hoe heb jij leren leven met de halve oplossing?

[snoopy]

Hoe heb jij leren leven met de halve oplossing die geboden kan worden bij genderdysforie... nl. dat je transseksueel kan worden, een leven krijgt als transseksueel ipv een leven als een gewone vrouw.

[Janiek_]

Voor mij is dat iets waar ik nooit mee klaar zal zijn, leren leven met de beperkingen die mijn manier van zijn met zich meebrengt. Het blijft zoeken naar oplossingen, verdriet hebben om dingen die voor mij niet weggelegd blijken te zijn, blij zijn met wat ik bereikt heb.

[joyke]

Volgens mij kun je geen transseksueel worden, maar ben je het.
Iets wat in je zit.

En ik zie mezelf na de operatie niet meer als TS, maar als vrouw.

Joy

[ik ben hier niet meer]

Voor mij is het geen halve oplossing. Er is niet echt aan me te zien dat ik lichamelijk als jongetje geboren ben. Ja, als je er op gaat letten is dat manlijk en dat, maar dat is bij andere vrouwen ook zo. Helaas kan niet alles, je kunt geen kinderen baren, je kunt geen kleiner lichaam of bv kleinere voeten krijgen. Maar er blijft meer dan genoeg over waarin je je vrouw zijn wel kunt uiten. Voor mij zijn de meeste ts gewoon vrouw. Ja, aan sommige kun je iets zien of herkennen, so what ? Ja, je moet niet je omgeving tegen hebben, want dan is het heel erg lastig, maar de meesten blijven niet voor niets in de grijze massa zitten, niemand hoeft hun verleden te kennen.

[Janiek_]

Voor mij is het geen halve oplossing. Er is niet echt aan me te zien dat ik lichamelijk als jongetje geboren ben. Ja, als je er op gaat letten is dat manlijk en dat, maar dat is bij andere vrouwen ook zo. Helaas kan niet alles, je kunt geen kinderen baren, je kunt geen kleiner lichaam of bv kleinere voeten krijgen. Maar er blijft meer dan genoeg over waarin je je vrouw zijn wel kunt uiten. Voor mij zijn de meeste ts gewoon vrouw. Ja, aan sommige kun je iets zien of herkennen, so what ? Ja, je moet niet je omgeving tegen hebben, want dan is het heel erg lastig, maar de meesten blijven niet voor niets in de grijze massa zitten, niemand hoeft hun verleden te kennen.

Dat vind ik een moeilijk punt. Ik ben een open mens en erg esteld op communicatie. En die communicatie liefst ook nog vrij van leugens. Mijn kinderen zijn een heel belangrijk deel van mijn leven. Als ik daar met mensen die ik leer kennen over praat, komt vroeg of laat ter sprake wie van ons tweeën dan de moeder is en hoe ze mij dan zien etc.

Op zo'n moment wil ik zo vrij mogelijk kunnen praten over hoe de vork echt aan de steel zit. Ik vind het bij voorbeeld een belediging voor hun moeder als ik doe alsof ik dat zelf ben. Maar zonder uitzondering weten mensen zo'n verandeering wel te plaatsen, heb ik gemerkt. Rustig uitleggen, zonder me te verontschuldigen.

[ik ben hier niet meer]

Als ik iemand echt goed leer kennen vertel ik het ook, maar dan moet ik iemand wel goed kennen. Bij vluchtige contacten vind ik het onzin om te vertellen. Onze oudste zoon vindt zelfs dat ik zijn moeder ben, en dat vind ik best pijnlijk voor zijn biologische moeder. Ik ben en blijf de biologische vader van mijn 3 zonen. Maar in het gewone dagelijks leven hoeft niemand dat te weten. Zeker naarmate de jaren van alles verder achter je komen te liggen wordt de behoefte om dingen te verklaren minder tenzij het gewoon nodig is.

[joandelynn]

Ik heb nog een lange weg te gaan, maar ik denk dat zelfacceptatie de sleutel is om te leren leven met je zelf. Ten eerste acceptatie van hoe ik me voel van binnen, maar ook acceptatie van mijn lichaam en acceptatie dat ik nooit een perfecte vrouw zal kunnen worden. En met 'perfecte vrouw' bedoel ik dan een vrouw waaraan je niet kan zien dat ze ooit als man geboren is.

Toen ik net begon met dit proces een jaar geleden was ik enorm perfectionistisch. In eerste instantie leek het me dan ook totaal onmogelijk dat ik ooit als vrouw zou kunnen gaan leven, want je zal het toch altijd wel blijven zien dat ik niet als vrouw geboren ben. Alleen op een gegeven moment ben ik gaan beseffen dat het allemaal niets veranderd aan hoe ik me voel van binnen en dat door blijven leven als man dus ook geen optie is. En het is zinloos om je druk te blijven maken over een doel dat onhaalbaar is. Dan kan ik beter kijken wat nog wel haalbaar is en er naar streven om dat maximaal haalbare doel te bereiken.

[Chloe'tje]

<knip>

Ik begrijp denk ik wel hoe je je voelt, maar ik blijf het moeilijk vinden in de spiegel te kijken en mij te realiseren dat ik (qua uiterlijk, maar ook qua gedrag) misschien nooit meer dan een karikatuur op een vrouw zal zijn. Er gebeurt fysiek wel het nodige, maar ik heb het idee dat dit niet zo lang meer duurt. Je kunt 30 jaar testosteron niet zo eenvoudig wegpoetsen.

Aan de andere kant helpt het ook niet om het dan maar te negeren. Anders had ik nu niet in deze situatie gezeten

[Frederique_]

Je zult altijd anders zijn dan iemand die als biologische vrouw geboren is, zelfs als je aan de buitenkant niet kunt zien dat je ooit als man geboren bent. Dat idee is iets waar je aan zult moeten wennen - en dat is zwaar.
Omgekeerd is het ook zo dat er medisch gezien veel mogelijk is. En alleen jij kunt de afweging maken wat voor jou wijsheid hierin is.

Groetjes,

Frederique

[ik ben hier niet meer]

Je zult altijd anders zijn dan iemand die als biologische vrouw geboren is, zelfs als je aan de buitenkant niet kunt zien dat je ooit als man geboren bent.

Dat is dan alleen dat je geen vrouwelijke genen hebt, een geen natuurlijke vagina. Er zijn ook vrouwen die zonder baarmoeder en eierstokken geboren worden (ook een gendefect heb ik gehoord bij wie dat het geval was).
Zelfs melkafgifte is mogelijk als je melkklieren zich goed genoeg ontwikkeld hebben (niet te veel stimuleren, vinden ze bij het VU niet leuk, wordt je prolactine gehalte te hoog)
Ikzelf vind je innerlijke psyche belangrijker dan dat lichaam. Dat lichaam moest aangepast worden om te kunnen leven, om mezelf thuis te voelen. Hadden ze mij gezegd als u nu 10 jaar pillen gaat slikken en nog wat dingen doen en u bent u zeker van dat gevoel af had ik heel waarschijnlijk toch daar voor gekozen. De weg van lichaamsverandering is niet makkelijk. En je blijft altijd verdriet houden om wat er vroeger niet was, of in de toekomst niet zal kunnen.

[Frederique_]

Hoi Anna,

Ja, die vrouwen die geboren worden zonder eierstokken en baarmoeder zijn er. Maar de meerderheid van de vrouwen heeft het wel. Het lichaam dat mij voor ogen staat als 't om mijn ideale lichaam gaat - het staat ver af van wat de medische wereld ons nu nog kan leveren. Ook daarom word ik vaak kwaad om het simplisme van "vrouw-in-mannenlichaam, ga naar de VU, daar lossen ze het probleem wel op".

Mijn traject is heel geleidelijk gegaan. Mijn vrouw-gevoel is me lief, dat zou ik nooit willen onderdrukken met pillen.

Groetjes,

Frederique

[ik ben hier niet meer]

Hoi Frederique,

ik heb geen hekel aan mijn vrouw zijn, maar het hele proces heeft wel mijn leven totaal op z'n kop gezet. En als dat niet had gehoeven was het een stuk minder gecompliceerd dan dat nu alles is. Maar het is zoals het is. Ik ben net verhuisd, en verwacht eigenlijk niet dat ik daar wel opval, een dorp van 9500 inwoners is ook nog behoorlijk groot in principe, niet iedereen kent elkaar, maar het is wel fijn om nieuwe mensen te leren kennen. |Ik begin weer aan een nieuwe fase in mijn leven. Spannend ? ja en nee, we zien het wel.

groetjes, Anna

[snoopy]

ik heb geen hekel aan mijn vrouw zijn, maar het hele proces heeft wel mijn leven totaal op z'n kop gezet.

voor mij is dat niet de transitie an sich maar de jaren ervoor die je te verwerken hebt. wat dat betreft zou een pilletje nu niks meer uitmaken, dan had het bij geboorte al anders moeten zijn.

[ik ben hier niet meer]

Daarom zeg ik ook het hele proces Snoopy, dat is in dit geval voor mij vanaf dat er dingen misgingen ivm genderidentiteit (laatste jaren middelbare school) tot en met nu ( en stukje later). Dat nu komt niet door de genderdysforie, maar omdat ik v anwege mijn genderdysforie problemen die ik oa door opvoeding heb gekregen nooit onderkend hen totdat ik mijn ts zijn volledig onderkende, toen kwamen langzamerhand andere problemen ook naar boven.

[Mara]

Ben je niet altijd anders dan de anderen.....anderen zijn ook altijd anders dan jij.....en dat geldt natuurlijk voor iedereen he....nie alleen voor transwatdanook....