Moderator: Moderators
Of te sluw. Maar ja, ik ben natuurlijk de achterdocht zelve. Ingrid is zeer slechtziend en ik vraag me dus af of zij wel weet voor welk stereotype karretje ze zich heeft laten spannen.Nannette schreef:Maar ja, daar zijn ze vaak of te gemakzuchtig of te schuw voor, ik weet het niet.
): je kunt 't ook andersom bekijken. Men was meelevend (dat is men bij EenVandaag -lang- niet altijd), als je kijkt naar het aantal minuten voor vs het aantal minuten tegen dan zie je dat Thomas/Ingrid duidelijk langer in beeld geweest zijn dan de woordvoerder van de gemeente (en zelfs die was niet -echt- principieel tegen vergoeding, was alleen er op tegen dat de gemeente dit moest betalen). De woordvoerder van de gemeente gaf een politiek antwoord en liet geheel in het midden of het wel of niet vergoed moet worden. Ze zat er zelfs een beetje bij te jokken met haar "wij voeren alleen de bijstandswet uit." Er zijn 2 bijstandswetten, de WWB (wet werk en bijstand, de uitkeringen dus) en de bijzondere bijstand. Het bijzondere aan de bijzondere bijstand is vooral dat je als gemeente een hele hoop vrijheid hebt hoe je dat geld besteed. Dat geeft veel meer ruimte dan alleen doen wat Den Haag zegt. Iets dat mooi geïllustreerd wordt door de bezwaarschriften commissie omdat die adviseerde Ingrid haar aanvraag gewoon toe te kennen. Ook hier had een beetje journalist zhaar huiswerk gedaan. Tenzij ik te dicht op het vuur zit.Frederique_ schreef:de woordvoerder van de gemeente
Mee eens. Dat heb ik ook eerder in dit draadje gezegd. Maar wat EenVandaag ook gedaan heeft is Ingrid wegzetten als een of andere rare. Zie bijvoorbeeld de reactie van Joy voordat ze wist dat Ingrid slechtziend is. Daarmee creëer je nou niet bepaald draagvlak voor de oplossing van het probleem. Ik hoor bij wijze van spreken de boeren in de achterhoek al schimpen. Moet je die omgebouwde kerel eens zien met z'n borstel en z'n lippenstift. Die wil op onze kosten naar z'n tieten staren.Frederique_ schreef: Het is goed dat EenVandaag het probleem breder bekend heeft gemaakt en het is nu aan de rechter/politiek om dit balletje op te pakken.
Ja. Voordat een genderteam besluit om je hormonen voor te schrijven, zijn 6 gesprekken met een psycholoog of psychiater nodig. Als men dan kan uitsluiten dat er verder niks geks aan de hand is dan mag je door naar de volgende fase in het diagnose door uitsluiting proces; de RLE (real life experience). Het is dan de bedoeling dat je in het gewenste geslacht gaat leven en dat je eens in de 3 maanden komt vertellen hoe dat gaat. Na weer 6 gesprekken en dus 18 maanden kom je in aanmerking voor een plaatsje op de wachtlijst die wonderbaarlijk genoeg ongelooflijk lang is. Je belandt gedurende de gang naar de operatietafel echt in een zielenknijpersmolen en je wordt dus helemaal binnenstebuiten gekeerd. Hoe men het in Groningen doet weet ik niet maar de VU verkoopt ja tenzij behandelingen. Het is de bedoeling dat je aantoont echt de langdurige wens te koesteren om van geslacht te veranderen terwijl de doktoren aantonen dat je geestelijk verder niks mankeert. Van intake tot srs duurt al snel een jaar of 4.Myrte schreef:
Ik heb wat dat betreft een vraagje voor de forumleden hier die wat meer over de operatieprocedures weten: als Ingrid volgens het boekje een geslachtsveranderende operatie heeft ondergaan, is er dan een eerder psychisch onderzoek geweest waaruit de noodzaak voor de persoon in kwestie naar voren is gekomen?
Anders geformuleerd: de VU vindt (minimaal) 6 gesprekken nodig. Er is fundamenteel nogal wat op af te dingen...Morbide schreef:Ja. Voordat een genderteam besluit om je hormonen voor te schrijven, zijn 6 gesprekken met een psycholoog of psychiater nodig.
De VU is bezig haar protocol te herzien zodat deze meer in lijn komt met de Standards of Care (SoC). Volgens de SoC is het mogelijk om zonder RLE of SRS toch hormonen te krijgen. Ik ben erg benieuwd hoeveel vrijheid het nieuwe VU-protocol op dit vlak bij patiënten laat.Morbide schreef:Hoe men het in Groningen doet weet ik niet maar de VU verkoopt ja tenzij behandelingen. Het is de bedoeling dat je aantoont echt de langdurige wens te koesteren om van geslacht te veranderen terwijl de doktoren aantonen dat je geestelijk verder niks mankeert.
Hun toko, hun regels. En terecht. Wat is nou 6 maandjes? Als je sneller wilt, inhouse pharmacy, toegankelijk via iedere internetaansluiting.Frederique_ schreef:
Anders geformuleerd: de VU vindt (minimaal) 6 gesprekken nodig. Er is fundamenteel nogal wat op af te dingen...
Vast -veel- te weinig in jouw ogen. O, ik had al eens gezegd dat jij het levende bewijs bent dat de VU al lang aan hormonen aan jan en alleman voorschrijven doet hè?Frederique_ schreef: De VU is bezig haar protocol te herzien zodat deze meer in lijn komt met de Standards of Care (SoC). Volgens de SoC is het mogelijk om zonder RLE of SRS toch hormonen te krijgen. Ik ben erg benieuwd hoeveel vrijheid het nieuwe VU-protocol op dit vlak bij patiënten laat.
Dat is niet wat ik doe. Ik heb me herhaaldelijk kritisch geuit over de VU. Wel minder vaak dan jij. Je verhaal over pijnsteken en 14 kwellende maanden had ik dan ook wel zien hangen eigenlijk. Je informeert niet. Je zeurt. Iedere keer als er iemand iets neutraals of positiefs meldt over de VU, start jij je klaagzang. Ook lekker contraproductief als je tegelijkertijd vindt dat de VU ook alle twijfelkonten in behandeling moet nemen. Daar worden de wachttijden niet korter van. En standaard is de diagnose echt 6 gesprekken. Dat je niet altijd de mazzel hebt om dat in 6 aaneengesloten maanden te doen vanwege vakantie tsja.Frederique_ schreef:
Weet je, je kunt 2 dingen met dit soort frustraties doen. Je kunt ze bij jezelf houden, jezelf opvreten en de persoon na jou gaat dan hetzelfde traject in, met dezelfde frustraties. En jij loept dan lachend: ja hoor, is heel normaal, heb ik allemaal ook meegemaakt.
