Nannette schreef: Toch raar eigenlijk dat ik dat zie (of meen te zien), of zijn er meer die dat hebben ?
Het is niet raar hoor Nannette, ik zie het ook al snel of iemand doorgaat naar het volledig vrouw worden.
Mijn vriendin in Almere was eerst ook een duidelijke geval van wat jullie een steriotype travestiet noemen. te korte rokjes en te sexy. Maar zij is nu al een vrouw. En een andere vriendin die als man bij mij kwam om protheses op te halen, zij zelf dat ze een travestiet was. En toen heb ik haar gezegd dat het veel dieper zat en dat ze wel doorgaat naar een vrouw te worden. Nu afgelopen weekend heeft ze al een datum geprikt om naar Thailand te gaan. Dus er zijn er meer die dat wel zien.
Soms is het heel gemakkelijk om dat te zien, en soms wat moeilijker.
Groetjes Bea.
beide sexen te kennen en daar vol van te genieten en te leven
Tsja. Ik kom IRL ook wel vrouwen tegen waarvan ik denk "te breed, te fors, te veel make-up, gezicht wat hoekig, regelmatig een erg kort rokje op een 'iets' te oude leeftijd - misschien ooit man geweest?" - en als je dan met ze praat blijken ze kinderen gebaard te hebben.
Oftewel: we (ja, ook ik) geloven mijns inziens ook wel eens -te- sterk in cliche's over TV, TG en TS. Tijd om daar mee op te houden en te kiezen voor wat werkelijk bij ons past - los van wat andere vrouwen, TV's, TG's en TS'en steriotype gezien doen.
De 'stereotypen'halen we er allemaal wel uit. Maar ik heb ook in het begin een periode gehad dat ik zoekende was en niet altijd even goed combineerde met stijl en kleur. Ook ga je (zeker met start hormonen) ook een soort van 2e puberteit in.
Maar ik haal(de) er ook regelmatig de passabele uit. Toch net even iets anders. Het probleem van een manlijke vrouw denken dat kan een man geweest zijn heb ik eigenlijk nooit gedacht, wel dat had net zo goed een man kunnen zijn.
Het opgroeien met alleen zussen en en vader die geen aandacht besteedde aan de opvoeding heeft er ook voor gezorgd dat ik niet echt manlijk moest zijn in alles, mijn ouders lette er gewoon niet op.
Een hoop maken zich zo druk om passabel te zijn, dat ze rond gaan kijken of mensen hun nakijken bv, tja, dan ga je pas echt opvallen. Iemand die zich een beetje normaal gedraagt en kleed kan al heel ver komen, en wat betreft stem heb ik gisteren nog gehoord dat daar ook meer kan dan je zou vermoeden. Maar dan moet je wel bij iemand zijn die kennis van zaken heeft, en de doorsnee logopedist heeft dat helaas niet.
Passabel zijn lijkt uiteen te vallen in 2 kampen. Aan de ene kant heb je diegenen die zichzelf nooit goed genoeg vinden, en die vaak van mening zijn dat ieder ander er beter uitziet. Zo heb ik een tijd contact gehad met een TS die zichzelf pas wilde laten zien als het "perfect" was. Heb haar dus nooit als vrouw gezien. Het andere kamp heeft wat meer vertrouwen, maar neemt veelal zichzelf als maatstaf om de passabiliteit van anderen ter discussie te stellen. Zonder de adviezen van die personen op te volgen zul je naar hun maatstaf nooit passabel zijn. Blijkbaar ontgaat het iedereen dat bio-vrouwen er in soorten en maten zijn, en geen keus hebben wat betreft hun passabiliteit, ze zullen wel naar buiten moeten. En wij ons maar druk maken over die paar minpuntjes die ons zouden kunnen verraden. Zie er uit en kleed je zoals je het zelf prettig vindt, en gedraag je zoals je bent, dan ben je al snel passabel genoeg
Claudia
Op reis is de eindbestemming niet belangrijk, wel de plaats waar je nu bent.
Claudia Zomer schreef:Passabel zijn lijkt uiteen te vallen in 2 kampen.
Ik denk dat ik geen van beide categorien val, ik vind mezelf passabel genoeg, maar zal zeker niemand mijn standaard opleggen (die ook niet echt hoog is).
Chloe'tje schreef:Passabel is .....
als ik met mijzelf kan leven als ik in de spiegel kijk
Zo denk ik er ook over. En de een wil meer, of heeft ook meer nodig dan de ander. Je moet met jezelf kunnen leven, dat is wat belangrijk is.
Pasabele is heel relatief. Ten eerste zul je met jezelf tevreden moeten zijn.
Ten tweede naar anderen toe, met als bv op stap gaan met andere T*'s.
Het gaat dan niet direct om of jij "passabel" bent maar of zij dan niet zelf meer aandacht krijgen dan zij dat willen, wat nu juist niet de bedoeling is. Door jou uiterlijk dat mogelijk door andere mensen gemakkelijk opvalt in de zin van "hee dat is een man". Waar door de ander T* ook weer nagekeken wordt. Dat dat op zich geen ramp is is wat anders.
Passabel zit in je hoofd. Met dien verstande dat een vrouw hoe mannelijk in uiterlijk is aan allerlei details toch als een vrouw te herkennen.
Een T* daarentegen wordt al snel gezien als een "man in dames kleding". Wat nu juist niet de bedoeling is, mede omdat het publiek niet weet waarom jij er zo bij loopt. Zouden die ervan weten dat je innerlijk een vrouw voelt en daarom je zo kleedt en presenteert kan men dan met andere ogen naar je gaan kijken.
Passabel is dan veelal in relatie tot bepaalde situaties.
Je kunt dan wel goed voor vrouw doorgaan op straat, maar dat je jezelf niet knap genoeg vindt. Je bent dan wel passabel, maar zegt dat je het niet bent, terwijl je eigenlijk bedoelt dat je veel mooier zou willen zijn. Dat hebben ook bio vrouwen, en die praten niet over passabiliteit, want hoe mooi of lelijk ze ook zijn, ze zijn vrouw en een T* moet dat van alle kanten bevestigd zien te krijgen.
Pff, het wordt op die manier wel moeilijk hoor.... Passabel voor jezelf, voor anderen, op verschillende momenten van de dag met verschillende mensen in gezelschap, in verschillende situaties, is allemaal anders
Passabel vertaal ik gewoon naar 'er mee door kunnen'. Dat kan voor jezelf wat anders zijn dan voor anderen, maar je bepaalt zelf van welke vorm van passabiliteit je je wat aantrekt. Dan blijven er (hoop ik voor iedereen) heel wat minder momenten over om rekening mee te houden. Als je je eigen passabiliteit steeds probeert in te schatten zodra je situatie verandert, heb je geen leven meer....
Bovendien ben ik er heel erg van overtuigd, dat de rest van de wereld een heel stuk minder met die passabiliteit bezig is, dus maak je je eigenlijk druk om niets
We maken het allemaal veel ingewikkelder als het is. Denk dat je het woord passabiliteit beter kunt vervangen door "vertrouwen in jezelf", en dat dat hetgeen is wat bepaalt wat je wel en niet kunt en durft. Als je je daarbij laat leiden door anderen maak je het jezelf nog veel moeilijker. Of is het "zo geaccepteerd worden als we zijn" wat zo graag van de buitenwereld wordt gevraagd niet van toepassing op t-dames onderling?
Voor mij is passabiliteit niet meer als me goed voelen in hoe ik er op dat moment uit zie. En daarbij zal het me echt worst wezen wat anderen, en met name de critici daarvan vinden
Claudia
Op reis is de eindbestemming niet belangrijk, wel de plaats waar je nu bent.
