Profiel Rania

[Saartje]

Een beetje triest dat dit gebeurt.

En dan ook nog even lekker met z'n drieen er op inhakken...

En hier maar roepen dat iedereen gelijk is, ja ja...
Wie schreef er ook alweer iets over hypocriet laatst?

[helen]

Als je mijn berichtje daar ook mee bedoelt......twas niet echt lullig bedoelt maar vond "vrouwelijke travo"een leuke woordspeling.

[AM_ber_79]

Je hebt wel humor Saar. Lach je wel eens?c Btw, hypocriet? Volgens de dikke van Dale betekent dat schijnheilig gedrag. Waarbij schijnheilig weer staat voor huichelachtig vroom. Mag je mij wel eens uitleggen wat er aan mijn reactie schijnheilig is. Aangezien er gewoon onder de eigen naam gepost wordt.

Oh wacht even. Ik zie t al, Saartje. Misschien een tip voor je: koop een boksbal, plak er de namen Amber, Janette en eventueel Claudia op en mep ze.

[Bea-Smit.]

Om heel eerlijk te zijn had ik eigenlijk al verwacht dat deze profiel al verwijderd zou zijn of aangepast.
Het ruikt gewoon naar een contact advertentie en ja er zitten wel een aantal woordspelingen in.
Dus dat er zou gereageerd word kan ik wel in komen.

Groetjes Bea.

[janette]

En hier maar roepen dat iedereen gelijk is, ja ja...
Wie schreef er ook alweer iets over hypocriet laatst?

Als ik in een profiel deze zin tegen kom: Ik ben op zoek naar echte vrouwelijke travo's. Dus geen een daagse vlieg.
Alleen degene die moontjes gebruiken.

is het dan raar als ik dat zie als ONgelijkheid en als een aanslag op mijn vrouwelijkheid?

[Claudia K]

Ja, dan kan ik als een van de klaarblijkelijke "hakkers" natuurlijk niet achterblijven. 350 tekens is kort als je iets serieus terug wil zeggen. En idd als ik mensen het woord "moontjes" zie gebruiken gaan mijn haren altijd recht overeind staan. Vind t nogal een under-estimate voor behoorlijk zware medicijnen, en dan klinkt een term als "moontjes" alsof het dropjes zijn, of nog erger, je er verliefd op bent nogal onrealistisch. En als je voor jezelf of anderen het woord travo gebruikt kom je ook niet al te serieus over. Daarnaast beweer je doodleuk als hormonen-gebruiker niet om te kunnen gaan met de niet-gebruikers onder ons. Vrijheid, ongelijkheid zal ik maar denken. Kortom, dit profiel schoot mij direct in het verkeerde keelgat, en ik heb getracht daar zeer beknopt mijn mening over te geven. Dat heet vrijheid van meningsuiting dacht ik.
Claudia

[Frederique_]

Ach... Zijn hormonen werkelijk zo zwaar? Als ik mijn endocrinoloog (De Ronde, VU-genderteam) weer mag citeren: hormonen via internet is hij op tegen (de werkzame bestanddelen zijn niet controleerbaar: er kan iets anders in het medicijn zitten dan er op de bijsluiter staat), als mensen niet meer zouden gebruiken dan in de bijsluiter staat zou hij er niet op tegen zijn als ze vrij bij de apotheek verkrijgbaar zouden zijn. Hij is ook van mening dat het aantal controles wat nu gebeurt (bij de VU: 1e na 6 weken, 2e na 3 maanden, daarna eens per jaar) naar beneden kan omdat er toch zelden of nooit wat geconstateerd wordt - volgens hem wordt er niet meer geconstateerd dan bij de gemiddelde biologische man of vrouw.

Eigenlijk hoef je je bij hormonen maar 2 dingen af te vragen: weet ik en wil ik wat die medicijnen veroorzaken. Als het antwoord daarop "ja" is, dan hoef je je niet bezwaard te voelen ze te gebruiken. En dan hoeven we het ook niet zwaarder en moeilijker te maken dan het is. In die zin vind ik het niet erg als iemand zegt dat ik aan de moontjes ben, al zal ik het zelf nooit zo verwoorden.

Groetjes,

Frederique

[Mara]

Ach... Zijn hormonen werkelijk zo zwaar?

Ja, voor sommigen wel....er zijn al enkelen doodgegaan aan een longembolie....men kan moeilijk inschatten wie er gevaar loopt, dat die het overkomt....en laat dit dan nou juist het risico zijn.....

....GHB is ook verboden tegenwoordig.....een lichaamseigen stof, die verder niet gevaarlijk is, maar waar de dosering om het als drug te gaan gebruiken vet moeilijk is.....neem je even un beetje te veel, kun je outgaan en stikken aan je eigen tong....levensgevaarlijk dus en daarom streng verboden.....

....bij hormonen is het dus bijna net zo.....je kunt ze makkelijk op recept verkrijgen.....gewoon ff langs een dokter, die je wel heeft in te lichten over de risico's en aan de slag met je kuurtje....ik vind het helemaal niet verkeert, dat hormonen maar door geautoriseerde vaklui voorgeschreven mogen worden....die mensen, die hormonen nodig hebben, zouden die ook makkelijk kunnen krijgen....maar dan wel met de nodige uitleg over de risiko's en gevaren....en met de nodige internistische voorcontrole.....

Hormonen zijn geen snoepjes!!!!! Er bestaat een risico dat je een trombose of longembolie kunt oplopen!!!!! Levensgevaarlijk dus!!!!!

नमस्ते

Mara

[Saartje]

Hormonen zijn geen snoepjes!!!!! Er bestaat een risico dat je een trombose of longembolie kunt oplopen!!!!! Levensgevaarlijk dus!!!!!

Vrachtwagens ook!

[ik ben hier niet meer]

Er zijn maar weinig mensen die beseffen hoeveel soorten hormonen er zijn in het lichaam. Wij praten hier over het algemeen alleen over geslachtshormonen. Niet bepaald een ongevaarlijk goedje. Nee, je kunt er niet dood aan gaan, maar als je niet heel goed weet wat je doet, kun je er toch je lichaam mee de vernieling in helpen, en er indirect aan doodgaan waarschijnlijk. Insuline is een hormoon wat nog vele malen gevaarlijker is. Dus hormonen niet gevaarlijk, hmmm, zou ik maar niet zeggen.

[Frederique_]

Insuline is inderdaad vele malen gevaarlijker. Je krijgt ze mee na 1 gesprekje bij de diabetesverpleegkundige. Dit in tegenstelling tot geslachtshormonen waar je 14 maanden om moet emmeren....

Nu is het lichamelijk wel te verdedigen waarom dit bij de insuline zo gebeurt. Je voelt je gewoon slap, lamlendig en hebt -enorme- dorst (inderdaad, anders dan bij alcohol) en moet -veel- te vaak naar het toilet. Als je dat dagen uit zou stellen zou iemand geen leven hebben. Niet dat mensen die maandenlang wegkwijnen in de diagnostiek overigens wel een leven hebben.

't Wordt tijd om psychisch lijden sneller te behandelen. Je ziet 't overal: bij euthanasie is het semi-onmogelijk een arts te vinden die je vanwege psychisch lijden wil helpen met euthanasie. In 2008 zijn er plm. 5 mensen op die manier geholpen. De rest heeft zich voor de trein gegooid, of heeft zelf medicijnen lopen mengen en heeft op die manier al-dan-niet lopen te "knoeien". Voor lichamelijk lijden zijn artsen vele malen gemakkelijker in het helpen bij het verkorten van het lijden.

Zodra iemand psychisch lijdt denken mensen die zelf nooit psychisch geleden hebben "dat het wel vanzelf over gaat", of dat "iemand later spijt kan krijgen", of meer van dit soort rotsmoezen. Het idee dat je zelf een einde aan je leven moet kunnen maken als het echt niet anders kan, of zoals hier: dat je je lichaam moet kunnen aanpassen aan hoe JIJ (en niet de medisch psycholoog) denkt dat dit het beste is - het blijft een moeizame discussie.

De enige plek waar deze discussie -echt- goed is opgelost is bij abortus. Daar zegt een arts zo goed als zelden "nee" tegen abortus.

Overigens las ik laatst een goed bericht uit Rusland. Iemand stelde daar voor om niet de medisch psycholoog, maar de endocrinoloog de beslissing te laten nemen over wel-of-geen hormonen en wel-of-geen SRS. Het idee was dat transgendere mensen statistisch gezien net zo weinig kans hebben op psychische ziektes als niet-transgendere mensen. Waarom zouden ze dan extra onderzocht moeten worden? Het idee was dus: laat iedereen zijn/haar lichaam onder medische begeleiding zo aanpassen als die wil, zodra de arts het vermoeden heeft dat er psychisch meer aan de hand is verwijst die door voor een onderzoek bij de medisch psycholoog. En dus niet, zoals nu, standaard aan het begin van elke behandeling.

Ik ben voor, zoals je snapt.

Groetjes,

Frederique

[AM_ber_79]

Insuline is inderdaad vele malen gevaarlijker. Je krijgt ze mee na 1 gesprekje bij de diabetesverpleegkundige. Dit in tegenstelling tot geslachtshormonen waar je 14 maanden om moet emmeren....

Diabetes en transseksualiteit met elkaar vergelijken is hetzelfde als appels e peren vergelijken: het heeft ergens n raakvlak (in dit geval hormonen) maar verder niet. Zo ver ik weet is iemand van het niet behandelen voor transseksualiteit blind geworden of moest er een ledemaat geamputeerd worden. Bij het niet behandelen voor diabetes weer wel.

Overigens: iemand die euthanasie wil plegen die voor de trein springt?

[Frederique_]

Hoi Amber,

Je krijgt geen oogproblemen of geamputeerde ledematen van een paar dagen uitstel van gebruik van insuline. Maar het kernpunt van het probleem is natuurlijk anders: insuline heb je nodig voor een lichamelijk probleem. Dat is door een buitenstaander onafhankelijk van wie-dan-ook in een paar minuten vast te stellen. Het probleem met genderdysforie is dat dit niet zo is: de enige die genderdysforie kan vaststellen ben jezelf - en hoewel iedereen dat in zijn hart wel weet wordt met diagnostiek gesuggereerd dat de psycholoog dat ook (danwel: beter) kan. En dan kom je op het probleem zoals ik dat schetste: dan kan de arts rustig blijven geloven dat het vanzelf wel over gaat als hij het niet behandelt, of dan kan de arts zich aan al zijn verantwoordelijkheid onttrekken door het door een psycholoog te laten onderzoekene en dan kan de psycholoog rustig maandenlang over een onderzoek doen om als resultaat van dat onderzoek een rapport te produceren waar een ENORME slag om de arm gehouden wordt qua conclusies. Ja, zo houdt de medische wereld zichzelf lekker bezig. Ten koste van de doorlooptijd voor patiënten. En dankzij de enorme slag om de arm is de psycholoog niet verantwoordelijk, terwijl de endocrinoloog dankzij de psycholoog ook niet verantwoordelijk is. Wedden dat als je doorvraagt over de vraag wie er WEL verantwoordelijk is, dat dan twee papieren met mijn handtekening boven water komen waarin ik verklaar dat ik weet wat hormonen met mijn lichaam doen?

En v.w.b. de trein: kijk maar eens op uitzending gemist naar deze documentaire die afgelopen maandag is uitgezonden. 't Is echt heel schrijnend. Ook weer zo'n voorbeeld waarbij mensen niet bereid zijn -werkelijk- naar patiënten te luisteren.

Als men mij een papier had laten ondertekenen waarin ik ALLE verantwoordelijkheid voor de beslissing om hormonen te gaan gebruiken op mij had genomen en waarin ik verklaard had dat ik weigerde diagnostiek te ondergaan omdat ik dat allemaal grote kolder vind, waarna direkt de hormoonbehandeling begonnen was, dan waren er geen 14 maanden verknald, dan had ik geen felle pijnsteken in mijn buik gehad, dan was ik nu nog leidinggevende geweest, dan had ik geen ruzie-jaar 2007 gehad en dan was ik heel tevreden over de VU geweest en de verantwoordelijkheid had gelegen op exact dezelfde plek waar die nu ligt, nl bij mij.

Groetjes,

Frederique

[ik ben hier niet meer]

Zo lees je maar weer wat er in de loop van de jaren veranderd is, ik heb nooit hoeven te ondertekenen dat ik weet wat geslachtshormonen met mij doen. Het Russische geval is goed, mits deze arts in staat is om te zien of iemand ernstig borderline heeft of psychotisch is. Deze mensen worden niet beter van een geslachtsverandering. Waanideeën laten zich zelden oplossen door het uitvoeren ervan, dan is het weghalen van het waanidee beter.

[Claudia K]

Eigenlijk moet ik natuurlijk mijn mond houden als niet-hormoongebruikster, maar ik kan het niet laten om toch mijn reactie te geven. Ergens is namelijk de politiek van de Nederlandse genderteams, psychologen etc. wel te begrijpen. Natuurlijk geldt dat voor vele mensen niet, zij hebben die strijd al lang met zichzelf uitgevochten en weten waar ze aan (willen) beginnen. Maar voor een deel van de mensen die zich aanmelden is dat toch anders. Zij willen er aan beginnen in de hoop dat daarmee hun andere niet-transgender bepaalde problemen zullen worden opgelost door de richting van het andere geslacht op te zoeken. Of erger, wat minder stabiele mensen, die voor zichzelf een goed tv-bestaan hebben opgebouwd, worden door anderen omgepraat om toch verder te gaan. Het zijn er niet veel die dat doen, maar ze zijn er dus wel, want ik zat zelf mee te lezen. Over of die persoon (en mogelijk andere) inderdaad later die stappen genomen heeft moet ik jullie het antwoord schuldig blijven. De geestelijke en andere gezondheidszorg in Nederland kan het zich natuurlijk ook niet veroorloven dat die mensen er allemaal "door" komen, het traject in gaan, er later spijt van krijgen, en zo de gezondheidszorg opnieuw belasten. Mogelijk mogen deze mensen ook niet in staat worden geacht om de verantwoordelijkheid hiervoor zelf te nemen. Een aantal effecten van hormoongebruik zijn tenslotte niet of nauwelijks omkeerbaar, al geldt dat zeker niet voor alle. Dat het voor de mensen die weloverwogen de stap nemen een martelgang van 14 maanden is, ben ik het helemaal mee eens. En dat jullie je daar kwaad over maken kan ik me ook helemaal in inleven. Maar dat het onderscheid tussen de "echten" en de "would-be's" niet in 1 gesprekje gemaakt kan worden heb ik ook begrip voor, tenslotte komt iedereen met een kant en klaar verhaal. Waar dus in sommige gevallen, helaas voor jullie en vele anderen, doorheen geprikt zal moeten worden.
Claudia