Kreeg maandag een gesprek met iemand en daarbij het gevoel dat ik maar terug in mijn eigen huis moest en niet meer in de tuin moest gaan zitten als vrouw. Dit jaar ben ik veel meer als vrouw in mijn tuin gaan zitten. Ik weet dat mijn vriendinnen, vriend en enkele buren hier wel wat moeite mee hebben. En enkele keer zijn ze er bij komen zitten. Ik vond dit heerlijk maar begrijp ook wel dat zij er moeite mee hebben. Ik accepteer dit en probeer er toch wel rekening mee te houden. Als vrouw zijnde stap ik bijvoorbeeld niet het bruggetje over om bij hun te gaan zitten. Soms wil ik dat wel maar hou rekening met hun gevoelens. Je komt in hun eigen privacy en als zij dat niet willen vind ik dat je er rekening mee moet houden. Bij mijn linkerbuur kan ik zo naar binnen lopen en zij komen ook gewoon binnen en hebben er geen moeite mee. Hier wel een volledige acceptatie.
Het vriendengroepje (zo noem ik het maar even) hebben mij altijd als man gezien en twee jaar terug heb ik dit alles verteld.
Ik heb ontzettend veel gesprekken gehad met één die ook tv bleek te zijn en zij heeft mij daarbij ontzettend geholpen.
MAAR!!!.....
Juist zij kwam deze week met het feit dat ze vonden dat ik teveel bezig was om grenzen te overtreden bij hun. Volgens hem legde ik hun een dwang op om mij te accepteren door zo buiten te gaan zitten. Door alles in het openbaar te gooien hebben ze het er erg moeilijk mee. Als ik dan zo buiten zit worden zij er telkens weer mee geconfronteerd. Ook het feit dat ik soms buiten op straat 's avonds of ergens anders als vrouw rondloop of vergeten ben mijn nagels te ontlakken
of nog duidelijk vrouwelijke oorknopjes draag terwijl ik als man rondloop wekt iets op van: Je hoeft niet zo duidelijk met je problemen als tv zijnde rond te lopen.Ik moest maar begrijpen en accepteren dat zij het hier moeilijk mee hebben en moest mij maar eens gaan afvragen of ik hun grenzen teveel overtrad en als oplossing gaf zij aan dat ik beter rekening met hun kon houden en dit maar binnenshuis moest houden.
Het heeft mij ontzettend zeer gedaan en ik ben in die pijn gedoken waar zij bij was. Toen ik voor mijzelf besefte dat er voor mij geen weg meer terug is (dus nooit meer in de kast) kwam ik tot het besef dat ik met dit verhaal eigenlijk niets mee kon. Ga ik met hun gedachten mee dan ga ik zelf weer kapot en dat wil ik niet meer Ik ben altijd een open persoon geweest op dit éne geheim na. Nu ik dit in het openbaar gegooid hebt wil ik dit ook open houden en stapje voor stapje verder uitbreiden.
Toen ik dit besefte heb ik het probleem bij hem neer gelegd. Zij kan met heel veel overtuiging en energetische kracht iets over brengen en ik moest dit met veel kracht bij haar terug brengen en het ging er even heftig aan toe. Toen ik riep dat zij ook op een bepaalde manier met haar tv zijn omging en hierin heel vaak belemmerd werd door een ex-vriendin (sinds twee maanden) en dat hij vanuit zijn eigen belevingswereld reageerde op mij werd hij kwaad: Ik mocht niet aan zijn belevingswereld van tv zijn komen. Dat was goed!!!
En dus zij wel aan de mijne blijkbaar.
Toen dit "gevecht" afgelopen was hebben we rustig verder kunnen praten.
Wat bleek? Tijdens de afgelopen periode en door de diverse gesprekken is hij gaan kijken of die openheid die ik nu betracht in alles ook voor hem geschikt is. Langzaam wat meer aan de familie verteld en bepaalde zaken zoals een foto of damesschoenen in zijn huiskamer gezet. Ook een paar keer in zijn huis de vriendinnen op bezoek gehad toen hij in vrouwenkleding was (als je aanbelde dan kleedt zij zich weer om) Kortom, kleine stapjes om naar buiten te treden.
Zij had al aangegeven tijdens één van onze diepe gesprekken dat zij weer alles teruggezet had om te kijken hoe dit haar beviel. Ook gaf zij aan dat ons bezoek aan een tv- avond maar op een laag pitje gezet moest worden. Ook tijdens een bezoek van mij (wist dat zij in kledij zat, ik hoorde de hakjes in buiten) kleedde zij zich weer om.
De afgelopen weken voelde ik al een verwijdering in onze ontmoetingen. Ook als zij toevallig zag dat ik als vrouw in de tuin zat voelde ik dat hij mij niet wilde ontmoeten.
Maandag had hij de moed om dit onderwerp aan te roeren, wetende dat ik hier heftig op kon gaan reageren Inderdaad
Toch is dit gesprek zéér nuttig geweest. Voor mij het besef dat ik op mijn eigen manier met mijn tv zijn om wil gaan. Op mijn eigen manier trek ik mijn eigen conclusie en bouw ik mijn leven weer op.
Voor haar is het nu ook duidelijk dat hij zéér veel moeite heeft om met mijn openheid in dit geheel om te gaan. Hijzelf kàn dit niet. Hij wil alles in eigen beheer houden en binnenskamers. Vooral angst om gekwetst te worden speelt denk ik een grote rol omdat dit al eerder is gebeurd toen hij voor het eerst er mee naar buiten kwam. Hij gaf ook toe dat hij persoonlijk er erg veel moeite mij heeft om mij zo te zien rondlopen. Snapte ook niet dat één van de vriendinnen er nu minder moeite mee heeft terwijl ze dit in het begin wel had.
Toen ik ook vertelde dat wij in onze eigen angsten en overdenking heel vaak andere mensen gebruiken om je eigen mening bevestigd te krijgen en daardoor een gesprek kunt sturen in een richting die past bij jouw gedachten kwam hij tot de ontdekking dat hij dit ook gedaan had en daarom ook de vriendenkring in het begin van ons gesprek gebruikt had om mij terug te krijgen in het huis (veilig voor hun/hem omdat zij dan niet steeds geconfronteerd worden met hunzelf, de moeite die zij hebben met mijn verandering etc etc.)
Onze gesprekken zijn soms wel eens confronterend, heftig, diepzinnig en gaan heel veel over diepere gevoelens. Soms gaan we door onze eigen pijn heen om iets in te zien. Ieder op zijn eigen manier.
Gistermorgen kwam zij weer en werd geconfronteerd met mij als vrouw.
Zij gaf na afloop aan dat op de één of andere manier er iets veranderd was en dat de moeite die zij had om mij zo te zien nu lichter was geworden Ook besefte dat zij háár eigen manier had om met het geheel om te gaan en ik de mijne. Volledig in het besef dat ik een uniek mens ben en hij een uniek mens is.Waarom schrijf ik dit allemaal op? Zit regelmatig op de organisatie en lees alles. Ook in onze groep zie je dit wat hier beschreven wordt. Een ieder heeft zijn eigen manier om met het geheel om te gaan. Ook een ieder probeert dit over te brengen op de ander en dit kan soms heftig zijn
Ook hier in deze groep kunnen wij elkaars gedachtengoed proberen te begrijpen en te accepteren. je kunt er in meegaan en je kunt het afwijzen En dan is het mooiste als je weer gewoon met elkaar om kunt gaan zoals deze week in mijn situatie is gebeurd.
Babette was eigenlijk ook een trigger om dit op te schrijven
Onvoorwaardelijke liefde is het mooiste wat er is. Want dan krijg je het resultaat zou als hier aan het eind beschreven is. Het is moeilijk door alle emoties heen te duiken om deze kern van jezelf te bereiken en vandaar uit verder te gaan. Maar het resultaat is oh zo mooi.!!
