Ik loop al een tijdje met een soort van identiteitscrisis misschien moet ik wel crises zeggen. Beiden hebben met elkaar te maken. Jarenlang (decennia als je wilt) ben ik al tevreden met mijn vrouwelijke gevoelens met betrekking tot kleding. De laatste maanden is daar verandering in gekomen. Mijn vrouwelijke kant had niets met seks te maken. Als 'man' had ik een normaal seksleven, niet uitbundig, maar kwaliteit is voor mij in de meeste gevallen belangrijker dan kwantiteit. Ik lijk geestelijk steeds vrouwelijker te worden, wat tot gevolg heeft dat ik fantaseer over mijn vrouwelijke seksualiteit. Iets dat vorig jaar nog volkomen uitgesloten was lijkt nu acceptabel, of zelfs gewenst. Ik lijk in alle opzichten hetero te zijn. m/v,v/m.
Ik heb hier al met een paar vriendinnen, die vergelijkbare gevoelens hebben, over gesproken. Ik ben benieuwd hoe anderen hier tegenaan kijken.
Je schrijft heel duidelijk dat je op zoek bent naar je zelf. Je bent een Ziel. Wij associeren ons in deze wereld constant met ons lichaam.
Je kunt verschillende kanten op. De hetero man zijn, maar ook Irene. Wat wil je precies in dit leven? Deze vraag hoef je niet al te serieus op te vatten.
Ik ken je verder niet, maar omdat nog niemand had gereageerd, dacht ik laat ik iets schrijven. Want je zit er duidelijk mee.
Ik denk dat je door een fase gaat en jij moet zelf daarin bepalen welke kant jij op wilt gaan. Wie ben ik? Zal je denken, ik ben een post-op trans. Ik ben in de mid jaren negentig vrouw geworden. Ik heb wel wat gezien door de jaren. Alles is mogelijk. What can I say?
Ik zal het kort houden, je zoekt jezelf, maar zoek niet te ver.
Love, Mandy
"Girl! No worries if your Slavic dude let you down!
Before sunrise there is a more courteous and more tall Slavic!
Ты нарисуй мне солнышко и нарисуй закат!
Irene schreef:Ik lijk in alle opzichten hetero te zijn. m/v,v/m.
Je begint dus te fantaseren en als ik dit goed interpreteer, dan neem je bij een vrouw als partner de mannelijke rol in de seksualiteit aan en andersom bij een man als partner, ben je dan de vrouw in het spel.....
.....ervaringen heb je alleen maar opgedaan als man bij het liefdesspel tegenover een vrouw.....misschien is het een idee dingen uit te proberen, om erachter te komen, of je fantasieën in het reale leven vervulling brengen
Immers speelt het leven niet alleen tussen de oren, nee ook buiten deze bol, die daar zit.....erover praten is een, maar om zich zelf te leren kennen, moet je uns ff de theorie aan de kant zetten en praktijkgerecht dingen doen uitproberen
Allereerst Anakin, en Mara bedankt voor de reacties.
Ik was al bang dat ik een onderwerp had aangesneden dat niet werd gewaardeerd. Ik heb inderdaad zoals Mara treffend schreef totaal geen ervaring met mijn vrouwelijke seksualiteit, met een man dus. Ik heb daar ook jarenlang nooit aan gedacht, ook nooit interesse gehad om 'en femme' sex te hebben met mijn (een) vrouw. Pas het laatste half jaar (terwijl mijn eerste T&T avond al van begin jaren tachtig stamt!) begin ik seksuele gevoelens te ontwikkelen als vrouw. Nadat ik de eerste verwarring in mezelf een beetje de baas was, ben ik daadwerkelijk op zoek gegaan, zonder reslutaat overigens, maar dat is achteraf gezien maar goed ook, want er lopen een hoop weirdo's rond.
Ik heb werkelijk geen idee wat het met me zal doen, maar ik zou het zo graag een keer proberen. Ik ben namelijk bang, dat als ik het niet probeer, ik er nooit achter kom wie ik nu eigenlijk ben.
In de zoektocht naar me zelf maar vooral ook in de zoektocht naar antwoorden ben ik in het proffesionele hulpcircuit terecht gekomen. In gesprekken die ik daar tot nu toe gevoerd heb, schijnt het heel normaal te zijn dat mensen vanuit een bepaalde situatie zich kunnen ontwikkelen en hierdoor gaan opschuiven in hun T-beleving. Met andere woorden; je kunt als Transgender (geleidelijk) opschuiven naar Transseksueel. Dit zou dus ook kunnen betekenen dat je gevoelens en ook je uitingen dus meeverschuiven en het dus niet vreemd is om je als (T)vrouw sexueel te manifesteren. (Het hoort bij je persoonlijke ontwikkeling) Maar nu komt het moeilijkste van alles; de praktijk!!
Ik denk dat ik je hierin (helaas) geen advies kan geven, omdat dit zo iets persoonlijks is dat je voor jezelf uit moet maken of je hier aan toe wilt geven of niet.
Ik heb inmiddels wel geleerd dat bij iedere beslissing die je neemt om zelf gelukkiger van te worden er een keerzijde is die je niet uit het oog mag verliezen. Op zoek naar je persoonlijk geluk gebeurt het vaak dat je andere mensen hier veel verdriet mee doet.
Ik denk dat ik je dilemma wel begrijp. Het is verwarrend omdat je genderidentiteit en seksuele oriëntatie aan elkaar koppelt. Je hebt je genderidentiteit die (voornamelijk) vrouwelijk is. Vanuit die identiteit zou een heteroseksuele relatie een relatie met een man zijn, en die relatie bevestigt daarmee je vrouwelijke identiteit.
Probeer het eens los te zien van elkaar. Je hebt een vrouwelijke genderidentiteit. Dat gaat over jezelf.
En er zijn mensen die je leuk vindt. Dat gaat over anderen. En die anderen kunnen mannen, vrouwen of transgenders zijn met bijbehorende gender die al dan niet bij hun lichaam past. Maar je vind diegene wèl leuk omdat hij of zij een fantastisch persoon is en niet om wie jijzelf bent. Die ander is geen accesoire die zo mooi bij je haar kleurt.
De tussenliggende relatie is eigenlijk heel relatief. Het is dan volgens mij niet echt belangrijk voor je identiteit of je die hetero of niet wilt noemen of dat die relatie zelfs onduidelijk is. Die relatie gaat over liefde en seksuele aantrekkingskracht tussen mensen. Natuurlijk kan je proberen je identiteit eraan te ontlenen, wat bijna iedereen ook doet. Je bent dan een hetero, homo, bi of nog iets anders. Maar hetero staat voor heterofiel, dus dat beschrijft alleen je gevoel over een relatie met een ander en definieerd eigenlijk niet wie je bent. Vooral in ons geval, waarbij wij mensen zijn met een voor ons gevoel aangepaste gender en vaak een aangepast lichaam, denk ik dat dit hokjesdenken niet zo goed werkt.
In mijn eigen situatie kan ik dit namelijk ook niet meer zo stellig volhouden. Ik beschik over een voornamelijk vrouwelijke en deels gemengde genderidentiteit, en begeef mij (nog) in beide genderrollen. Nu ben ik een relatie aangegaan met een Thaise katoey (ladyboy). Haar genderidentiteit en genderrol is volledig vrouwelijk, maar ze heeft een paar kleine jongensachtige trekjes en ergens vind ik dat heel charmant. Ik ben dan ook gevallen op haar vrouwelijke gender met een heel lichte menging van jongensachtigheid. Het is deze gender in haar die ik zo leuk en aantrekkelijk vind, minder dan haar naakte lichaam of omdat ze goed bij mijn gender zou passen. Zo kan ik ook wel voor een vrouwelijke man voelen, maar een mannelijke man of mannelijke vrouw vind ik gewoon niet leuk.
Nou ben ik non-op en zij is top-op en we zijn beiden oestrogeen-verrijkt. We hebben allebei vrouwelijkheid en mannelijkheid in ons en vrijen kan op twee manieren. Dus hoe moet ik die relatie nou zien? Dat snap ik dus niet meer want ik kan het niet in een hokje plaatsen en daarmee is het voor mij minder belangrijk geworden dit te benoemen.
Voorheen zou ik veel rechtlijniger over relaties hebben gedacht, precies zoals jij stelt, Irene. Maar de praktijk heeft dat voor mij eens goed door elkaar geschud zodat ik gedwongen ben het los te gaan zien.
Irene, ik denk dat je pas antwoord krijgt op je vragen als je gewoon je hart volgt en probeert te ontdekken wat goed voor je is. Misschien wordt het dan duidelijk voor je, of misschien kom je er achter dat het ook goed is als het onduidelijk blijft. Hoe dan ook, je zal er in je zoektocht altijd verder mee vooruit komen. Van uitstellen of vermijden kom je in ieder geval niets verder.
Ik wens je veel succes met de liefde!
Identifying flying objects: Is it a bird? Is it a plane? No, it's Superwoman!
-->