Je moet je medemensen niet onderschatten. Zij hoeven niet altijd alles te kunnen invoelen of begrijpen eer ze iets accepteren. De meesten hebben wel een soort zintuig voor of iemand authentiek is en dat is wat werkt om je als transvrouw acceptabel te maken.Snoopy schreef:Oh een niet zo passabele transvrouw is voor mij ook een vrouw. Maar dat komt omdat ik weet wat een transvrouw is. En dat de gevoelens echt zijn. Een ander kan dat niet of nauwelijks invoelen.
En ik heb zelf pas echt het gevoel dat ik besta, als ik merk dat iemand me als meisje/vrouw heeft gezien... en niets in de gaten heeft gehad. Dan denk ik: zo jij hebt me gezien zoals ik ben. En dat maakt me extreem gelukkig. Helaas zijn die momenten vaak kort, en hoe dan ook, tenzij je echt superpassabel bent, achtervolgt dat TS zijn je overal.
Als een schaduw die je niet kwijt kan raken.
Voor het gevoel te bestaan leg je de lat wel hoog, vind ik. Voor mij is het prettiger als ik merk dat ze wel iets zien en me evengoed als vrouw benaderen. Dat er dan soms op gevoelsniveau toch nog wel een reserve zit, is pijnlijk, maar ik weet dat ik met die pijn moet leven.
Je schaduw kan je beter volgen, dan heb je de zon tenminste op je gezicht
! Als niemand iets van je transzijn ziet, dat lijkt misschien op het eerste gezicht begerenswaardig, maar dan wordt de kloof tussen jou en je verleden steeds groter en de vrijheid om te praten over wat er binnenin je aan transheid leeft steeds kleiner. Daarom heb ik liever dat men wel wat ziet, dat maakt alles opener. Volgens mij isdat ook voor je omgeving makkelijker.
Dat is vast weer zon avond waar iedereen zelfverkozen carnaval viert