Dorothy schreef:In feite komt jouw punt over je mening geven over iets, als daarom gevraagd wordt, overeen met mijn visie.
Alleen ga ik niet zover om mijn woorden op een goudschaaltje te wegen. Uiteraard ga ik niet opzettelijk kwetsende dingen zeggen.
Als jij dat onbeschoft (is een verbastering van onbeschaafd, dus hetzelfde) vind, dan is mij dat ook goed. Mijn tenen zijn van een normale lengte
Het is maar wat jij een goudschaaltje noemt. Als bijvoorbeeld een goede vriendin (die toevallig iets te zwaar is) mijn mening zou vragen over kleding dat ze zou willen kopen, en ik weet dat ze gevoelig is voor opmerkingen over haar gewicht, zou ik dat anders verwoorden dan als ik weet dat ze heel veel kan hebben. En als het iemand is die ik niet zo goed ken, dan zou ik waarschijnlijk mij ook voorzichtig uitdrukken. Als jij dat op een goudschaaltje wegen wil noemen, dan kan het best zijn dat ik jouw opvattingen onbeleefd vind (niet onbeschoft, dat bewaar ik voor mensen die helemaal geen rekening houden met de gevoelens van een ander).
Irene schreef:Ik ken je niet anders dan door je reacties op dit forum, dus daar moet ik het meedoen. Uit eerdere reacties en je consequente Engelse spelling van het woord humor, leid ik af dat je waarschijnlijk wel gevoelig bent voor de meestal subtiele Engelse humor, die overigens ook best als kwetsend ervaren kan worden. (misschien zie ik het fout).
Engelse humor (om jou een plezier te doen) kan weleens kwetsend zijn. Dus, net zoals Nederlandse humor, soms vind ik het leuk, en soms weer niet.
Irene schreef:Je evangelie begrijp ik al ben ik het er helemaal niet mee eens, en uit mijn gezichtspunt hou je je zelf er ook niet altijd aan. Zonder nu direct voorbeelden uit de oude doos te halen om daarmee oude ruzies op te rakelen, stel ik vast dat je soms als een olifant in een porceleinkast tekeer gaat, wat door sommigen als zeer onaangenaam wordt ervaren.
Klopt. Soms ben ik boos en ga ik bewust dingen zeggen dat ik weet voor bepaalde individuen kwetsend kan zijn (ik probeer wel te vermijden dat ik kwetsende generalisaties maak over hele bevolkingsgroepen of zelfs kleinere groeperingen). Soms heb ik later spijt van, en verontschuldig mij ervoor. Soms heb ik later geen spijt en dus verontschuldig mij weer niet. Soms ben ik boos of opgewonden en zeg ik dingen die onbedoeld kwetsend zijn en wanneer dat blijkt verontschuldig mij daar ook voor. Maar ik zeg nooit dingen die ik weet kwetsend zijn zonder de bedoeling om iemand te kwetsen. En dat doet bijv. South Park wel.
Irene schreef:Als je altijd je mond moet houden, omdat je er iemand mee kwetst, dan tast je het wezen van onze democratie aan.
Ten eerste, is er een onderscheid tussen vrijheid en democratie. Ten tweede als je dat helemaal doorvoert dan moet je elke kwetsende of beledigend opmerking -- ook opzettelijke -- toelaten wat betekent opheffing van Artikel 137c van het Wetboek van Strafrecht:
Hij die zich in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, opzettelijk beledigend uitlaat over een groep mensen wegens hun ras, hun godsdienst of levensovertuiging, hun hetero- of homoseksuele gerichtheid of hun lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie.
South Park bijvoorbeeld komt hier onderuit, omdat -- hoewel zij weten dat hun opmerkingen beledigend zijn, hun opzet is niet om mensen te beledigen. Ze zijn dus volgens de wet niet in overtreding, en daar beticht ik hen niet voor. Ik vind hun manier van humor gewoon onfatsoenlijk, en het waarom heb ik hier uitgelegd.
Irene schreef:Dat noem ik de terreur van de lange tenen. Juist deze groeperingen dienen consequent geconfronteerd te worden met het feit dat zij niet alleen uitmaken wat de normen en waarden zijn, zodat ze er aan gaan wennen. Als we constant ons mond houden, denken ze straks nog altijd dat ze gelijk hebben.
Als je refereer aan groeperingen zoals de fundamentalische moslims die protesteerde tegen de Mohammen spotprenten, vind ik dat een slechte voorbeeld. Want in het algemeen (er zullen uitzonderingen zijn), nemen zij een hypocriete houding aan, en veroordelen ze de spotprenten wanneer het over Mohammed gaat, maar maken ze zelf net zulke beledigende spotprenten over hun tegenstanders. En hetzelfde geldt voor onze eigen fundamentalistische extremisten. Wanneer de dominee die een bommelding maakte om te voorkomen dat Madonna haar kruisigingsnummer zou opvoeren vindt dat de Mohammed spotprenten niet kunnen, is hij tenminste consequent in zijn houding -- hoewel zijn gedrag niet minder crimineel is -- en heeft recht om op een legitieme manier dat tot uiting te brengen. Wanneer hij echter geen probleem heeft met zulke uitingen, dan is hij in mijn ogen hypocriet en heeft hij zijn recht verspeeld om mee te doen in de discussie over normen en waarden.
Ik erken wel dat bijv. South Park ook consequent is en iedereen gelijk afzeikt. Hypocrieten zou ik ze daarom niet noemen. Maar ze blijven voor mij op z'n minste onbeleefd. Wij klagen dat de maatschappij te hard is geworden. Zinloos fysiek geweld keuren wij wel af, maar zinloos verbale geweld willen wij wel toestaan. Je mag dus iemand niet fysiek in elkaar slaan en je dan beroepen op "hij had maar naar de sportschool moeten gaan en wat sterker moeten worden", maar iemand die er toevallig erg gevoelig voor bepaalde soort opmerkingen dusdanig treiteren dat hij zich van kant maakt moet kunnen met als verdediging "hij had maar wat kortere tenen moeten hebben" (om het even te chargeren).
Jij mag dit een evangelie noemen. Ik ben zelf meer bescheiden daarover. Ik hou het op een mening.
Groetjes,
Lisa
--> 
