: heb je straks nog werk, heb je straks een vriend(in), heb je een aantal vrienden waar je ook dan nog op terug kunt vallen. En vergis je niet, als je de nodige verhalen leest van TS'en, kan dat behoorlijk tegenvallen.
Groetjes,
Kim D.
T's aller landen, verenigt u en trekt ten strijde!
Re: Wonen als T*, advies nodig!
Wat een flauwekul zeg.kim dietrich schreef:Als je een angsthaas bent, moet je niet aan een transitie beginnen, lijkt me.Marloes1982 schreef:Ik ben een angsthaas en in verband met mijn transitie vind ik dit absoluut belangrijk!
Groetjes,
Kim D.
kernel panic: root of unknown type; Not syncing
Hai,
Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken. Ik had eind december 2001 m'n coming out als "transsexueel". Dus wat voor mij geld hoeft niet te gelden voor mensen die alles behalve transsexueel zijn.
Ik ben na m'n coming out altijd open en eerlijk over mezelf geweest. Zolang de vragen die ik kreeg oprecht belangstellend waren antwoordde ik eerlijk, als het om sensatie zucht ging dan was mijn uitleg uiterst kort. (maak je geen zorgen, je hoeft niet met me naar bed, ik ben impotent etc.etc.)
Met die openheid heb ik bijna alleen maar goede ervaringen, de meeste mensen waarderen eerlijkheid.
En om bij menselijkheid te blijven; Het is tòch nooit goed! Vertoon voor 10 mensen een kunstje en 3 vinden het helemaal niks. Moeten we van daaruit leven? Zolang jij doet wat je wilt zonder anderen bewust te kwetsen, ben je goed bezig. Of wou je je hele leven liegen over jezelf?
Behoudens de voorzichtigheid die we in acht moeten nemen vanwege homofoben, kan het niet de bedoeling zijn dat je moet leven zoals jij denkt dat de buurvrouw het goed vind. Dat is dan namelijk niet jóuw leven, maar een toneelrol waar je vroeg of laat uitvalt.
Het heeft mij een tijdje prima geholpen. Ik hoef het nu gelukkig al een hele tijd niet meer over mijn verleden te hebben. Ik solliciteerde laatst als activiteitenbegeleidster en werd afgewezen. Toen ik een tijdje door vroeg naar de reden, heb ik hem geconfronteerd met mijn verleden. Ik MOEST weten of het daaraan lag...
De beste man was stomverbaasd! Hij had geen flauw vermoeden van m'n verleden. Het viel hem alleen op dat m'n make-up vrij zwaar was.(ik moet nog steeds een hoop camoufleren)
Leven als vrouw is een groeiproces (waarin je vooral leert ontspannen), dus als dat je levensvervulling is zul je er ooit aan moeten beginnen. Fulltime.
In het begin gebruik je, net als bij auto leren rijden(ik heb een tijdje les gegeven), een stuk of wat truukjes totdat het vanzelf gaat zonder er bij na te denken. Zo heb ik mezelf geresocialiseerd.
Ik kan met m'n taalgebruik nog steeds menig bouwvakker laten schrikken (vanaf m'n 15-de als (bang) kind op straat geleefd en om daar te overleven een bepaalde houding en taalgebruik ontwikkeld), maar ik hoef er bijna niet meer op te letten gelukkig.
Dus; je kunt uiteindelijk toch alleen maar jezelf zijn. En als je jezelf bent trek je mensen die juist bij jou horen naar je toe.
Waarom zou geluk alleen moeten/kunnen afhangen van leven als hetero-stel met 2 kinderen, een hond, een eigen huis en een stationwagen. (net als de "keurige" buren) Of zijn we verplicht om vlak voor onze laatste ademtocht te denken:"Had ik maar..."?
Liefs, Wendy.
Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken. Ik had eind december 2001 m'n coming out als "transsexueel". Dus wat voor mij geld hoeft niet te gelden voor mensen die alles behalve transsexueel zijn.
Ik ben na m'n coming out altijd open en eerlijk over mezelf geweest. Zolang de vragen die ik kreeg oprecht belangstellend waren antwoordde ik eerlijk, als het om sensatie zucht ging dan was mijn uitleg uiterst kort. (maak je geen zorgen, je hoeft niet met me naar bed, ik ben impotent etc.etc.)
Met die openheid heb ik bijna alleen maar goede ervaringen, de meeste mensen waarderen eerlijkheid.
En om bij menselijkheid te blijven; Het is tòch nooit goed! Vertoon voor 10 mensen een kunstje en 3 vinden het helemaal niks. Moeten we van daaruit leven? Zolang jij doet wat je wilt zonder anderen bewust te kwetsen, ben je goed bezig.
Of wou je je hele leven liegen over jezelf?Behoudens de voorzichtigheid die we in acht moeten nemen vanwege homofoben, kan het niet de bedoeling zijn dat je moet leven zoals jij denkt dat de buurvrouw het goed vind. Dat is dan namelijk niet jóuw leven, maar een toneelrol waar je vroeg of laat uitvalt.
Het heeft mij een tijdje prima geholpen. Ik hoef het nu gelukkig al een hele tijd niet meer over mijn verleden te hebben. Ik solliciteerde laatst als activiteitenbegeleidster en werd afgewezen. Toen ik een tijdje door vroeg naar de reden, heb ik hem geconfronteerd met mijn verleden. Ik MOEST weten of het daaraan lag...
De beste man was stomverbaasd! Hij had geen flauw vermoeden van m'n verleden. Het viel hem alleen op dat m'n make-up vrij zwaar was.(ik moet nog steeds een hoop camoufleren)
Leven als vrouw is een groeiproces (waarin je vooral leert ontspannen), dus als dat je levensvervulling is zul je er ooit aan moeten beginnen. Fulltime.
In het begin gebruik je, net als bij auto leren rijden(ik heb een tijdje les gegeven), een stuk of wat truukjes totdat het vanzelf gaat zonder er bij na te denken. Zo heb ik mezelf geresocialiseerd.
Ik kan met m'n taalgebruik nog steeds menig bouwvakker laten schrikken (vanaf m'n 15-de als (bang) kind op straat geleefd en om daar te overleven een bepaalde houding en taalgebruik ontwikkeld), maar ik hoef er bijna niet meer op te letten gelukkig.
Dus; je kunt uiteindelijk toch alleen maar jezelf zijn. En als je jezelf bent trek je mensen die juist bij jou horen naar je toe.
Waarom zou geluk alleen moeten/kunnen afhangen van leven als hetero-stel met 2 kinderen, een hond, een eigen huis en een stationwagen. (net als de "keurige" buren) Of zijn we verplicht om vlak voor onze laatste ademtocht te denken:"Had ik maar..."?
Liefs, Wendy.
"go with you flow"