Travestie.org

Hoi,

laatst ben ik weer eens diep na gaan denken, en ik kan er niet veel langer meer omheen. Alles begint langzaam in elkaar te storten en het geheim houden, en niet kunnen zijn wie ik ben eist z'n tol. Stress van school, anderen en stress in mijzelf zorgt er de laatste tijd voor dat ik dingen doe die ik eigenlijk helemaal niet wil doen. Bijvoorbeeld het feit dat ik tijdens periodes van depressie met scheermesjes altijd mijn armen open haal, wat wel vaker zorgt voor problemen op school (niet met leraren, want ik zorg dat die het niet te zien krijgen). Een van m'n vrienden weet het, maar iedereen waar ik vaker bij ben (vrienden op school en zo) weet intussen wel dat er iets niet in de haak is. (Al is het maar om mijn handschrift )

Ik weet niet hoe lang ik het nog vol kan houden en ik vroeg me af of het mogelijk is de 'overgang' te ondergaan tijdens een studie. Is er misschien iemand hier is die dat misschien toevallig heeft gedaan? Ik ben nu 18, en zit in het eindexamenjaar van het VWO.

Veel liefs,
- Suzanne

hoi suzanne
ik zit niet in jouw situatie met een studie zoals jij,dus kan daar geen antwoord op geven,ik weet wel dat het voor het grootste deel afhankelijk is hoe jij er zelf tegen over staat, de transitie dan,het is erg persoons gebonden hoe je op alles reageert.
als het werkelijk zo erg is als jezelf beschrijft zou ik in ieder geval contact opnemen met humanitas werkstichting gender dysforie,of rechtstreeks het VU bellen voor een afspraak.
je zit in eindexamen jaar nu zeg,als je nu aan zou melden is een intake 2 tot 4 maanden verder en eerste gesprek dan nog eens 4 tot 6 maanden,eer je aan hormonen mag beginnen,ben je ben je vanaf eerste gesprek met psych ook weer 6 tot 8 maanden verder,dus je examen heb je dan al achter de rug als het goed is.
als je eenmaal hormonen zou krijgen verwacht men pas dat je ook daadwerkelijk 24/7 als vrouw gaat leven.

sterkte en succes
joca

Hoi Suzanne

Mag ik mij achter Joca haar mening scharen.
Voor humanitas kun je terecht op de website http://www.wgtrans.nl en voor het genderteam kun je bellen met 0204440542. Ze kunnen je daar alles vertellen over de mogelijkheden maar uiteindelijk is er geen richtlijn over wanneer en waar je je transitie moet ondergaan. Die keus ligt geheel bij jou. Ik zou wel snel hulp gaan zoeken als ik jou was automutulatie is geen hobby die je te lang moet hebben vind ik.

Enneh even wat anders zou je niet wat bescheidener kunnen optreden in je sig Ik voel mij bijna genoodzaakt een nog grotere en nog kleurigere te maken en dat kan niet he. Eerst schrijven en dan pas de show stelen

je zit in eindexamen jaar nu zeg,als je nu aan zou melden is een intake 2 tot 4 maanden verder en eerste gesprek dan nog eens 4 tot 6 maanden,eer je aan hormonen mag beginnen,ben je ben je vanaf eerste gesprek met psych ook weer 6 tot 8 maanden verder,dus je examen heb je dan al achter de rug als het goed is.
als je eenmaal hormonen zou krijgen verwacht men pas dat je ook daadwerkelijk 24/7 als vrouw gaat leven.

Dan zit ik al een tijdje op de uni, ik weet niet of dat problemen zou veroorzaken

Voor humanitas kun je terecht op de website http://www.wgtrans.nl en voor het genderteam kun je bellen met 0204440542. Ze kunnen je daar alles vertellen over de mogelijkheden maar uiteindelijk is er geen richtlijn over wanneer en waar je je transitie moet ondergaan.

Bedankt!

Ik zou wel snel hulp gaan zoeken als ik jou was automutulatie is geen hobby die je te lang moet hebben vind ik.

Ik weet 't, maar het probleem is dat het op het moment zelf wel helpt. Veel helpt zelfs.

Enneh even wat anders zou je niet wat bescheidener kunnen optreden in je sig Ik voel mij bijna genoodzaakt een nog grotere en nog kleurigere te maken en dat kan niet he. Eerst schrijven en dan pas de show stelen

Is goed, ik haal 'm wel weg.

- Suzanne

Suzanne schreef:Ik weet 't, maar het probleem is dat het op het moment zelf wel helpt. Veel helpt zelfs.

Tsja daar heb ik geen ervaring mee maar het is een handeling ter onderdrukking van bepaalde gevoelens en volgens mij is het verstandiger die gevoelens aan te pakken dan je zelf steeds een stukje af te schillen met een scheermesje. Er blijft zo weinig over straks om een mooie vrouw van te maken, lieverd. Maar hey ik begrijp heel goed hoe je je voelt en met mij alle andere mensen hier ook. Ik heb het met drugs geprobeert (dat onderdrukken van mijn gevoelens bedoel ik) en het heeft me alleen maar ellende gebracht dus nogmaals mijn dringende verzoek om hier hulp bij te halen.

Suzanne schreef:Is goed, ik haal 'm wel weg.

Nou je hoeft hem niet helemaal weg te halen van mij (wie ben ik úberhaupt om jou iets op te leggen) Maar als je een kleine sig maakt in de stijl en kleurstelling van het forum dan houden we het hier visueel rustig en smaakvol.

En kom hier gerust eens wat vaker je hart luchten, meis. Dat heb ik liever dan dat je in jezelf gaat lopen snijden.

Tsja daar heb ik geen ervaring mee maar het is een handeling ter onderdrukking van bepaalde gevoelens en volgens mij is het verstandiger die gevoelens aan te pakken dan je zelf steeds een stukje af te schillen met een scheermesje.

Weet ik, maar soms komen die gevoelens gewoon zo slecht uit. Het is een snelle oplossing. Kweenie, het lijkt op dat moment een goede oplossing. Begrijp me niet verkeerd, naderhand realiseer ik me wel dat het weer eens echt dom was.

Ik heb het met drugs geprobeert (dat onderdrukken van mijn gevoelens bedoel ik) en het heeft me alleen maar ellende gebracht dus nogmaals mijn dringende verzoek om hier hulp bij te halen.

Umm

Nou je hoeft hem niet helemaal weg te halen van mij (wie ben ik úberhaupt om jou iets op te leggen) Maar als je een kleine sig maakt in de stijl en kleurstelling van het forum dan houden we het hier visueel rustig en smaakvol.

Geen probleem, ik maak wel een keertje iets kleiners, dat er niet zo overdreven uitspringt .

En kom hier gerust eens wat vaker je hart luchten, meis. Dat heb ik liever dan dat je in jezelf gaat lopen snijden.

Zou ik kunnen doen, maar dan krijgen jullie wel een hele berg deprimerende posts te verduren .

Veel liefs,
- Suzanne

tja suzanne ,sluit me hier ook bij joanne aan,je gevoelens zitten blijkbaar toch al erg diep in mijn ogen,en als ik een ding geleerd heb uit ervaring is dat vechten tegen je gevoelens een gevecht is wat je uiteindelijk altijd verliest.
je geeft zelf aan het helpt nu maar wat als het over een half jaar niet meer helpt,wat doe je dan ga je dieper en misschien nog wel erger.

ieder heeft het op zijn of haar eigen manier geprobeerd jij scheermesjes joanne drugs ik heb meerdere zelfmoord pogingen achter me liggen.
wat ik wil zeggen is al die dingen helpen tijdelijk, maar keywoord is en blijft helpt alleen maar tijdelijk heus.

je zal uiteindelijk zelf de keus moeten maken,maar ook ik raad je serieus aan neem contact op met humanitas of vu.
en het is ook zo als je groen licht heb bepaal jij verder het tempo van je transitie niet het vu,dus je kan altijd nog besluiten tegen die tijd eerst je uni af te maken.

en wat deprimerende postings betreft geloof me je bent niet de enigste die die post hoor .
en net wat joanne al zij,zie liever dat je ons hier begraafd onder de postings deprimerend of niet,dan dat je over een tijdje geen vel meer over hebt.

daar is is dit onder andere namelijk een prima plaats voor.

sterkte
joca

groetjes

Meestal zijn het alle kleine dingen op een dag die me aan het einde van de dag opbreken. Of iets simpels als een spiegel of een opmerking ...

Stabiel ben ik op het moment zeker niet, maar ja, wat doe je eraan?

Ik ben als de dood voor de confrontatie. Een van m'n vrienden weet het, en die heb ik het laten weten door middel van een papiertje, een daarna durfde ik er een week niet meer te komen.

Ik weet 't niet, ik durf gewoon niet (contact opnemen). Ik ga nu slapen.

Weltrusten,
- Suzanne

hoi

Meestal zijn het alle kleine dingen op een dag die me aan het einde van de dag opbreken. Of iets simpels als een spiegel of een opmerking ...

klink heel bekend suzanne,heb ik zelf namelijk ook vaak,dat als ik iets lees of hoor dat ik het dan ineens even erg moeilijk krijg.

Stabiel ben ik op het moment zeker niet, maar ja, wat doe je eraan?

klinkt simpel maar er over praten,aan je gevoelens toegeven,hetzij hier of met wie je wilt en wie je vertrouwt.

Ik ben als de dood voor de confrontatie. Een van m'n vrienden weet het, en die heb ik het laten weten door middel van een papiertje, een daarna durfde ik er een week niet meer te komen.

ook dit is wat de meeste van ons hebben doorgemaakt suzanne,en het is opzich ook doodeng natuurlijk om er mee naar buiten te komen,je weet tenslotte nooit hoe het uitpakt, maar heus ook dit lucht enorm op uiteindelijk,weet het is erg makkelijk gezegt,en ik heb dat al achter de rug, maar ook ik was doodsbang hoor.

Ik weet 't niet, ik durf gewoon niet (contact opnemen).

wel in ieder geval ben je naar hier gekomen al,das al de eerste stap,verder moet je gewoon eens de telefoon oppakken en gewoon bellen,naar humanitas of vu, maak een afspraak kijk of je jezelf er goed bij voelt,alles wat je zelf wilt vertellen is vertrouwelijk niemand anders komt het te weten,en ze kunnen je helpen en steunen met alles,en delen met iemand kan ook al voor een hoop opluchting zorgen hoor.

groetjes joca

En Suzanne ook van mij nogmaals de verzekering dat je ons hier helemaal mag begraven onder je depri postjes. Zoals Joca al zei daar is dit forum ook voor en wellicht weten we niet altijd een pasklare oplossing voor je maar we luisteren naar je en dat kan al een hele opluchting zijn. Want weet je, gedeelde smart is halve smart, een oude zegswijze maar een waarheid als een koe. Al de ervaringen en gevoelens die je op hebt gedaan en waar je niet over durft te praten met anderen heb je diep weggestopt in de beerput die je onderbewust zijn heet. En als je aan de slag gaat met deze behandeling is het best van belang dat die beerput leeggehaald wordt. Zeker als je over gaat tot het onderdrukken van die gevoelens en ervaringen door zulke drastische maatregelen te nemen zoals jij die beschrijft. En dat is best eng maar uiteindelijk is het de enige blijvende oplossing want inderdaad de rest is maar tijdelijk. Wij zijn hier niet alleen voor ons zelf maar ook voor jou en anderen die met dit probleem zitten. Ik ben de hele molen al door en kan je met de nodige info helpen als het nodig is en natuurlijk met een luisterend beeldscherm Dus voel je niet beschroomd en klim eens in je keyboard. Begraaf ons maar, je zult zien dat het helpt.

Hi Suzanne,

Weet ik, maar soms komen die gevoelens gewoon zo slecht uit. Het is een snelle oplossing. Kweenie, het lijkt op dat moment een goede oplossing. Begrijp me niet verkeerd, naderhand realiseer ik me wel dat het weer eens echt dom was

Iedereen zijn eigen manier, tjien staat hier toch al (probeert haar eigen wat op te monteren). Dacht altijd dat ik met die andro ietwat minder aggresief uit de hoek kom?? Mijn 'snelle oplossing' is dan ook een vechtpartij zoeken. Ben nooit een goede vechterbaas geweest dus dat levert me wel wat blauw op. Zoek ze dus nog altijd op als ik te down ben. Weet eigenlijk beter want het kan er voor zorgen dat ik via een bewijsje dat niet meer leeg is mijn werk verlies. Serieus dom als je weet dat ik voor volgend jaar alles in orde heb buiten de financiële kant .(heb dat werk nodig moet nog ergens aan zo'n 4000 euro geraken tegen eind volgend jaar).

Volgend jaar is voor mij zowat het enigste goei houvast. Januari onder het mes en in de helft van het jaar mijn papieren in orde . Als ik dat kwijt zou geraken op een of andere manier. Infeite ben ik nu zelf wat aan het raaskallen. Ben zelf ook serieus op weg op de depri kant uit te gaan. Mijn psy omschreef me maandag als een wandelende bom. Niet echt een goed signaal denk ik want ze was de derde in twee weken die me op een gelijkaardige manier omschreef.

Probeer me alles zowat af te schrijven, luk niet echt goed. Zes maanden terug aan het zakken , intresse voor maar een paar dingen. Heb in maanden geen boek gekocht voor mijn bibliotheek gekocht, gamen (iets dat ik vroeger uren aan een stuk kon doen, hou ik een uurtje vol. Een groot stuk is dat ik eenzaam voel, en onlongs nog eens met de neus op de feiten ben gedrukt (onder andere door het feit dat ik nu alleen woon sinds 2mnd).

Vraag me nog bijna elke dag af of ik op de goede weg ben. Kom elke keer op 'ja' uit. Had 2 j terug alles terug gezet om pers. redenen. had me bijna een collocatie opgeleverd. Ben wel bang soms voor al de mogelijk complicaties, zeker na die lijst, en om het feit dat het een grote stap is. Maar heb in feite niet echt zo'n keus. Is er wel maar het is de keus die in feite geen keus is. B

Ben ik hier nu wartaal aan het uitslaan? Kan mijn eigen al niet meer volgen. ga ff offline, een koffietjedrinken, en zien dat ik weer een beetje recht op mijn benen sta dat ik goed thuis geraak.

grtz

L

PS Ken nog iemand die voortstudeert en in haar transitie zit

Hoi Lynne

Nee hoor meis je slaat geen wartaal uit.
Ik snap je heel goed en ik kan alleen maar zeggen: volhouden, Lynne.
Hopelijk kom je er snel uit. Bij mij ging alles van een leien dakje vanaf aanvang transitie maar mijn situatie is heel anders dan die van jou en ik wens je veel kracht en succes om te komen tot je gestelde einddoel.
Ik weet dat je het kan.

Ik snap je heel goed en ik kan alleen maar zeggen: volhouden, Lynne.
Hopelijk kom je er snel uit

Is zowat mijn sterkste punt. Heb al vanalles meegemaakt waarvan het grootste stuk bij heel weinig mensen bekend is. ben tot nu toe nog geen dead end tegengekomen al ben ik wel in de buurt geweest. Gehavend misschien maar geraak tot nu toe over al door samen met de littekens.

Hoop nu dat ik die stenen muur nooit tegenkom.


Lynne

Terug een beetje steviger op der voeten bijna gereed om de kleintjes eten te geven

hoi lynne

voor mij is het ook geen wartaal hoor,sterker nog in veel van de dingen herken ik mezelf.
ook ik heb regelmatig gevoel van eenzaamheid,die me steeds vaker opbreekt,interesses die ik voorheen had staan momenteel ook op een heel laag pitje,en ik kom ook regelmatig een muur tegen,en krijg dan het gevoel van is alles het waard,en ook ik kom steeds weer tot de conclusie van ja het is het uiteindelijk allemaal meer dan waard.

jij bent al een heel stuk verder als ik,dus gewoon volhouden meid

groetjes joca

Hi Suzanne

Bij al dat geratel van gisteren van me was ik dit vergeten te zeggen.

Als je de kans krijgt om voor te studeren doet dat, je kan het allemaal later gebruiken. Ben misschien de verkeerde om iets te zeggen over uit de kast te komen op school, heb daar als een struisvogel rondgelopen. 1 keer ben ik bijna als v naar school gegaan. Houd de politie me toch tegen omdat ik eerst bij een virend wilde langs gaan voor wat morele ondersteuning. Heeft wel een serieuze heibel geven thuis als bij het management op school.

Ik weet niet wat er gebeurt was als ik het gedaan had. Was half en half uit de kast thuis maar dat liep op zijn eigen niet echt goed. Soms met spijt aan terug gedacht 'what if' ( Zo zijn er denk ik nog wel meer). Heb het achteraf niet meer gedurfd op school.

Onlangs schreef iemand me "wie niets waagt niets wint", geef haar 100% gelijk. Soms moet je in het leven iets wagen. Dat kan goed terechtkomen of slecht maar je kan dat op voorhand niet weten. Wat je wel weet is als je het niet waagt een paar jaar langs de lijn spijtgevoelens kan verwachten, was bij mij in ieder geval zo.

Lynne

PS bedankt voor de steun, kan het gebruiken. Heb er juist weer een kopzorg bijgekregen ivm mijn oudste zus. 2 van 3 en 3 is scheeprecht, dus wat gaat die 3de worden??