Positief

[Irene_y]

kan niet beoordelen of Bibi een vrouw is. Als zij t' zegt..

begrijp ik wel van "haar" dat ze 't héél lang niet verteld heeft en dus onderdrukt? Heeft ze dus niet al langere tijd een intens verlangen 'normaal' te zijn? Wat gebeurt er als haar naasten "haar vrouw zijn" ineens wel 'als normaal' beschouwen / accepteren en zij daarmee de ruimte krijgt dit te mogen zijn. Ik ervaar dit zelf heel erg; mijn vrouw en kinderen accepteren me. Dat geeft een hele verlichting.
Yoelle

[Coco]

Alleen een transseksueel weet hoe dat voelt.

[Irene_y]

och ja wat een heerlijke dooddoener is dat.. Discussie gesloten.

[Coco]

Wat je een dooddoener noemt.

[Irene_y]

Och Muts.. ik vind dat een dooddoener op een forum. inderdaad. "Alleen TS weet hoe dat voelt".

[Mara]

Erg he.....daar kun je zelfs de deskundigen mee ergeren

Mara

[Janiek_]

Maar dat is dan een transitie gebaseerd op een leugen en niet vanuit gevoel. En dat is niet zoals Bibi het bedoelt .

Het heeft sowieso allemaal niks te maken met wat Bibi hier over zichzelf vertelt. Hooe heet dat ook al weer? Off topic?

[Amber_DS]

dank je janiek2 ik snapte het ook al niet meer,

[Irene_y]

ik ken Bibi niet, maar als ze het nu al niet meer snapt..

[Irene]

Ik begrijp wel wat je bedoeld hoor Yoelle, alleen denk ik dat het eerder andersom werkt: na zelfacceptatie en acceptatie van de omgeving, gaat het volgens mij eerder in een stroomversnelling terechtkomen.
Vandaar ook dat ik niet zo happig ben op algemene acceptatie, ik laat de kastdeur als het ware constant op een kier staan.

Irene

[Irene_y]

Vandaar ook dat ik niet zo happig ben op algemene acceptatie, ik laat de kastdeur als het ware constant op een kier staan.

Irene

Inderdaad, zou kunnen. Vraag me af hoe je dat eigenlijk doet de kastdeur op een kier laten staan. Vindt je dat eerlijk naar je zelf en je omgeving?
Yoelle

[Amber_DS]

Nou dat is dan best wel ...... want ik heb de kast net gesloopt

Groetje Bibi42

[Irene_y]

wat een mannelijk gedrag Bibi

[Irene]

Ik heb me die vraag eigenlijk nooit zo gesteld, want eerlijkheid kan een eufemistische omschrijving van botheid zijn. Ik stel me wel de vraag wat is het beste (of minst slechte) voor mij en de mensen die me dierbaar zijn. Ik heb er voor gekozen om de kast op een kier te laten staan (om die beeldspraak maar door te trekken), maar ik weet natuurlijk ook niet of ik dat een leven lang volhoud. Voorlopig lukt het me aardig (ook niet meer dan dat hoor). Misschien pas ik me wel te veel aan aan mijn omgeving, maar dat is dan waarschijnlijk de aard van het beestje, heb ik altijd al gedaan, zonder het gevoel te hebben dat ik mezelf tekort doe.

Irene

[Amber_DS]

zijn de naweeen