De illusie

[snoopy]

Wat ik bedoel te zeggen is dat mens zijn veel belangrijker is dan man of vrouw, waarmee ik die laatste scheiding echt niet wil diskwalificeren.

Buiten de transgender wereld zul je dit soort discussies ook nooit hebben, want het man of vrouw zijn wordt als zodanig vanzelfsprekend beschouwd, dat niemand er nog echt bij stil staat, behalve in bijzondere gevallen.

Irene

Je vergelijkt menszijn met man en vrouw zijn en je zegt dat je menszijn dan belangijker vind. Voor mij zegt het menszijn niet zoveel, in ieder geval niet zoveel en zo diep als ik het vrouw zijn ervaar. En ik denk nog steeds dat je pas volwaardig mens kunt zijn als je helemaal bent wat je bent. Ik merk dit aan mezelf wanneer mensen zeggen, je bent toch mens, en er kan toch als mens van je gehouden worden? Maar wat betekent dat? Als de enige bron van liefde die je hebt puur vanuit een vrouwelijk anker komt.... mens is een te neutraal gebied voor mij.

[Janiek_]

Je bent altijd in de eerste plaats man of vrouw en daarna pas mens, daarom dus.

Zo extreem hoef je het nu ook weer niet te stellen, lijkt me. Je mist heel veel en op een gegeven ogenblik is het zo zwaar, dat het niet leefbaar is, als je niet gezien wordt als wie je bent qua gender.

Maar de meesten hebben toh wel een positieve kern, die hen aan het menszijn en aan andere mensen verbindt. En weten iets te compenseren totdat het op is, enzovoort. Als dat niet zo was, was er geen overleven aan.

[snoopy]

Je bent altijd in de eerste plaats man of vrouw en daarna pas mens, daarom dus.

Zo extreem hoef je het nu ook weer niet te stellen, lijkt me. Je mist heel veel en op een gegeven ogenblik is het zo zwaar, dat het niet leefbaar is, als je niet gezien wordt als wie je bent qua gender.

Maar de meesten hebben toh wel een positieve kern, die hen aan het menszijn en aan andere mensen verbindt. En weten iets te compenseren totdat het op is, enzovoort. Als dat niet zo was, was er geen overleven aan.

Dat ervaar ik dus niet zo.... De liefde die ik te geven heb aan anderen en aan de wereld komt puur vanuit mn vrouw zijn. Als een ander je bron niet erkent (als je dat merkt) dan ketst die liefde naar je terug (want het wordt niet ontvangen)... het is een energieuitwisseling...

Menszijn betekent voor mij echt helemaal niets in dit opzicht, en daar heb ik totaal geen gevoelens bij, hangt meer in de sfeer van fouten maken "ik ben ook maar een mens"

liefs

[Irene]

Ik vind het echt een bizarre gedachtegang hoor Snoopy, om je met een vrouwtjeskonijn makkelijker te identificeren dan met een man (van de mens)

Irene

[snoopy]

Ik vind het echt een bizarre gedachtegang hoor Snoopy, om je met een vrouwtjeskonijn makkelijker te identificeren dan met een man (van de mens)

Irene

Ik zei het anders... ik identificeer me eerder met een mannetjes konijn dan met een man Maar eigenlijk allebei niet haha

Ik kan dat zelfs nog onderbouwen ook, maar laat ik dat maar niet doen

[Frederique_]

Ja ik ga daarvan uit omdat mijn gevoel zegt dat ik een 100% meisje was geboren in een 100% jongenslichaam.

Jij gaat er met jouw theorie zo vanuit dat een TS geen echte vrouw kan zijn in de ziel, en dus wel naar een piemel zou gaan verlangen als ze wel het juiste lichaam had gehad?

Ik zeg niet dat een TS geen echte vrouw kan zijn in de ziel. Ik vind het wel raar om er zo maar van uit te gaan dat je dezelfde gevoelens zou hebben als je nu hebt als je vanaf je geboorte een vrouwenlichaam zou hebben. Dat -had-gekund-, maar -hoeft-niet- zo te zijn. Er zijn heel veel redenen waarom je voelt wat je voelt. Je verlangen naar een vrouwenlichaam heeft ook gevolgen voor wat je voelt. Als je dat verlangen niet hebt (en nooit gehad hebt) kun je best wel heel wat anders voelen.

Groetjes,

Frederique

[snoopy]

Ja ik ga daarvan uit omdat mijn gevoel zegt dat ik een 100% meisje was geboren in een 100% jongenslichaam.

Jij gaat er met jouw theorie zo vanuit dat een TS geen echte vrouw kan zijn in de ziel, en dus wel naar een piemel zou gaan verlangen als ze wel het juiste lichaam had gehad?

Ik zeg niet dat een TS geen echte vrouw kan zijn in de ziel. Ik vind het wel raar om er zo maar van uit te gaan dat je dezelfde gevoelens zou hebben als je nu hebt als je vanaf je geboorte een vrouwenlichaam zou hebben. Dat -had-gekund-, maar -hoeft-niet- zo te zijn. Er zijn heel veel redenen waarom je voelt wat je voelt. Je verlangen naar een vrouwenlichaam heeft ook gevolgen voor wat je voelt. Als je dat verlangen niet hebt (en nooit gehad hebt) kun je best wel heel wat anders voelen.

Voor mij is er maar 1 reden waarom ik een vrouwenlichaam wil hebben en dat is omdat ik een vrouw ben. Niet verschillende redenen dus, maar 1 duidelijke reden. Ik zou die gevoelens niet hebben gehad als ik in een vrouwenlichaam geboren was, want dan had het net zoals het bij de meeste mensen gelukkig is, vanzelfsprekend geweest.

[AM_ber_79]

Ik zou die gevoelens niet hebben gehad als ik in een vrouwenlichaam geboren was, want dan had het net zoals het bij de meeste mensen gelukkig is, vanzelfsprekend geweest.

Koffiedik kijken. Enkel als je met deze geest/ziel/zeg-maar-hoe-je-t-wilt-noemen geboren was in n vrouwenlijf had je het niet gehad. As ik geboren was geweest bij niet religieuze ouders, was ik nu al n vrouw geweest. ALs,als,als, t blijft koffiedik kijken. Je kan nooit met zekerheid stellen hoe t gelopen zou zijn als er iets anders was geweest.

[ik ben hier niet meer]

Voor mij is er maar 1 reden waarom ik een vrouwenlichaam wil hebben en dat is omdat ik een vrouw ben. Niet verschillende redenen dus, maar 1 duidelijke reden. Ik zou die gevoelens niet hebben gehad als ik in een vrouwenlichaam geboren was, want dan had het net zoals het bij de meeste mensen gelukkig is, vanzelfsprekend geweest.

Dat was voor mij ook de reden om van geslacht te veranderen, ik was en ben een vrouw, mijn hele leven al. Uiteindelijk bepaalt toch je genderidentiteit of je man of vrouw of daartussen zit, of er buiten staat. Alleen voor het grootste deel van de mensen is die genderidentiteit iets waarbij ze nooit stil hoeven te staan.

[dhiamara]

Heerlijk!! even weer geprikkeld om over iets na te denken.!!!

Tref in deze laatste uitwisseling van gedachten juist twee antwoorden aan die mij heel erg aanspreken. Die van Janiek en Irene. Beiden komen ze over (van wat ik van hun gelezen heb ) als juist die personen die weten wat "mens" zijn is. Acceptatie van alles wat in hun is en in dit geval acceptatie dat we beide kanten in ons hebben. Zowel mannelijke als vrouwelijke krachten. Geen van beide verloochenen of verstoten maar beiden in hun leven hebben ge-integreerd en daardoor een "heel mens" zijn geworden.

[snoopy]

hoi Dhiamara,

even voor de duidelijkheid... Wat ben jij dan? TV TG of TS.

[dhiamara]

mens die na een lange worsteling in beide werelden besloten heeft om beide kanten te accepteren en nu zoveel mogelijk als vrouw gekleed door het leven gaat omdat het voor mij een mogelijkheid is geworden om mijn vrouwelijke kanten "uiterlijk" te kunnen uitdragen waar ik dus meer behoefte aan heb dan het "uitdragen"van mijn mannelijke kant.

Ik kijk "voorbij" de verschijningsvorm naar de mens die ik ben en die bij mij staat. Ik zie bijv. een vrouw voor mij en vind dit mooi maar uiteindelijk kijk ik naar wie zij is als totaal en dus als mens.

Voor mij zou een totale verandering niet zinvol zijn omdat het een cosmetische aanpassing is naar het uiterlijk van wat ik blijkbaar wil dat anderen mij zien. En daarbij denk ik: is uiterlijk belangrijk? Mooi meegenomen maar het innerlijke is voor mij belangrijker. Tja en daarbij kom je bij ieder een mannelijke en een vrouwelijke kant tegen.

In wezen laat ik dus liever mijn innerlijke zien dan mijn uiterlijk.

Zou niet weten in welk hokje je dit moet plaatsen

[AM_ber_79]

Wat ben jij dan? TV TG of TS.

Is dat van wezenlijk belang dan? Gaat t dan niet om wat iemands visie is, hoe iemand de wereld ervaart, maar enkel of iemand tv,tg of ts is? Zijn er uberhaupt 3 hokjes? Ik geloof in 1 hokje en dat is mens, hoe iemand daar invulling in geeft is voor iedereen anders, maar n andere kijk kan nooit kwaad.

[ik ben hier niet meer]

Iedereen heeft een manlijke en een vrouwelijke kant, bij verschillende testen is dit ook terug te vinden, bv op relatie sites.
Ik scoor als vrouw 94 (met 100 als normaal) wat betreft mijn manlijke kant. Maar die manlijke kant is er wel, anders zou het 0 zijn. Ik denk dat dat maar bij weinig vrouwen het geval is. En zo hebben mannen ook een vrouwelijke kant.
Ik denk ook dat uiteindelijk veel belangrijker is dat je kunt leven zoals je zelf wilt, zonder dat anderen daar regels voor opleggen. Naar buiten toe, richting maatschappij zie je wel vrij duidelijk dat de 2-splitsing langzaam begint te veranderen, en er ruimte is voor meer. Maar de meeste mensen zullen toch liefst in hokjes willen denken. Dat zie je niet alleen op t* gebied, maar ook als iemand een lichamelijke of psychische ziekte heeft. Soms zijn die hokjes ook nodig voor behandeling, maar soms passen ook daarbij mensen niet in hokjes. In we zijn mens. Er zijn verschillen tussen man en vrouw, maar iemand die als vrouw leeft, of zich als dusdanig naar de buitenwereld presenteert is voor mij ook een vrouw. Hormonen, operaties etc zijn daarbij niet van belang. Ik ben mezelf, en hoef me niet te houden aan wat men 'in de maatschappij' vindt. Ik weet dat ik hier in het verleden hier heel anders over geschreven heb, maar ja, ben zelf ook nog steeds op ontdekkingsreis bij mezelf, wie ben ik, hoe ben ik.

[Janiek_]

DAt zie je dus ook aan de affaire rond Caster Semenya: je maakt alleen maar problemen als je "vrouw" probeert te definiëren.

In het dageljks verkeer is het allemaal toch vaak wel dynamischer en kom je er wel uit met elkaar. Mensen kijken bij mij meestal ook niet op mijn ID-kaart om te besluiten hoe ze mij benaderen. En al helemaal niet eerst in mijn broek.

Gisteren was professor Wieringa voor de radio om naar aanleiding van Semenya over interseksualiteit te praten. Die zegt dan "we moeten van dat denken in man en vrouw af", omdat er, als je goed kijkt veel meer seksen zijn. Ik vind dat zo'n onzin. Het hangt er helemaal van af hoe je die twee die we gewoonlijk erkennen wilt begenzen. Daar ontstaan de problemen.

Geef mij maar een ouderwetse tweedeling, maar wel soepel gehanteerd.