Rob schonk een glas wijn in en ging naast Ingrid op de bank zitten. Ik wil je iets vertellen zei hij, wat wij in de flim zagen dat doe ik ook graag. Ik voel een heel diep verlangen om af en toe vrouwenkleding te dragen. Ingrid schoof instinctief bij hem vandaan. Van alles tolde door haar hoofd, vrouwenkleding? Waarom dan? Was zij niet vrouw genoeg? Betekende dit dat haar Rob met mannen vrijde? Rob ging ging naast haar zitten, maar Ingrid was woedend en stond op, ik wil er niets van weten zei ze. Ingrid je begrijpt het verkeerd zei Rob, zo is het niet je haalt het door elkaar, maar Ingrid sprong op pakte haar jas en rende naar buiten. Rob pakte zijn mobiel en belde zijn vriend Peter, jôh het is helemaal uit de hand gelopen, ik kreeg de kans niet het uit te leggen! Wat kan ik nu doen?..........
graag iemand anders verdergaan...
Hoe vertel ik het mijn partner?
Moderator: Moderators
Enjoy, mijn bedoeling was om via een verhaal je in te leven in de gevoelens van elkaar. Wanneer een vrouw hoort dat haar man travestie gevoelens heeft wil niet zeggen dat zij precies weet wat dit inhoudt. Er zijn vrouwen die meteen denken dat hun man homo is en dan 'er niet meer over willen praten'. Wat kun je dan als man? Heb intussen veel verhalen gehoord en het resultaat is dan dat er geen gesprek meer is. Dan begrijp je elkaar niet, hier lees ik regelmatig dat mannen dit zo meemaken en zich afvragen ...hoe bereik ik mijn vrouw? Nouja, was een goed bedoelde poging, groetjes Elsa
Niet zo gauw opgevenElsa schreef: Nouja, was een goed bedoelde poging, groetjes Elsa
. Ik vind zoiets een mooi initiatief. Hoop niet dat je het erg vindt, dat ik even van perspectief wissel. Dat kan een volgende naar believen ook doen, lijkt me?Eenmaal buiten begon Ingrid in het wilde weg te lopen. De straat uit, de hoek om, weer een hoek. Ze groette voorbijgangers zonder het zelf te merken, overweldigd als ze was door het tumult in haar hoofd. Het was alsof ze zwijgend aanwezig was bij een volkomen uit dehand gelopen vergadering. Alles en iedereen riep maar door elkaar, ze wilde haar handen tegen haar oren houden, maar dat hielp niet. Heel even lachte ze om zichzelf. Langzaam begon het tumult binnein haar te bedaren. De flarden van zinnen maakten plaats voor beelden. Beelden zoals die je voor de geest komen wanneer een dierbaar iemand opeens uit je leven is verdwenen. Momenten van innigheid, de eerste hevige gevoelens van verliefdheid komen weer terug in haar herinnering, maar dat alles als gezien in een gebroken spiegel.
Dan komen de eerste tranen en even later ontlaadt alle spanning zich in een niet te stuiten huilbui. Goddank is het donker en heeft ze inmiddels de laatste huizen van het dorp achter zich gelaten...
"Wil je niet anders worden?"
"Ik-ik... 't hoeft niet," zei Anders. "Ik wil wel Anders blijven." - Paul Biegel
"Ik-ik... 't hoeft niet," zei Anders. "Ik wil wel Anders blijven." - Paul Biegel
Ondertussen zoekt hij steun bij zijn vriend, die het haar reactie wel begrijpt. In eerste instantie laat hij hem zijn verhaal doen. Na het aangehoord te hebben, beloofd hij zijn vriend te helpen om zijn vriendin duidelijk te verschaffen.
Langzaam voelt hij de grong wegzakken en denkt aan de gevolgen voor zijn relatie.
De volgende ochtend staat hij met een kater op. Zijn vriend heeft vrij genomen om hem te helpen en zoekt contact met haar. Na een lang gesprek wil ze wel praten over het gebeurde voorval de avond ervoor.
alleen niet met haar vriend Rob.
......
Langzaam voelt hij de grong wegzakken en denkt aan de gevolgen voor zijn relatie.
De volgende ochtend staat hij met een kater op. Zijn vriend heeft vrij genomen om hem te helpen en zoekt contact met haar. Na een lang gesprek wil ze wel praten over het gebeurde voorval de avond ervoor.
alleen niet met haar vriend Rob.
......
enjoy the life you chose to live
Eigenlijk vertrouwt ze Karel, die weliswaar een vriend van hen beiden is, ook nog maar half. Heeft Rob hem nu zomaar in vertrouwen genomen over zoiets, zoiets....? Of wist hij er al langer van? Waarom hij wel en zij niet? God, kon ze maar terug naar eergister, toen er nog niets gebeurd was! Maar zij weet ook wel dat dat niet kan. Verscheurd voelt zij zich: het liefst zou ze Rob van een hoge rots te pletter gooien en met hem al haar woede. Maar dan voelt ze meteen weer het verdriet -ze hield toch van hem?- en de verlatenheid. Er is iets weg, iets stuk en wel voorgoed. Dat is het enige waar ze zeker van is...
Karel ontmoet haar aan het einde van hun beider werkdag op de carpoolplek bij het plaatselijke station. Het lijkt verdorie wel of ze iets stiekums hebben met elkaar! Hij nog zij weten zich goed raad met de situatie en het gesprek wil niet erg vlotten. Ingrid probeert te vertellen hoe geschokt zij is, maar het is moeilijk daar woorden voor te vinden. Ze vindt het bovendien pijnlijk haar gekwetstheid aan Karel te laten zien.
Karel probeert haar het een en ander uit te leggen. Het blijkt dat hij al veel langer wist dat Rob zich graag af en toe als vrouw kleedde. Tijdens hun studententijd hadden zij het er eens over gehad; Rob leek het er toen nogal moeilijk mee te hebben. Hij had echter niet verwacht dat dat nog steeds een rol zou spelen, nu Rob getrouwd was.
Op zijn vraag hoe Ingrid denkt dat het nu verder moet, antwoordt zij:...............
wie volgt?
Karel ontmoet haar aan het einde van hun beider werkdag op de carpoolplek bij het plaatselijke station. Het lijkt verdorie wel of ze iets stiekums hebben met elkaar! Hij nog zij weten zich goed raad met de situatie en het gesprek wil niet erg vlotten. Ingrid probeert te vertellen hoe geschokt zij is, maar het is moeilijk daar woorden voor te vinden. Ze vindt het bovendien pijnlijk haar gekwetstheid aan Karel te laten zien.
Karel probeert haar het een en ander uit te leggen. Het blijkt dat hij al veel langer wist dat Rob zich graag af en toe als vrouw kleedde. Tijdens hun studententijd hadden zij het er eens over gehad; Rob leek het er toen nogal moeilijk mee te hebben. Hij had echter niet verwacht dat dat nog steeds een rol zou spelen, nu Rob getrouwd was.
Op zijn vraag hoe Ingrid denkt dat het nu verder moet, antwoordt zij:...............
wie volgt?
"Wil je niet anders worden?"
"Ik-ik... 't hoeft niet," zei Anders. "Ik wil wel Anders blijven." - Paul Biegel
"Ik-ik... 't hoeft niet," zei Anders. "Ik wil wel Anders blijven." - Paul Biegel
.......verder?? Ik weet het echt niet meer. Ze barst opnieuw in tranen uit.. hij heeft mij bedrogen, hikt ze tussen haar huilen door. Karel slaat een arm om Ingrid heen en zegt, meid je moest eens weten in wat voor'n tweestrijd Rob leefde. Vanaf dat hij verliefd werd op jou worstelde hij met de vraag, vertel ik het haar wel of niet? Toen jullie eenmaal besloten te trouwen vertelde Rob mij dat zijn gevoelens weg waren. Wat hij toen aan kleding had heeft hij weggedaan met de gedachte dat het echt 'weg' was zijn behoefte zich als vrouw te kleden. Toch, na een jaar of wat kreeg hij weer dat verlangen, maar hij houdt van jou, voor 100%. Verbaasd keek Ingrid naar Rob, maar waarom heeft hij mij dat dan niet verteld? Tja, zei Rob dat is best moeilijk he want...........
.....want hij dacht jou kwijt te raken wanneer hij dit zou vertellen. Het is heel wat anders wanneer je zou vertellen zweetvoeten te hebben. Je moet niet vergeten dat er veel schaamte bij komt kijken. Omdat mensen het vreemd -onbegrijpelijk vinden en vaak associeren met homo's. Ingrid dacht na , voelde zich wat rustiger worden en bedacht zich hoe wanhopig Rob zich nu moest voelen. Ook al begreep zij het niet helemaal ze voelde dat ze naar Rob toe moest. Bedankt Karel, zei Ingrid ik ga naar Rob wil met hem verder praten hierover. Ze stond op en Karel zwaaide haar uit, hopend dat zijn vrienden elkaar zouden begrijpen. Hij belde hij Rob en zei Ingrid komt eraan probeer nu alles te vertellen , ik denk dat het .....
Niet lang het telefoontje gaat de deurbel. Met lood in zijn schoenen doet hij de deur open. even overweegt hij haar een kus te geven ,maar ziet er toch maar vanaf. Een tijd lang zitten ze naast elkaar op de bank en durven eigenlijk allebei het gesprek niet te beginnen. Dan opeens zegt ze, ik begrijp het niet, waarom heb ik nooit iets gemerkt. Hoe is het zo gekomen?
Ps. Ik laat het even hierbij, wordt steeds moeilijker om een beeld te schetsen.
Ps. Ik laat het even hierbij, wordt steeds moeilijker om een beeld te schetsen.
enjoy the life you chose to live
Elsa schreef: Wanneer een vrouw hoort dat haar man travestie gevoelens heeft wil niet zeggen dat zij precies weet wat dit inhoudt. Er zijn vrouwen die meteen denken dat hun man homo is en dan 'er niet meer over willen praten'. Wat kun je dan als man?
In mijn geval ben ik uitgemaakt voor homo en nog meer dingen. Geprobeerd haar uit te leggen toen haar woede en verdriet wat was afgezakt hoe ik me voelde. Vertellen of niet... Ik heb dus gekozen voor vertellen...(had ik het maar nooit gedaan) Ik heb er wel wat van geleerd... ik vertel een toekomstige vriendin niet meer dat ik een T-girl ben. Ik wil niet nog een meisje verliezen omdat ik regelmatig om kleed tot vrouw...
Maar de pijn en verdriet die ik had toen zei het uitmaakte... ik huil niet gauw... maar toen heb ik staan huilen en ben een paar dagen thuis gebleven van school.
toen ik je eerste stukje las kwam er dus een hele pijnlijke herinnering weer boven waarvan ik dacht dat ik er inmiddels wel overheen zou zijn... maar het was een heel hoog AU gehalte. Tranen in de ogen en denkend aan een leuke tijd die ik met haar heb gehad.
Ik hoop dat dit verhaal een happy end krijgt en niet zo afloopt als de mijne.
Groetjes, Nataschja
In mijn geval ben ik uitgemaakt voor homo en nog meer dingen. Geprobeerd haar uit te leggen toen haar woede en verdriet wat was afgezakt hoe ik me voelde. Vertellen of niet... Ik heb dus gekozen voor vertellen...(had ik het maar nooit gedaan) Ik heb er wel wat van geleerd... ik vertel een toekomstige vriendin niet meer dat ik een T-girl ben. Ik wil niet nog een meisje verliezen omdat ik regelmatig om kleed tot vrouw...
Maar de pijn en verdriet die ik had toen zei het uitmaakte... ik huil niet gauw... maar toen heb ik staan huilen en ben een paar dagen thuis gebleven van school.
toen ik je eerste stukje las kwam er dus een hele pijnlijke herinnering weer boven waarvan ik dacht dat ik er inmiddels wel overheen zou zijn... maar het was een heel hoog AU gehalte. Tranen in de ogen en denkend aan een leuke tijd die ik met haar heb gehad.
Ik hoop dat dit verhaal een happy end krijgt en niet zo afloopt als de mijne.
Groetjes, Nataschja
Niets is blijvend, alleen de verandering
Tja, maar dat kan dus ook betekenen dat ze er vroeg of laat achterkomt en de situatie zich herhaalt. En de kans dat ze het accepteert als je het meteen vertelt is misschien wel groter. Mocht ze er problemen mee hebben dan weet je tenminste meteen waar je aan toe bent.Nataschja schreef:Ik heb dus gekozen voor vertellen...(had ik het maar nooit gedaan) Ik heb er wel wat van geleerd... ik vertel een toekomstige vriendin niet meer dat ik een T-girl ben. Ik wil niet nog een meisje verliezen omdat ik regelmatig om kleed tot vrouw...
Groetjes,
Marjan
Ja het is altijd riskant iets verborgen te houden voor je partner. Zelf denk ik dat wanneer je verliefd bent, en je partner vertelt je over zijn T*zijn je dit makkelijk accepeert dan wanneer je er na jaren onverwacht ' achter' komt. Dan spelen er zoveel gevoelens mee, schrik verwarring je bedrogen voelen ect. En daarbij, het weinige wat de meeste mensen denken te weten over travestie is vreemd. Kan begrijpen nataschja dat je nu denkt, ik hou het voor mijzelf. Heeft wel een risico natuurlijk.Maarja , wat is wijsheid hierin? groeten elsa