Vrouwelijke hormonen en hun effect.

[AM_ber_79]

Die reden ligt in een stelletje randdebielen die zichzelf psychologen noemen en vinden dat zij beter voor jou kunnen vaststellen of je die medicijnen wel-of-niet mag gebruiken dan dat jij dat zelf kunt.

Wil je hiermee zeggen dat je hormonen gelijk ziet aan medicijnen? Insuline en anabolen zijn ook hormonen. Zou het heel erg gezond zijn als die zomaar te verkrijgen zijn? En zouden slaapmiddelen en zware pijnstillers ook vrij verkrijgbaar moeten zijn omdat "een stelletje randdebielen die zichzelf psychologen noemt" niet kan en mag beslissen in welke mate je depressief bent, pijn lijdt of een slaapstoornis hebt? Hormonen leggen je hele lichaam overhoop, maar zijn verder gelukkig niet zwaar. Het risico op trombose of botontkalking is te verwaarlozen. GELUKKIG is het niet vrij verkrijgbaar. Stel je voor dat we daar de gevolgen van moesten betalen. Dan ging de premie fors omhoog en werd het basispakket nog verder uitgekleed. En zelfs MET experts/psychologen/randdebielen zijn er spijtoptanten.... Hoeveel zouden er zijn zonder psychologen?

[Frederique_]

Risico op trombose en botontkalking wordt (wederom: volgens endocrinoloog De Ronde van het VU-mc genderteam) overdreven. Hij vindt die controles niet zo nodig. Ik heb hem gevraagd of hij er voorstander van zou zijn dat hormonen vrij bij de apotheek verkrijgbaar zouden zijn en de enige reden waarom hij daar tegen zou zijn is dat mensen er dan veel meer van kunnen gebruiken dan wenselijk is. Maar zou dat niet gebeuren zou hij er ook niet tegen zijn. En let op, Amber: het gaat hier om de mening van iemand die hormoondeskundige is!

Ik ben er ook voor. En dat komt omdat het probleem met die psychologen is dat zij het heel normaal vinden om mensen een jaar lang hulp (hormonen) te ontzeggen. Dat vinden ze heel normaal omdat zij vinden dat zij moeten kunnen vaststellen wat "de aard, de intensiteit en de stabiliteit" van jouw genderdysforie is. Dat de patiënt vervolgens een jaar onnodig lijdt en dat zo'n patiënt een waardeloos levensjaar heeft vinden ze minder relevant.

Ik zou graag willen dat hormonen vrij verkrijgbaar zijn en dat mensen -dus- niet afhankelijk zijn van een internet waarbij niet duidelijk is of de juiste werkzame stoffen wel in de juiste verpakking zitten. Het zou een winstpunt zijn t.o.v. nu. Ik zou er ook voor zijn dat je hulp van een endocrinoloog of plastisch chirurg kunt krijgen zonder zo'n zeur en energievreter van een psycholoog mee in de strot geduwd krijgt.

En verder suggereer je dat het aantal spijtoptanten omhoog zou gaan als er geen psychologen meer zouden zijn. Mijn vraag aan jou is: hoeveel van de 50 mensen per jaar die bij de VU afvallen krijgen ten onrechte geen hormonen en lijden daardoor psychisch zwaarder dan dat nodig is? En wat kost dat onze maatschappij? Er wordt geen onderzoek naar gedaan (dat vinden ze "niet ethisch"). Mijn stelling is dat het percentage spijtoptanten zo laag is (1% is lager dan bij welke andere operatie ook) omdat ze de markt afromen bij de diagnostiek: iemand bij wie ze geen risico lopen behandelen ze, mensen bij wie ze wel risico zouden lopen verwijzen ze door. Waarom ga je telkens toch standaard uit van het goede van die mensen? Ik heb inmiddels 2 jaar onderzoek gedaan naar de redenen waarom die mensen diagnostiek doen en kom dan uit op redenen als: de endocrinoloog wil geen verantwoordelijkheid nemen voor wel of niet behandelen en gebruikt daarvoor het rapport van de psycholoog, de psycholoog wil ook geen verantwoordelijkheid nemen voor de behandeling en houdt daarom standaard een grote slag om de arm binnen dat rapport. De verantwoordelijkheid blijkt uiteindelijk bij de patiënt te liggen die twee handtekeningen onder een informed conscent gezet heeft. Als dit zo is, waarom mocht ik die handtekeningen dan niet 14 maanden eerder zetten en waarom hebben we die flauwekul van diagnostiek niet helemaal overgeslagen? Een antwoord op deze vraag heb ik nooit gekregen. Ik heb wel een vermoeden: men gebruikt de 3 cm papier van de psycholoog ook als argument om bij een zelfmoord aan oom agent te vertellen dat ze niet "over 1 nacht ijs" gegaan zijn voordat ze mensen hormonen voorschreven. Een jaar doorlooptijd verkoopt dan beter dan een paar weken. Of helemaal geen diagnostiek, terwijl dat in veel gevallen medisch gezien net zo goed te verdedigen is.

Diagnostiek is een vorm van geloof: jij gelooft erin. Ik geloof er niet in. Ik geloof dat er maar één persoon is die kan vertellen of jij wel-of-niet genderdysfoor is en of jij wel-of-geen hormonen zou moeten gebruiken - en dat ben jijzelf. Binnen 5 minuten.

Groetjes,

Frederique

[KirstenHershe]

Diagnostiek is geen vorm van geloof, onder geen enkele situatie.

Diagnostiek is wel degelijk heel erg nodig om te bepalen of mensen al dan niet klaar zijn voor iets wat hun hun leven ingrijpend zal veranderen.
Het is toch normaal dat er een deftig onderzoek en tal van gesprekken aan vooraf gaan vooralleer er wordt beslist of je aan de hormonen mag?!

Het is een grote verantwoordelijkheid waarbij het taak is van psychologen en psychiaters vast te stellen dat jij wel degelijk aan genderdysforie lijdt en niet één of andere fantasie in je hoofd hebt zitten.
Ik kan me wel voorstellen dat wanneer een 16 jarig jongetje naar een psych gaat met het oog op een geslachtsverandering het tien keer meer wordt bestudeerd dan wanneer diezelfde persoon op latere leeftijd zou gaan.

Het kan nl. gaan om een fantasie en dan is het de taak van psychologen en psychiaters om te beslissen waar het probleem zich ergens situeert.

Iemand zomaar aan de hormonen zetten, omdat ie denkt dat ie dat wel verdiend, is volkomen belachelijk.
Ik voel me vandaag vrouw dus ik stap effe Kruidvat binnen en haal me een doosje hormonen zodat ik er ook als vrouw ga uitzien? lol
En wat als je een week later diezelfde rol niet meer zie zitten? Nou dan stop ik er toch gewoon mee...
Paar maanden later wil ik toch weer terug vrouw zijn en ga opnieuw naar ... enzo verder enzo verder..

Nee, lijkt mij totaal onrealistisch om zonder voorafgaande onderzoeken en gesprekken iemand aan de hormonen te zetten.

Zowel je geest als lichaam moeten in balans zijn met elkaar en beiden moeten héél gezond zijn om zo'n veranderingen aan te kunnen.


Liefs,
Kirsten

[Frederique_]

Diagnostiek is geen vorm van geloof, onder geen enkele situatie. [...] Het is toch normaal dat er een deftig onderzoek en tal van gesprekken aan vooraf gaan vooralleer er wordt beslist of je aan de hormonen mag?!

JIJ gelooft in diagnostiek, dus JIJ vindt het normaal.
IK geloof er niet in, IK vind het tijd- en energie- en levenslustverspilling.

Het is een grote verantwoordelijkheid waarbij het taak is van psychologen en psychiaters vast te stellen dat jij wel degelijk aan genderdysforie lijdt en niet één of andere fantasie in je hoofd hebt zitten.

Dat kunnen ze niet vaststellen.
Geloof me, het enige dat die gasten doen is een aantal standaard psychische vragenlijsten voorleggen. En daarna doorzagen over God-weet-wat niet met genderdysforie te maken heeft om te kijken of je daarop "hapt". Het is gebaseerd op VOLSLAGEN VERKEERD onderzoek van onder andere meneer Bailey, die zijn onderzoek over autogynefilie baseerde op interviews met maar een paar transseksuele prostituees. Dat onderzoek wordt nu nog steeds gebruikt binnen de diagnostiek, terwijl vervolgonderzoek (o.m. van Vennix) onder veel meer transseksuelen en daardoor ook met een veel genuanceerder onderzoeksresultaat genegeerd wordt.

Ik kan me wel voorstellen dat wanneer een 16 jarig jongetje naar een psych gaat met het oog op een geslachtsverandering het tien keer meer wordt bestudeerd dan wanneer diezelfde persoon op latere leeftijd zou gaan.

Het kan nl. gaan om een fantasie en dan is het de taak van psychologen en psychiaters om te beslissen waar het probleem zich ergens situeert.

Geloof, en een goede PR vanuit het genderteam zorgt ervoor dat jij dit als waarheid ziet en ik niet.

Ik geloof er niet in.

Iemand zomaar aan de hormonen zetten, omdat ie denkt dat ie dat wel verdiend, is volkomen belachelijk.

Vind jij.

Ik vind het volslagen bespottelijk dat mensen die genderdysfoor zijn en die aan de drank of aan de drugs zijn GEEN hormonen krijgen. Het genderteam vraagt die mensen eerst van de drank/drugs af te komen voordat ze hormonen krijgen. Deze mensen vallen in de groep van 50 afvallers per jaar. Het genderteam vraagt die mensen om de alcohol of de drugs op te geven terwijl ze geen oplossing voor hun probleem bieden. Dweilen met de kraan open vinden ze bij de VU heel normaal.

Zo krijgen mensen die tussen de genders in willen leven (mannen met een borsten-wens, vrouwen met een baardwens) ook GEEN hormonen voorgeschreven. Niet omdat dat niet goed voor hen zou zijn (lees de internationale Standards of Care maar: die zegt expliciet dat hormonen een goede oplossing kunnen zijn voor mensen die niet de RLE in gaan), wel omdat het genderteam het niet ziet zitten.

Er zijn ZO VEEL redenen waarom het genderteam het niet aandurft om hormonen voor te schrijven en er zijn VEEL mensen die daar ten onrechte last van hebben. Diagnostiek maakt meer kapot dan het oplevert.

En wie vindt van niet: ik gun iedereen zijn/haar VRIJWILLIGE diagnostiek. Maar het gaat mij veel te ver om te verdedigen dat IEDEREEN, zoals nu, VERPLICHT gesteld wordt om die diagnostiek te ondergaan. Daarvoor zijn er op dit moment veel te veel niet-medische redenen waarom iemand afvalt.

Ik voel me vandaag vrouw dus ik stap effe Kruidvat binnen en haal me een doosje hormonen zodat ik er ook als vrouw ga uitzien? lol
En wat als je een week later diezelfde rol niet meer zie zitten? Nou dan stop ik er toch gewoon mee...
Paar maanden later wil ik toch weer terug vrouw zijn en ga opnieuw naar ... enzo verder enzo verder..

Denk je nu echt dat er mensen zijn bij wie dit zo werkt?
Je trekt het mooi in het belachelijke. Maar er zijn mensen die, net zo oprecht als ik, hormonen wensen en die die niet krijgen omdat de angsten van de VU belangrijker gevonden worden dan het welzijn van de patiënt.

Zowel je geest als lichaam moeten in balans zijn met elkaar en beiden moeten héél gezond zijn om zo'n veranderingen aan te kunnen.

Zowel mijn lichaam als mijn geest waren NA de diagnostiek duidelijk minder in balans dan VOOR de diagnostiek en dat was duidelijk gerelateerd aan wat er binnen de diagnostiek (niet) gebeurde. Ga je daar ook nog op in? Of is diagnostiek bij jou net zo heilig en altijd-goed als bij de VU?

Groetjes,

Frederique

[AM_ber_79]

Ik vind het volslagen bespottelijk dat mensen die genderdysfoor zijn en die aan de drank of aan de drugs zijn GEEN hormonen krijgen.

meen je dat serieus?

[AM_ber_79]

Als we gaan stellen dat diagnostiek een geloof is.. Gelovigen en niet gelovige blijven zoeken naar bewijzen dat hun stelling/geloof/mening de enige juiste is. Als er iets anders beweerd/bewezen wordt, wordt dat verzwegen/verworpen, maar zodra iets in het eigen straatje past, dan omarmt men het...

[Frederique_]

Ik vind het volslagen bespottelijk dat mensen die genderdysfoor zijn en die aan de drank of aan de drugs zijn GEEN hormonen krijgen.

meen je dat serieus?

Ja.

Het idee dat je hormonen gaat gebruiken als dwangmiddel om mensen tegen hun mogelijkheden in van de drank of drugs af te helpen vind ik volslagen ongepast. Bedenk dat het gebruik van drank of drugs een oorzaak heeft. Als die oorzaak genderdysforie is zal het iemand gewoonweg niet lukken om er van af te komen. En wat is dan beter: iemand maar zonder hormonen weg laten kwijnen in zijn/haar drank/drugsgebruik of iemand helpen de oorzaak weg te nemen om iemand daarna alsnog de tip te geven om daarna af te kicken?

Groetjes,

Frederique

[AM_ber_79]

Dus jij vind het geheel aanvaardbaar om iemand met een drank en/of drugs probleem/verslaving hormonen te geven?

[KirstenHershe]

Ik voel me vandaag vrouw dus ik stap effe Kruidvat binnen en haal me een doosje hormonen zodat ik er ook als vrouw ga uitzien? lol
En wat als je een week later diezelfde rol niet meer zie zitten? Nou dan stop ik er toch gewoon mee...
Paar maanden later wil ik toch weer terug vrouw zijn en ga opnieuw naar ... enzo verder enzo verder..

Denk je nu echt dat er mensen zijn bij wie dit zo werkt?
Je trekt het mooi in het belachelijke. Maar er zijn mensen die, net zo oprecht als ik, hormonen wensen en die die niet krijgen omdat de angsten van de VU belangrijker gevonden worden dan het welzijn van de patiënt.

Ik geloof steevast dat er mensen zijn bij dit zo werkt ja want neem nou het voorbeeld van onze topicstarter, dat komt toch zo goed als neer op 'ik ga effe naar 't Kruidvat en koop me daar een potteke hormonen".
In dit geval worden ze niet in 't Kruidvat maar online gekocht.

En Frederique, je hoeft je frustaties niet via deze weg te verwerken omdat jij geen hormonen toegediend krijgt hoor.
De reden waarvoor je ze niet krijgt heb ik al eens grondig toegelicht.

Jij vindt dat jij hormonen nodig hebt dus gaat al de rest maar effe wijken
en speelt je psychische en lichaamlijke toestand helemaal geen rol meer?

Da's toch wel redelijk zwaar erover niet soms?

Dus ja, hiermee lever jij nogmaals het bewijs dat een grondige psychische én lichamelijke analyse wel degelijk top prioriteit zijn alvorens
iemand aan de hormonen mag.


Liefs,
Kirsten

[Irene]

Frederique schreef:

Kirsten Hershe schreef:
Ik voel me vandaag vrouw dus ik stap effe Kruidvat binnen en haal me een doosje hormonen zodat ik er ook als vrouw ga uitzien? lol
En wat als je een week later diezelfde rol niet meer zie zitten? Nou dan stop ik er toch gewoon mee...
Paar maanden later wil ik toch weer terug vrouw zijn en ga opnieuw naar ... enzo verder enzo verder..



Denk je nu echt dat er mensen zijn bij wie dit zo werkt?
Je trekt het mooi in het belachelijke.

Ik denk niet alleen dat er mensen zijn bij wie dit zo werkt, ik weet het wel zeker.

Irene

[Frederique_]

En Frederique, je hoeft je frustaties niet via deze weg te verwerken omdat jij geen hormonen toegediend krijgt hoor.
De reden waarvoor je ze niet krijgt heb ik al eens grondig toegelicht.

Jij vindt dat jij hormonen nodig hebt dus gaat al de rest maar effe wijken
en speelt je psychische en lichaamlijke toestand helemaal geen rol meer?

Grapjas... Je presenteert al je aannames alsof het feiten zijn. Daarnaast lees je mijn berichten ook niet goed. Zo ook hier: ik krijg sinds januari 2008 hormonen via de VU. Zie voor mijn volledige verhaal de andere thread in dit subforum over de klachtenbrief die ik geschreven heb. En ik schreef eerder al dat ik na afloop van de diagnostiek lichamelijk en psychisch minder goed in mijn vel zat dan daarvoor. Ga je dat nog meewegen in je oordeel over diagnostiek, of is diagnostiek (net als volgens de VU) alleen maar absoluut-goed?

't Presenteren van je aannames als feiten geldt ook voor je andere aannames. Denk eens na voor je wat schrijft. Mensen die nu geen diagnose kunnen krijgen halen nu hun hormonen via het internet. Wat is beter: hormonen via de apotheek (gecontroleerd kanaal) of hormonen via het internet (waarvan je nooit helemaal zeker weet of de hormomen wel de werkzame stoffen bevatten die ze zouden moeten bevatten)? Jij doet de aanname dat wie geen groen licht van een psycholoog krijgt ook geen hormonen kan krijgen. Dit verhaal klopt gewoon niet: ze kunnen wel hormonen krijgen, maar dan vaak zonder controles en het blijft de vraag of de inhoud van de medicijnen klopt met de werkzame stoffen die er in zouden moeten zitten. Vaak klopt het - soms niet, en dit laatste kan dan zware gezondheidsrisico's hebben.

Dit verhaal ondergraaft ook het nut van diagnostiek: je kunt met diagnostiek niet voorkomen wat je wilt voorkomen en je bereikt wel wat je niet wilt bereiken. Afschaffen die handel!

Groetjes,

Frederique

[Chloe'tje]

Aan welke kant van het spectrum je ook zit, denk ik wel dat het goed is je te realiseren, dat de medische wetenschap geen exacte is, dat diagnostiek sterk afhankelijk is van de onderzoeksmethode, veronderstellingen en -niet te vergeten- persoonlijke overtuiging van de diagnost.

Dus als je zegt dat diagnostiek Dè methode is, ga je voorbij aan al die variabelen. Ik merk ook hier dat van artsen verwacht wordt dat zij vanuit hun kennis een sluitende optelsom kunnen maken, maar dat is niet zo. Hoe meer je van diagnostiek weet, des te meer vragen komen er naar boven.

Het is en blijft een afweging tussen verantwoordelijkheid van de 'patiënt' en die van de regelgever (of dat nu de overheid of de 'medische stand' is).

Overigens, medicijnen zijn altijd vergif, in die zin dat ze ingrijpen in het natuurlijk evenwicht. In die zin zijn er ook geen goede en geen slechte medicijnen. Het voordeel van medicijnen ten opzichte van andere middeltjes is, dat er empirisch materiaal aanwezig is, op een geordende manier verzameld.

Je kunt aan de posters zien wie er weinig vertrouwen in de mensheid heeft. Dat weegt hier zwaarder dan het wetenschappelijk criterium ten aanzien van al dan niet vrij verkrijgbare medicijnen.

Zo, en nu gaan wij aan het medicinale borreltje

[KirstenHershe]

't Presenteren van je aannames als feiten geldt ook voor je andere aannames. Denk eens na voor je wat schrijft. Mensen die nu geen diagnose kunnen krijgen halen nu hun hormonen via het internet. Wat is beter: hormonen via de apotheek (gecontroleerd kanaal) of hormonen via het internet (waarvan je nooit helemaal zeker weet of de hormomen wel de werkzame stoffen bevatten die ze zouden moeten bevatten)? Jij doet de aanname dat wie geen groen licht van een psycholoog krijgt ook geen hormonen kan krijgen. Dit verhaal klopt gewoon niet: ze kunnen wel hormonen krijgen, maar dan vaak zonder controles en het blijft de vraag of de inhoud van de medicijnen klopt met de werkzame stoffen die er in zouden moeten zitten. Vaak klopt het - soms niet, en dit laatste kan dan zware gezondheidsrisico's hebben.

Zoooo... wat fijn voor jou meid dat je hormonen krijgt meid, echt waar!


Lieverd, daar draait het nu net om bij mij...

Wat beter is: hormonen via de apotheker (gecontroleerd kanaal) dus ja via een psych, en niet via het internet.

Dat is bij mij net zo hoor, ik heb groen licht gekregen maar als dat niet zo was geweest dan had ik mezelf daarbij neergelegd.
En was het nooit in me opgekomen om zelf een hormonen kuur te beginnen.

En die regel geldt niet alleen voor mezelf maar wil ik graag aan ieder
z'n "gezond" verstand brengen.


Liefs
Kirsten

[AM_ber_79]

Ik wil alleen met goed toezicht beginnen aan hormonen. En dat is, imo, iet de huisarts, die vaak amper iets weet van het hele trans-gebeuren

[Frederique_]

Dat is bij mij net zo hoor, ik heb groen licht gekregen maar als dat niet zo was geweest dan had ik mezelf daarbij neergelegd.
En was het nooit in me opgekomen om zelf een hormonen kuur te beginnen.

Ook als je eigen psyche/lichaam schreeuwt om hormonen?

Als ik geen groen licht gehad had bij de VU had ik de route Van Hengel gevolgd. Als ook dat geen resultaat gehad had had ik de huisarts geprobeerd. Was ook dat kansloos dan was ik uiteindelijk werkelijk wel via het internet gegaan.

Ik had/heb geen keus...

Ook @Amber: mijn uitgangspunt is altijd geweest: begeleiding van iemand die kennis van die hormonen heeft. Bij voorkeur dus een endocrinoloog. Voor onderzoek en controle door een psycholoog heb ik nooit gekozen, ik wist ook zonder haar wel wat er met mij aan de hand is en had buiten haar om al psychische ondersteuning. 't Was dus allemaal nogal over-en-teveel.

Groetjes,

Frederique