Travestie.org

Zo en nu wil ik het even over sex hebben. Sex na een SRS wel te verstaan. Eerst even het fysieke gedeelte. Ik heb dus nu een neovagina (kutje hehehe) en ben erg blij met het resultaat. In het begin was het voor mij nog allemaal erg klynisch en ik heb tot voor kort het hele gebied alleen als een wondgebied kunnen beschouwen. Ik heb geprobeert of alles werkt zoals het hoort te werken en ja dat doet het. Op meerdere vlakken wel te verstaan. Ik plas in een mooie rechte straal dus dat zit goed. Mijn vagina ziet er mooi uit, is zo'n 13 cm diep en dilateren was geen enkel probleem. Toch voelde het niet zo fijn aan allemaal. Ook niet nadat alles geheeld was zo op het eerste gezicht. Aanraken van de bewuste plekken alsmede het sexueel prikkelen daarvan was maar af en toe leuk en duurde vaak niet lang. Toch was ik wel orgastisch (zes weken na de operatie al) alleen kost het me veel meer moeite dan voor mijn operatie. Libido had ik maar weinig al begint dat nu langzaam te verbeteren. Enfin ik heb een sexuele voorkeur voor mannen dus ik was natuurlijk best heel nieuwsgierig naar "de daad" en toen mijn libido langzaam weer op gang begon te komen heb ik er voor gezorgd dat die nieuwsgierigheid bevredigd werd. Ik heb inmiddels al meerdere ervaringen gehad met mannen en ik kan uit eigen ondervinding zeggen dat het minder spectaculair was dan ik gedacht had. Ik kan maar een bepaalde lengte penis (liefst zo rond de 16 cm) hebben anders doet het gewoon een beetje pijn. Het is best vervelend dat ik niet nat wordt van mezelf en een orgasme tijdens de sex heb ik nog niet mogen meemaken. Zoals het er nu uitziet zal ik mijn hele sexualiteit op nieuw moeten gaan ontdekken en eerlijk gezegd is dat niet eens zo vervelend hihihi. De laatste twee maanden ben ik wat meer met mijn eigen lijf aan de gang gegaan. Ik schreef in mijn vorige berichtje dat ik best moeite met mijn gewicht had en nu dat weer aan het bijtrekken is voel ik mij veel lekkerder in mijn vel zitten. Kijk ik met plezier naar mijn lichaam en dus speel ik er ook liever mee nu. Door dat spelen met mezelf is ineens dat klynische gevoel weg en begin ik mijn schaamstreek weer een beetje als de lekkere plek te ervaren die het voorheen altijd was. Ook zijn nu de zenuwen daar flink aan het helen en het nare gevoel bij aanraking van mijn vagina is langzaam naar normaal aan het verschuiven. Kortom dat herstelproces gaat ook veel langzamer dan ik gedacht had al komt er nu eindelijk schot in gelukkig
Tsja en dan natuurlijk het mentale gedeelte. Mijn insteek was altijd, meid je bent een trans, geen vrouw of man maar een trans. Zo voelde ik dat ook echt en ik was vast van plan altijd zo over mijzelf te denken. De laatste tijd echter zie ik mijzelf steeds vaker als die echte vrouw die ik eigenlijk altijd had horen te zijn. Het heeft vanaf mijn operatie tot voor een week of vier terug moeten duren om mezelf ook mentaal vrouw te gaan voelen en daar mijn zelfverzekerdheid in te vinden. Ik ben vroeger altijd die "vieze nicht" geweest. Een tijdje die "nare travo" en nu ben ik ineens een lekker wijf. Dat is iets wat er niet zo maar in gaat na dertig jaar. Het is heel vreemd dat de mannen die mij vroeger niet zagen staan ineens wel geinteresseerd lijken te zijn en ik maak de laatste tijd dingen mee die ik nooit had durven dromen. Ik ben in het verleden door al mijn problematiek behoorlijk gekwetst in de liefde en heb daar een enorme deuk van opgelopen. Een deuk die voor een enorme onzekerheid zorgde en een behoorlijk negatief zelf beeld. Ik heb dan ook nog nooit een relatie gehad terwijl ik daar zo enorm aan toe ben. Nu is het allemaal heel anders. Ik date via het internet en heb behoorlijk veel aandacht van leuke mannen en dat is voor mij iets heel aparts. Heb zelfs wat moeite er mee gehad in het begin. (een soort kind in snoepwinkel effect hihihi) Nu begin ik ook daar wat rust in te krijgen en heb ik al een heleboel dingen uit mijn verleden kunnen verwerken wat dat aangaat. Ik heb wel behoefte aan een vriend maar de obsessie is weg omdat ik beter in mijn vel zit. En ik ben niet meer bang dat er nooit een man zal zijn voor me. Tsja kan eigenlijk niet anders zeggen dan dat ook op dit gebied alles begint uit te kristalliseren.
Maar moet er wel bij zeggen dat ondanks alle kennis die ik via het internet heb opgedaan betreffende de hele transitie, er nog zoveel dingen bij zijn waar je je nooit op kunt voorbereiden. De verzorging van je nieuwe lijf, de manier waarop je met sexualiteit omgaat, je nieuwe rol in de maatschappij en de manier waarop mensen daar mee omgaan noem maar op. Toch is het de struggle waard kan ik nu zeggen

hallo Joanne,
fijn om weer wat van je te horen en zeker omdat het goed met je gaat. Tevens dank dat je zoveel intiems van jezelf met ons wil delen. Veel ongestelde vragen worden hierdoor beantwoord.
Ik hoop dat het goed met je blijft gaan en wens je veel succes met je studie.
groetjes Mara

Hoi Joanne,

Het lijkt wel alsof je precies weet waar ik in geintereseerd ben. Niet omdat ik nu precies wil weten wat jij uitspookt, maar omdat het mezelf ook bezig houd. Ik weet namelijk wel welk seksuele gevoel ik na de SRS niet meer zal kunnen hebben maar ik heb geen idee wat je er voor terug krijgt. Net als dat ik niet weet of het de moeite allemaal waard is. Zoals je misschien nog wel weet val ik op vrouwen maar ik kan me nu niet voorstellen hoe dat zou zijn, ik zou niet eens weten of ik het wel zou durven wanneer het ooit zover zou komen. Natuurlijk geeft jou verhaal geen antwoorden op mijn vragen, maar het geeft wel een beetje een beeld geeft van hoe het kan verlopen(misschien niet helemaal juist geformuleerd).

Groetjes,
Franciska.

Ik snap wel wat je bedoelt en ik heb express dit stukje geschreven omdat daar maar weinig over geschreven wordt terwijl het een van de belangrijkste aspecten van een nieuw geslachtsorgaan is. Kan je ook geen echte antwoorden geven inderdaad omdat het iets persoonlijks is. Iedereen ervaart het op zijn/haar eigen manier en iedereen gaat op zijn/haar eigen manier met sexualiteit om. Ik kan je alleen maar zeggen dat ik nu begin te beseffen dat ik toch wel blij en tevreden ben met het resultaat. Maar dat heeft wel bijna een jaar geduurd voor ik daar achter was.
En uiteindelijk is lezen, vergelijken en soms dingen naast je neerleggen de enige manier om voor jezelf tot een beslissing te komen. En daar zal ik vanuit mijn optiek wel een handje bij helpen af en toe, de rest moet je zelf doen Maar volgens mij red jij het wel Fransje
Nog een dikke zoen dan maar

Schitterend dit verhaal van je, hier kan ik iets mee. Kus Yvon

Dank voor je hele openhartige posting. Ook ik ben daar uiteraard psychisch mee bezig. Al die vragen, onzekerheden.
Leuk om dan jouw posting te lezen. Niet dat al mijn vragen / onzekerheden daarmee beantwoord zijn, maar het helpt wel om de puzzel weer een beetje completer te krijgen.
Wat jou betreft, hoop ik dat je alle geluk mag vinden dat je toekomt. May all your dreams come true.........
Liefs,
Abby

Zo Joanne, je laat er geen gras over groeien, net 15 maanden post-op en je hebt al meer mannen versleten dan ik in mijn hele leven

Ik ben komende vrijdag 10 maanden post-op, het is allemaal mooi geheeld, ziet er niet uit als operatie gebied, het voelt alleen nog erg raar, fantoom gevoelens, en ik kan mijn plasgaatje en clitoris in de spiegel niet vinden hoor, en ik voel het ook niet. Bovendien is alles erg krap bij me uitgevallen, dilator van 35 mm krijg ik er nog steeds niet in, 25 mm is het maximum. Ik weet niet of ik orgastisch ben, heb soms wel een lekker gevoel maar betwijfel of dat een orgasme is, tis erg mat en ik heb er invloed op, tis niet als vroeger dat ik een point of no return heb. Maar het dilateren is op zich wel lekker hoor, en de hele regio voelt wel aardig als ik ermee bezig ben. Seks met een ander daar ben ik nog helemaal niet aan toe, ik weet nog steeds niet waarop ik val, ik weet ook helemaal niet wat ik moet fantaseren bij het masturberen om enigzins opgewonden te raken. Heeft er iemand nog leuke fantasiën in de aanbieding?

Hehehe ben altijd al een beetje wild geweest en zelfs een hormoonkuur en SRS hebben me daar niet vanaf geholpen. Moet wel toegeven dat het bij mij ook een heel stuk minder intens is dan voorheen maar daarnaast voel ik me zoveel meer mens dan toen dat ik het maar voor lief neem. Wel vreemd dat je je plasgaatje en je clitoris niet kunt vinden. Bij mij zijn ze allebei prominent aanwezig en moet zeggen dat na 16 maanden het er bij mij allemaal erg mooi uitziet op wat kleine dingetjes na die ik in een ander bericht al heb verteld. Verder weet ik zelf ook niet helemaal wat ik nu moet fantaseren als ik met mezelf aan de gang ben maar heb wel gemerkt dat ik mijzelf niet langer met de mannen in mijn gayporn kan identificeren. Dat klinkt misschien raar maar heb tot aan mijn srs en zelfs een tijdje erna gewoon altijd meer met gayfilms gehad dan met heterofilms. Dat is nu anders en voor mij betekend dat dat ik langzaam ook in mijn hoofd de SRS heb geaccepteerd. Maar zo ligt het bij iedereen anders blijkt wel. Sterkte met je ontwikkeling in ieder geval

Hallo Joanne,

Nu jij zo openhartig over de (her)ontdekking van je seksualiteit schrijft wil ik graag de handschoen oppakken. Natuurlijk lig je mijlen op me voor, en eerlijk gezegd kan ik me op dit moment helemaal niets voorstellen bij seks met mannen, omdat seks bij mij - na liefde, vertrouwen en geestelijk contact - pas op de vierde plaats komt.

Tóch heb ik - pril als ik ben als post-op - iets te melden: namelijk mijn eerste badscene na de operatie.

Het oprekken / dilateren in bed doet mij eigenlijk nog niet zoveel. Het is momenteel niet meer dan een verplichting. Dat was dus totaal anders toen ik een keer in bad ging. In het water ben je veel vrijer om je intieme delen aan te raken en dat heb ik geweten. Ik ben met mijn vinger naar binnen gedaan en heb - voor zover mogelijk - het deel waar ik de aanwezigheid van mijn clitoris vermoed - gestimuleerd. Dit, gecombineerd met stimulatie van mijn tepels leidde bij mij tot rode koontjes, maar (helaas) nog geen orgasme. De hele dag nog heb ik mij daarna opgewonden gevoeld.

Ik kan iedere post-op aanraden veel in bad te gaan. Het was voor mij de eerste keer dat ik op deze manier met mijn nieuwe geslachtsorgaan in contact kwam, en het was een psychisch helende ervaring. Ik heb genoten van het contact en mijn nieuwe geslachtsdeel met liefde in mijn hart gesloten.

De badscene is voor mij een belangrijk moment geweest. Een moment waarop ik mij realiseerde dat seks voortaan heel anders dan vroeger zal zijn. Een moment, waarop ik - door de aangename kennismaking - het vertrouwen kreeg dat ik werkelijk vrede zal kunnen sluiten met dit nieuwe lichaamsdeel. Een moment ook, waarop een operatiewond een levend geslachtsdeel voor mij werd. Een bijzonder moment dat zeker vervolg krijgt.

Tot zover mijn badscene.

Veel liefs,
Jolanda(M)

* vrouw van top tot teen *

JolandaM schreef:Hallo Joanne,

Nu jij zo openhartig over de (her)ontdekking van je seksualiteit schrijft wil ik graag de handschoen oppakken. Natuurlijk lig je mijlen op me voor, en eerlijk gezegd kan ik me op dit moment helemaal niets voorstellen bij seks met mannen, omdat seks bij mij - na liefde, vertrouwen en geestelijk contact - pas op de vierde plaats komt.

Hoi Jolanda

Allereerst ook jij bedankt voor je openhartigheid. Je zit natuurlijk midden in je herstelperiode en er zal nog een hoop over je heen komen. Zowel in positieve als in negatieve zin maar wil even inhaken op je opmerking over sex en de vierde plek van prioriteit die het bij jou inneemt. Ik ben het namelijk geheel met je eens al staat het lijn recht tegenover het verhaal wat ik in het begin van deze draad schreef. Diep in mijn hart is sex voor mij ook verbonden aan liefde en respect voorelkaar maar ben op dat gebied ook behoorlijk emotioneel gehandicapt. Door mijn anders zijn heb ik nog nooit een relatie gehad en is mijn liefde die ik wel degelijk bezit nog nooit beantwoord door de mannen waar die liefde op gericht was. Tenminste niet met liefde. Wel met onbegrip, angst en soms zelfs agressiviteit en geweld. Het toch best actieve sexleven wat ik had voor mijn transitie was vaak op basis van experimenteergedrag van de heteromannen (val niet op homomannen) waar ik HET mee deed. En dus ook vaak maar eenmalig en uiteindelijk was ik daarna weer alleen en voelde ik mij niet meer waard dan het kwakje wat ze achterlieten. (excuse my language) Dat heeft me altijd heel erg gekwetst en ik heb eigenlijk nooit op een normale manier kunnen leren lief te hebben en vooral geliefd te worden. Voor mij stond snelle sex gelijk aan liefde geven en ontvangen en dat is dus niet zoals het eigenlijk hoort te zijn. Nu ik na mijn transitie weer actief ben op sexueel gebied was het natuurlijk onvermijdelijk dat ik terug zou vallen in mijn oude gedrag en denkwijze. Maar na een aantal leuke ervaringen met mannen voelde ik mij toch ook weer goedkoop en kwam de pijn van dat jarenlange vervormde leven weer naar boven. Ik merk nu dat ik me anders voel. Meer waard en met meer liefde en respect voor mijzelf. Dus nu na een tijdje gevlinderd te hebben en te merken dat ik ineens toch een gewilde vrouw ben in plaats van een verguisde relnicht heb ik dat gevlinder weer op een laag pitje gezet. Ik ben klaar voor iets vastigs alleen dat vind je niet zomaar en daar moet je eigenlijk ook niet naar zoeken dus vandaar dat ik nu gewoon mijn leventje leid en ik zie vanzelf wel wat er op mijn pad komt.

JolandaM schreef:Tóch heb ik - pril als ik ben als post-op - iets te melden: namelijk mijn eerste badscene na de operatie.

Het oprekken / dilateren in bed doet mij eigenlijk nog niet zoveel. Het is momenteel niet meer dan een verplichting. Dat was dus totaal anders toen ik een keer in bad ging. In het water ben je veel vrijer om je intieme delen aan te raken en dat heb ik geweten. Ik ben met mijn vinger naar binnen gedaan en heb - voor zover mogelijk - het deel waar ik de aanwezigheid van mijn clitoris vermoed - gestimuleerd. Dit, gecombineerd met stimulatie van mijn tepels leidde bij mij tot rode koontjes, maar (helaas) nog geen orgasme. De hele dag nog heb ik mij daarna opgewonden gevoeld.

Ik begrijp precies wat je bedoeld en moet zeggen dat voor mij het dilateren tot op de dag van vandaag ook helemaal niets voor mij deed. Ik heb het ervaren als een vreemde verplichting en een pijnlijke aangelegenheid waardoor ik nu nog steeds een hekel aan vibrators heb. Bij mij kwam mijn eerste orgasme (eigenhandig wel te verstaan. Tijdens sex is een ander verhaal en door toedoen van derden is bij mij nog helaas niet voorgekomen) al na zes weken post-op en het was nu niet bepaald om over naar huis te schrijven maar het was er en dat gaf een zucht van verlichting omdat ik me daar toch best wel zorgen over had gemaakt. Uiteindelijk werd het intenser en fijner maar dat heeft een hele tijd geduurt. De testo die voor het libido zorgt is natuurlijk jarenlang platgelegd. Het is na je operatie ook drastisch verminderd ten opzichte van je mannelijke niveau en het duurt dan ook een lange tijd voordat je de normale vrouwelijke testospiegel hebt. Daarnaast duurt het ook een hele lange tijd voor dat al je zenuwen weer tot rust gekomen zijn en hun werk weer naar behoren doen. En als derde bottleneck is het voor een vrouw veel moeilijker om een hoogtepunt te bereiken en dat is een behoorlijke ontdekkingsreis mooi omvat door je woorden "sexuele herontdekking" Dus hoewel ik vrij snel was kan het bij iedereen verschillen wanneer dat eerste orgasme komt. Belangrijk is denk ik dan ook dat je je er niet teveel op focust en gewoon geniet van je nieuwe lijf zoals je verteld in je badscene. De rest komt vanzelf en vergt gewoon tijd en geduld. Ik heb zelf pas een week of twee geleden mijn eerste orgasme tijdens sex (wel door eigen hand maar toch hehehe...) gehad. Omdat voor mij mijn gerief nooit een rol heeft gespeeld tijdens sex was het erg moeilijk mijzelf te durven laten gaan zodat ik ook mijn hoogtepunt kan bereiken. Ook nu vind ik dat nog niet van belang en kan ik heel erg genieten van sexuele handelingen zonder die climax. Dat regel ik achteraf wel met mijzelf is altijd mijn insteek geweest maar de laatste keer dat ik met een man naar bed ging was het anders. Ten eerste was die jongen erg lief en begrijpend en ten tweede hadden we Viagra gebruikt wat kennelijk een goeie invloed op me heeft gehad hehehe... Uiteindelijk denk ik dat ik pas als ik echt veliefd ben mijn bevrediging vind in sex en dat is dan ook wat me heeft doen besluiten het wat rustiger aan te doen.

JolandaM schreef:Ik kan iedere post-op aanraden veel in bad te gaan. Het was voor mij de eerste keer dat ik op deze manier met mijn nieuwe geslachtsorgaan in contact kwam, en het was een psychisch helende ervaring. Ik heb genoten van het contact en mijn nieuwe geslachtsdeel met liefde in mijn hart gesloten.

En dat is volgens mij ook waar het om draait, die liefde voor je eigen geslacht. Tot voor een maand of twee terug was het voor mij nog allemaal erg klinisch en kon ik mijn geslachtsdeel alleen maar als wondgebied ervaren. Een terugval in mijn softdrugsgebruik wat eigenlijk een negatieve ervaring was heeft me in ieder geval opgeleverd dat ik wat meer en wat relaxter met mijn eigen lijf aan de gang ben gegaan. Dat heeft weer geresulteerd in een hernieuwd gevoel van genieten van mijn nieuwe delen en heeft de knop voor mij omgezet van wondgebied naar wonderlijk geslachtsdeel met al zijn geneugten. Inmiddels heb ik mijn terugval weer kunnen omzetten maar het heeft me wel geholpen opnieuw te kunnen genieten dus is het toch positief geweest. Ik weet niet goed of het allemaal overkomt wat ik zeg want het is nogal tegenstrijdig allemaal. Eerste orgasme, sex met wondgebied, mezelf leren me te laten gaan en daarna pas die omzetting van wond naar geslachtsorgaan erg ingewikkeld allemaal maar toch een duidelijke vooruitgang in ieder geval. Als iemand iets niet begrijpt vraag het me dan maar gerust want dan leg ik het wat duidelijker uit.

JolandaM schreef:De badscene is voor mij een belangrijk moment geweest. Een moment waarop ik mij realiseerde dat seks voortaan heel anders dan vroeger zal zijn. Een moment, waarop ik - door de aangename kennismaking - het vertrouwen kreeg dat ik werkelijk vrede zal kunnen sluiten met dit nieuwe lichaamsdeel. Een moment ook, waarop een operatiewond een levend geslachtsdeel voor mij werd. Een bijzonder moment dat zeker vervolg krijgt.

Kan alleen maar zeggen welkom in je hernieuwde wat verlate puberteit en vooral Go Girl!!! geniet er maar van. Het is soms nog moeilijk genoeg maar de zelfverzekerdheid ten opzichte van je nieuwe lichaam maakt het allemaal wat draaglijker is mijn ervaring.

JolandaM schreef:Tot zover mijn badscene.

Veel liefs,
Jolanda(M)

* vrouw van top tot teen *

Hou mij (ons) vooral op de hoogte van je vorderingen.
Veel succes en plezier ermee.

Hi Jolanda, Joanne,


wauuuuw, jullie blijven toch nog een tijdje hier, moet zeggen aan duidelijkheid geen gebrek komt erg beeldend over, geeft een direkte "kijk" op het post-up zijn en dat het dan pas eigenlijk echt begind,
fijne en nuttige info,

groetjes, Adriana

(het zit hem toch niet in de "J" )

Ja ga er maar van uit dat na je SRS het pas begint inderdaad. Heb alles bijelkaar de afgelopen 16 maanden een moeilijkere tijd gehad dan de ruim drie jaar ervoor. Maar uiteindelijk is het nog steeds de moeite waard. Enneh verzoekje Fransciska kan je geen andere avatar nemen want deze fokt de hele pagina op

Hoi Joanne,

Enneh verzoekje Fransciska kan je geen andere avatar nemen want deze fokt de hele pagina op

Hoezo, wat mankeerd er aan?

Groetjes,
Franciska.

Ik weet eerlijk gezegd niet precies wat er aan de hand was maar vanochtend stond er op de plaats van je avatar de banner van Silhouette en nu zag ik net bij het beginscherm van het TS forum op de plaats waar die banner hoort te staan ineens je foto. Nou heb ik gelezen dat ze met een nieuwe adrotator werken en dat die wat probleempjes gaf. Zal daar wel aan liggen dus.

Hoi Joanne,

Dus ze zitten mijn foto te misbruiken om reclame te maken voor silhouette, en dat ook nog eens ongevraagd.
Dat is toch eigelijk ongehoort, schande hoe duven ze dat nu te doen het is niet eens mijn leukste foto.
Maar goed dit hoort verder niet in deze draad dus gaan we er gewoon van uit dat het en vergissing gweest is.

Groetjes,
Franciska.