ik ben nog eens buiten geweest heel vroeg 7 8 uur in mijn zwart kort rokje met zwarte panty's eronder en mijn hoge schoenen en een strak topje met een bh gevuld met een B cupje echt zalig was het ben zelfs tot voor op straat gegaan voor zogezegt de brievenbus leeg te maken.
toen heb ik de hele tuin rond gelopen zalig buiten.
erna ben ik terug naar binnen gegaan een een gewone broek aangedaan.
was ook best wel fijn
willen jullie mij zien ga dan naar http://groups.msn.com/trannies/
daar sta ik bij als draakje752
je mag op het forum comentaar geven bij dit onderwerp
groetjes
hehehe... via deze weg komt mijn groep ook nog eens in de belangstelling te staan.
maar euh... waar staan jou foto's dan?
Als beheerder kan ik zelfs geen foto's van jou terugvinden.
Misschien kunnen we eens afspreken en samen iets ondernemen waardoor jou drempelvrees sterk afneemt.
Ik kom ook geregeld en femme naar buiten en heb daar absoluut geen problemen mee. Vroeger was dat wel effe anders hoor; toen dacht ik ook steeds 'wat zullen de buren wel niet van me denken?'.
Wel, dat ze denken wat ze willen, ook zij doen zaken die niet tot de normale zaken des levens horen...
Maar ik zie die dingen niet, voor mij doet ieder wat hij/zij graag doet zolang ze mij maar met rust laten.
lg,
Kirsten
Um zu wissen, wohin man will, muss man wissen woher man kommt Zin een fotoshoot? Contacteer me via email of PB! SeventiesPhotography
Met het risico dat ik de tuthola van de oude draden wordt genoemd, toch nog maar weer een reactie. Ik vind het gewoon leuk om die oude draden te lezen en als ik dan het idee heb dat ik nog wat toe te voegen heb reageer ik maar gewoon. Als jullie vinden dat ik niks toe te voegen heb mogen jullie dat ook gerust zeggen hoor.
Een van de eerste keren naar buiten kan ik me nog heel goed herinneren hoewel het meer dan twintig jaar geleden is. Na afloop van een personeelsfeest midden in de nacht. Rok panty pumps, over de gallerij de lift naar beneden. De deuren gaan open en ik sta oog in oog met een collega. Was gelukkig een redelijk groot bedrijf en een collega waar ik geen direct contact mee had, maar hij had me wel herkend. Was natuurlijk oerstom midden in de nacht na een personeelsfeest! De enige die toen nog op straat liepen waren collega's:-). Uiteindelijk heeft het op een paar spannende weken na geen consequenties gehad.
Later ging ik vaak de straat op als het regende, dan kon me verschuilen onder een paraplu, dat werkte echt perfect.
Tegenwoordig ga ik gewoon midden overdag een druk winkelcentrum in, hoe meer mensen hoe minder dat je opvalt. Niet te opvallende kleding dan kan je niks gebeuren. Hoge hakken korte rokken, dan val je altijd op of je nou een man bent of een vrouw, dat doet er niet toe. Het is een van de hoofdredenen waarom de meeste vrouwen geen korte rokken dragen.
Oude draden oppakken is wel leuk hoor daardoor ben je geen tuthoela hoor.
Zo lees je nog eens wat en kun je hier op je eigen manier op reageren.
Ikzelf zit in een ontwikkelingsproces waarbij ik nu de vrijheid probeer te zoeken om het gewoon buiten te kunnen doen. Bij mij is het nu nog maar heel klein. Ik heb een tussenwoning en de doorloop is afgeschut met tuinschutting met aan beide zijden deuren en als achtergrond de fietsschuurtjes. De buren weten van mijn travestie maar pas de afgelopen weken heb ik een zitje aan de schuttingen gemaakt zodat ik bij mooi weer 's ochtends vroeg (ben een vroege opstaander) nog een poosje in dames kledij buiten kan zitten. Spring nog wel steeds op als ik iets achter mij hoor maar dat zal ook wel verdwijnen. Wel voel ik er steeds meer voor om hiervoor ook mijn achtertuin, die via mijn schuurtje te bereiken is , te gebruiken want daar heb ik een prachtige tuin. Helaas weten niet alle achterburen die volledig zicht hebben op mijn tuin en ook regelmatig komen dat ik in vrouwekledij loop Toch voel ik dat het moment nadert dat ik de stoute schoenen aantrek en dit toch onderneem. Gewoon tot een uur of negen 's morgens lekker rondlopen. Het mooiste zou zijn om dit de gehele dag te kunnen doen, maar daar ben ik nog niet aantoe.
With Love and Lightness.
"Wees er van bewust dat je een toeschouwer bent van het Universum"
"Besef tegelijkertijd dat je tevens een Deelnemer bent van het Universum
Hallo,ik ben een adrochyne,en travestie,41jr.Ziet er goed uit en heb al een vrouwelijk gezicht en lichaamsbouw van mijzelf.Ik hou van stoere vrouwelijke kleding .Ben gedipl.visagist,en kunst is mijn levensonderhoud .
.
Het probleem (mijn probleem) met het naar buiten gaan is dat je allerlei angsten in je hoofd haalt wat anderen er wel niet van zullen denken. Op zich is dit natuurlijk wel begrijpelijk. In het begin kies je hiervoor een tijdstip waarvan je het idee hebt dat je zo min mogelijk kans hebt om bekenden tegen het lijf te lopen die allerlei 'vervelende' vragen gaan stellen. Voor velen is dit dus 's avonds laat over straat gaan. Toch is dit tijdstip voor een vrouw alleen niet zo gunstig. Maar naar mate je dit meer doet krijg je ook meer zelfvertrouwen.
Je moet je natuurlijk wel realiseren dat wanneer je je op straat begeeft in je eigen woonomgeving het ALTIJD mogelijk is dat je 'betrapt' wordt. Mijn ervaring tot nu toe is, dat wanneer je niet al te schrik-achtig reageert er eigenlijk niks aan de hand is. Gewoon goeienavond zeggen en doorlopen. Als er later vragen worden gesteld, kun je altijd nog wel reageren. Toch?
Als je buren al op de hoogte zijn lijkt het me dat er helemaal niks aan de hand is.
Met het naar buiten gaan en met winkelen en tal van andere T-problemen is het motto: "oefening baart kunst"
Een andere tip is dat het gewoon gebeurt als je er zelf aan toe bent.
Als je buren al op de hoogte zijn lijkt het me dat er helemaal niks aan de hand is.
En dat is nou waar ik zélf nu een probleem van maak Ik heb het aan mijn buren en een aantal van mijn achterburen verteld.) Toch is er bij mij nog angst om in alle openbaarheid in mijn achtertuin te gaan zitten. Achterburen hebben volledig zicht op alles en komen veel bij mij in de tuin. Het zijn vriendinnen en een vriend geworden maar toch is de reactie voelbaar bij hun dat ze er moeite mee hebben. Zelf de vriend die zelf ook regelmatig in zijn woning als vrouw rondloopt heeft er moeite mee. Misschien ben ik ook beinvloed door zijn negatieve ervaringen maar hij heeft voorzichzelf er erg veel moeite mee om er voor uit te komen (nogal bekend in mijn dorp) Zijn kennissen weten het overigens wel.
Toch ben ik langzaam bezig om mijn plaatsje in buiten te creëren maar dat is nog alleen maar in het tussenstuk wat omringt is door schuttingen en het fietsenhok. Ook hier zit ik wel eens in de morgen of laat op de avond. Langzaam aan voel ik ook dat ik zélf verder wil maar ben hier nog zeer voorzichtig in. Het zal wel stapje voor stapje gaan en op uren dat ik bijna zeker weet dat er maar weinig personen zijn die mij eventueel kunnen zien. Jammer genoeg is het dan meestal wel wat frisjes
Toch komt ooit de dag dat ik daar regelmatig zit als vrouw maar het zal met een langzame gewenningsprocess gepaard gaan denk ik.
With Love and Lightness.
"Wees er van bewust dat je een toeschouwer bent van het Universum"
"Besef tegelijkertijd dat je tevens een Deelnemer bent van het Universum
Zo heb ik er ook lang over gedacht. Zo om en nabij zonsopgang "veilig" naar buiten te kunnen gaan. Tot ik voor een paar weken terug de krantenbezorger tegen kwam. Voortaan dus maar iets eerder dan half zes de hond uit laten...
Elke dag is er één, dus leef hem zoals jij dat wilt...
Monique schreef:Zo heb ik er ook lang over gedacht. Zo om en nabij zonsopgang "veilig" naar buiten te kunnen gaan. Tot ik voor een paar weken terug de krantenbezorger tegen kwam. Voortaan dus maar iets eerder dan half zes de hond uit laten...
Je zou wel gek zijn. Kent die krantenbezorgen jou dan? En heeft hij 's morgens vroeg tijd om uitgebreid te kijken wie hij tegenkomt?
Denk dat hij eerder zo snel mogelijk die kranten bezorgd wil hebben.
Gedreven door onze eigen angsten (vaak ongegrond), nemen we regelmatig de verkeerde beslissingen. Vroeger ging ik ook het liefst naar buiten als er (haast) niemand op straat was, maar dan val je toch echt het meest op hoor. If in Rome do as the Romans do. Welke vrouw gaat er nu midden in de nacht alleen door donkere straatjes wandelen?
Ik heb het ook gedaan hoor, maar afgelopen donderdag op weg naar huis na een prettige avond in fun4two ben ik echt de auto niet meer uitgegaan, al had ik daar vroeger waarschijnlijk van geprofiteerd. Tegenwoordig zoek ik liever de drukte op (overdag), want dan val je in de massa gewoon minder op, als je je tenminste niet al te extreem kleed.
Tenzij die krantenbezorger je zoon is, zal hij zoals Cynthia terecht opmerkte waarschijnlijk helemaal niet in je geinteresseerd zijn. We voelen ons vaak zo onzeker, dat iedere opmerking lach of blik wordt geinterpreteerd als herkenning (teveel eer), maar in de praktijk heeft iedereen het zo druk met zichzelf, dat ze echt niet geinteresseerd zijn in de manier waarop jij je kleed hoor.
om van je angsten af te komen moet je ze ondergaan. Dat betekent eigenlijk dat je best wel wat lef moet hebben om toch die dingen te doen waar je eigenlijk bang voor bent. Ook ik herken dit maar al te goed. Toch merk ik dat het steeds beter gaat met het naar buiten gaan.
Wanneer de omgeving, waar je toch al zo bang voor was, eigenlijk niet zo vreemd reageert als je zelf had gedacht, valt het allemaal best mee en krijg je ook meer zelfvertrouwen. Dat zelfvertrouwen zorgt er zijn beurt weer voor dat je nog gemakkelijker naar buiten gaat en voor je het weet doe je de dingen zoals iedere vrouw.
Misschien gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar ik geloof toch dat het waar is.
Misschien gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar ik geloof toch dat het waar is.
Het is helemaal waar Franscien. Het is gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar je moet het toch gewoon doen. Ik heb voor mezelf ooit een stappenplan opgezet. Dat wil ik nog een keer en dat. Steeds kleine stapjes en profiteren van die plotseling opkomende vlaag van overmoed en het dan gewoon doen, met in je achterhoofd, wat kan mij het toch schelen. Zo heb ik (een deel) van mijn angsten overwonnen, want steeds viel het toch weer reuze mee en dat gaf me dan echt een goed gevoel. Vroeger liep ik echt met het hart in mijn keel over straat, daar heb ik geen last meer van, maar ik ben me altijd nog heel erg bewust van mijn vrouwelijkheid. Ik hoop dat ik ooit zover kom dat ik dat ook nog van mij af kan zetten, maar zoals gezegd kleine stapjes.
Nou, ik heb niet zo zeer een stappenplan, want dat klinkt te dead-linerig maar meer zoiets als een wishlist.... Het zou leuk om eens zus of zo te doen. En soms heb ik het ineens en dan doe ik het gewoon. En gebeurt het niet of gaat het mis, niet getreurd die kans komt nog wel een keer en we leren er weer wat van. Ik ben ook van mening dat met dit soort (psychologische) experimenten je jezelf vooral niet onder druk moet zetten. Die is er al genoeg
Still hacking my gender anyway ¯\_(ツ)_/¯ Ried mai blåg!
Mijn stappenplan is ook meer een verlanglijstje zonder deadlines hoor Mireille, en mezelf onder druk zetten doe ik af en toe alleen om mezelf moed in te spreken.
Ik denk dat de meesten wel zo'n lijstje hebben. En al doende wordt het wensenlijstje bij mij regelmatig toch weer aangepast.
Mijn volgende "stapje" wordt een bezoekje aan een T&T avond.
Dat wordt dus ietsjes meer dan over straat gaan.
Aan de ene kant zie ik er naar uit om er naar toe te gaan, maar aan de andere kant voel ik een enorme drempel. Ik ben nog nooit overdag "buiten" geweest. En aangezien het 's avonds toch al weer langer licht is... zal dit misschien wel een dubbele stap worden, met de T&T avond in het vooruitzicht om me moed in te spreken.
Groetjes,
Monique.[/quote]
Elke dag is er één, dus leef hem zoals jij dat wilt...
Tja, m'n eerste T&T is nu alweer van een jaar geleden en ik kan me ervan herinneren dat ik het ineens op m'n heupen kreeg. dus hop in de auto en naar Nieuwegein. Onderweg nog even gepind maar eventjes in de auto gewacht omdat het druk was bij de geld automaat... Enfin. Maar nu lees ik die routebeschrijving ietsjes verkeerd dus ik raak hopeloos verdwaald in het nieuwbouwgebeuren wat Nieuwegein heet... Heel stom, want normaal kan ik echt enorm goed de weg vinden. maar ik reed ook enfemme dus dat zal 't em wel geweest zijn. Nog een paar keer hopeloos verkeerd gereden maar uiteindelijk gevonden, want ik moest en zou er komen. Kom ik daar, is het echt al zo laat, tegen twaalven of er al net over dat ik me echt afvraag of het nog open is... dus ik loop er maar eens even omheen en ik denk dat ik ergens ligt zie branden, maar verder niet echt een idee of het nu open is of niet. Dus maar op de deur af en kijken of ie open is, en ja hoor dat is ie. En gelukkig was het niet de bingo avond van de lokale biljartclub
Still hacking my gender anyway ¯\_(ツ)_/¯ Ried mai blåg!
Toch voel ik dat het moment nadert dat ik de stoute schoenen aantrek en dit toch onderneem. Gewoon tot een uur of negen 's morgens lekker rondlopen. Het mooiste zou zijn om dit de gehele dag te kunnen doen, maar daar ben ik nog niet aantoe.
